- ทั้งหมด: 36
บทที่ 1 คุณหนูตระกูลเสิ่น
แคร้ง!!!
เสียงแก้วกระเบื้องเคลือบชั้นดีถูกโยนลงพื้นอย่างไม่ใยดี เศษกระเบื้องบางส่วนกระเด็นโดนข้างแก้ม
บทที่ 2 การมีอยู่ของเสิ่นอ้ายเหริน
2
รถเคลื่อนตัวเข้าสู่ตัวคฤหาสน์ตระกูลเสิ่น บอดี้การ์ดปล่อยให้เสิ่นอ้ายฉิงลงจากรถ สายตาของคนรับใช้ในบ้
บทที่ 3 ไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง
ลูกโป่งอัดแก๊สถูกหยิบยื่นให้กับเด็กหญิงสองคน ทั้งคู่หน้าตาน่ารักราวกับนางฟ้าตัวน้อย ๆ คนที่ตัวสูงกว่
บทที่ 4 ช่วงเวลาแห่งความตาย
ผ่านมาราว ๆ 1 สัปดาห์ เสิ่นอ้ายฉิงยังคงถูกบอยคอตจากครอบครัวไม่ว่าเธอใช้วิธีการใด คนในบ้านก็ไม่สนใจเธ
บทที่ 5 โลกใบใหม่
หญิงสาวดึงผ้าห่มขึ้นมาให้แนบสนิทกับร่างกายมากยิ่งขึ้น อ้ายฉิงสัมผัสได้ถึงความหยาบของเนื้อผ้า แม้ว่าม
บทที่ 6 ความแค้นของหลี่เฉินกง
ในขณะที่กำลังหมดหนทางดิ้นรนต่อสู้ พลันสายตาของนางก็เงยขึ้นไปสบตากับคนผู้หนึ่งบนต้นไม้ แววตาเขาดำมืดจ
บทที่ 7 เรื่องราวของเสิ่นอ้ายฉิง 1 (อดีต)
เดือน 9 วันงานเทศกาลฉงหยาง
เด็กหญิงตัวเล็กวิ่งเล่นไปทั่วทั้งจวน นางกำลังหาวิธีออกไปเที่ยวชมดอกไม้ในเท
บทที่ 8 เรื่องราวของเสิ่นอ้ายฉิง 2 (อดีต)
ภายหลังเสิ่นอ้ายฉิงก็ได้รับรู้ว่าหลงเยว่เทียนคือใคร เขาคือองค์ชายรัชทายาท ผู้มีพันธะหมั้นหมายกับคุณห
บทที่ 9 ความสัมพันธ์ของสองห้วงเวลา
ความฝันแล่นเข้ามาในหัวของอ้ายฉิงแบบเป็นตุเป็นตะ น่าเสียดายที่นางรู้สึกตัวตื่นก่อนที่ความฝันนั้นจะจบ
บทที่ 10 เครื่องมือแก้แค้น
เขาเจอกับเสิ่นอ้ายเหรินเมื่อสามปีก่อน ตอนนั้นนางมีนามว่าเหรินเหริน หน้าตางดงามเกินกว่าจะเป็นบุตรสาวข
บทที่ 11 เรื่องเล็กน้อยที่อ่อนไหว
ห้องเก็บฟืนที่เขาขังนางเอาไว้นั้น อยู่ด้านหลังสุดของเรือน หลี่เฉินกงไม่ได้ไยดีนางขนาดนั้น ในห้องมีเพ
บทที่ 12 ต่อปากต่อคำ
พูดเล่นเพียงนิดเดียวนางต้องโมโหจนวิ่งออกไปแบบนั้นเลยหรือ เป็นผู้หญิงที่เขาเดาอารมณ์ไม่ถูกจริง ๆ แต่จ
บทที่ 13 นางปีศาจผู้งดงาม
ลิ่งมามานำทางคุณหนูเสิ่นไปยังห้องอาหารชั้น 3 ซึ่งเป็นชั้นที่หลี่เฉินกงใช้งานเป็นประจำที่นั่นเงียบสงบ
บทที่ 14 กำยานพิษ
หลังจากวันนั้นหลี่เฉินกงก็แทบไม่โผล่หน้ามาให้นางเห็น ยามเห็นนางเวลาเดินสวนกัน หลี่เฉินกงก็ทำเสียงจิ๊
บทที่ 15 คุณหนูเสิ่นกลับบ้าน
รถม้าที่หลี่เฉินกงจัดเตรียมเอาไว้เป็นรถม้าขนาดเล็ก ดูก็รู้ว่าหลี่เฉินกงตั้งใจหยามเกียรตินาง และไม่เพ
บทที่ 16 ละครฉากใหญ่
หลี่เฉินกงบอกนางว่าอีก 3 วันจะมีขบวนขันหมากมารับเจ้าสาว ซึ่งในอีก 3 วันข้างหน้าก็เป็นวันแต่งงานของเส
บทที่ 17 คืนแต่งงาน
อีกสองวันจะเป็นวันเข้าพิธีแต่งงานระหว่างนางกับหลี่เฉินกง อ้ายฉิงอยากจะหนีก็หนีไม่ได้แล้ว นางกลัวคำขู
บทที่ 18 เรือนต้องห้าม
อ้ายฉิงเดินตามเสียงน้ำไหลไปราวกับถูกมนตร์สะกด แหล่งน้ำนั่นคล้ายกับส่งเสียงร้องเรียกให้นางเดินไปหา คน
บทที่ 19 หญิงแพศยา
สองหนุ่มสาวก้าวเข้าไปในเรือนพักร้อน บรรยากาศในเรือนพักร้อนเขียวชอุ่มร่มรื่น เต็มไปด้วยไม้ดอกนานาพันธ
บทที่ 20 การลงโทษ
ร่างที่เปียกปอนของอ้ายฉิงถูกพี่ชายพาไปยังหอบรรพชน ด้านในเต็มไปด้วยป้ายวิญญาณของผู้ล่วงลับ ในนั้นล้วน
บทที่ 21 ตัดขาดจากตระกูลเสิ่น
ตุ๊บ!! ตุ๊บ!!
เสียงไม้กระทบเนื้อหนังบอบบางของอ้ายฉิง นางไม่เพียงไม่ขอร้องผู้ที่อยู่ในฐานะบิดาเท่านั้น
บทที่ 22 ข่าวลือที่เกิดจากเขา
อ้ายฉิงสังเกตได้ว่าหลี่เฉินกงหน้าบูด อารมณ์เสีย ไม่มีแม้แต่รอยยิ้ม ดวงตาสีดำสนิทนั่นมันฟ้องว่าเขากำล
บทที่ 23 องค์หญิงจากแคว้นล่มสลาย
กลิ่นดอกบัวหอมอ่อนโยนลอยมาตามลม บุรุษหนุ่มสวมชุดสีน้ำเงินเข้มยืนชื่นชมทัศนียภาพเบื้องหน้า ภายในหัวขอ
บทที่ 24 ตามหาสามี
อากาศวันนี้ค่อนข้างเย็นสบายไม่ร้อนเหมือนทุกวัน เนื่องด้วยตอนนี้นั้นเป็นคิมหันต์ฤดู ลมเอื่อย ๆ พัดบาง
บทที่ 25 เจ้าชอบข้าหรือแค่สงสาร
เพราะรีบร้อนออกมาจากหอชุนเหลา อ้ายฉิงจึงวิ่งมาอย่างไม่รู้ทิศทาง ความเสียใจของนางท่วมท้นไปหมด เมื่อนา
บทที่ 26 ข้าสัญญา
ค่ำคืนแสนยาวนาน เมื่อมองออกไปนอกหน้าต่างดวงดาราสุกสกาวพร่างพราวบนฟ้า หลี่เฉินกงยังคงกอดนางเอาไว้ในอ้
บทที่ 27 สัญญาไปก็เท่านั้น
หญิงสาวเดินทางมาที่จวนอ๋องด้วยท่าทีไม่รีบร้อน วันนี้นางตั้งใจมาพบเขาหลี่เฉินกงชายในดวงใจเพียงคนเดียว
บทที่ 28 ร้ายมาร้ายกลับ
ดวงหน้างดงามของอ้ายฉิงที่ระคนความเสียใจปรากฏในห้วงความคิดของหลี่เฉินกง หลังจากอาบน้ำผลัดเปลี่ยนเสื้อ
บทที่ 29 ชายที่มีดวงตาสีเดียวกัน
ความจริงเย่ลู่เข่อซิง ไม่ได้อยากจะออกจากหุบเขาอันเงียบสงบที่เขาพำนักอยู่สักเท่าใดนัก แต่เพราะได้รับจ
บทที่ 30 ชีวิตแสนสงบ
เป็นเวลาเกือบปีที่นางหนีออกมาจากที่นั่น อ้ายฉิงนั่งฟังเสียงต้นไผ่เสียดสีกันเมื่อยามมีลมพัด เสียงธารน
บทที่ 31 กบฏหลี่เฉินอ๋อง
รัชทายาทนำกำลังโอบล้อมตำหนักสนมหลิง เสด็จอาที่เขาเคยนับถือตอนนี้เป็นอะไรกัน กลายเป็นคนสับปลับ ไร้ควา
บทที่ 32 พบนางอีกครั้ง
สายฝนที่ตกไปเมื่อตอนบ่ายหยุดไปนานแล้ว บรรยากาศในหุบเขาตอนนี้จึงมีความเย็นชื้นจากละอองฝน เด็กชายพยายา
บทที่ 33 เรือนไม้ในหุบเขา
ร่างบอบบางของใครบางคนยืนอยู่หน้าปากถ้ำ สายลมยามเช้าพัดเอื่อย ๆ เรือนผมสีดำของนางที่ถูกมัดรวบด้วยปิ่น
บทที่ 34 ทำหน้าที่พ่อ
ร่างบอบบางนอนดิ้นไปมาบนเตียง นางไม่รู้ว่าตัวเองควรรู้สึกเช่นไรกับเรื่องนี้ดี ความคิดหลายอย่างวนเวียน
บทที่ 35 คำนึงถึงความสุขของนาง
กว่านางจะได้ใช้ชีวิตสงบ ๆ นางต้องผ่านอะไรมาหลายอย่าง แต่แค่พริบตาเดียวหลี่เฉินกงก็กลับเขามาในชีวิตนา
บทที่ 36 บทส่งท้าย
นับตั้งแต่วันนั้นที่สายใยบุพเพของเขาและนางถูกสะบั้นทิ้ง อ้ายฉิงก็รู้สึกดีขึ้น ไม่มีอะไรค้างคาไม่มีอะ
ร้องฉ่ำ
1d
0อ่านเพลินมากเลย
9d
0Good funny
10/07
0อ่านได้เรื่อยๆเลย
18/06
0ดีมากกกกกกกกกกกก บทดีอ่านไปลุ้นไปปนางร้ายร้านแบบมีปมในใจแต่เด็กแอบสงสารแต่ก็ร้ายมากกกกกกกกกกกกกกกกก
22/05
0สนุกมาก
07/04
0ชอบมากกก ปกติเราชอบแนวนี้อยู่แล้ว👍🏻
21/01
0ดีมากกกกเลยอ่ะ!!!!!
11/01
0อ่านแล้วสนุก
04/01
0สนุกมากครับ
31/12
0