- Kabuuan: 46
การกลับมา
วันที่สามสิบเอ็ดธันวาคม ตรงกับวันขึ้นปีใหม่ ทุกคนทั่วโลกต่างเฝ้ารอคอยนับถอยหลังเพื่อเฉลิมฉลองกันอย่า
ทักทาย
“ทำไมเหรอคพี่” แพรวดาวยังคงค้างคาใจ
“ก็ก่อนที่คุณขวัญจิราจะไปเมืองนอก คุณโรสิตาเล่นงานคุณขวัญไว้ยับ
ให้สัมภาษณ์
“อยู่ที่โน่นนานนับสิบปี ถึงเวลากลับบ้านเราเสียที คิดถึงบ้านไหมลูก” น้ำเสียงเมตตาจากชายชราเอ่ยถาม
“ขวั
สายลมของหน้าหนาว
“ค่ะ” ขวัญจิรานำเท้าของชายชราออกจากน้ำแล้วหาผ้ามาซับจนแห้งดีแล้ว จึงจัดยาตามที่หมอสั่งให้ชายชรากินก่
ตุ๊กตาผ้าสีชมพู
“ไม่เห็นจะเป็นไรเลยครับ กินด้วยกันนะ” เตวิชเดินไปหยิบช้อนอีกคันยื่นให้ขวัญจิรา ก่อนมือบางจะค่อย ๆ เอ
เย็นชา
ดวงดาวบนท้องฟ้าในคืนขึ้นปีใหม่นี้ ทำให้ขวัญจิราอดหวนนึกถึงเรื่องราวต่าง ๆ ในอดีตไม่ได้ หญิงสาวทอดสาย
เรื่องราวในอดีต
“คุณท่านคะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ อย่าบังคับพี่เตเลย คุณท่านทานอาหารแล้วจะได้ทานยานะคะ” ขวัญจิราพยายามเบี่
พี่เตคงโกรธมาก
“พี่จะวาดรูปขวัญยืนอยู่ตรงนี้ ส่วนขวัญวาดรูปพี่ตรงนี้นะ” เขาชี้ไปยังพื้นที่ว่างใกล้ ๆ กัน เด็กหญิงพย
อย่าใจอ่อน
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ขวัญหางานทำได้อยู่แล้ว แต่ตอนนี้ ขวัญขออยู่ดูแลคุณท่านอีกสักหน่อย”
“รีบ
จะอยู่เคลียร์งานจนเช้า
เพียงแค่รถของเตวิชแล่นเข้าไปจอดที่กองละครเท่านั้น สายตาของทุกคนก็มองจับจ้องตรงมาด้วยความอยากรู้อยากเ
ยืนยันว่าสองคนนั้นคบกัน
“หนูขวัญอยากไปหรือเปล่า” ขวัญจิราเงยหน้ามองชายชราก่อนจะหันมองเตวิช เขาส่ายศีรษะไปมา ไม่ยอมอนุญาตให้เ
ทำแกงเขียวหวานรอ
“ถ้างั้นแม่ไปก่อนนะคะ ว่าจะไปดูยัยโรสเสียหน่อย”
“เชิญค่ะคุณแม่ น้องอยู่ด้านใน” ช่างแต่งหน้าผายมือไปทา
ไม่ยอมขึ้นนอน
“แล้วทำไมเธอถึงไม่ยอมขึ้นนอน” เตวิชหันตัวเดินออกจากโต๊ะอาหารแล้วกล่าวถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“เธอบอกว
ยังไม่ได้กอดกันเลย
“ขวัญ” เสียงเรียกของเขาไม่ทำให้หญิงสาวตื่นขึ้น ก่อนที่ชายหนุ่มจะเข้าไปสะกิดแขนของเธอ ในขณะกำลังนอนหล
สัญญากับพี่เตไว้
ขวัญจิราเดินเหม่อเข้ามาในห้องนอนแล้วค่อย ๆ นั่งลงบนเก้าอี้ พลางหยิบใบจบการศึกษาของตัวเองขึ้นมอง ผลกา
เสียงโมไบล์
“พี่เตเข้าใจขวัญนะคะ ไม่กี่ปีเดี๋ยวขวัญก็กลับมาแล้ว...รอขวัญนะ” เมื่อคำตอบของหญิงสาวยังยืนยันคำเดิมไ
ให้หนูขวัญไปเป็นผู้ช่วย
“คุณพ่อครับ งั้นผมไปทำงานก่อน อาไปทำงานก่อนนะหนูขวัญ” ไกรวิชย์ ที่นั่งฟังอยู่นานแล้วรีบดื่มกาแฟจนหมด
เตขอยืนเงินห้าพัน
“รู้จักค่ะ เป็นป้ากับพี่สาวของขวัญเอง สงสัยคุณป้าจะมาหาคุณแม่เดี๋ยวขวัญไปตามคุณแม่ก่อนนะคะ” ว่าแล้วเ
คำสั่งของคุณปู่
“อยากไปเล่นกับเขาไหมล่ะ”
“ไปสิลูก” ปรียาได้ยินดังนั้นจึงรีบยกตัวลูกสาวขึ้นในทันที เพื่อไม่ให้น้อยหน้า
โต้เถียงกัน
“คุณปู่ครับ...มีเหตุผลหน่อยสิ ตอนนี้มันเวลาทำงานและงานก็กองเต็มโต๊ะไปหมด คุณปู่ให้คนขับรถพาเธอไปซื้อ
ก็แล้วแต่จะคิด
หลังจากนั้นภายในรถก็เงียบสนิท มีเพียงเสียงเพลงเบา ๆ บรรเลงออกมา ท่ามกลางอัดอั้นของโรสิตา เธอนั่งกำมื
พาไปเลือกชุด
ทั้งสามพากันเดินมายังโซนเสื้อผ้า โดยที่โรสิตาพยายามเกาะแขนชายหนุ่มอยู่ตลอดเวลา โดยไม่สนใจสายตาผู้คนท
อย่ายุ่งกับพี่เตของฉัน
ในเวลานี้ชายหนุ่มเผลอลืมความน้อยใจที่ขวัญจิราเคยทิ้งเขาเป็นสิบปีไปสิ้นแล้ว
“พี่ช่วยถือนะ” เขารีบคว้าถ
ขนมวุ้นในอดีต
“ไกรวิชญ์” ชายชราเรียกเขาแล้วเลื่อนสายตามองตรงมา
“มีอะไรเหรอครับ”
“ลูกชายแกมันหัวดื้อ ถ้าฉันจะให้ตาเตแ
เจ็บตรงไหนหรือเปล่า
“สวยค่ะพี่โรส” เป็นขวัญจิราที่กล่าวชมเธอ ในตอนนั้นโรสิตารู้สึกน้อยใจเตวิชเป็นอย่างมาก เขาทำให้เธอไร้
ยังไม่อยากกลับห้อง
เสียงเคาะประตูกลางดึกดังขึ้น หลังจากที่เตวิชอาบน้ำสระผมเสร็จแล้ว และกำลังจะเข้านอน เขาหันกลับไปมองยั
แอบรับโทรศัพท์ให้
วันนี้เป็นวันที่บริษัทของตระกูลทรัพย์ธาดา ดูวุ่นวายผิดปกติ เพราะข่าวของขวัญจิรา กำลังเป็นที่พูดถึงทุ
เอานมมาให้
“มองพี่เตให้หายคิดถึงไงคะ แต่มองยังไงก็ไม่หายคิดถึงเสียที” หญิงสาวทำเสียงอ่อย ชายหนุ่มหันใบหน้าคมมาย
นวดให้
“ทำไมคะ ขวัญแค่เอานมมาให้ดื่มก่อนนอน”
“พี่บอกแล้วไงว่าพี่ไม่ชอบดื่มนมก่อนนอน”
“ก็ถ้าพี่เตไม่ดื่ม ขวัญก
หอมแก้มเขา
“นั่งแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะคะ จะได้ใกล้ชิดพี่เตมากขึ้น พี่เตจะได้ไม่เครียด” หญิงสาวยังลอยหน้าลอยตา เพ
ให้เตวิชแต่งงานกับขวัญจิรา
“ครับ...งั้นเดี๋ยวเจอกันที่บ้านเลยนะ”
“ค่ะ” หลังจากวางสายไปเตวิชก็เริ่มเหยียบคันเร่งเพื่อจะได้ทันเวลา
ให้เวลาคิด
“แล้วผมมีทางเลือกอื่นหรือเปล่า สุดท้ายแล้วคุณปู่ก็จะทำทุกอย่าง เพื่อสิ่งที่คุณปู่ต้องการอยู่ดี” คำตอ
เราไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว
“ทำไมไม่รับสายนะขวัญ” เขาพยายามโทรติดต่อทว่าปลายสายไม่ยอมรับ ในเวลานี้หัวใจของเขาเริ่มร้อนรนอย่างบอก
คุณเตหอมคุณขวัญ
“เดี๋ยวขวัญออกไปเอาขนมปังและกาแฟมาให้พี่เตทานนะคะ พี่เตยังไม่ทานอาหารเช้าเลย” เตวิชพยักหน้า ก่อนที่ข
ภาพบาดใจ
“ระหว่างฉันกับเขาเราไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว ถ้าเธอไม่เชื่อฉัน เธอก็คอยดูแล้วกันว่าจะเกิดอะไรขึ้น” ขวัญ
ที่ฉันเคยบอกเป็นเรื่องจริง
“ขวัญมันโง่เอง ที่หลงเชื่อความคิดบ้า ๆ บอ ๆ ของตัวเอง จะมีใครรอเธอนานเป็นสิบปีได้อีกเหรอ มันก็มีแค่เ
จดหมาย
“เราทานอาหารไปด้วย คุยไปด้วยดีไหมคะ คุณเตดื่มน้ำส้มคั้นก่อนเถอะค่ะ” เมื่อคิดได้ดังนั้นจึงหันกลับมายั
ขวัญจิราหนีไปเพราะงี้สินะ
ความทรมานและความทุกข์ใจที่แกได้รับนั้น แกคิดเหรอว่าหนูขวัญเธอไม่ทรมานยิ่งกว่า หันไปทางไหนมีใครให้กอด
แปลว่าคุณขวัญมาก่อนงั้นเหรอ
“ฉันไม่ทราบค่ะ ไปทำงานดีกว่าไหมคะ หรือไม่ก็ไปถามคุณเตเอาเอง จะเข้าพบคุณเตไหมคะ เดี๋ยวฉันบอกให้” เมื่
ทวงความยุติธรรม
“พี่เตพูดแบบนั้นหมายความว่าพี่เตรู้แล้ว ว่าทั้งหมดเป็นแผนของฉัน แสดงว่าต่อไปนี้พี่เตก็จะไม่สนใจฉันอี
ต้องพิสูจน์กันที่โรงพยาบาล
“คุณปู่จะรู้อะไร ใช่ครับเมื่อคืนผมนอนค้างกับโรส แต่เรื่องราวความจำทั้งหมดผมจำอะไรไม่ได้เลย หลังจากดื
มอมเหล้า
“ทำไม ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ด้วยคะ ทำไมอ่ะแม่ ฮือ ๆ” หญิงสาวทุบไปที่ขาของตัวเองด้วยความเจ็บปวด เธอต้อ
รับกลับบ้าน
ภายในร้านเหล้าบรรยากาศดูดี ผู้คนไม่ได้มากมายเท่าใดนัก เตวิชเดินเข้ามาพร้อมทอดสายตามองหาขวัญจิรา เขาย
ไม่อาจห้ามใจ
“พี่เตรักขวัญไหมคะ แต่ขวัญรักพี่เตนะคะ รักมาก มากที่สุด” ขวัญจิราเงยหน้ามองชายหนุ่ม พร้อมกับพูดความร
จะแต่งกับพี่เขาหรือเปล่า
“แต่งงานกับพี่นะครับคนดี” ขวัญจิราพยักหน้ารับ ก่อนจะโอบกอดเขาแน่นพร้อมกับปล่อยน้ำตาไหลออกมาด้วยความต
ตอนจบ
“มาค่ะ คุณขวัญจะชงกาแฟให้คุณเตเหรอคะ”
“ค่ะ” ขวัญจิราพยักหน้า ก่อนที่พนักงานจะรีบแย่งแก้วเธอไปเธอ
“เดี๋
อ่านแล้วฟินมากสนุกเวอร์🤩
13d
0ดีมากก
20d
0ดีมากกกกกกกกกกกกกกก สนุกสุดๆ
26d
0สนุกค้ายยยย
20/07
0ชอบมากค่าาา เพลินๆ
10/07
0very good
08/07
0สนุกมากค่ะ
03/07
0เนื้อเรื่องดีมากๆเลยคะ
01/07
0อ่านรู้เรื่องดีค่ะ ไม่งงไม่วน
01/07
0อ่านแค่นี้ก็รู้แล้วว่าตอนต่อไปต้องสนุกมากแน่
01/07
0