Naglalaro kami ng staring contest at ang talo ay itatapon sa dagat. And guess who lost?
"neo ilh-eulgeoya(You're going to lose.)Get ready Shiz!" mapang-asar niyang sabi.
Hindi na kaya ng mga mata ko. Kanina pa ito sumasakit at naluluha, megerd. I kennot anymore! I give up! Di ko na kaya to. Haha. Bahala na, gagawa nalang ako ng paraan para di matapon sa dagat.
"Aaargh! I give up!" sigaw ko sabay tayo. Nyaha, may naisip na ako.
Tumakbo ako ng slight palayo kay Chan at sumunod naman siya sa akin.
"Hey, what are you doing?" tanong niya. Sinabi ko sa kanya ang plano kong gawin. Plano ko kasing tawagin silang lahat dahil gusto kong mag-bonfire kami bago man lang makaalis dito.
Nga pala, alam kong umalis na si Joaqx. Nagpaalam siya sa akin noong isang araw dahil aalagaan niya pa si Louis. Pumayag naman ako dahil alam kong mas mahalaga ang baby niya sa kahit na sino pa man. Luckily sa susunod na pagkikita namin ay hindi kami magkailangan at manatili pa din ang pagkakaibigan namin. Mas gugustuhin ko yun kaysa naman paaasahin ko pa siya ng matagal, di naman ako ganun ka insensitive. Diba mga bes?
Oh well, back to reality...
Magkatabi lang ang rooms namin kaya di na ako mahihirapan sa pagtawag sa kanila.
Hinawakan naman bigla ni Chan ang kamay ko habang papalapit kami sa mga rooms, gusto ko sanang tanggalin ang kamay ko kaso lalo niya lang hinigpitan ang pagkakahawak kaya no choice ang ate niyo. Nauna kami sa room nina Justice at Clark, silang dalawa ang roomies.
"Si Justice nasaan?" tanong ko sa kanya. Kumunot naman ang noo niya ng makita niyang magkahawak kamay kami ni Chan.
"Oh Zeey, anyare sa inyo? At bakit kayo magkahawak...Woah. Wag mo sabihin na...Justice!! Hinahanap ka ni Zeey" sarap din batukan ng isang martilyo eh!! Kaloka tong si Clark.
Lumabas si Justice at halatang kakagising lang. Tulog pa to hanggang ngayon? Jusko.
Napansin kong ang sama ng tingin niya sa mga kamay namin ni Chan kaya ako na mismo ang bumitaw. E-Ewan ko pero natakot ako sa mga tingin niyang yun.
"What do you want?" ang lamig ng boses niya. Cold talaga eh. Tapos may tingin pa siyang Bakit-kayo-magkahawak-kamay-ng-gagong-yan.
Gulp.
Pinagpapawisan ako. Di ako makasagot sa kanya kaya siniko ko si Chan para magsalita.
"She wants to have a bonfire and marshmallows now, we all need to gather. Araso?"
Bigla naman natawa si Clark sa di malamang dahilan. Nagmukha tuloy siyang baliw.
"Hahahah! Mukha ka dawng aso Justice!! Tang na, ang galing mo Chan!" natatawa niyang sabi.
Aish.
Kaya pala tuwang tuwa ang gago. Akala niya siguro nakaisa siya kay Justice. FYI, sabay kaming nag-aral ng Korean. Hah.
"Suntok o suntok? Ano gusto mo?" naiinis na saad ni Justice.
Bigla naman nawala ang tawa sa mukha ni Clark at napalitan ng pagpapacute kay Justice. Baliw talaga to, sure na ako.
"Pupunta kami. Dont worry baby." sabi niya sabay batok kay Clark at pasok sa loob ng room nila. Nakakatuwa silang pagmasdan dalawa.
"da-eum-eun eodi?(Where to next?)" tanong ng kasama ko. Tinuro ko naman ang direction ng room ni Kenneth at Chan, sila yung roomies.
Di ko nga alam kung paano nila nakayanan na magstay sa iisang room ng ilang araw. Petmalu kaya tong dalawang to.
Cindy
Panay pa rin ang iyak ko kahit nasa patio na kami ng room. Ang sakit sakit talaga eh.
Akala ko talaga maiibsan ang sakit nung mga araw na sinamahan ako ni Joaqx pero wala eh. Di ko pala kayang kalimutan ang taong mahal ko.
"Stop crying, wag mong sayangin ang mga luha mo dahil lang sa akin. Di ako kaparat dapat na iyakan mo..." mas lalo lang pumatak ang mga luha ko sa sinabi niya.
Hindi na yata ako nauubusan ng mga luha. Unlimited tears ba to?
Aalis na sana ako kaso napansin kong papalapit sa amin si Chan at Shane. Di ko alam kung bakit sila magkasama at bakit sila papunta dito pero ito na ang hinihintay kong pagkakataon.
Di ko man magawang pwersahin si Kenneth sa engagement namin, magagawa ko pa rin silang guluhin ni Shane para masiguradong mapapasaakin na siya.
Umarte akong umiiyak pang muli pero ang totoo ay naghahanap na ako ng timing at unti unting lumapit sa kanya.
"Cindy please wag ka ng umiy--" di ko siya pinatapos dahil agad ko siyang sinunggaban ng halik. Gulat siya sa ginawa kong paghalik sa kanya.
"K-Kenny?" agad naman niya akong naitulak ng bahagya nung narinig niya ang boses ni Shane. Tss.
Naglakad siya papalapit nito pero umatras si Shane.
"S-Shane let me explain..."
Kenneth
Fvk.
Im fvked up!! Ahhhhhh!!! Lintek na Cindy!!
"W-Wala kang d-dapat e-explain, e-engage naman k-kayo diba?" nauutal niya sagot sa akin.
Alam ko ang mukha na yan ni Shane. Basang basa ko sa mga mata niya ang pagkabigla na may halong sakit.
"No Shane, di kami...Walang kami at walag kahit na anong nangya--Babe, bakit mo ba dinedeny?! Sabihin mo na kasi ang totoong nangyari. Hihi" pinutol ni Cindy ang pagsasalita ko at sumingit siya.
Napatingin naman sa kanya si Shane.
"A-Ano bang nangyari?"
"Walang nangyari sa amin Shane, maniwala ka sa ak--We had sex. Yes, nagsex kami ni Kenneth. Pilit niyang dinedeny na walang nangyari sa amin kahit meron kaya umiiyak ako" Bullsht. Nababaliw na talaga tong si Cindy.
"ANO BA CINDY? WALANG NANGYARI SA ATIN. DI TAYO KAILANMAN NAG-SEX!! NAHIHIBANG KA NA BA?!!! PWEDE BA UMALIS KA NA SA HARAPAN KO BAGO PA AKO MAKAGAWA NG DI MAGANDA SAYO!!!" Di ko na napigilan sarili ko.
Wala na siyang ginawa kundi sirain ang imahe ko kay Shane. Simula nung papunta palang kami dito hanggang ngayon na pauwi na kami. Hindi na nga ako nagkaroon ng oras kasama si Shane dahil ang lintek na babaeng to ay sunod ng sunod kahit saan ako pumunta. Tang na!
"Ahh ganun ba? Ge. Mauna na ako, mukhang busy pa kayo" napalingon ako sa kanya. Tumakbo siya ng palayo sa amin
Gusto ko sana siyang habulin kaso pinigilan ako ni Chan.
"Fix everything first before you talk to her. Nothing good will ever happen if your condition is not well." napatingin ako sa kanya. Tama siya. May point ang mga sinabi niya. Binitawan niya ako sa naglakad palayo.
Bumalik ako sa patio at sinuntok ang pader ng paulit-ulit. Gusto kong ilabas ang galit ko.
"A-Aay!! Kenneth, t-tama na!!" pigil sa akin ni Cindy pero di ako nakinig. Bakit ko ba siya pakikinggan? Siya ang puno't dulo ng lahat.
Okay na sana ang lahat ng nangyayari sa amin eh. Bakit ba kailangan may sumingit pa? Wala na ba akong karapatan magkaroon ng happy ending?