บัลลังก์เสน่หา 122

ครั้นเวลาล่วงเลยเข้ากลางยามห้าย บรรดาเชื้อพระวงศ์และเหล่าแม่ทัพส่วนหนึ่งก็ได้ปล่อยโคมตัวแทนความหวังแ

บัลลังก์เสน่หา 123

“เจ้ามีธุระกับผู้ใดหรือ” เพราะท่าทางของหญิงสาวเหมือนกำลังรอใครสักคน ซึ่งดูท่าแล้วคงไม่ใช่พระองค์เป็น

บัลลังก์เสน่หา 124

แม้หยางเสียเกิดความรู้สึกขุ่นเคืองต่อการกระทำของสวี่ชิงหลิงกับเฟินเตี๋ย แต่องค์ชายฝานจิ้งซึ่งประทับอ

บัลลังก์เสน่หา 125

“ทูนหัวของนม เป็นอะไรเจ้าคะ เป็นอะไร”

บัลลังก์เสน่หา 126

“ปล่อยหม่อมฉันลงเถอะเพคะ หม่อมฉันไม่ได้บาดเจ็บอะไร เพราะที่ทรงควรห่วงใยให้มากนั้นน่าจะเป็นพระชายาสวี

บัลลังก์เสน่หา 127

“เสียเอ๋อร์ของข้าใจร้ายนัก ไม่รู้เลยหรือว่าข้าต้องการเจ้า...มากแค่ไหน” องค์ชายฝานจิ้งทรงกักขังนางไว้

บัลลังก์เสน่หา 158

บัลลังก์เสน่หา 157

บัลลังก์เสน่หา 156

บัลลังก์เสน่หา 155

บัลลังก์เสน่หา 154

บัลลังก์เสน่หา 153

บัลลังก์เสน่หา 152

บัลลังก์เสน่หา 151