Hindi na natuloy ang paglilibot namin ni Kino sa dalampasigan dahil biglang sumulpot ang panirang si Parc. I thought I would be able to have my me time pero wala na. May panggulo na. We chose to sit inside a cottage with Parc dahil it wouldn't be nice to walk with him. Magmumukha lang siyang bodyguard o kaya ay third wheel. "You left me, girlfriend." Tawagin talaga akong girlfriend? Tsss. He's exaggerating it. Hindi ko siya pinansin, sinamaan lang ng tingin."May boyfriend ka na pala," saad ni Kino na kanina ay palipat-lipat lang ang tingin sa amin ni Parc. "Honestly, he's not---""Yeah, right. I was not able to join her in her flight that's why she came her earlier than me," seryosong sabi ni Parc. Naglaho na ang pabebeng Parc na paulit-ulit kung banggitin ang salitang girlfriend. He's totally pabebe while saying: I'm really jealous, girlfriend. Hindi siya nahiya kahit nasa harap pa namin si Kino that time. Yeah, I didn't really know the real him.
Sinamaan ko muna ng tingin si Parc bago ako muling nagsalita. "Seryoso ako. I'll text you nalang one of these days." "Okay, thanks. By the way, mauna na ako sa inyo ah. Maglalakad-lakad lang muna ako sa resort." "Enjoy," sambit ko. Si Parc naman ay ngumiti lang kay Kino. Naputulan na siguro ng dila kaya ngumiti nalang. "What's wrong with you? See, you ruined our peaceful walk. Panira ka!" Magkaharap kami kaya talagang kitang-kita niya ang mukha kong hindi maipinta dahil sa inis ko sa kaniya. Nagtitimpi lang ako nang kasama pa namin si Kino."Chill, it's not my intention to ruin your peaceful walk. Tsk. I just got delightful upon seeing you. Akala ko kasi mahihirapan akong hanapin ka." Just after saying his reason ay lumipat siya sa upuang kawayan na inuupuan ko. Tumabi siya sa akin samantalang umurong naman ako para makalayo sa kaniya."Kahit na! At isa pa, what's with your words, huh? Girlfriend your face." I was really trying to control my anger towards him. Kasalanan ko rin kung bakit ako naiinis eh. Kung hindi ako pumayag sa gusto niyang pagpapanggap malamang hindi niya ako ginugulo.
"Tsk. Iyon ba? I did call you 'girlfriend' para masanay ka na. I forgot to tell that she's here in Coron. Probably, not staying in this resort. We must be ready para mapaniwala natin siyang girlfriend nga kita." Sa dagat lang ako nakatingin nang nagsalita siya. Ah, nasa Palawan din pala iyong babae. "Why are you here? How did you know I'm here?" Mas naging kalmado na ako matapos kong magtanong habang nasa dagat pa rin ang atensiyon ko. I knew the answer in the latter but I still chose to ask him."To answer your first question, I'm here because you're here. For the last question, I asked my mother." Okay, ayos ang huling sagot niya. But the first one was weird for me. Dahil sa akin kaya siya nasa Palawan? Ano siya bodyguard ko? Honestly, ayaw ko talagang magkaroon ng bodyguard dahil wala namang magtatangka sa buhay ko."You're here because I'm here? How's that?" Napa-isip tuloy ako kung mai-enjoy ko ba ang bakasyon ko gayong nasa iisang lugar na kami. "Akala ko pa naman matalino ka," mapang-asar niyang sabi."Eh, kung sagutin mo nalang kaya ang tanong ko?" inis kong saad.
"Boyfriend duties." "What?! Anong boyfriend duties?" "Tsk. Since you're my girlfriend, I need to take care of you. Isn't it obvious na binabantayan kita kaya nandito ako? I would also serve you as long as I can. You're like my mahal na prinsesa." I didn't know what to feel nor say upon hearing his explantation. Should I be happy dahil he's willing to do those? Or should I worry dahil mas liliit ang mundo namin?"Are you out of your mind? You don't need to do those. Wala ka namang responsibilidad sa akin. You should enjoy your life and stop minding me," mahinahon kong saad. "No, you're my responsibility since you will pretend as my girlfriend. I need you safe. I must make sure that you're safe. Whether you like it or not, I will accompany you wherever you go. Except going to your room or comfort room, of course." "Baliw ka na. What made you think na kailangan mo akong bantayan? It's safe here sa resort. You don't need to worry. This resort is owned by my best friend." Hindi ko maintindihan kung bakit ba pinoproblema niya ang safety ko. Eh, ako nga hindi namomroblema. "Tsk. Kailangan din kitang bantayan mula sa mga lalaki sa resort na ito," sabi bago tuluyang tumayo."Bantayan sa mga lalaki? What do you mean?" "Let's go." "Saan tayo pupunta?""Basta. Sumama ka na para sagutin ko ang tanong mo." "Tsss. Daming alam."
Ayaw kong sumama sa kaniya pero ano pa nga ba ang magagawa ko? It seemed na hindi na siya hihiwalay sa akin. I found myself walking near the shore as I was just following him. Maybe it was his way to make it up to me. Na-feel niya siguro na gusto ko talagang maglakad-lakad sa tabing-dagat. Tahimik lang ako dahil titig na titig ako sa mga puting buhangin na tinatapakan ko. Bihira lang ako makapunta sa mga beach kaya talagang na-appreciate ko ang beauty ng nature na nasisilayan ko."About what I said," mahinang sambit niya. "What about it?" He was talking about the last words that he said. "About that babantayan mula sa mga lalaki na nandito sa resort. Look, you're beautiful." Nauuna pa rin siyang maglakad sa akin. I wasn't seeing his face while saying those words."Oh, I'm not beautiful. Stop complementing." Alam kong maganda ako but there's no way I'd be admitting that, especially in front of him. It's not my thing to lift my own chair. Or I might do it, but only to pissed him off."As long as I'm with you, you're safe." He's talking nonsense again.
"Wala ka talagang sense kausap. Ipahamak kita sa babaeng habol nang habol sa'yo eh." Kahit papaano na-enjoy ko ang paglalakad sa tabing-dagat since palubog na ang araw, hindi na masakit sa balat. Marami na rin ang mga batang naglalaro sa buhanginan kasama ang mga kaibigan nila at ang iba naman ay magulang ang kasama."I know you won't do that," seryoso niyang saad. Huminto na rin siya sa paglalakad at tinanaw ang papalubog na araw. Huminto na rin ako sa paglalakad at tinignan ang tinitignan niya. "Tsss. You're so confident about that. Kapag ako napikon sa'yo, iiyak ka. Baka ilakad pa kita sa kaniya." Tinatakot ko lang naman siya. I wouldn't do such things. Inaalala ko pa rin naman si Manang Apple. Kahit papaano anak niya si Parc at ayaw kong may masabi siya sa akin. "Do you want to eat?" "Stop staring at me. Magtatanong ka lang naman pero kung makatitig ka wagas." He seemed so serious kasi. Enough na ang sulyap pero siya titig talaga. Naku-conscious ako."I just got curious kung bakit wala ka pang boyfriend. Maganda ka naman," natatawa niyang sabi. "I just know my priorities." "By the way, what's your room number?" pag-iiba niya ng usapan. For the first time natuwa ako sa ginawa niya. "Room 1, second floor." Wala ng saysay kung tatanggi pa akong sagutin ang tanong niya. Knowing him, malalaman niya rin naman."I see."
"Ikaw, anong room number mo? Sana naman sa kabilang building ka naka-check in." May dalawang buildings kasi sa Queen Coron Resort known as Kibaw Building at Kasoy Building. Gara told me that the buildings were named after a clam shell and a fruit tree. Isang klase ng clam shell ang kibaw na matatagpuan daw sa Coron, Palawan at nakukuha sa ilalim ng putik malapit sa mga bakawan. Marami ring puno ng kasoy kaya iyon ang naisip nilang ipangalan sa isa sa mga building. After all, kilala rin ang probinsya dahil sa mga cashew products like cashew brittle o bandi, roasted cashew nuts, at iba pa."Room 2, second floor." "Ah, sa Kasoy Building ang room ko." Actually, almost same lang naman ang Kasoy Building at Kibaw Building, parehong hanggang fifth floor. Nagkaiba lang sa designs. Kapag nasa Kibaw Building ka puro shell ng kibaw ang naka-design sa mga pader at sa mga furniture. Parang ang lapit-lapit mo sa dagat kapag iyon ang building na pinili mo. At kung mahilig naman ang guests sa mga puno, puwedeng Kasoy Building ang piliin."Great. Magkatabi lang ang rooms natin." "Bakit doon ka nag-check in? Dapat doon sa kabilang building para malayo sa akin. Ang pangit mo naman ka-bonding." "Tsk. If you don't want to be near me. Lumipat ka sa kabila."
"Can you just hit the main point? Paligoy-ligoy, sis?" I couldn't help but to sound sarcastic while saying those words. Hays, he sounded like a superhero."Idi*t, baka kasi mamaya ma-fall ka sa isang lalaking makikilala mo dito sa resort. Then, baka paglaruan ka lang that's why I'll be looking after you. Ayaw ko lang na may manakit sa'yo," seryosong sabi niya habang naglalakad pa rin. He called me idi*t but it didn't hurt me. Simply because I knew that I wasn't. Kilala ko ang sarili ko that's why I didn't get affected easily. "Grabe naisip mo iyon? Well, I can manage. Hindi ako papayag na masaktan. Alam ko kung bakit ayaw mo na may manakit sa akin. It's because you love your mother and you know that she loves me like her own daughter. Thanks for caring about me. But just like what I said, kaya ko na ang sarili ko. I'm old enough." "Tsk. I only care because you'll be pretending as my girlfriend. Paano nalang kapag na-brokenhearted ka? Siyempre maaapektuhan din ang pagpapanggap mo. I know you can handle yourself too. 24 years old ka na kaya." And I was right, mas maayos talagang kasama si Kino kaysa sa kaniya. "Wala ka talagang sense kausap. Ipahamak kita sa babaeng habol nang habol sa'yo eh." Kahit papaano na-enjoy ko ang paglalakad sa tabing-dagat since palubog na ang araw, hindi na masakit sa balat. Marami na rin ang mga batang naglalaro sa buhanginan kasama ang mga kaibigan nila at ang iba naman ay magulang ang kasama."I know you won't do that," seryoso niyang saad. Huminto na rin siya sa paglalakad at tinanaw ang papalubog na araw. Huminto na rin ako sa paglalakad at tinignan ang tinitignan niya. "Tsss. You're so confident about that. Kapag ako napikon sa'yo, iiyak ka. Baka ilakad pa kita sa kaniya." Tinatakot ko lang naman siya. I wouldn't do such things. Inaalala ko pa rin naman si Manang Apple. Kahit papaano anak niya si Parc at ayaw kong may masabi siya sa akin. "Do you want to eat?" "Stop staring at me. Magtatanong ka lang naman pero kung makatitig ka wagas." He seemed so serious kasi. Enough na ang sulyap pero siya titig talaga. Naku-conscious ako."I just got curious kung bakit wala ka pang boyfriend. Maganda ka naman," natatawa niyang sabi. "I just know my priorities." "By the way, what's your room number?" pag-iiba niya ng usapan. For the first time natuwa ako sa ginawa niya. "Room 1, second floor." Wala ng saysay kung tatanggi pa akong sagutin ang tanong niya. Knowing him, malalaman niya rin naman.
"I see." "Ikaw, anong room number mo? Sana naman sa kabilang building ka naka-check in." May dalawang buildings kasi sa Queen Coron Resort known as Kibaw Building at Kasoy Building. Gara told me that the buildings were named after a clam shell and a fruit tree. Isang klase ng clam shell ang kibaw na matatagpuan daw sa Coron, Palawan at nakukuha sa ilalim ng putik malapit sa mga bakawan. Marami ring puno ng kasoy kaya iyon ang naisip nilang ipangalan sa isa sa mga building. After all, kilala rin ang probinsya dahil sa mga cashew products like cashew brittle o bandi, roasted cashew nuts, at iba pa."Room 2, second floor." "Ah, sa Kasoy Building ang room ko." Actually, almost same lang naman ang Kasoy Building at Kibaw Building, parehong hanggang fifth floor. Nagkaiba lang sa designs. Kapag nasa Kibaw Building ka puro shell ng kibaw ang naka-design sa mga pader at sa mga furniture. Parang ang lapit-lapit mo sa dagat kapag iyon ang building na pinili mo. At kung mahilig naman ang guests sa mga puno, puwedeng Kasoy Building ang piliin."Great. Magkatabi lang ang rooms natin." "Bakit doon ka nag-check in? Dapat doon sa kabilang building para malayo sa akin. Ang pangit mo naman ka-bonding." "Tsk. If you don't want to be near me. Lumipat ka sa kabila.""No way! Ikaw ang lumipat!" Nagsimula na siyang maglakad pero nanatili lang akong nakatayo sa tabi ng dagat. May sarili kaya akong plano. At hindi ko planong sumunod sa kaniya. "Leak.""No!" natataranta kong sambit. Patakbo akong lumapit sa kaniya kaya napahinto rin siya sa paglalakad. "Pahiram ako ng jacket mo!" "Ayaw ko nga," mapang-asar niyang sabi.  "Sapak gusto mo?!" Geez, may tagos nga ako. Nakakahiya. Ni hindi kasi sumakit puson ko kaya hindi ko namalayang dumating na pala bisita ko.Iniabot niya sa akin ang black jacket niya na agad ko namang itinali sa baywang ko para matakpan ang tagos. Dude, I was wearing white pants! "Bye-bye, favorite jacket." "Ibabalik ko 'to, 'no. Kung ayaw mo naman kunin, papalitan ko nalang," saad ko bago tuluyang tumakbo palayo sa kaniya. Oh-oh! Swimming no more!