"Advance Congratulations sa atin!"
We smiled, held our wine glasses and tossed as we celebrate our achievement!
Sa wakas! Tomorrow is our graduation day! And finally, uuwi si Stell!
"I'm so excited to wear my toga and hold my diploma boasting that I am a salutatorian!" Kenna cheered.
Napa-ngiti ako. "Ako rin. Kinakabahan nga lang ako. May script nako't lahat lahat pero iba parin kapag yung mismong speach na." saad ko.
"Kaya mo 'yan! Ikaw pa ba? Valedict— ay! Tumatawag si Stell!" excited na sigaw ni Keena.
"Ya! Ang ingay. Gusto ko pang ma-nood oh?!" Hannah hissed na hindi pinansin ni Keena at sinagot ang tawag ni Stell.
"Hi Loui!" we teased. Ever since she left him, she didn't want to be called Loui anymore. She prefers Stell or Lucile.
"Stop that. Ayaw ko na ngang marinig 'yang tawag na 'yan." she pouted shifted her seat. Nasa sasakyan siguro ito dahil medyo magalaw ang camera.
"Anyway, Anong oras flight mo?" tanong ko sa kaniya.
She suddenly smiled, "Masiyado niyo naman ata akong na-miss?" tawa niya. "On the way na nga ako sa airport. Mayang 4 pa flight ko."
"Eh, anong oras na ba d'yan sa NY?" akmang sasagot na si Stell nang may tumili.
"Omg!! Lucile na maganda na may saltik na hindi pa rin maka-move-on kay ano!" lahat kami napa-tawa kay Hannah at Jessa.
"You shut-up. Porke't may ano ka pang sa S.K. eh!" and we laughed at that. Agad namang nag-pula ang mukha ni Jessa. "3:16 palang dito. May ilang minuto pa naman."
"Yo! Yo! Yo! Wazzup madlang pips! May dala akong foods! And don't ya worre! Wala si Alex my lahbs!" ingay na bumulabog sa buong silid nang pumasok si Leo at Isaac.
"Hey!" masayang bati ni Stell sa kanila.
Wala na ang iba naming kasama dahil sa nang-yari kina Loui at Yuan. Hindi na rin kami pinansin ni Yuan dahil ayaw naming ipa-alam sa kaniya kung nasaan si Stell. Binilin rin naman sa amin 'yon ni Stell.
"Yo! Miss you na mareng Stell! Kailan uwi? Graduation na namin oh!" naka-busangot na saad ni Leo. Stell smiled.
"Pa-uwi na nga ako, eh!" and dahil doon ay ngumisi si Leo. Pero agad din siyang ngumiwi at tinakpan ang mata niya tila ba naa-aninag.
"Grabe ka, Stell. Nakaka-silaw.''
Her forhead creased. ''What?''
''Hay, ang hirap kapag slow 'yong kaibigan mo, grabe. Yung noo mo naman kasi, stell. Nakaka-silaw.''
"Kapal mo naman, Leomel. Inggit ka lang, eh.''
''Bakit naman ako ma-iinggit? Hindi ko naman--''naputol ang nais sabihin ni Leo ng sumingit si Stell na siyna nag-patawa sa aming lahat.
''Yung face ko kasi clear skin, ikaw tinadtad na ng pimples.'' sabay ngisi niya.
-----
''Welcome, Bridgington Graduates!''
Loud cherring of the crowd lingered in the entire place. Nasa school grounds na kami. The place is surrounded by pink and yellow balloons and a dome tent to be our shelter. Ang stage lang kasi ang may roof at talagang napag-handaan ng maayos.
I looked around with a small smile plastered in my face. I spotted few students with their families laughing with each other. Bitterness and sadness crept in me. I felt some hot feeling near my eye, I felt like I'm going to burst out tears. So I took a deep breath, pursed my lips and looked away.
Then my phone suddenly rang while I was roaming around. It was Jessa.
''Hi! Where are you na? Nasa may entrace palang kasi ako.''
''Nagikot-ikot lang ako. Sa may.....May malapit sa food stalls. Sa medyo gitnang part. '' I informed her.
''Ah... Sige puntahan Kit--ay! Anong suot mo?''
Pinasadahan ko ng tingin ang suot ko. ''Naka blue dress ako, may sleeve tapos yung heels na binigay mo nung umuwi ka galing Korea nung december.''
''Ay! Sige, hahanapin na kita.''
''Sige, Ing--ay! Flower na pink yung design ng--ay...'' napa-nguso ako. ''Pinatayan ako ay, matapilok ka sana.'' mahinang bulong ko habang naka-tingin sa cellphone.
Wala akong dalang kahit anong bag akong dala. Hawak ko lang ang cellphone ko at ang perang dala ko ay nasa may loob ng phone case ko. Yung iba nasa may maong shorts ko lang.
Kaunting halaga lang ang nakita ko sa may alkansiya at sa may ilalim ng kama. Pero alam kong sapat na iyon para sa akin, tutal mag-isa lang naman akong kakain at titira sa bahay. Iyong perang nakita ko sa ilalim ng kama ni papa ay pina-tago ko muna kay Jessa. Nasa singk'wenta-mil iyon kaya tinago ko.
Mabuti na lamang at walang utang na naiwan si papa. Hindi ko kakayanin kung mayroon at kung malaking halaga iyon.
Nasa gitna ako ng paghihintay ng muntik na akong mapa-talon sa gulat ng may sumigaw mula sa likod ko. ''Krizzle! Where the fuck are you?!''
Halos lahat ay napa-tingin sa lalaking sumigaw. Matangkad siya, moreno, may maka-kapal na kilay, matangos na ilong at mapu-pulang mga labi. He's really is attractive. Sa boses palang niya ay talagang mappa-lingon ka na.
''I'm here my beastful brother! Eventhough mom and dad aren't around, you still wont stop being impatient, Huh?'' napa-baling ako sa babaeng naka-suot na ng sumbrero ng toga at designer dress. She seems familiar. She's also a Bus. Ad. Graduate!
Nai-tuon ko naman ang pansin ko sa babaeng tumitili mula sa aking likuran. It was Jessa. ''Hoy, babaeng mukhang engkanto dahil sa suot, andoon na sila Keena sa may harapan. Tara na!!'' saka siya umangkla sa braso ko.
Nagpa-hila lang ako sa kaniya. We would say ''Excuse me po.'' or ''Makiki-raan po.'' para lang maka-daan kami. Medyo masikip at nagsi-siksikan na rin kasi ngayon. Naka-tingin ako sa baba dahil baka may bigla akong mata-pakan nang may mapansin ako sa may legs ni Jessa.
''Anong nang-yari dyan?'' turo ko sa linya sa may legs.
Ngumuso siya, ''Pagka-patay ko nung call may natapakan anong bato. Buti nalang at naka-hawak ako dun sa may poste pero may mga alambre pala.'' reklamo niya.
Kinagat ko ang ibabang labi para pigilan na sumilay ang ngiti ko at tumawa ng malakas. Tumango nalang ako.
Ilang saglit pa ay nakita na namin sila Hannah at Keena kasama si Stell. Kinawayan namin sila nang makita naming napunta sa may side namin ang tingin nila.
The ceremony started minutes later. It went well, medyo nakaka-inip nga lang kasi ang dami pang pasikot-sikot. May mga opening remarks pa galing galing sa iba't-ibang guess. Yung totoo? Graduation ba 'to or seminar?
They announced the passers, the dean's listers, and so on and so forth. I'm very nervouse. Hindi ko alam kung maganda o maayos ba yung valedictory speach ko. Hanggang sa tinawag na ako ay nanginginig parin ako.
''May we request Ms. Patricia Elaine V. Del Mundo, to give us her valedictory address.''
I took a deep breath and walked towards the stage. Hindi pa ako nagsi-simula, naiiyak na ako. As I reached the stage and the wooden lectern. I inhaled and exhaled. I ca see people waiting for me to talk.
''Hi, everyone. To my dear tecahers, schoolmates, faculty members and staffs, it's a pleasant day to all of you. I really don't know where to start.''I heard chuckles. I looked up because I know my tears will fall anytime.
''Okay, ito na po talaga. Unang-una sa lahat, I want to thank God for a wonderful day. A day where all of us are gathered in one place, in one same reason, to graduate. It's been a very long journey for all of us. We met people which became our competitors, enemies, and friends at the same time. Teachers who became our advisers who always gives the best lessons not just in school, but also in life. We're in a school where..'' I took a pause. ''It may not be the best school, but it gave us the best memories. Maraming nag-aasam na makapag-aral sa ganitong eskwelahan. Noon, gusto ko lang naman mag-aral. Kahit saan, basta makapag-tapos ako. Not until i met three girls who became my family till now.''
I looked at my girls direction and smiles when I saw their eyes glistening and in the verge of tears, ''Those three girls accepted me for who I am. I remember way back grade school, I used to be bullied and disowned by my mom. The only one I had was my father. Sa kaniya ko lang naman gustong ipakita na yung anak niya, sasabitan niya ng medalya, na yung anak niya, kahit hirap ang buhay, nakapag-tapos. Na makikita niya akong umaakyat sa entablado para makuha yung diploma ko, pero ngayong natupad ko na lahat, saka naman ako nawalan ng ama.'' Muli akong bumuntong-hininga at nag-patuloy.
''I wanted to quit. I also wanted to end my life, but I remembered these girls. They pusued me to continue. To live again. And that was what I did. I also wanted to say sorry to these girls kung paki-ramdam niyo, masiyado akong mahina. Kung minsan, iniisip ko lang sarili ko. Na kung minsan kini-k'westiyon ko kung bakit ganito ako, ganito buhay ko? I'm sorry. And thankyou. Aside from you three, there's Hannah and the boys. Mga bagong kaibigan na naging pamliya ko rin. Lastly, I want to thank Papa.'' nanginginig na ang boses ko habang sinasabi ang bawat salitang lumalabas sa aking bibig.
''Pa, andito na ako. Graduate na ako, Pa. Konti nalang, maabot ko na pangarap ko. Hawak ko na diploma ko, oh. Pati mga medalya na dapat kong isa-sabit sayo. Sana pa, andito ka pa. Thank you sa pagpa-palaki sa akin ng maayos. Sorry kung napaka-tigas ng ulo ko noon. Kung hindi ko pa gustong umuwi kasi nagla-laro pa ako sa putikan. Pero pa, yung batang gus-gusin. Yung batang puro laro, graduate na! Sana masaya ka d'yan hmm? Mahal na mahal kita.'' at inilibot ko ang paningin sa mga tao.
''Ma-mi-miss ko kayong lahat kahit hindi ko kayo kilala.'' Natawa ako maging ang mga iba, ''Sana, sa susunod na magkita-kita tayo ay succesful na tayong lahat. We were molded and visioned by our Alma Mater, B. University. Mabuhay, sa ating lahat!''
I saw them applauded and smiled but my eyes were just fixed with the man in the white polo. He was smirking while looking at me intently. The man I met earlier.
Bumaba na ako sa stage at mabilis na tumakbo bago yakapin ang mga kaibigan ko.
Matapos ang ceremony ay may mga lumapit sa akin para baiin ako. Hanggang sa may lumapit sa aking pamilyar na babae at kasama niang lalaki.
''Congratulations Attorney Elaine! Ang galing niyo po.'' she exclaimed and jumped to hug me.
''Congratulations din.'' at yinakap ko siya pabalik.
''Grabe po, parang kailan lang noong magka-saa tayo sa inter-school debate ngayon graduate na po tayo.'' kaya pala siya pamilyar.
''Drop the 'Po', walang mag-kaibigan na gina-galang ang kaibigan, ano ba.'' ramdam kong natigilan ito.
''Wait, we're friends?'' I smiled and nodded as response i felt her smile in the back of my ears kaya lalo akong napa-ngiti.
Natigil kami ng may tumikhim. We looked at the man I was starin at earlier and almost lost balance sa kaniyang baritonong, ''Congratulations, Miss.''