Nag file mona ako ng leave for 1 month dahil alam kong hindi naman ako makakapag trabaho ng maayos sa setwasyon ko ngayon. Kaya hito ako sa bahay at nakatulala sa kawalan.
My mom and dad were busy handling our hospital habang si kuya Kobe naman ay nasa hospital din namin at nag tratrabaho. At si Kiro ay bumalik sa lugar kung saan siya nakaassign.
So I ended up being alone in our big house. Pero mabuti nalang ang ganito, I need some peace to think about what to do next. I need some time for myself too.
"Ma'am, may bisita po kayo." Saad ng maid namin sa mansion.
Hindi pa nga ako nakakatayo sa upuan dito sa terrace ay may yumakap na agad sa akin.
"Keonaaaa!" Naiiyak na saad ni Diana.
Napayakap naman ako sa kanya. May problema ba to?
"Oh? Bakit? Iniwan kaba ni Mike?" Tanong ko. Bigla naman siyang lumayo sa pagkakayakap sa akin.
"No way!" Agad na saad nito.
"Eh bakit ka umiiyak?" Takang tanong ko. Inirapan naman niya ako.
"Because of you! You little pretty bitch hindi mo manlang sinabi sakin ang nangyare sa inyo ni Jeremy, kung hindi pa nasasabi sakin ni Tita hindi kopa malalaman." Naiiyak niyang saad.
Agad namang dumalaw ang lungkot na pilit kong kinakalimutan. But I did not cry. 
A clap for myself.
"Biglaan sis." Malungkot kong saad, tumahan naman siya sa pag iyak at inayos ang sarili.
"Why did you guys end up like this? The last time I checked both of you were happy." Diana asked.
Huminga naman ako ng malalim para maalis ang sakit na nararamdaman ko.
"It was my fault." Saad ko.
"Anong ginawa mo? May kabit ka?"
"No way I would do that to him!" Depensa ko.
"Eh ano nga?"
"Tumahimik ka kasi para masabi ko sayo." Sabay irap sa kanya.
"Okay, okay, sorry." Saad nito at natatawang umayos ng upo.
Again, huminga na naman ako ng malalim para kumuha ng lakas ng loob na sabihin kay Diana ang lahat. She deserve to know, kaibigan namin siya ni Jeremy. She was there noong nag sisimula palang kami, witness siya sa tawa at away namin ni Jeremy noon that's why she deserve to know what happened about us. Why we end up like this.
"He got tired of waiting me. Masyado kasi ako naging duwag na ipaglaban siya, masyado akong napanatag na mahal niya ako. To the point I didn't realize na nasasaktan kona pala siya." Nakayuko kong saad. "He asked me to marry him pero tumanggi ako. He asked me the second time pero tumanggi parin ako, and asked me for the third time at tumangi padin ako dahil nilamon ako ng kaduwagan ko noon."
"Ang gaga mo! Sana nag yes ka nalang at sabay niyong hinarap ang pamilya mo!" Inis niyang saad sa akin.
"Alam ko! Kaya nga nagsisisi ako. If I could just turn back the time, gagawin ko yun. Pero hindi na, hindi na maibabalik ang kahapon dahil mananatili nalang itong alaala. He would do anything for me habang ako walang magawa para sa kanya dahil sa takot. Noong kailangan niya ng taong masasandalan I was not there para damayan siya. I was with my parents. He keep waiting for me hangang sa napagod na siya at na realize niyang deserve niya din na ipaglaban, na deserve niya ding piliin." I sighed para mabawasan ang bigat na aking nararamdaman ngayon.
"And you know It sucks when you know in your head that you need to let go of someone, but you don't. Because you still have hope in your heart that the impossible might happen." Malungkot kong saad.
Because until now there is still a little bit in my heart hoping that maybe, maybe he might come back to me. But we know that it will never happen. Never.
"Keona...hays! Halika nga dito!" Saad niya at niyakap ulit ako ng mahigpit. "Bakit kasi ang gaga mo!"
Nakakapagtaka dahil hindi ko makuhang umiyak kahit gusto ko. Siguro ay naubos na ito sa gabe gabe kong pag iyak sa kwarto.
"Do you know who's with him when he needed someone to cry on?" Tanong ko, humiwalay naman siya sa yakap para tumingin sa akin.
"Who?" She asked.
"Cara, remember her?"
"That bitch! Did she seduce Jeremy?!" Galit nitong tanong.
"Hey calm down." Pag kalma ko sa kanya. "Jeremy will never do that. You know him. Hindi siya basta basta maaakit ng kung sino. He only wanted me, noon. Hindi ko magawang magalit kay Cara dahil sa panahong wala ako ay nandoon siya para damayan ang mahal ko. I know it was wrong pero anong magagawa ko? Wala ako doon para damayan siya kaya ang tanging magagawa kolang ay mag pasalamat sa kanya. I was really thankful for her dahil lahat gagawin niya para kay Jeremy." Mababakasan ang lungkot sa aking boses.
"Pinapaubaya mo naba si Jeremy kay Cara?" Lungkot na saad ni Diana.
"I should be. They are perfect for each other. At alam kong hindi sasaktan ni Cara si Jeremy, unang kita ko palang sa kanya ay ramdam kong mahal niya si Jeremy pero hindi ko inisip that they well end up each other. Extra lang pala ako sa love story nila. Pero hindi ko yun naramdaman dahil kay Jeremy, sa sobrang pag mamahal ang binigay niya sakin and I really thought I was the main character in his life." Natawa ako ng walang buhay dahil sa sinabi ko.
"What do you mean? Sila na?" Litong saad ni Diana.
Ngumiti ako ng malungkot ng dumalaw sa isip ko ang nakita ko noong gabing iyon. How he kneeled in front of her, how he puts the ring to her finger. Sis, It was a torture for my heart.
"He proposed to her." Namilog ang mata ni Diana at natuptup ang bibig.
"Oh my God! Did I hear it right?" Gulat niiyang tanong, tumango naman ako. "Did she accept it?"
Naramdaman ko ang sikip sa dibdib ng maalala kong pano umiyak si Cara dahil sa saya.
"She said, Yes." Bagsak balikat kong saad.
"H-how did you know all of this? D-did he told you?" Umiling ako sa tanong nya at natawa ng pagak.
"I saw it with my two eyes. I saw how he ask her to marry him. I saw everything."
"Oh my God! Keona!" Naiyak na si Diana at niyakap ako ng sobrang higpit. "I am so sorry if I was not there with you!"
"It's okay. It was my fault for staying there." Saad ko. "Tumahan kana, parang ikaw pa yung nasaktan ah." Natatawa kong saad pero bakas padin ang lungkot sa tawa ko.
"Did Mike already realize how stupid it is to marry you? that's why you are crying right now? Please tell my I'm right."
Napatingin kami pariho sa nag salita. It's Zach.
"Excuse me?!" Inis na saad ni Diana at pabalang na pinahid ang luha sa pisngi.
Tumabi naman si Zach at tinaasan siya ng kilay.
"Oh dumaan kana." Natawa naman ako sa pagiging sarcastic nito.
"Bakit ka ba nandito? Alam mo bang nag momoment kami ng bestfriend ko? Layas! Sho!" Saad ni Diana habang tinataboy ito na parang aso.
Kahit kailan talaga, they always fight. Parang aso't pusa. Kung hindi lang kasal si Diana ay iisipin kong may gusto sila sa isat-isa.
"Ikaw ang umalis. Kanina pa bagot na nag hihintay sa labas si Mike." Bored na saad ni Zach habang nakapamulsa.
Looking at him, parang mas gumwapo pa ito sa paningin ko. Parang kailan lang walang ibang gwapo sa mata ko kundi si Jeremy.
Napatungo ko.
Sge Keona, saktan mopa sarili mo.
"OMG! Sis I gotta go! Mag papacheck up pala kami ngayon." Saad ni Diana, doon kolang napansin ang kunting umbok sa tiyan ni Diana.
Napangiti naman ako.
"Congrats." Saad ko at nag biso lang kami pagkatapos ay umalis na ito.
Naupo ulit ako sa inuupuan ko dito sa terrace. Umopo naman si Zach sa gilid ko.
"Bakit ka napa dalaw?" Mahinahon kong saad.
"I miss you." Agad akong napatingin sa kanya at nakita ko ang seryoso niyang mukha.
Naalala ko na sa araw na nag propose si Jeremy kay Cara ay iyun din ang araw kung kailan sinabi niya sakin na mahal niya ako, I was really surprised that time. Until now.
Natawa ako.
"Hindi padin ako sanay na ganito ka."
"Masanay kana. Dahil araw-araw kung ipaparamdam sayo kung gano kita kamahal. You can't stop me Keona." Seryosong saad nito pero nakangisi naman.
Naramdaman ko ang init sa aking pisngi kaya agad akong napayuko para hindi niya makita.
"You know I can't love you back, I'm still healing my wounded heart." Saad ko.
"I know. Hindi naman kita minamadali." Saad niya at hinawakan ang kamay ko na ikinabigla ko naman. "This is my opportunity para ipakita naman sayo ang pagmamahal ko. I waited so long para lang sa opportunity na ito."
"Paano kung hindi kami nag hiwalay ni Jeremy? Habang buhay kang maghihintay?" Tanong ko.
"Alam kong maghihiwalay kayo, napatagal lang." Saad niya dahilan para matawa ako sa sinabi niya.
"Pano mo nalaman?" I asked.
"Cause you are destined only for me. Jeremy is just an extra." Nakangisi nitong saad.
"Ang sama mo, kaibigan mo yun." Saad ko pero hindi ko maiwasang ngumiti sa sinabi nya.
"What? I'm just stating the fact. At akala mo ba hindi ako nasasaktan na makita kayong sweet? Nakakasuka kaya iyun. I can do better than him, I can even kiss you better than him." Saad nito at ngumisi ulit.
Namula ako sa sinabi niya. Hindi ko alam kung sa part na nag kiss kami ni Jeremy o sa part na sinabi niyang he can kiss me better than Jeremy.
"D-don't say like that." Saad ko habang nakayuko.
"Why? Are you falling for me now?"
Grabe ang isang ito, ang taas ng confident sa sarili.
"Ang kapal nito. Si Jeremy padin mahal ko." Saad ko. Nawala naman ang ngisi sa labi nya.
Na guilty tuloy ako sa sinabi ko dahil sa nakita kong lungkot na bumisita sa mata nya.
"Im----"
"No need to explain. I know already. Hindi naman madaling kalimotan iyun. Pero sana respetohin mo din ang feelings ko para sayo. I know how much you love him, pero hindi mo ba pwedeng pagbigyan yung mga tao na gustong mag mahal sayo? Handa din akong isuko ang lahat para sayo Keona, I can love you better than him." Ramdam ko ang inis at lungkot sa kanyang boses. Tumayo ito sa pagkakaupo at tinalikuran ako.
Para akong binuhosan ng malamig na tubig at hindi nakatayo agad sa kinauupuan ko ng makita ko siyang naglalakad palayo sa akin. Is he leaving me? Pati ba naman siya ay iiwan din ako?
May sariling isip ata ang mga paa ko at kusa itong naglakad upang habolin si Zach. Nakita kong palabas na siya ng bahay. Tae bakit ang bilis nitong mag lakad.
"Are you leaving me?!!" Sigaw ko ng mahabol ko siya sa labas ng bahay namin.
Napahinto naman siya at lumingon sa akin.
"Susukuan mo din ba ako?!" Hindi ko alam kung bakit pero agad nag silabasan ang luha sa aking mata na akala ko wala na. Ang bigat ng pakiramdam ko.
Nakita ko kung pano gumohit sa kanyang mukha ang pag aalala. Agad naman itong lumapit sa akin at niyakap ako ng mahigpit.
"Are you nuts?!" Saad niya habang yakap ako. "Hindi ako naghintay ng maraming taon para iwan kalang ng ganito. I told you Keona, I will do everything maging akin kalang." Kumalas siya sa yakap at pinunasan ang mga luhang patuloy na lomalandas sa mukha ko.
"I'm just giving you the time para ayosin ang puso, para ayosin ang sarili mo. Kahit gustohin koman na tulongan ka para mabuo ka ulit ay hindi pwede. Ayokong umasa ka sa akin. Gusto kong ikaw mismo ang bumuo sa sarili mo so that you'll learn to do some things na ikaw lang, kasi hindi habang buhay kasama mo ako. At kapag buo kana ulit sabihin molang dahil handa akong balikan ka at gawin ang mga bagay na hindi pa natin nagagawa ng magkasama." He held my face at nilapit iyon sa kanyang mukha. "If you only know how much I wanted to be with you right now. Pero alam kong mali. Ayokong malito ka sa nararamdaman mo. I love you so much Keona, handa akong maghintay ng panibagong taon para sayo dahil nga deserve mo iyun." Lumayo siya sakin pero hindi ganuon kalayo.
"Pupunta ako sa US dahil may project ang kompanya namin at kailangan nandoon ako. Hindi ko alam kong ilang taon akong mananatili sa lugar na iyun. Kaya sana gamitin mo ito sa pagbuo ng sarili mo. Para sa pagbalik ko ay kasal agad tayo." Saad niya at ngumiti, napangiti din ako dahil sa sinabi niya. "I will fucking miss you, Keona. Wag kang lumandi sa iba, akin kalang."
Mas lalo akong naiyak sa sinabi niya. Hindi ko alam, basta gusto kong umiyak.
"Stop crying. Oh God! Mas nahihirapan ako sa pagalis ko dahil sayo." Saad niya nilapit niyang muli ang mukha ko sa kanya. "I'll wait for you." Kasabay ng malakas na hangin ay ang paghalik ni Zach sakin.
_________
AUTHOR'S NOTE: Sorry sa mga wrong grammar. Wala na pong time mag Edit kasi busy sa work. Hope you understand.
Thank you also for reading my story. <3