- ทั้งหมด: 101
เลี้ยงเสือดำ 1
“ลี่หมิง นายลงมาได้แล้วอย่ามัวแต่ชื่นชมธรรมชาติ!” จิ้นเค่อดุเพื่อนของเขา
พวกเขามาปีนหน้าผากันวันนี้ ต
เลี้ยงเสือดำ 2
“ตัวหายนะ!ออกไป!”
“ออกไป!
“ตัวหายนะ ออกจากเผ่าซะ!”
” ฆ่ามัน!มันจะทำให้เผ่าของเราล่มจม!”
“แฮ่ก!” เสือดำร่
กระต่ายย่าง
ลี่หมิงวางเสือดำบนผ้าเบาๆ เขามองขาของมันที่เต็มไปด้วยบาดแผลอย่างเศร้าใจ
มือบางหยิบกรรไกรในกระเป๋าออกม
เสือดำขี้แย
ลี่หมิงเห็นแววตาของเสือดำก็ใจอ่อน เขาเลิกกลั่นแกล้งมันก่อนจะฉีกเนื้อกระต่ายย่างและยื่นไปให้เสือดำ
“กิ
ปลาย่างและซุปเห็ด
เสือดำพยายามคลานมาหาลี่หมิงอย่างดีใจ หางของมันส่ายไปมา
“อย่าขยับ!” ลี่หมิงรีบวางของก่อนเดินไปหาเสือขี
รังเกียจข้ารึ?
ยามค่ำคืนที่เงียบสงบ ลี่หมิงนอนหลับสนิทจากความเหนื่อยล้า ซือจิ้งที่นอนข้างๆ เพื่อให้ความอบอุ่นร่างบา
แมวน้อย
ซือจิ้งมองร่างบางที่เดินหนีไปอย่างมึนงง เขาก้มมองตัวตนของเขาเงียบๆ ‘ยังไม่ถึงฤดูที่มันจะเป็นสัดไม่ใช
ไข่ตุ๋น
“ละ ลี่หมิง!?”
ซือจิ้งที่หอบกระต่ายและไข่นกอีกหลายฟองกลับมา ก่อนเขาจะได้กลิ่นแปลกปลอมในอากาศ
ซือจิ้งมอ
นี่ข้าไม่ได้ใช้แรงเลยนะ
“อยู่นี้ ห้ามไปไหนเข้าใจไหม?” ลี่หมิงพูดกับลูกเสือที่เขาหลงคิดไปว่ามันคือแมวน้อย
ลี่หมิงจะออกไปหาไม้ม
มันจะตัดนิ้วเล็กๆของเจ้า
หลังจากที่พวกลี่หมิงไปได้ไม่นาน อีกฝั่งของน้ำตกที่ลี่หมิงเก็บลูกเสือได้ มีผู้ชายร่างเล็กและเสือตัวโต
ก็ได้ ข้ายอมเจ้าทุกอย่าง
“มีอะไรเหรอครับ?” ลี่หมิงอุ้มเสือน้อย ก่อนถามเสือดำตัวใหญ่ที่กำลังพองขนเตรียมสู้
“มีสัตว์บุกรุก! อยู่
ช่วยอานเจ๋อ
“หึ! ลี่หมิงให้ข้า!” ซือจิ้งยิ้มมุมปาก ก่อนจะไปช่วยลี่หมิงทำอาหาร
ลี่หมิงตีไข่ก่อนจะเกลือและเครื่องปร
โจ๊กไข่ขาว
เมื่อกลางคืนมาถึง ลี่น่าที่นอนข้างๆ อานเจ๋อก็ลุกขึ้นมา เธอรู้สึกถึงการขยับตัวที่ดูอึดอัดของคนรัก
เมื่
ก้อนหนาม
เมื่อกินอาหารเช้าเรียบร้อยแล้ว ลี่หมิงจับผมที่เริ่มเหนียวของตนอย่างรังเกียจ จึงตั้งใจจะอาบน้ำในวันนี
การปะทะ
ลี่หมิงกระอักกระอ่วนเล็กน้อย เขาเหลือบมอง ซือจิ้งที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยความรู้สึกแปลกๆ
“เอ่อ ให้ผมรอไห
เสือน้อยร้องไห้
ลี่หมิงซบอกของซือจิ้งนิ่งอย่างกังวล เขาจับแขนของซือจิ้งแน่น ตั้งแต่ลี่หมิงมาที่โลกใบนี้ เขายังไม่เคย
ข้าดูแลเจ้าไม่ดี
ลี่หมิงฟังสิ่งที่ลี่น่าเล่าให้ฟังเงียบๆ ก่อนจะตกใจกับความป่าเถื่อนของโลกใบนี้
นอกจากที่ลี่น่าที่เป็นผ
เสือดำจอมแสแสร้ง
เมื่อซือจิ้งกลับมา เขาก็ได้กลิ่นหอมของอาหารทันที ชายหนุ่มแบกฟืนไว้ด้านหลังกองหนึ่ง
“ลี่หมิงข้ากลับมาแ
เสือน้อยผู้ลืมแม่
ทันทีที่เช้ามืด ลี่หมิงก็ตื่นขึ้นมาก่อนเพื่อน เขาลุกขึ้นอย่างช้าๆ และเดินออกไปข้างนอกอย่างแผ่วเบา
ลี่
ไก่ขอทาน
เมื่อซือจิ้งและอานเจ๋อกลับมา ทั้งสองก็ได้เห็นภาพเสือตัวอวบนอนอยู่บนตักของลี่หมิงอย่าง สุขสบาย
ลี่น่าเ
21
ระหว่างการเดินทาง ลี่หมิงก็ได้งานพิเศษทำ นั้นคือการถักเสื้อผ้าจากขนของเสือดำตัวโตอย่าง ซือจิ้ง
ช่วงนี
22
ทันทีที่เสือสองตัววิ่งเข้ามาในเผ่าพเนจร กลุ่มคนในเผ่าก็รีบหลบซ่อนตัวคล้ายหวาดกลัวพวกเขา
ลี่หมิงมองสภา
23
คนอื่นเห็นว่าลี่หมิงจะทำอาหารให้พวกเขากิน จึงรีบเข้าไปช่วยก่อไฟ ผู้คนในเผ่านิสัยเรียบง่ายกว่าที่ลี่ห
24
ระหว่างที่ซือจิ้งกำลังซึมซับความรู้สึกวาบหวามอยู่นั้น ลี่หมิงก็ได้ดันตัวของเขาออก ทำให้ริมฝีปากทั้งค
25
“กลับถ้ำแล้วผมจะดูให้!” ลี่หมิงพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมอย่างที่ไม่เคยทำ
“อืม” ซือจิ้งก้มหน้ารับกรรม ล
26
ทั้งสามคนกินไปเรื่อยๆ จนในที่สุด ก็เหลือชิ้นเนื้อเพียงชิ้นเดียว มือเล็กของซาซาก็หยุดชะงัก ก่อนจะเหลื
27
เมื่อลี่หมิงและซือจิ้งออกไป ลี่น่าที่กำลังนั่งพักอยู่กับอานเจ๋ออยู่ ก็ได้มีเด็กอ้วนวิ่งดุกดิกตรงมาที
28
ลี่หมิงไม่รู้เลยว่าตอนนี้ไป๋เซ่อได้แต่งตั้งตำแหน่งนักบวชคนต่อไปให้เขาไว้ในใจเรียบร้อย
ไป๋เซ่อเคยฝันถึ
29
“ใช่สัตว์น้ำพวกนี้รึเปล่า?” ซือจิ้งเปลี่ยนร่างกลับ ก่อนจะจับมือลี่หมิงให้เดินไปลำธาร
“ว้าว! นี่มันกุ้
30
“พี่ชาย ซาซาหิวจัง” เด็กอ้วนที่ถูกพ่อจับไม่ให้มายุ่งกับลี่หมิงตอนเขาทำอาหาร
ซาซาโหยหาลี่หมิงมาก เมื่อ
31
มือหนายกขึ้นลูบดวงตาของลี่หมิงเบาๆ ด้วยความหลงใหล ก่อนพรมจูบใบหน้าเล็กอย่างอ่อนโยน
ลี่หมิงได้แต่หลับต
32
ซือจิ้งประกอบบ้านเกือบเสร็จแล้ว เหลือเพียงประตูที่เขายังไม่ได้ติดแผ่นไม้เข้าไป
ชายหนุ่มยกมือขึ้นเช็ดเ
33
เมื่อตื่นเช้ามา ลี่หมิงยังไม่ทันลืมตามือของเขาก็เริ่มควานหาคนข้างกายทันที
“อือ” ลี่หมิงลืมตาขึ้นมาเพื
34
ลี่หมิงก้าวเข้าไปในถ้ำ ก่อนวางทั้งสองบนเตียงนอนนุ่มๆ “อยากกินอะไรครับ? แล้วชื่ออะไรกันบ้างหืม?” ลี่ห
35
เมื่อลี่หมิงออกมาจากถ้ำ เขาก็พึ่งสังเกตว่าผู้คนในเผ่าสวมเสื้อในรูปแบบเดียวกันทั้งหมด
เพราะก่อนหน้านี้
36
อี๋ปิน อี๋เป่า มองไปรอบๆ ก่อนเห็นคนที่คุ้นเคย “พ่อ!” อี๋ปินตะโกนเรียกเขาด้วยความดีใจ
“พ่อกลับมาแล้ว!”
37
เมื่อเริ่มอิ่ม ลี่หมิงกับซือจิ้งก็ออกไปด้านนอก เพื่อให้พวกเขาคุยกันเรื่องปัญหา
ระหว่างนั้นซือจิ้งก็ต้
38
“อี๋เป่า อี๋ปิน มาหาพี่ชายเหรอครับ?” เมื่อได้ยินคำถามจากซาซา ลี่หมิงจึงเงยหน้าขึ้นและเห็นว่ามีเหยี่ย
39
ลี่หมิงตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่น แม้เมื่อคืนเขาจะค่อนข้างจะเหนื่อยล้าก็ตาม ขาของเขาถูกเสียดสีทำให้แสบ
40
“ชอบมากเหรอครับ?” ลี่หมิงเช็ดปากก่อนเหลือบมองจานที่สะอาดเอี่ยมตรงหน้า
“อืม กระดูกนี่อร่อยดี ข้าชอบ” ซ
41
พี่ชาย~
“อี๋เป่า อี๋ปิน?” ลี่หมิงก้าวออกมา ก่อนมองทั้งสองเล็กน้อย แต่เขาก็พบว่าใบหน้าขนนั้นยู่ยี่ดูไม
42
เมื่อรุ่งเช้า ลี่หมิงก็ต้องตกใจเมื่อเขาเปิดประตูบ้านออกมาเพื่อเตรียมรับแสงแดดยามเช้า
เพราะพื้นที่ด้าน
43
“ไม่! คนในเผ่าเสือขาวบอกว่าแม่ข้าตายตอนคลอดข้า...ไม่มีทางเป็นนางได้” ซือจิ้งส่ายหัว
“ซือจิ้งครับ พ่อแ
44
“ท่านแม่ๆ เจอแล้วๆ” จางหยุนรีบบอก กลัวจะไม่ทันใจคนแก่ใจร้อน
“ที่ไหน?” ผู่เยว่ขมวดคิ้วถาม จางอู๋นั่งลง
45
ต่อมาเริ่มมีข่าวลือเรื่องจางอู๋เอาเปรียบคนในเผ่า เขาไม่ยอมออกไปล่าเอาแต่อยู่ในกระโจม จางหยุน จางต๋า
46
ซิ่นหลิงละสายตาจากทั้งสอง ก่อนพูดกับผู้เฒ่าฉางตี๋ “เดี๋ยวพวกข้า จะออกไปล่าเอง” เมื่อพูดจบทั้งอานเจ๋อ
47
เสียงแตกของน้ำแข็งที่อยู่ไม่ไกลก็ดังขึ้นพร้อมเสียงกรีดร้อง
“จางต๋า!”
เผ่าเสือดำ
หลังจากที่เสือดำสามตัวว
48
เมื่อเสือดำหายไป จางหยุน จางอู๋ ผู่เยว่หรือแม้แต่จางต๋าก็เบิกตากว้างทันที
เพราะเสือดำที่อยู่เขตนี้มีเ
49
เมื่อลี่หมิงดื่มน้ำเสร็จ ซือจิ้งก็ดึงแก้วกลับไป ก่อนเข้าไปคลอเคลียคนรักที่ตนคิดถึงมานานอีกครั้ง
ในที่
50
เขาพบว่าใบหน้าของซือจิ้งนั้นคล้ายกับจางอู๋จริงๆ เพียงแต่ดวงตานั้นเหมือนผู่เยว่ราวกับแกะ
“มันสายเกินไป
51
“!”
ซือจิ้งลอบมองใบหน้าลี่หมิงเล็กน้อย ว่าเขาได้ ยินเสียงท้องของตนหรือเปล่า
“หิวเหรอครับ? หืม” ลี่หมิง
52
เมื่อซือจิ้งเห็นท่าทางการกินอย่างมูมมามของคนรักเขาก็ไม่ได้ว่าอะไร แถมยังคอยเช็ดปากที่เลอะให้ด้วย
“อืม
53
“ขะ ข้าไป!”
“ข้าไปท่านผู้เฒ่า”
ข้าไปด้วย!”
มีหลายคนที่เชื่อมั่น แต่ก็มีหลายคนที่ยังลังเลอยู่โดยเฉพาะไฉ่
54
“พวกเขาคงได้รับกรรมแล้วล่ะครับ” ลี่หมิงลูบหลังใหญ่ ไม่ให้ชายหนุ่มคิดแค้นไปกว่านี้
ลี่หมิงเดินตามทุกคน
55
ลี่หมิงลอบยิ้ม เขาอดขำในใจไม่ได้จริงๆ ซือจิ้งหันหน้าหนีแววตาเปร่งประกายของทั้งสอง
“ให้พวกเขาอยู่นี้เถ
56
ระหว่างการเดินทางไปเขตผายักษ์นั้น หิมะก็เริ่มตกหนักขึ้นเรื่อยๆ หนักจนขนาดที่ว่าพวกเขากำลังวิ่งอยู่ ห
57
ก้อนขนสีขาวที่ลี่หมิงเห็นนั้น หากตอนนี้ลี่หมิงตามพวกมันมา คงต้องตกใจแน่ๆ
เพราะทางที่พวกมันกำลังไปนั้น
58
ความจริงแล้วไฉ่ช่านคิดมากเกินไป ฮุ่ยน่านั้นรู้ดีว่าคนรักของเขากำลังยุ่งอยู่กับการสร้างไม้เตรียมประกอ
59
“ว้าว ปลาอ้วนจังเลย ซือจิ้งดูสิ” ลี่หมิงก้มหยิบปลาที่ดูอวบอ้วนกว่าเพื่อนขึ้นมา ก่อนวางบนมือของร่างสู
60
จากพื้นที่ที่ว่างเปล่า ก็ถูกเติมเต็มไปด้วยสิ่งของผู้คน และร่องรอยของสิ่งมีชีวิต พื้นที่แห่งนี้ดูสดใส
61
“อะแฮ่ม เชิญคู่รักทางนี้” จื่อลู่กล่าวเรียกเบาๆ
ซื่อจิ้งเดินจูงมือลี่หมิงไปทางพวกเขา ด้านหน้ามีผู้เฒ่
62
ภายในบ้านที่เงียบสงบ มีร่างเล็กกำลังขยับตัวไปมาอย่างแผ่วเบา
ลี่หมิงลืมตาขึ้นมาอย่างยากลำบาก เขาหรี่ตา
63
จางต๋าตาโต เขาไม่เคยเห็นแพะที่สง่างามขนาดนี้มาก่อนเลย มันยังเป็นแพะอยู่หรือเปล่าเนี่ย…
หัวหน้าแพะมองอ
64
“นี่มันอะไรซิ่นหลิง? ทำไมเจ้าพามันมาทั้งฝูงแบบนี้” ฉางตี๋หัวใจจะวาย เมื่อเห็นฝูงแพะด้านหลังนักรบของเ
65
ลี่หมิงจำใจจับใบมีดมือสั่น ก่อนจะค่อยๆ หายใจเข้าออกช้าๆ
ใจเย็นๆ
ใจเย็นๆ
ใบมีดเริ่มโกนหนวดของซือจิ้งอย่า
66
เมื่อซือจิ้งกลับมา ลี่หมิงก็นั่งรอบนเก้าอี้อย่างเรียบร้อย เขายิ้มต้อนรับชายหนุ่มก่อนฉีกเนื้อขาหมูใส่
67
แต่ลี่หมิงไม่โกรธหรอก แต่ใครให้คนรักของเขาทำท่าทางให้น่ากลัวตลอดเวลาล่ะ
“ซือจิ้งทำไฉ่ช่านกลัวแล้วเห็น
68
ลี่หมิงนั่งกินข้าวพร้อมมองรอบๆ ก่อนจะอ้าปากรับอาหารที่กำลังยื่นมาใกล้
ซือจิ้งรับบทคนป้อนอาหารในวันนี้
69
ลี่หมิงสับสนก่อนจะรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมสำหรับซือจิ้งจริงๆ พวกเขายังเป็นข้าวใหม่ปลามันอยู่เลย
ลี่หมิ
70
คนในเผ่าก็ตื่นเต้น ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขาไปงานนี้ แต่ในทุกๆ ครั้งพวกเขาแทบจะไม่มีของดีๆ แลกเลย
แต่ตอ
71
ซือจิ้งถือเนื้อย่างเข้ามา กลิ่นหอมกรุ่น ทำให้ลี่หมิงรีบหันไปและกินอย่างเอร็ดอร่อย
หลังจากนั้นซือจิ้งก
72
ตลอดการเดินทาง ลี่หมิงอาการไม่ดีขึ้นเลย เขากินแล้วก็นอนทั้งวัน หากรู้สึกตัวเมื่อไหร่ก็มักจะเวียนหัว
73
การเดินทางไกลแบบนี้พวกเขาต้องดูแลลี่หมิงให้ดี ไม่งั้นผู้เฒ่าทั้งสองที่รออยู่เผ่าก็ตามมาตีแน่ๆ
เมื่อเห
74
“อย่าแกล้งคนอื่น” จางหยุนจับให้จางต๋าเลิกมองเผ่ากระต่าย
พวกมันกลัวจนจะมุดลงดินแล้วเห็นไหม…
“ซือจิ้ง ไป
75
“พี่ซิ่นหลิงเอาไงดีครับ?” จื่อลู่แอบกระซิบอย่างกังวลใจ
“ปล่อยมัน” ซิ่นหลิงส่ายหน้า ที่พวกเขากังวลไม่ใ
76
เมื่อเห็นซือจิ้งจากไป มันก็กระโดดมาเกาะลี่หมิงหนึบเหมือนเดิม พร้อมกรีดร้องเบาๆ คล้ายกับว่ากำลังน้อยใ
77
กลุ่มคนที่ปกป้องอิงน่าก็ตามหาตัวเขาใหญ่เลยแต่กลับไม่มีวี่แวว
พวกเขาจำต้องแยกย้ายกันไปอย่างจำยอม
เฟยอิน
78
เมื่อรับรู้การมาถึงของพวกเขา ผู้คนในเผ่าก็ส่งเสียงต้อนรับอย่างอบอุ่น
ลี่น่าถือซาซามาพร้อมอี๋เป่าอี๋ปิ
79
ผู้เฒ่าไป๋เซ่อและคนอื่นๆ ก็มาทันที ผู้เฒ่าไป๋เซ่อให้คนอื่นรอด้านนอก “เจ้าต้มน้ำรอข้า” ชายชราบอกอู๋เย
80 จบ+ตอนพิเศษ
‘ข้ารู้แล้ว!’
จิโร่เหลือบมองลี่หมิงอย่างไม่ชอบใจ มันต้องไม่ให้ครอบครัวมันทำร้ายคนที่นี่แน่นอน ไม่งั้น
81
เจ้าสองตัวนี่มันเมินเขา!
แมวดำสองตัวเหลือบมองจิ้นเค่อก่อนถอนหายใจและขยับตัวให้ห่างจากมือชายหนุ่ม
“ฉัน
82
ชายหนุ่มมองชื่อร้านและโลโก้ที่ติดอยู่บนแก้วด้วยความตกใจ เขามือสั่นก่อนจะลูบไปที่โลโก้อย่างแผ่วเบา
ลี่
83
วันนี้พนักงานต่างสงสัย พวกเขาเห็นเจ้านายวิ่งออกไปและเข้าร้านคาเฟ่เสือดำ
พอกลับออกมาก็มีรอยยิ้มติดอยู่
84
ลี่หมิงโชคดีจริงๆ
มีแมว แมวก็รัก มีคนรัก คนรักก็รวย
ส่วนเขา…แมวไม่รัก แถมไม่มีใครเอา
จิ้นเค่อสงสารตัวเอ
85 พิเศษ2
“เธอเห็นข่าวสามีฉันหรือยัง? ตอนนี้เขาได้พาคนรักไปพักผ่อนต่างประเทศแล้วนะ แต่ฉันแปลกใจนิดหน่อยที่เขาไ
86
เขาขับรถชนแม่ของซือจิ้งเพียงเพราะโดนเมียน้อยเป่าหู…จนกระทั่งตอนนี้ เมียน้อยคนนั้นกลับได้ใช้ชื่อ คุณน
87
เด็กทั้งสองจากไป ก่อนจะมีเงาจากต้นไม้ที่นอนอยู่ลืมตาขึ้น ร่างสูงจ้องมองเด็กสองคนที่ไกลออกไป
“เจ้าเล่ห
88
เมื่อมองไปที่ทั้งสาม เซินรุ่นก็ปวดหัวมาก “ฉันไม่ได้มีสาวอะไรทั้งนั้น!”
เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มพูดจริง ทั
89
“จริงสิ” เซินรุ่ยพยักหน้า
“อะ แฮ่ม เด็กๆ สามารถเข้าพักได้เลยนะ ลุงเตรียมห้องให้แล้ว อ่อกินอะไรกันมาหร
90
“งั้นเหรอครับ…อ่อ แต่ตรงนั้นขายอะไรเหรอครับ?” ลี่หมิงพยักหน้าก่อนจะสังเกตเห็นเห็นกล่องที่วางอะไรบางอ
91
จูตี๋ชุนทานอะไรไม่ค่อยลง เขาจึงนั่งมองสำรวจเด็กๆ แทน แม้จะผ่านไปแค่ไม่กี่วัน แต่เด็กทั้งสี่กลับดูดีข
92
“เล่นเถอะ” ซงเว่ยพยักหน้า
“โอเคครับ” จื่อโจวเล่นไม่ค่อยเก่ง แต่ก็ยังมีชิวหาน คอยบอกวิธีเล่นอยู่ใกล้ๆ
ผ
93
“หากซือจิ้งคนนั้นเป็นพ่อพวกนายจริงๆ …เขาก็แต่งงานแล้ว เมื่อสองสามเดือนก่อนนี่เอง” เซินรุ่ยพูดต่อ
“ตะ
94
“………” ยังไม่มีใครรับ
“ใคร?” น้ำเสียงเย็นชาเป็นเอกลักษณ์ดังขึ้นมา เพราะเซินรุ่ยเปิดลำโพงจึงทำให้พวกเขา
95
ไป่เฉินทาแป้งบนใบหน้าเล็กน้อย โดยมีเซินรุ่ยมองอยู่ห่างๆ “ทำไมต้องทาแป้งด้วย?” เขาถามอย่างไม่เข้าใจ
“แ
96
“คุยอะไรกันครับ?” ตงเจียงเดินมาหาลี่หมิง ก่อนทิ้งตัวให้เขากอด
“อิ่มแล้วเหรอลูก?” ลี่หมิงหัวเราะเบาๆ เ
97
“แม่มาแล้ว!” ซงเว่ยเรียกลี่หมิงอย่างดีใจ
ก่อนตงเจียงและไป่เฉินจะหยุดว่ายน้ำและรีบขึ้นจากสระวิ่งมาเกาะ
98
“อ่า คือ…” ลี่หมิงลนลานทำอะไรไม่ถูก เขามองหน้าซือจิ้งอย่างขอความช่วยเหลือ
“อย่ากดดันแม่” ซือจิ้งบีบแก
99
“ใช่ครับ ตงเจียงต้องปลอบพ่อนะลูก” ลี่หมิงพยักหน้า เขารู้ว่าตงเจียงเป็นเด็กที่อ่อนโยน
“พ่อไม่ร้องไห้นะ
100
“พ่อครับ ป้าคนนั้นจะสร้างปัญหาไหม?” ไป่เฉินเงยหน้าถามเขา
“ไม่…เธอไม่มีวันทำได้อีกแล้ว” ซือจิ้งลูบหัวเ
101
“นายครับ…”
เมื่อได้ยินเผยจูนก็สีหน้าเปลี่ยน เขาขมวดคิ้วและ มองคนรักของตนนิ่ง หลิวซินอี๋รู้สึกถึงการเป
ดีเวอร์
13d
0เยี่ยม
20d
0ดีมากคับ
28/07
0สนุกดีครับ
19/07
0ชอบครับ อ่านสนุก
14/07
0สนุกมากๆ
14/07
0ดีคะ
11/07
0งานดีมาก
06/07
0ชอบมาก
02/07
0นายเอกเป็นคนที่เก่งมาก น้องทำอะไรเป็นได้หลายอย่างเลย ถ้าให้เป็นเราที่ทะลุมิติไปโลกอื่นแบบนี้ อาจจะทำอะไรไม่เป็นเลยก็ได้นะคะ 555 ส่วนพระเอกน่าสงสารแค่ตอนแรกจริงๆ หลังจากนั้นก็หลอกล่อนายเอกตลอดเลย แถมชอบแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของน้องตั้งแต่แรกเลยด้วย แต่รวมๆแล้วคือน่ารักมากๆๆๆเลยค่ะ เข้ามาอ่านแบบไม่ได้คาดหวังอะไรเลยแท้ๆ แต่นักเขียนก็ทำได้ดีมากกว่าที่คิดอีกค่ะ สนุกมากอ่านเพลินสุดๆเลยค่ะ เราแนะนำให้ทุกคนลองมาอ่านนิยายเรื่องนี้กันเยอะๆเลยนะคะ เป็นแนวที่เราชอบมากๆเลยค่ะ ขอบคุณที่เขียนเรื่องนี้นะคะ
29/06
0