เมื่อทั้งสามคนได้กลับมาที่ห้องพัก ธีร์และธารต่างก็ช่วยกันพยุงร่างบางที่เมาไม่ได้สติให้เข้าห้องไป ธารใช้มืออีกข้างที่ว่างเปิดไฟและเครื่องปรับอากาศ
“ มึงพาตัวเล็กไปที่ห้องมึงก่อนเลย ห้องกูมันรก “ ธารเอ่ยบอก ธีร์จึงพาร่างบางเข้ามาที่ห้องของเขาเพียงคนเดียวเพราะธารนั้นกำลังไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวทำความสะอาดให้กับคนตัวเล็ก
“ มึงถอดเสื้อผ้าตัวเล็กเลยกูจะไปหาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนให้ “ ธารพูดจบก็ไปค้นหาเสื้อผ้าของธีร์เพื่อให้ใส่ไปก่อน ซึ่งเขาก็ได้เสื้อกล้ามกับกางเกงขายาวสีครีม ธารจึงนำมันไปไว้ที่ปลายเตียง ส่วนธีร์นั้นเมื่อเขาได้จัดการถอดทุกอย่างออกจากตัวของร่างเล็กแล้วก็นำผ้าที่ธารชุบน้ำมาเช็ดตัวให้กายทันที
“ ไอธีร์ “ ธารเรียกชื่อน้องชายด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ ..... “ ธีร์เงยหน้ามองธารแล้วไม่ได้ตอบอะไรออกไป
“ วันนี้กูว่าเราอย่าพึ่งทำอะไรตัวเล็กเลยวะ กูไม่อยากให้น้องเสียความรู้สึกกับเราไปมากกว่านี้ เพราะกูเองก็ไม่รู้ว่าตอนนี้น้องเริ่มมีใจให้กับเราบ้างหรือยัง ถ้าเราเกิดทำอะไรลงไปกูกลัวว่าน้องอาจจะเกลียดเรามากกว่าเดิม “ ธารพูดตามสิ่งที่ตัวของเขาได้แอบคิดมาตลอด
“ กูก็ยังไม่ได้บอกสักคำว่ากูจะทำ “ ธีร์ตอบกลับหน้าตาย แล้วก็ก้มลงไปเช็ดตัวให้กับร่างบางต่อ
“ กวนสนตีน “ ธารส่ายหัวเล็กน้อยให้กับความกวนของน้องชาย
“ มึงจริงจังแล้วใช่มั้ย “ ธีร์ถามขึ้นเสียงเรียบ ซึ่งมันเป็นคำถามที่ทำให้ธารถึงกับชะงักกึก
“ แล้วมึงละ จริงจังแน่แล้วใช่มั้ย “ ธารถามย้อนกลับ
“ มากกว่าที่มึงคิด “ ธีร์ตอบกลับเสียงนิ่งเหมือนเช่นเดิม
“ กูก็ไม่ต่างกัน “ ธารยกยิ้มมุมปากนิดๆ
“ ถึงเราจะรู้จักน้องเขาช้าไปแต่อย่างน้อยก็ทำให้กูรู้ว่า การที่คนเราแม่งมีความรักมันดีแค่ไหน “ ธารพูดขึ้นยิ้มๆพร้อมกับมองใบหน้าหวานที่ตอนนี้ได้แดงก่ำเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ แล้วเด็ก? “ ธีร์เลิกคิ้วเป็นเชิงถามพี่ชาย ถึงเด็กๆในสต๊อกของธารที่ยังคงมีอยู่ ซึ่งธารนั้นจะมีบรรดากิ๊กและเด็กมากกว่าธีร์ อาจจะเป็นเพราะบุคลิกภายนอกที่ธารจะดูน่าเข้าหามากกว่ามันก็เลยทำให้มีพวกสาวๆหรือหนุ่มน้อยเข้ามาให้ท่ากันเป็นแถวๆ ส่วนตัวของเขานั้นก็อาจจะมีบ้างเล็กน้อยซึ่งคนส่วนใหญ่ที่เข้ามา ก็จะมาเพราะอยากรู้อยากลองหรืออยากเอาชนะใจของเขาก็เท่านั้น แต่ก็ไม่เคยมีใครที่จะสามารถเข้ามาในใจของเขาได้เลยสักคน
“ กูไม่ให้กระทบถึงตัวเล็กหรอกน่า มึงไม่ต้องห่วง “ ธารให้คำมั่น และเขาเองก็ได้แต่ภาวนาให้เป็นเช่นนั้น
------------
เช้าวันต่อมา
กายค่อยๆขยับตัวเล็กน้อยก็เริ่มรู้สึกถึงความอึดอัดเช่นเดิม ซึ่งครั้งนี้เขาไม่ได้ตกใจเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมาแล้วเพราะเขารู้แล้วว่าคนที่ทำให้เขารู้สึกอึดอัดในตอนเช้าๆแบบนี้คือใคร กายลืมตาขึ้นอย่างช้าๆพร้อมกับค่อยๆหันไปมองทั้งซ้ายและขวาก็ปรากฏว่าเป็นอย่างที่เขาคิดจริงๆ กายค่อยๆขยับตัวเล็กน้อยจนเขารู้สึกถึงความปกติของร่างกาย กายขมวดคิ้วแล้วคิดในใจ
“ นี่ทั้งสองคน..ไม่ได้ทำอะไรเรางั้นหรอวะ เป็นไปได้ไงวะเนี้ย “
“ อื้อออ “ ธารขยับตัวเล็กน้อย กายรีบหลับตาลงทันทีเพราะไม่อยากให้อีกคนนึงรู้ว่าเขาตื่นแล้ว
“ ไอธีร์ “ ธารเอื้อมมือไปเขย่าแขนของน้องชายเบาๆ
“ อืม “ ธารส่งเสียงเพียงเล็กน้อย แล้วค่อยลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ
“ มึงลุกไปล้างหน้าล้างตาซะ เดี๋ยวกูจะไปทำอาหารเช้าให้ตัวเล็กกิน มึงเองก็ลุกไปช่วยกูด้วย แล้วสักพักค่อยมาปลุกตัวเล้กให้ไปกินข้าว “ ธารพูดเสียงนิ่งแล้วหยิบเสื้อที่ตกอยู่ที่ปลายเตียงหยิบขึ้นมาใส่ ธีร์เองก็ลุกขึ้นแล้วหยิบขึ้นมาใส่ด้วยเช่นกัน เมื่อทั้งคู่ได้ออกนอกห้องไปแล้ว กายก็ค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าๆพร้อมกับรอยยิ้มที่ปรากฎขึ้น
เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าชีวิตของเขาจะมีคนมาทำอะไรให้ขนาดนี้ แถมยังเป็นผู้ชายทั้งสองคนอีกต่างหาก
“ มันจะเรียบง่ายไปมั้ยวะ “ กายขมวดคิ้วแล้วพูดกับตัวเองเบาๆ เพราะอดนึกระแวงไม่ได้ว่าชีวิตคู่ของเขาสามคนในตอนนี้มันดูเรียบง่ายและดูมีความสุขมากไปหรือเปล่า
“ จะมีอุปสรรค์มั้ยวะ “ กายพูดเครียดๆ
---------------
“ กูว่ามึงไปปลุกตัวเล็กออกมาได้ละ นอนนานมากๆจะเป็นปวดหัวเอา “ ธารพูดกับธีร์ ซึ่งเขาทั้งสองคนกำลังเตรียมข้าวต้มกระดูดหมูหนึ่งหม้อและน้ำส้มทั้งหมดสามแก้ว โดยธารเป็นคนทำข้าวต้มส่วนธีร์นั้นก็เป็นคนคั้นน้ำส้มใส่ทั้งสามแก้ว
“ อืม “ ธีร์ตอบรับในลำคอพร้อมกับเช็ดมือเพื่อเข้าไปเรียกคนในห้องให้ออกมาทานข้าวเช้า
แต่ชายหนุ่มทั้งสามคนคงไม่รู้ว่าการกระทำและคำพูดของทั้งคู่ได้ตกอยู่ในสายตาของกายที่ได้ยืนมองอยู่ก่อนสักพักแล้ว
“ ไม่ต้องไปเรียกหรอก อยู่นี่แล้ว “ กายพูดพร้อมกับยักคิ้วนิดๆเมื่อเห็นธีร์หันมามองทางเขาแล้วขมวดคิ้ว
“ ตัวเล็ก “ ธารหันไปทางกายแล้วเรียกด้วยความตกใจ
“ ทำอะไรกินกันอะ “ กายเดินเข้ามาโซนในครัวพร้อมกับชะโงกหน้ามองไปในหม้อที่อยู่ข้างๆร่างสูงของธาร
“ ได้กลิ่นแล้วไม่รู้หรือไง “ ธีร์แกล้งพูดขัด ซึ่งมันทำให้กายหันขวับมองธีร์ตาขวางทันที
“ ไอธีร์ “ ธารพูดปรามเสียงนิ่ง
“ กายไม่ได้จมูกดีเหมือนพี่ธีร์นี่ เอ..จมูกดีแบบนี้มันคล้ายกับอะไรนะพี่ธาร “ กายกอดอกแล้วทำท่านึกพลางหันหน้าไปทางธารเพื่อให้ช่วยตอบแทน ธารเองได้แต่ถอนหายใจให้กับทั้งคู่โดยที่ไม่ได้พูดตอบอะไรคนตัวเล็กไป
“ อ้อออ หมาไง “ กายตอบพร้อมกับมองหน้าธีร์อย่างยียวน
ธีร์มองกายนิ่งและค่อยๆเดินเข้ามาหาร่างบางอย่างช้าๆ กายเองก็เริ่มถอยหลังไปด้วยความประหม่า
“ จะทำอะไรอะ “ กายถามธีร์อย่างระแวง ซึ่งธารที่เห็นว่าน้องชายกำลังแกล้งร่างบางอยู่นั้นก็ไม่ได้คิดที่จะห้ามแต่อย่างใด
“ ปากดีแบบนี้ คงอยากได้อะไรอุดปากในตอนเช้าสินะ “ ธีร์แกล้งพูดเสียงเข้ม กายตาโตขึ้นอย่างตกใจและค่อยๆถอยหลังไปเรื่อยๆจนรู้สึกว่าหลังของเขาได้ติดอยู่กับโต๊ะและไม่สามารถที่จะขยับไปไหนได้
“ ยะ..อย่านะ “ กายยกมือดันอกแกร่ง เมื่อธีร์ได้เข้ามาใกล้เขาจนอกของเขาทั้งคู่แนบติดกัน
“ ตอนแรกปากดีอยู่ไม่ใช่หรอ หื้ม ว่าไง “ ธีร์ค่อยๆก้มหน้าเข้าไปหาร่างบางจนใบหน้าของทั้งคู่เกือบติดกัน
“ มึงพอได้แล้วไอธีร์ เดี๋ยวตัวเล็กก็ไม่ได้กินข้าวพอดี “ ธารดึงแขนของธีร์ให้ออกห่างจากกายนิดๆ ซึ่งธีร์เองก็ได้แต่ยกยิ้มมุมปากนิดๆเมื่อคนที่ปากดีใส่เขาในตอนแรกกับยืนอึ้งมองมาที่เขา
“ จำไว้ อย่าปากดีอีก “ ธีร์พูดจบก็เดินเข้าไปในห้องข้างในทันทีเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ทิ้งให้กายได้แต่กัดปากด้วยความเจ็บใจ
“ หึหึหึ “ ธารยิ้มขำเมื่อเห็นท่าทางกระฟัดกระเฟียดของอีกคน
“ ขำมากหรือไงพี่ธาร! “ กายหันมาแว๊ดใส่ธารด้วยความโมโห
“ หึหึหึ ไปกินข้าวไป เดี๋ยวเย็นหมดนะ “ ธารรีบพูดเปลี่ยนเรื่องทันที เพราะกลัวว่าจะโดนโกธรอีก กายได้แต่มองอีกคนขวางแล้วไปหยิบชามมาทั้งหมดสามใบเพื่อที่จะตักเผื่อทั้งสองคนด้วย ธารได้แต่มองภาพนั้นยิ้มๆ
ก๊อกๆๆ
เสียงเคาะประตูทำให้กายที่กำลังตักข้าวต้มอยู่ชะงักไปนิด
“ ใครมาอะพี่ธาร ทำไมไม่กดกริ่ง “ กายเงยหน้ามาถามธารที่อยู่ข้างๆด้วยความสงสัย
“ งั้นเดี๋ยวพี่มานะคะ “ ธารพูดจบก็เดินไปยังหน้าประตูเพื่อดูว่าใครมาเคาะห้องเขาตอนนี้
ก๊อกๆๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง ซึ่งเป็นจังหวะกับที่ธารเปิดประตูออกพอดี
“ แม่!! “
ธารเรียกคนที่ยืนอยู่หน้าประตูด้วยความตกใจ เมื่อแม่ของเขาจู่ๆก็มายืนทำหน้าบึ้งตรงหน้าห้องของเขาในตอนนี้ ส่วนกายนั้นเมื่อได้ยินร่างสูงเรียกคนที่อยู่หน้าประตูว่าแม่ ก็เกิดอาหารตกใจจนกระบวยที่อยู่ในมือหล่นใส่หม้อพอดี
“ แกจะตกใจทำไมห๊ะ แล้วนี่ตาธีร์อยู่มั้ย “ แม่ของร่างสูงพูดจบก็ผลักไหล่แกร่งของธารแล้วเดินเข้าไปข้างในทันที
ธารที่ยังไม่ทันได้พูดห้ามอะไรก็ได้แต่นิ่งค้างด้วยความตกใจอยู่แบบนั้น จนเมื่อได้สติก็ตอนที่แม่ของตัวเองเดินเข้าไปข้างในเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ นี่ใคร “ แม่ของร่างสูงได้แต่มองกายด้วยความสงสัยปนสำรวจ
กายได้แต่ตาโตนิ่งค้างด้วยความอึ้งเพราะยังไม่ทันได้ตั้งตัวถึงการมาของแม่ร่างสูงเลยสักนิด
“ เอ่อ..สะ..สวัสดีครับ “ กายรีบวางชามที่ถืออยู่ทันทีแล้วยกมือขึ้นไหว้ผู้หญิงที่หน้าตายังดูอ่อนเยาว์ตรงหน้าด้วยความนอบน้อมมากที่สุด
“ สวัสดีจ่ะ หนูเป็นเมียของเจ้าพวกนี้หรอ “ แม่ของร่างสูงยิงคำถามตามที่เธอนั้นสงสัยทันที ทิ้งให้กายและธารได้แต่มองด้วยความอึ้งอีกครั้งเพราะไม่คิดว่าผู้หญิงตรงหน้าคนนี้จะเป็นคนที่พูดอะไรตรงมากขนาดนี้
“ มะ..แม่ แม่จะมาทำไมไม่บอกพวกผมก่อนละ ผมกับไอธีร์จะได้ไปรับ “ ธารเดินมาทางด้านหน้าแม่ของตัวเองทันทีเพื่อเอาตัวเองบังสายตาของแม่ของเขาไว้
“ อย่ามาเปลี่ยนเรื่องกับแม่นะเจ้าธาร แม่กำลังถามเมียแกอยู่ หลบ “ เธอพูดเสียงแข็งแล้วจ้องหน้าลูกชายอย่างกดดัน ธารได้แต่กลืนน้ำลายลงคออย่างฝืนๆแล้วค่อยๆถอยออกไปยืนอยู่ข้างๆแม่ตัวเอง
ถึงเขากับน้องชายจะเก่งกับคนอื่นมากแค่ไหน แต่เมื่อมาเจอผู้หญิงตรงหน้าอย่างแม่เขาก็เป็นอันจะต้องยอมสยบแต่โดยดีอยู่ดี แม้แต่พ่อของเขาซึ่งเป็นถึงผู้มีอิทธิพลกับคนส่วนมากยังต้องยอมจำนนให้กับผู้หญิงคนนี้
“ ว่าไง หนูเป็นเมียของธีร์กับธารหรอจ๊ะ “ แม่ของร่างสูงหันไปพูดกับกายพร้อมกับริมฝีปากที่ยกยิ้มนิดๆ กายที่ได้เห็นรอยยิ้มนั้นก็เริ่มคลายความกังวลออกไป
“ เอ่อ..ครับ “ กายพยักหน้าน้อยๆ
“ ครับ? อ้าวตายจริง! นี่หนูเป็นผู้ชายหรอกหรอ แม่ก็นึกว่าหนูเป็นผู้หญิงเสียอีก “ เธอพูดดวยความตกใจไม่น้อย
“ แหะๆ ผมเป็นผู้ชายครับ “ กายยิ้มออกมาอย่างเขินๆเมื่อถูกเข้าใจผิด
“ ว่าแต่..เจ้าธีร์ไปไหน ห๊ะ ธาร น้องไปไหน “ เธอหันไปถามธารที่ยืนอยู่ข้างหลัง
“ ผมอยู่นี่ครับ “ ธีร์ที่เปิดประตูห้องนอนออกมา รีบพูดกับแม่ตัวเองทันทีก่อนที่แม่ของเขาจะเกิดอาการโวยวายขึ้นมา แล้วอาจจะวุ่นวายกันทั้งห้องก็เป็นได้
“ เข้าไปอาบน้ำมางั้นหรอ “ แม่ของร่างสูงถามขึ้น เมื่อเห็นเส้นผมที่เปียกของลูกชาย
“ ทำไมไม่เช็ดผมครับ เห็นมั้ยว่าพื้นมันเปียกหมดแล้ว “ กายดุอีกคนอย่างลืมตัว
“ ก็มันยังไม่แห้ง อยากให้แห้งก็เอาไป “ ธีร์โยนผ้าเช็ดหัวไปให้กายทันทีเพื่อให้อีกคนมาจัดการเช็ดหัวให้เขา
กายมองขวางไปที่ร่างสูงด้วยความโมโหที่อีกคนโยนผ้ามาให้แทนที่จะส่งมาให้เขาดีดี แถมผ้ามันยังคลุมมาที่หัวเขาอีก
“ เดินมาสิ “ กายถลึงตาใส่อีกคนดุดุ ธีร์เองก็ยอมเดินมาหาคนตัวเล็กอย่างโดยดี ซึ่งบริเวรที่ครัวมีเก้าอี้อยู่หนึ่งตัว กายจึงให้ร่างสูงย่อตัวลงแล้วกายก็นั่งบนเก้าอี้แทน
“ เป็นภาพที่น่ารักมากจริงๆเลยนะเนี้ยยย “
กายธีร์และธารหันมามองผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่ของร่างสูงกำลังบิดตัวอย่างเขินอายพร้อมใบหน้าที่ประดับไปด้วยรอยยิ้มกว้าง
“ เอ่อ..แม่ครับ “ ธารสะกิดแขนแม่ตัวเองนิดๆ ทำให้เธอพึ่งรู้ตัวว่ากำลังทำตัวเกินงามไปนิด
“ สำรวมหน่อยฮะ “ ธารพูดกับแม่ตัวเองยิ้มๆ
“ นิดนึง หึหึ “ เธอยยิ้มเขินไม่น้อย เมื่อทั้งห้องได้หันมามองที่เธอเป็นตาเดียว
“ เอ่อ... “ กายที่ลืมตัวไปเมื่อกี้ก็เริ่มนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้ทั้งห้องไม่ได้มีแค่พวกเขาสามคนอยู่ที่ห้อง
“ ตามสบายจ่ะ แม่ไม่ว่าอะไรนะ “ เธอยิ้มหวานส่งไปให้
“ แล้วนี่แม่มาทำไมครับ “ ธารถามเมื่อนึกขึ้นได้
“ เดี๋ยวแม่จะไปเกาหลีสามเดือน แม่เลยจะมาหาพวกแกสักหน่อย “ แม่ของร่างสูงพูดจบก็เดินไปนั่งทึ่โซฟาหันหน้าไปทางเด็กทั้งสาม
“ ไปอีกแล้วหรอแม่ “ ธารบ่นออกมาเล็กน้อย เพราะแม่ของเขาไปมาสี่ประเทศแล้วในปีนี้ และเกาหลีก็เป็นรอบที่สิบที่แม่ของเขาได้ไปมา
“ เอาน่า ความสุขของแม่ ก็ให้แม่เถอะ “ แม่ของร่างสูงพูดยิ้มๆอย่างไม่ใส่ใจอะไรมากนัก
“ ว่าแต่ นี่ทำอะไรกินกัน หอมเชียว “ เธอพูดจบก็ลุกขึ้นมาทางกายและธีร์ที่กำลังเช็ดผมกันอยู่
“ ผมทำข้าวต้มหมูให้ตัวเล็กหน่ะแม่ “ ธารพูดขึ้น ซึ่งมันทำให้แม่ของเขานั้นดูตกใจเป็นอย่างมาก เธอไม่เคยคิดเลยว่าลูกชายของเธอจะทำอะไรให้ใครแบบนี้
“ ว้าวว นี่ลูกฉันเข้าครัวเองเลยหรอเนี้ย “ เธอทำท่าทางตกใจจนธีร์และธารต่างถอนหายใจให้กับความเว่อร์ของแม่ตัวเอง
“ ถอนหายใจทำไมพี่ธีร์ แม่พูดแค่นี้ต้องถอนหายใจเลยหรอ “ กายหยุดเช็ดผมแล้วก้มมองร่างสูงแล้วพูดเสียงดุ
“ หรือเราจะให้พี่ลุกไปปรบมือดี “ ธีร์พูดกวนขึ้น ทำให้กายผลักหัวธีร์ไปหนึ่งทีด้วยความหมั่นไส้
“ อย่าพึ่งตีกันนะคะเด็กๆ หึหึหึ แม่ว่าเรามาทานกันเลยดีกว่ามั้ยคะ แม่หิวแล้วอะ “ เธอลูบท้องเล็กน้อยเพราะเริ่มรู้สึกหิวขึ้นมาจริงๆ
กายและธีร์ก็ลุกขึ้นแล้วมาช่วยยกข้าวต้มกับชามสี่ใบมาไว้ที่โต๊ะ ส่วนธารนั้นก็ไปคั้นน้ำส้มมาเพิ่มเพื่อให้แม่ตัวเองได้กินด้วย เมื่อทุกอย่างวางไว้ที่โต๊ะแล้ว ทั้งสี่คนก็เริ่มลงมือทานอาหาร โดยมีแม่ของร่างสูงรอบมองไปที่กายยิ้มๆเมื่อได้เจอลูกสะใภ้ที่ถูกใจ
+++++++++++++
# ที่ห่างหายไปนานเพราะเค้ามัวแต่ยุ่งๆกับอีบุ๊กอยู่นะคะ ซึ่งตอนนี้ได้เสร็จสมบูรณ์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ใครอยากอ่านเรื่อง พี่ครับ! เป็นแฟนกันมั้ย ฉบับรีไรท์ ก็ติดตามด้วยนะคะ
# เค้าจะพยายามอัพนิยายให้อ่านเร็วขึ้นเหมือนเดิมแล้วน้าาาา ขอโทษที่มาช้านะคะ