- ทั้งหมด: 90
บทที่ 1 อารัมภบท
แสงไฟจากโคมสีแดงสดที่แสดงถึงความเป็นสิริมงคลสาดส่องไปทั่วบริเวณ
บรรยากาศรอบจวนแม่ทัพเหอจึงเต็มไปด้วยค
บทที่ 2 ตอนที่1 ลี่เหยาถิง
สิ้นเสียงสะบัดอาภรณ์สีแดงสดของเจ้าบ่าว
ร่างระหงในอาภรณ์สีเดียวกันของเจ้าสาวพลันนิ่งงัน ความยียวนบนหน้
บทที่ 3 ตอนที่2 เข้าหอ1
บนทางเดินหน้าเรือนหอ
เหอหย่งหมิงพาร่างสูงในชุดเจ้าบ่าวของตนเองเดินมาเรื่อยๆ เพื่อระงับอารมณ์เดือดดาล
บทที่ 4 ตอนที่2 เข้าหอ2
เหอหย่งหมิงจึงปล่อยเพ่ยจีออกจากอ้อมแขน แล้วจับดึงข้อมือนางให้เดินไปด้วยกันยังเรือนหนึ่ง หวังให้นางได
บทที่ 5 ตอนที่3 เหอหย่งหมิง
แสงตะวันเบิกฟ้าเสียดแทงหมู่เมฆาลงมาจนเบื้องล่างนภาสว่างจ้าไปทั่ว เหล่าสกุณาขับขานร้องรับกันดังไกลเป็
บทที่ 6 ตอนที่4 รักปักใจ1
หนึ่งเดือนต่อมา...
สตรีร่างระหงของสาวสะพรั่งวัยสิบหกหนาวในอาภรณ์หรูหราสมฐานะฮูหยินหนึ่งเดียวแห่งจวนแม
บทที่ 7 ตอนที่4 รักปักใจ2
กระทั่งมารดาของเขาตาย บิดาของเขาจึงพาเข้าเมืองหลวง และเลี้ยงดูในค่ายทหาร กระทั่งบิดาของเขาตายในสนามร
บทที่ 8 ตอนที่5 หานเพ่ยจี
พระราชพิธีพระศพของไทเฮาผ่านพ้นไปแล้วจนสิ้น
หากแต่ลี่เหยาถิงยังคงเศร้าสลดไม่เจือจาง นางยังคงโหยหาท่าน
บทที่ 9 ตอนที่6 เพราะรัก 1
บนเชิงเขาที่กำลังมีหญิงสาวสองคนยืนจ้องหน้ากันด้วยสายตาดุเดือดปะทะกันกลางอากาศ
หนึ่งคือสตรีรูปโฉมงดงาม
บทที่ 10 ตอนที่6 เพราะรัก 2
ในขณะที่ลี่เหยาถิงมัวแต่เก็บตัวอยู่ในห้องหอเพื่อทำตัวเป็นสตรีที่เพียบพร้อมเพื่อเขา
นางฝึกดีดพิณปักผ้
บทที่ 11 ตอนที่7 เดือดดาล 1
ร่างสูงใหญ่กร้าวแกร่งแฝงไปด้วยความเย็นชาตามธรรมชาติกำลังยืนรับลมกระแสเย็นบนเชิงเขาอยู่เงียบๆ
สายตาคมป
บทที่ 12 ตอนที่7 เดือดดาล 2
สายตาคู่คมที่เรียบเฉยไร้อารมณ์มองไม่เห็นก้นบึ้งเช่นนั้นที่มองมาทางนาง ยิ่งทำให้นางปวดแปลบไปทั่วโพรงอ
บทที่ 13 ตอนที่8 สูญสิ้น
“ออกไปให้พ้น อย่ามายุ่งกับข้า”
เสียงตวาดไล่สาวใช้ของลี่เหยาถิง ทำเอาไม่มีใครกล้าเข้าใกล้นายสาวที่กำลั
บทที่ 14 ตอนที่9 สูญเสีย 1
ค่ายทหารหน้าด่านห่างออกมาจากประตูเมืองหลวงสิบลี้
ราตรีผันผ่านจากรัตติกาลเป็นทิวากาล จวบจนค่ำคืนนี้ก็น
บทที่ 15 ตอนที่9 สูญเสีย 2
กระทั่งมีรับสั่งจากฮ่องเต้ให้เข้าเฝ้า
ซึ่งคาดว่าพระองค์น่าจะทรงกลับจากแปรพระราชฐานยังทิศตะวันออกแล้ว
บทที่ 16 ตอนที่10 ภรรยาใหม่ 1
หนึ่งปีต่อมา...
ตลอดระยะเวลาที่ไว้ทุกข์ให้ลี่เหยาถิง
เหอหย่งหมิงไม่อาจบอกได้ว่า ตัวเขารู้สึกเช่นไร
ไม่
บทที่ 17 ตอนที่10 ภรรยาใหม่ 2
ความจริงนั้นก็คือ เมื่อเหอหย่งหมิงไปตามหาเพ่ยจีที่บ้านของพ่อตา นึกเพียงว่านางอาจจะกลับไปเยี่ยมบ้าน ท
บทที่ 18 ตอนที่11 กลอนแทนใจ 1
พลบค่ำผ่านพ้นช่วงอาหารค่ำไปแล้วราวสองเค่อ
เหอหย่งหมิงมิได้ถามหาเหตุผลแห่งการกระทำของภรรยาในช่วงเวลาที
บทที่ 19 ตอนที่11 กลอนแทนใจ 2
ม่านตาดำสนิทของเหอหย่งหมิงยิ่งเริ่มหรี่เล็กแคบเพิ่มมากขึ้น เมื่อได้ยินเสียงเย็นใสของสาวใช้นางนี้เล่า
บทที่ 20 ตอนที่12 เริ่มต้นใหม่ 1
บนชั้นสองของโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งกลางเมืองหลวงต้าเจี้ยน
มองจากหน้าต่างชั้นสองลงไปยังพื้นดินเบื้องล่าง ผู
บทที่ 21 ตอนที่12 เริ่มต้นใหม่ 2
ชีวิตน้อยๆ ของนางกว่าจะได้เกิดจนเติบใหญ่ ลำบากมากนัก มิใช่ว่าเขาไม่รู้แจ้ง
และที่สำคัญ ในท้องของนางมี
บทที่ 22 ตอนที่13 แม้ล่วงลับยังตราตรึง 1
ค่ำคืนเดือนมืดไร้แสงจันทรา ทว่าดวงดารากลับสว่างพร่างพราวงดงามนัก
เพ่ยจีนั่งเท้าค้างมองท้องฟ้ายามราตรี
บทที่ 23 ตอนที่13 แม้ล่วงลับยังตราตรึง 2
ในขณะที่เหอหย่งหมิงมองเพ่ยจีอยู่นิ่งๆ ยิ่งได้เห็นนางที่กำลังแสดงสีหน้าบ่งบอกถึงแรงปรารถนาที่สื่อออกม
บทที่ 24 ตอนที่13 แม้ล่วงลับยังตราตรึง 3
เหอหย่งหมิงเริ่มรู้ใจตนเองขึ้นมา ว่าแท้จริงแล้วใครกันแน่ที่อยู่ในก้นบึ้งแห่งห้วงคำนึง ซึ่งแม้แต่ตัวเ
บทที่ 25 ตอนที่14 กำจัดทิ้ง 1
ยามรุ่งเช้าแสงอรุณลอดเข้าทางหน้าต่าง มาเยือนร่างเปลือยเปล่าถึงเตียงนอน
เพ่ยจีสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาแล้ว
บทที่ 26 ตอนที่14 กำจัดทิ้ง 2
เพ่ยจีเพียงหรี่ตา อมยิ้มเล็กน้อยอย่างน่ารัก ท่าทางน่าเอ็นดูยิ่งนัก ยามคิดในใจ
หากสามีถูกลอบสังหารโดยไ
บทที่ 27 ตอนที่15 วุ่นวาย 1
บนต้นไม้สูงริมทางระหว่างโรงเตี๊ยมเฟิงฟู่กับกลุ่มคนมากมายบนพื้นดิน
เหวินเต๋อร์และเซียนเซียนนั่งสังเกตก
บทที่ 28 ตอนที่15 วุ่นวาย 2
ชงไฉ่นั้นถึงแม้จะมิได้ฉลาดนัก หากแต่ก็รอบคอบไม่น้อย เขาว่าจ้างโจรป่ากลุ่มเดิมมาด้วย แน่นอนว่า ค่าจ้า
บทที่ 29 ตอนที่16 พบพานอีกครา 1
“พี่ใหญ่ ทุบหัวมันแล้วเอาไปโยนหน้าผาฆ่าตัวตาย เหมือนที่เคยทำกับเมียเก่ามันปะไร”
เรื่องนี้เป็นเรื่องที
บทที่ 30 ตอนที่16 พบพานอีกครา 2
เพียงอึดใจ ร่างที่มีสติไม่ครบถ้วนของเขาและไม่อาจช่วยเหลือตนเองได้ ก็พลันถูกจับโยนลงไปที่หน้าผาแห่งนั
บทที่ 31 ตอนที่17 ข้าคือ...สามีเจ้า 1
เรือนร่างกร้าวแกร่งปานศิลาหินของเหอหย่งหมิงยังคงนิ่งค้างเงียบงัน
คล้ายกับรอบด้านไร้ซึ่งสรรพสิ่งอื่นใด
บทที่ 32 ตอนที่17 ข้าคือ...สามีเจ้า 2
คำตอบของหญิงสาว ทำเอาชายหนุ่มยิ่งตรึงตามอง
ลี่เหยาถิงตอบก่อนที่คนตรงหน้าจะถามจบ “ข้าไม่รู้หรอก ว่าข้า
บทที่ 33 ตอนที่18 ความจริงที่เจ็บปวด 1
ที่หน้าประตูห้องของเรือนไร้โรคา
ชายหนุ่มเรือนร่างสูงเพรียวในชุดขาวพิสุทธิ์ค่อยๆ ย่างเท้าเข้าก้าวมาด้ว
บทที่ 34 ตอนที่18 ความจริงที่เจ็บปวด 2
เหอหย่งหมิงได้แต่เงียบงัน มิได้ต่อคำอันใดทั้งสิ้น ในขณะที่เหวินเต๋อร์ยังเอ่ยปากเรียบเรื่อย ถึงเรื่อง
บทที่ 35 ตอนที่19 เขาคือสามีนาง
เบื้องหน้าหลุมศพของลูกน้อย
นอกจากเรือนร่างสูงใหญ่ในชุดสีครามที่คุกเข่านิ่งงัน ไม่ไหวติงใดๆ ยังมีเร
บทที่ 36 ตอนที่20 นางคือภรรยาข้า 1
ภายในตลาดกลางหมู่บ้านซื่อเจี้ยนจวง
หมู่บ้านแห่งนี้แม้อยู่ภายในหุบเขาแต่มีอาณาเขตกว้างมาก บ้านเรือนจึง
บทที่ 37 ตอนที่20 นางคือภรรยาข้า 2
“เจ้าก็รีบๆ รับคำเถิด ก่อนที่ข้าและสามีจะเปลี่ยนใจ โอกาสอันดีเช่นนี้ มิใช่ว่าจะหาได้ง่ายหรอกนะ”
ลี่เห
บทที่ 38 ตอนที่21 อาหารมื้อแรก 1
‘ภรรยาขอไปทำใจก่อนนะ!’
ประโยคนั้นทำให้เหอหย่งหมิงต้องลุกจากเตียงน้องแล้วตามลี่เหยาถิงออกมา ก่อนจะลอบ
บทที่ 39 ตอนที่21 อาหารมื้อแรก 2
เสียงหัวเราะชั่วร้ายนั่นดังก้องไปทั่วในสมองไม่จางหาย หากแต่เหอหย่งหมิงไม่คิดโกรธเคืองอีกฝ่ายเลยแม้แต
บทที่ 40 ตอนที่22 ดวงใจที่(เคย)หล่นหาย 1
บนเตียงนอนท่ามกลางม่านโปร่งสีแดง
ลี่เหยาถิงอยู่ในชุดมิดชิดราวกับจะไปเดินป่า นั่งตัวเกร็งจนแผ่นหลังชนผ
บทที่ 41 ตอนที่22 ดวงใจที่(เคย)หล่นหาย 2
เมื่อลี่เหยาถิงเห็นคนเป็นสามีนอนนิ่งไปแล้ว นางจึงยกหมอนออกด้วยเกรงว่าเขาจะขาดอากาศหายใจตาย ก่อนจะรีบ
บทที่ 42 ตอนที่24 เมื่อภรรยาเอาแต่ใจ1
แสงแรกอรุณเบิกฟ้า
ทั่วนภาสว่างเจิดจ้าด้วยตะวันส่องทะลุหมู่เมฆาทอดแสงยาวไกล สรรพเสียงร้องร่ำขานรับกันด
บทที่ 43 ตอนที่24 เมื่อภรรยาเอาแต่ใจ2
“ฝีมือการทำอาหารของข้านับว่าอยู่ในขั้นกำลังพัฒนา ท่านอย่าได้มาดูถูกกันเชียว”
“อ้อ...” เหอหย่งหมิงอยาก
บทที่ 44 ตอนที่24 ภรรยาท่านเป็นคนเช่นนี้1
สายน้ำสีใสไหลเอื่อยเฉื่อยทอดยาว ส่องประกายเจิดจรัสระยิบระยับล้อแสงตะวันตลอดทั้งแนว
ที่ริมลำธารกลางป่า
บทที่ 45 ตอนที่24 ภรรยาท่านเป็นคนเช่นนี้2
ไม่นานนักพวกเขาก็มาถึงตำแหน่งเป้าหมาย การร่ำสุราพร้อมหน้าครอบครัวจึงบังเกิด ทว่าสีหน้าของทั้งคู่กลับ
บทที่ 46 ตอนที่25 ภรรยาท่านเป็นคนเช่นนี้3
ความหนาวเย็นยามรัตติกาลอันมืดมิดกลางหุบเขาเริ่มโอบล้อมทุกสรรพสิ่งเพิ่มมากขึ้น ให้รู้สึกว่าทิศทางไกลอ
บทที่ 47 ตอนที่26 ดวงใจข้า
ท่ามกลางความมืดกลางป่าที่เงียบสงัด
ลี่เหยาถิงเห็นสีหน้าอีกฝ่ายที่คล้ายกับดำคล้ำ ไม่รู้ว่าคิดอันใดอยู่
บทที่ 48 ตอนที่27 ดูแลภรรยา1
แสงอรุณเบิกฟ้าสาดส่องเข้ามาทักทายอีกคราในวันรุ่งขึ้น
บนเตียงอุ่นยังคงมีสองร่างกอดกระหวัดรัดรึงไม่ผละจ
บทที่ 49 ตอนที่27 ดูแลภรรยา2
“อา...หย่งหมิง”
เจ้าของนามที่ถูกเสียงหวานหลุดครางเรียกขาน จ้องมองผิวขาวผ่องที่ค่อยๆ แดงระเรื่อของนาง
ท
บทที่ 50 ตอนที่28 เอาใจใส่ภรรยา1
ครึ่งชั่วยามหนึ่งเค่อ[1]ผ่านไป
ภายในห้องครัวเล็กกะทัดรัด มีเตาไฟสองเตา มีโต๊ะหนึ่งตัวกับเก้าอี้เพียงห
บทที่ 51 ตอนที่28 เอาใจใส่ภรรยา2
ลี่เหยาถิงเล่าเรื่องราวพร้อมทำท่าทางประกอบได้อย่างน่ารัก
หญิงสาวเล่าจบก็ถอนหายใจออกมา กล่าวเสียงเบาว่
บทที่ 52 ตอนที่29 บอกรักภรรยา1
ลานกลางเรือนไร้โรคา เป็นที่โล่งแจ้งไร้หลังคาสำหรับตากสมุนไพร
รอบด้านล้วนมีหลังคาตลอดแนวยกเว้นลานกลางเ
บทที่ 53 ตอนที่29 บอกรักภรรยา2
“หย่งหมิง...หยุด...พอก่อนเถิด”
เสียงห้ามปรามหวานแผ่วทำชายหนุ่มพลันชะงักนิ่ง
เหอหย่งหมิงหลับตาลงช้าๆ ค่
บทที่ 54 ตอนที่30 ชีวิตคู่1
ย่ำรุ่งที่เท่าไหร่มิอาจนับ
ยามต้องนั่งเหม่อมองอย่างไร้ตัวตน ย่ำพลบค่ำที่เท่าไหร่แล้วที่เดียวดายหลั่งน
บทที่ 55 ตอนที่30 ชีวิตคู่2
ถึงแม้เหอหย่งหมิงยังคงนึกหวาดหวั่นว่านางจะจำได้ขึ้นมา ว่าเขาได้ทำพลาดมากมายปานใด
แต่ทว่า...ขอเพียงแค่
บทที่ 56 ตอนที่30 ชีวิตคู่3
“ท่านย่อมรักข้า เพราะเหอหย่งหมิงเป็นของลี่เหยาถิง”
ลี่เหยาถิงเอ่ยอย่างซุกซน
เหอหย่งหมิงจึงคลี่ยิ้มอบอุ
บทที่ 57 ตอนที่30 ชีวิตคู่4
เหวินเต๋อร์นั้นไม่ค่อยจะได้ปรากฏโฉมที่หมู่บ้านแห่งนี้สักเท่าไหร่ เพราะส่วนใหญ่ก็มักจะท่องยุทธภพไปทั่
บทที่ 58 ตอนที่31 จากลาเพื่อพบพาน1
ท้องฟ้าแจ่มใสหมู่เมฆเคลื่อนหายเหล่านกกาบินขับขาน
ยามใดที่มีเทศกาลในหมู่บ้าน ทั้งสี่คนก็มักจะจับจูงม
บทที่ 59 ตอนที่31 จากลาเพื่อพบพาน2
ยามบ่ายฟ้าใสไร้เมฆบดบังแสงตะวันพาให้สายลมอุ่นร้อนโชยผ่านผืนป่าเขียวขจีระลอกแล้วระลอกเล่า
จากเดือนหนึ่
บทที่ 60 ตอนที่32 กลับบ้าน1
หลังจากผ่านค่ำคืนร่ำลาด้วยสุราหลายไห
ยามเช้าย่ำรุ่งผ่านเข้ามาจึงถึงเวลาเอ่ยคำลาที่แท้จริง
ท่านหมอซุ
บทที่ 61 ตอนที่32 กลับบ้าน2
วันต่อมา
ร่างสูงใหญ่ของเหอหย่งหมิงก็มาปรากฏกายตรงหน้าลี่เหยาถิงและรับตัวนางออกจากวังเพื่อกลับจวนแม่ทั
บทที่ 62 ตอนที่32 กลับบ้าน3
สิ่งที่บ่าวไพร่ไม่เคยรู้มาก่อนก็คือ ยามลี่เหยาถิงอารมณ์ดีนางก็มักจะเป็นเช่นนี้ นางยิ้มเปิดเผยเป็นมิต
บทที่ 63 ตอนที่32 กลับบ้าน4
เหอหย่งหมิงถอนใบหน้าและริมฝีปากที่ฝังอยู่กับเนินเนื้อหยุ่นนุ่มแล้วหยัดกายขึ้นคร่อมนางทั้งตัว ใช้ท่อน
บทที่ 64 ตอนที่33 พบเจอสหายเก่า1
เรือนที่ลี่เหยาถิงเป็นเจ้าของยามนี้ คือเรือนแรกเมื่อครั้งเข้าหอกับเหอหย่งหมิง
ชายหนุ่มยังคงรักษาสภาพท
บทที่ 65 ตอนที่33 พบเจอสหายเก่า2
ในตรอกตรงมุมลับตา
ลี่เหยาถิงถูกมือปริศนาฉุดกระชากมาตามทาง
นางมองเห็นเป็นสตรีผู้หนึ่ง ตัวเล็กกว่านางเล็
บทที่ 66 ตอนที่34 ผัวเมียใจหยาบ1
“หยุดนะ! เหยาถิง”
เพ่ยจีลุกขึ้นพรวดพราดเข้าไปสวมกอดลี่เหยาถิงเอาไว้
ลี่เหยาถิงตกใจนัก นางรีบสะบัดเพ่ยจ
บทที่ 67 ตอนที่34 ผัวเมียใจหยาบ2
ชงไฉ่มองตาเรียวนิ้วนั่น จึงเห็นเป็นสตรีร่างระหงงดงามในอาภรณ์หรูหรานอนหลับตาอยู่
“ใครกัน? หน้าคุ้นๆ”
ชา
บทที่ 68 ตอนที่35 ความจำกลับคืน1
เหอหย่งหมิงรีบรุดกลับจวนทันทีที่มีบ่าวไปแจ้งถึงหน้าประตูวังหลวง
เรื่องราวทุกสิ่งที่เกิดขึ้น ชายหนุ่มไ
บทที่ 69 ตอนที่35 ความจำกลับคืน2
สมุนเหล่านี้ต่างก็รู้เส้นทางและสถานที่กบดานของเจ้ากลุ่มอันธพาลเป็นอย่างดี จึงเข้ากวาดล้างพวกสิ้นคิดเ
บทที่ 70 ตอนที่ 35 ความจำกลับคืน 3
ภายในเรือนของลี่เหยาถิง
เจ้าของเรือนยังคงนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงนอน ด้วยลมหายใจที่เป็นปกติ เพียงแต่หลับ
บทที่ 71 ตอนที่36 ความจริงที่ต้องเผชิญ1
ภายในห้องนอนของเรือน ยังคงอบอวลไปด้วยกลิ่นยาลอยวน
บนเตียงนอนกว้าง เงาร่างระหงอรชรงดงามดุจนางสวรรค์ แฝ
บทที่ 72 ตอนที่36 ความจริงที่ต้องเผชิญ2
“ปล่อยข้า ข้าไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว ข้าเกลียดท่าน! ข้าจะไม่รักท่านอีกแล้ว”
หญิงสาวร้องไห้พร้อมผลักแผงอ
บทที่ 73 ตอนที่36 ความจริงที่ต้องเผชิญ3
เนิ่นนานทีเดียวกว่าเหอหย่งหมิงจะปรับความเข้าใจกับลีเหยาถิงได้
ชายหนุ่มใช้วิธีสามัญในการง้องอนหญิงสาว
บทที่ 74 ตอนที่36 ความจริงที่ต้องเผชิญ4
เมื่อลี่เหยาถิงอุ้มท้อง
เหอหย่งหมิงไม่ห่างจากนางเลยแม้ครึ่งก้าว ภรรยาไปที่ใดก็จะเห็นสามีไปที่นั่น ไม่
บทที่ 75 ตอนที่36 ความจริงที่ต้องเผชิญ5
และความจริงอีกหนึ่งประการ โทษทัณฑ์ประจานที่เพ่ยจีควรจะได้รับในข้อหาหนีตามชายชู้ ก็คือถูกจับให้อยู่ใน
บทที่ 76 ตอนที่37 แง่งอน1
และแล้วความจริงพลันปรากฏ
เมื่อลี่เหยาถิงได้เจอสหายเก่าอย่างเหวินเต๋อร์ การทักทายพูดคุยกันจึงมิใช่เรื่
บทที่ 77 ตอนที่37 แง่งอน2
เป็นความจริงที่ว่า เลือดที่ไหลทะลักออกมาที่เชิงเขาในวันนั้น ล้วนเป็นเพราะว่านางล้มลงกระแทกพื้นดินอย่
บทที่ 78 ตอนพิเศษ 1 เหอหลี่จวิน
หกปีต่อมา...
เหอหลี่จวิน
บุตรชายคนโตของเหอหย่งหมิงและลี่เหยาถิง นับได้ว่าเป็นหนุ่มมากแล้ว อายุของเขาย่
บทที่ 79 ตอนพิเศษ2 เหวินฉีหลิน1
“พี่หลี่จวิน”
เสียงแว่วหวานของนางดังขึ้นทันทีที่เหอหลี่จวินเดินมาถึงกลางลานกว้างหน้าเรือน
“ข้าวาดภาพได
บทที่ 80 ตอนพิเศษ2 เหวินฉีหลิน2
“พี่จวิน!”
เหอหลี่จวินหันมองตามเสียงสดใสนั้น เห็นเป็นสตรีนางน้อยในวัยเพียงเก้าหนาว กำลังนั่งอยู่บนต้น
บทที่ 81 ตอนพิเศษ3 หรือใจเปลี่ยนตามกาล1
หนึ่งปีหลังจากนั้น
เหอหลี่จวินในวัยหนุ่มแน่นสิบเจ็ดปีก็เดินทางออกจากหมู่บ้านซื่อเจี้ยนจวง มิได้รั้งตั
บทที่ 82 ตอนพิเศษ4 หรือใจเปลี่ยนตามกาล2
ทว่าในจังหวะที่เท้าน้อยๆ กำลังย่องเบาเงียบกริบหมายจะออกทางหน้าต่าง เสียงแหลมเล็กโวยวายของเหอหลี่จิ้ง
บทที่ 83 ตอนพิเศษ4 หรือใจเปลี่ยนตามกาล3
นางเห็นเป็นสตรีงดงามในอาภรณ์ทหารสีแดงเข้ม ท่าทางห้าวหาญผสานเสน่ห์ทุกสิ่งที่สตรีพึงมีได้อย่างลงตัว
นอก
บทที่ 84 ตอนพิเศษ5 เมื่อรักปักใจ1
จากเหตุการณ์ในวันนั้น ก็ผ่านมาแล้วห้าเดือน
เหอหลี่จวินใช้เวลาพักผ่อนอยู่ที่เรือนไร้โรคาพร้อมทุกคนในวั
บทที่ 85 ตอนพิเศษ5 เมื่อรักปักใจ2
ในขณะที่โสตประสาทของเหวินฉีหลินยังคงอื้ออึง
จู่ๆ เสียงของหยางเหมิ่งก็ดังขึ้น
“อ๊ะ!”
นางอุทานเสียงหวาน ส
บทที่ 86 ตอนพิเศษ6 ไม่อาจรั้งรอ1
ภายในห้องพักผู้ป่วยของเรือนไร้โรคา
เหอหลี่จวินปรุงยาบำรุงให้หยางเหมิ่งดังเช่นปกติ รอจนนางดื่มยาด้วยตน
บทที่ 87 ตอนพิเศษ6 ไม่อาจรั้งรอ2
ซึ่งข่าวนี้ล้วนมาจากปากของชาวเมือง ซึ่งเบื้องหลังล้วนเป็นอ๋องผู้นั้น เหตุผลก็เพื่อดึงชายหนุ่มเข้าพวก
บทที่ 88 ตอนพิเศษ7 ไม่อาจรั้งรอ3
เส้นทางคดเคี้ยวในป่ารกทึบ
เหวินฉีหลินเดินร่ำไห้ มือน้อยๆ ยกขึ้นปาดน้ำตาดั่งสายธารา ในขณะที่ปลายเท้าเด
บทที่ 89 ตอนพิเศษ8 ไม่รอแล้ว
ฉับพลันเรือนร่างก็อุ่นวาบปานไฟลาม
จากนั้นก็รุ่มร้อน ในสมองพลันตีวน ในโพรงอกรู้สึกถึงหัวใจที่เต้นโครมค
บทที่ 90 ตอนพิเศษ9 ผูกมัดนาง
หลังจากบำรุงร่างกายจนแข็งแรงเดินทางได้
เจี้ยนหนันเฟยจึงพาหยางเหมิ่งจากไปทันทีไม่มีรั้งรอให้ความแตกแผน
ดีมาก~อยากให้มีต่ออีกมากมายเลยคะ
04/08
0สนุกดี
3d
0ก็~~~~~~~~~
4d
0เรื่องเล่าได้ดีมาก
4d
0ดีคับ
6d
0สนุก
7d
0ดีี
10d
0ว้าว
11d
0จะติตาตอนต่อๅปเรื่อยๆ
12d
0สนุกมากค่ะ
12d
0