‘...ทุกคนคะถ้ามีโอกาสผ่านมาแถวนี้อย่าลืมแวะมาร้านนี้กันนะคะ ต้องมาลองกันให้ได้นะห้ามพลาดกันนะคะเด็ดจริงอร่อยมากแล้วจะหาว่าน้องศรีไม่บอก ไม่เด็ดไม่อร่อยน้องศรีไม่แนะนำนะคะอ้อและที่สำคัญคุณพี่เจ้าของร้านใจดีมว๊ากมาก แต่ตอนนี้น้องศรีขอตัวไปกินต่อก่อนนะคะ อร่อยจนหยุดไม่ได้เลยค่ะอย่าลืมกดไลท์ กดแชร์ กดกระดิ่ง ติ้ง ติ้งให้น้องศรีด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ’
“แกดูคลิปใหม่น้องศรียัง”
“พึ่งดูเมื่อกี้เลยเย็นนี้ไปไหม”
“ไปๆ”
“ฉันไปด้วย”
“วันนี้เลยไหมล่ะ”
“Ok/จัดไป/ไปสิ”
ยูทูปช่องสาวดอยพากินหรือเรียกกันสั้นๆ ว่าช่องน้องศรีสาวน้อยที่รักการกินมากกว่าชีวิต อะไรที่ว่าดีอะไรที่ว่าเด็ดน้องศรีจะพาไปกินกินจริงจังกินเอาอิ่มเลยนะคะไม่ใช่แค่ลองชิมเล่นๆ เอาคอนเทนต์เหมือนใคร น้องศรีนี่เป็นช่องยูทูปยอดฮิตของออฟฟิศฉันเลยไม่มีใครที่ไม่ติดตามคงเป็นเพราะความสวย น่ารักน่าเอ็นดูเวลายิ้มเหมือนแมวอ้อนนั่นด้วยแหละมั้ง ใครได้เห็นรอยยิ้มของเธอก็ต้องหันกลับมาดูซ้ำอีกหลายๆ รอบ เวลากินอะไรก็ดูน่าอร่อยน่ากินไปเสียหมดทุกอย่างแม้แต่ข้าวไข่เจียวเมนูแสนธรรมดาก็ยังดูอร่อยพาให้คนดูหิวจนต้องไปหากินตาม เพราะแบบนี้ไงหลายๆ คนถึงหลงรักเธออย่างไม่รู้ตัวรู้ตัวอีกทีก็เททั้งใจให้เธอไปหมดแล้วแม้แต่สาวๆ ก็ยังโดนน้องศรีตกจนต้องตามรอยไปกินทุกร้านที่น้องศรีแนะนำและก็ไม่เคยผิดหวังเลยสักครั้งเดียวเพราะเธอแนะนำร้านไหนก็อร่อยมากจริงๆ ไม่เคยจกตาเหมือนนักชิมคนอื่นไม่อวยพวกกันเอง ไม่ต้องจ้างขอแค่อร่อยน้องศรีพร้อมโปรโมทให้ฟรีค่ะ
เหอะ...ขออนุญาตถอนหายใจเบะปากกรอกตามองบนนะคะไม่ได้ยินเลยจริ๊งๆ ไม่ได้ยินเลยว่าพวกนั้นกำลังนัดกันไปกินอาหารตามรอยยูทูปเบอร์คนโปรดขณะที่อิชั้นนั้นกำลังก้มหน้าก้มตาทำงานงกๆ ชิ...เสียงดังลั่นแผนกขนาดนั้นคิดว่าอิหนาวไม่ได้ยินเลยหรือไงคะถ้าไม่ได้ยินคงหูหนวกแล้วล่ะค่ะก็เล่นคุยกันซะเสียงดังลั่นไปนอกแผนกซะขนาดนั้นหัวเราะกันคิกคักอย่างสนุกสนานเชียว อยากจะตะโกนแหวกกลางวงเหลือเกิน Hello ลืมกันไปหรือเปล่าคะว่าเวลานี้คือเวลางาน ไม่ทำงานกันหรือไงคะ อ้อ...ลืมไปคนพวกนั้นเขาไม่ต้องทำงานกันหรอกค่ะเพราะงานของพวกนั้นวางอยู่บนโต๊ะอิหนาวหมดแล้ว เห้อ...มองกองเอกสารไม่ใช่แค่อยู่บนโต๊ะนะข้างโต๊ะฝั่งซ้าย ฝั่งขวาก็ยังเต็มไปด้วยตะกร้าแฟ้มเอกสารเห็นแล้วได้แต่ถอนหายใจเห้อ...ออกมาอีกหลายๆ รอบ ทำไมนะทำไมสวรรค์ถึงไม่มีความยุติธรรมหลงเหลือไว้ให้กับน้ำหนาวบ้างเลย สวรรค์จะรู้บ้างไหมว่าฉันไม่ได้รักงานมากขนาดนั้นไม่ต้องขังฉันไว้กับงานกองโตอย่างนี้ก็ได้หลังเลิกงานก็อยากไปเที่ยวเล่นเหมือนกับคนอื่นบ้างนะคะ
ฉันคือน้ำหนาว น.ส. ภัทรพรรณ ศรีศรณ์ ผู้อาภัพในทุกเรื่องจบจากมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังอันดับต้นๆ ของประเทศด้วยเกียรตินิยมอันดับ 2 เลยนะเว้ยเป็นนักศึกษาทุนนะเก่งไหมล่ะกว่าจะเข้ามาได้ไม่อยากจะพูด...เพราะความเก่งล่ะสิ ไม่ใช่หรอกค่ะพอดีตัวจริงเขาสละสิทธิ์ไป 3 คน ตัวสำรองอันดับที่ 3 อย่างฉันเลยได้สิทธิ์นั้นทันทีน่ะสิคะจริงแล้วฉันไม่ได้อยากเรียนนิเทศน์มากกว่าแต่สอบไม่ติดในเมื่อได้ทุนคหกรรมมาแล้วก็ต้องจำใจเรียน เพราะถ้าจะให้พ่อแม่ส่งเรียนน่ะหรอไม่ไหวหรอก บ้านฉันอยู่บนเขาจังหวัดเชียงรายสุดเขตภาคเหนือนู่นพ่อทำสวนผักเล็กๆ แค่ 5-6 ไร่ ส่วนแม่ก็เป็นครูพละอยู่ที่โรงเรียนมัธยมแถวบ้านนั่นแหละค่ะ บ้านฉันไม่ได้รวยแต่ก็ไม่ได้ลำบากอะไร
เป็นถึงนักศึกษาทุนเกียรตินิยมอันดับ 2 แต่ทำไมถึงเป็นได้แค่ผู้ช่วยพนักงานบัญชีที่ไร้ตัวตนอย่างนี้ก็เพราะฉันจบคณะคหกรรมเอกขนมหวานมาน่ะสิคะมีหลายคนเคยถามว่าทำไมถึงเลือกเอกขนมหวานล่ะเคยลองเอกอื่นแล้วไปไม่รอดค่ะ อิอิ พอเรียนไปเรียนมาได้คลุกอยู่กับขนมทุกวันตลอด 4 ปีฉันผู้ไม่เคยถนัดเรื่องงานครัวเลยก็ตกหลุมรักการทำขนมเป็นชีวิตจิตใจหายใจเข้าเป็นขนมหายใจออกก็ยังเป็นขนมอยู่เลยจนอยากจะเปิดร้านขนมหวานเล็กๆ หลังจากจบมาก็หางานทำไม่ได้สักที ร้านอาหาร โรงแรมก็ไม่รับเชฟจบใหม่เพราะไม่มีประสบการณ์หรือเรียกง่ายๆ ว่าอิหนาวตกงานนั่นแหละค่ะฉันเป็นแค่นักศึกษาจบใหม่ที่ยังเดินเตะฝุ่นหางานไม่ได้เท่านั้น ทางบ้านก็เร่งให้กลับไปแต่งงานโทรตามเช้า สาย บ่าย เย็นจนฉันขอต่อลองขอทำงานก่อนพ่อแม่ก็ใจดีนะใจดีมากให้ฉันทำงานด้วยแต่ต้องหางานให้ได้ภายใน 1 เดือนถ้าหาไม่ได้ก็เก็บกระเป๋าขึ้นดอยไปแต่งงาน ฉันเลยมีแค่สองทางให้ฉันได้เลือกนึกแล้วเศร้าชีวิตน้ำหนาวช่างน่าสงสารน่าเวทนาจริงๆ ทางเลือกที่หนึ่ง คิอกัดฟันสู้หางานทำให้ได้ภายใน 1 เดือน หรือทางที่สอง คือเก็บกระเป๋าขึ้นดอยไปแต่งงานให้แต่งงานน่ะเหรอ...หึ ไม่มีทางซะหรอกฉันยังใช้ชีวิตวัยรุ่นไม่คุ้มเลย