I NEVER THOUGHT
“I don’t know, my Dad throw all my cams,” usal ko kay Mason sa kabilang linya.
Busangot ang mukha ko mula kahapon hanggang ngayon dahil sa sobrang inis.
Hindi ko na alam kung makakapunta ako ngayon, kung noon siguradong sigurado ako na makakapagtrabaho na ngayon ay gumuho lahat.
Nagising nalang ako isang araw na magulo na ang kwarto ko at wala na ang mga nakatagong camera at nakaparada.
I don’t understand but everytime he spoke the word ‘politic’ ruins my day, even seeing his damn face.
He hate me being a photographer, I hate him being a politician. He hate me because I don’t want to learn politics and I hate him for pushing me to learn politics!
“I’ll ask my father if you can borrow his camera.” Nagliwanag ang mukha ko sa narinig.
Seriamente? Oh my cam!
I bite my lower lip to stop my lips from smiling ear to ear. My heart is pounding very fast! I feel so alive hearing those words coming out from his mouth!
“Travis are you still there?”
“Oh yeah! What were you talking about?” Lumapit ako sa bintana at nilanghap ang preskong hangin para kahit ngayon lang ay may magandang mangyari sa bahay na 'to.
“I’m asking if you can come here and get it yourself, I know how much you idolize my father,” aniya at tila may kinakalampag.
“Sige ba! Anyway, where’s Mason Girl?” Narinig ko ang pagbuntong hininga niya, kumunot naman ang noo ko sa inasta niya.
Dati-rati ay kinukutya niya pa ako pag hinahanap ko ang kakambal niya, ni ang pag-banggit sa pangalang Mason ay palagi siyang may ilalaang salita but now, I can't imagine his face.
“Well, she’s not around,” Iyon lamang ang maikling sagot niya at nagpaalam na para makapag-handa na rin.
Mason is getting colder and colder, she doesn’t answer my text, my calls and she even blocked me on Facebook!
Who would do that?!
Hindi lang ‘yon simpleng tampo, pero bakit hindi pa niya ako patigilin kung ayaw na niya? I mean I see sparks in her eyes everytime. 
Bago pihitin ang door knob ay muli ko pang tinunghan ang kwarto. Obviously my room’s theme is my favorite color, blue. I want it simple and neat, my bed is facing north, study table on it's left. My eyes roam around the walls, nakadisplay ang iba’t ibang frames na ako mismo ang kumuha sa ilang mga lugar na napuntahan ko na. 
Also the albums of my favorite band, Bittersweet&Sour. I was once attend their wholesome concert in Paris.
“Goodmorning Kuya!” bati ni Gravis, napataas naman ang kilay ko.
What's with him today?
“Goodmorning,” bati ko pabalik at nagtungo sa kusina, nakita ko si Geryan na tutok na tutok sa ginagawa ni Mom.
Pagpasok ko palang ay amoy na amoy ko na ang mabangong aroma ng tsokolate, lumapit ako sa kanila para makita kung anong niluluto nila.
Napa-awang ang labi ko.
“Seriously? Smiley face pancakes?” Tumawa naman si Mommy habang tumatango bilang sagot sa tanong ko at nagpatuloy sa ginagawa habang si Geryan ay tutok na tutok parin. And take note, with his grumpy face on.
“What’s with the face Ry?” Inirapan niya ako at kumuha ng sandok at pinggan.
“That girl last night! Argh! I don’t know why I feel this way! She annoy me to the core!” Napaatras ako nang itutok niya sa akin ang sandok.
“Chill man, baka naman kasi gusto mo siy-”
“No way! She’s so airy like you, and her flat chest!” Nalaglag ang panga ko sa sinabi niya, ganon din si Mom.
“Y-You touch h-her?!” Hindi makapaniwalang tanong ni Mommy at napalo pa siya sa braso.
“U-Uhm I didn-”
“What a pervert, son! You shouldn’t do that!”
Bago pa ako madamay sa panenermon ni Mommy kay Geryan ay umalis na ako sa kusina kasama ang chocolate flavored smiley face pancake na binigay sa‘kin ni Ryan.
Today is Saturday, may class ako sa pagiging politiko pero may photoshoot kami. Pwede namang gawin ko both, right? But obviously, politic ruin my beautiful dream.
A perfect family…
“Hey Davi— I mean Louie!” Agaw pansin ko sa kapatid na nakatulala sa cellphone na naka-upo sa mahabang sofa kaharap ang flat screen TV.
Patong-patong ang mga bolster sa tiyan niya.
“Yeah?” Hindi man lang ako pinansin at nag-simulang magtipa sa cellphone.
Pinatay ko ang TV at tinaasan siya ng kilay. Kumuha siya ng unan at binato sa‘kin pero nahuli ko gamit ang isang kamay lang.
“What the hell is wrong with you Kuya?! Nanonood ako oh!”
“Nanonood pero nakatutok sa cellphone? Stop wasting electricity!”
Inirapan niya ako at tinutok muli ang atensyon sa cellphone, what the hell is wrong with these people?!
Gravis is not wearing jumper today unlike the usual, Geryan who’s always smiling is with his grumpy face, and him! He doesn’t even touch his phone and now he’s staring at his phone!
Well, people change.
“Nakita mo ba kung nasaan ang Kuya Joc?” tanong ko bago kung ano-ano pa ang maisip ko, nginuso niya naman ang music room ni Gav kaya agad naman akong nagtungo roon kasama ang paubos ng pancake.
Bago pumasok ay kumatok muna ako, pinagbuksan naman ako ni Gav na may hawak na walis tambo.
Nilibot ko ang tingin sa lugar niya, mga instrument na nakadestino sa kani-kanilang pwesto at nagkalat na wrapper ng pagkain. 
“Where’s Joc?” Niluwagan niya ang pintuan para makapasok ako.
Nakita ko siya na hawak ang gitara, naka-upo sa mahabang sofa na pang-audience at malungkot na kumakanta.
“Someone broke the heart of our playboy,” bulong niya at na-iiling siyang ngumisi saka sinara ang pintuan. Kinuha ko ang susi ng sasakyan at kay Gav na pinaalam.
Ayaw ko namang basagin ang emotional moment ng kapatid ko, ‘tsaka that deserve him right.
He's playing girls heart when he’s bored and when he’s done, of course in one snap he’ll throw them out of his life.
I mean, he doesn’t deserve the pain, but just for once. He need it to realize his wrong doings. 
Matapos ang isang oras na biyahe mula WW Village ay sa wakas nakarating na rin sa bahay nila Mason Boy.
“Oh your here, come inside!” aniya ng dumungaw ako sa bintana at pinagbuksan ako ng gate, pinarking ko ang kotse ni Joc sa tabi ng ilang sasakyan ni Mason.
Yeah, ilang! He have five racing cars and there’s only three parked in their luxurious garage. All red, that’s is his favorite color though.
“Where’s your sister?” tanong ko pagkababa ko ng sasakyan.
“Do you think I’m messing with ya? I told you she’s not around man." Tinampal niya ang braso ko at iginayak sa loob.
Mason feels our house his home but in their house I feel I’m on the outer space. It's pretty awkward but somehow cool.
Tunog lamang ng pintuan at yabag ng mga paa ang maririnig mo sa loob ng kanilang bahay, walang tao, ni maski maid ay wala rin sila kaya parang hindi ito tinitirhan.
“Kanina pa pala naka-alis si Papa, kaya heto. May pa-sticky note pa siya,” natatawang ani Mason at binigay ang bag ng mamahaling camera.
‘Break the rules’
Holy cam!
“Tsk, you both are insane.” He fix his hair, posing in their human sized window.
Hindi ko na lang siya pinansin at mabilis na binuksan ang bag, napanganga ako sa nakita. Hindi ko talaga inaasahang Mamiya ang bubungad sa akin!
“I don’t feel driving, sakay ako sa’yo ha?” Tumango nalang ako at excited na sinukbit ang camera sa‘kin.
Sinuri ko ang kabuoan nito habang naglalakad, sinusundan si Mason papuntang garahe.
Mahaba-habang biyahe ito dahil out of the city ang napili ni Kuya Dan, doon daw sila nagkakilala ng mapapangasawa niya at doon din gaganapin ang reception.
Dalawa’t kalahating oras, kaninang alas diez pa‘ko gumayak, kanina pa kumukulog ang tiyan ko pero hindi pa rin kami nakakarating sa destinasyon.
Buong biyahe ring natulog itong kasama ko. Siya ‘yong mahilig sa race pero ayaw ng mahabang biyahe. He had this well built body and intimidating face far from his personality, suki ng Ming’s Gym eh.
We became friends since the day after the photography competition held at our University, that was four years ago. And then I found out that Uncle Orlan my favorite photographer at all times is his dad!
“Mason we’re here,” malumanay kong saad habang niyuyugyog ang balikat niya. 
Nagmulat siya at humikab, kinusot-kusot niya pa ang mga mata bago igala ang paningin.
Pinark ko ang Cardigan nang matapos ipakita sa guard ang kulay gintong entrance card at pang exit card na rin.
“Oh! They’re here!” Mula sa malayo ay kita ko na ang kumakaway sa amin, madali ko lang siya makikita dahil sa sobrang puti niyang kutis na nakakasilaw. Isama mo na rin ang pagiging chubby niya at ang mahabang kulay berdeng buhok. 
Hindi naman ito nanggaling sa jungle pero iyon ang napili niyang kulay ng buhok.
Sabay kaming nagtungo ni Mason sa kinaroroonan ni Cameo Litrell. Pagpasok ng AJS resort ay bumungad ang napakaraming puno ng niyog. Kung walang palatandaan ang dadaanan na pulang maliliit na tuldok ay paniguradong maliligaw ka. It’s luxurious and there might be a chance for you to meet your idol.
Biggest Resort of the country anyway.
“Hello there fella,” bungad ng isang medyo maitim na lalaki, hindi nalalayo ang katawan kay Mason at mas matanda raw ng dalawang taon sa‘kin. Siguro ito na si Chuck Benton.
Tinanguhan ko lang siya at naupo sa tabi ni Cameo. Mas matanda naman siya ng isang taon sa‘kin. Pareho sila ni Mason ng kinuhang kurso, business pero mahilig sila sa photography kaya ito sila ngayon.
Iisa lang ang unibersidad na pinapasukan namin pero magkakasalungat ang oras. 
“Wala pa ang love birds kaya maghintay na lang muna tayo,” saad ni Chuck at uminom ng strawberry milkshake.
I rest my back in the long sofa while roaming my eyes on the entire place. On the outside it’s just a typical building but on the inside, you're like licing inside a tree with refreshing hanging plants everywhere. The interior helps to relax, very cozy.
Let me congratulate the owner for choosing a very great workers.
Kinuha ko ang camera at tinutok para kumuha.
Ang mga tao ay malayang suot ang kanilang beach attire. Nakuha ng atensyon ko ang babaeng suot ang asul na bestido palapit sa amin, her raven hair is free to sway with the cold breeze.
Dahan-dahan kong binaba ang Mamiya, ito na naman ang puso ko, bumibilis sa pagtibok, at kinakabahan ako sa hindi malamang dahilan.
I never thought of seeing her again.