“Kailangan mo pa bang gawin iyon?” nanghahaba ang ngusong sabi nito. Hindi na maitago ang pagod. “Marami na siyang damit. And I’m sure marami pa siyang stock ng pabango. Hindi na sana tayo nagpakahirap nang kaiikot sa mall.”
Hinila niya ito papasok ng elevator. “Don’t worry. Sa akin mo i-charge ang gown mo. Pwede na ba iyon hindi ka sumimangot?” Nagdadala daw ng bad energy ang mga taong nakasimangot. Ayaw niyang lapitan ng malas. Gusto niyang maging perpekto ang lahat para sa engagement party niya.
Nagkakilala sila ni Aldrich sa isang party isang taon na ang nakakaraan. Simula noon ay nag-date na sila. Ito na ang ideal na lalaki para sa kanya. Guwapo, matalino at galing sa angkan ng mga pulitiko. Ang Papa nito na si Donato Dominicano ay appointee ng Pangulo bilang Economic Development Agency.
“Wow! Gagawin mo talaga iyon?” excited nitong bulalas. “Makakabili na ako ng diamond earrings na nakita ko kanina sa jewelry shop. Maswerte ako dahil friend kita. Napakagalante mo.”
“Kuripot ka kasi,” natatawa niyang sabi.
“You can’t blame me. Hindi naman ako anak ng multi-millionaire na tulad mo. Mahirap yatang kumita ng pera.”
Dating may malaking garment factory ang pamilya nito. Pero dahil sa economic crisis, na-bankrupt ang negosyo ng mga ito. Kasalukuyan silang magkasosyo sa isang art gallery. Ito ang nagma-manage dahil magaling ito sa negosyo. Siya naman ang financier. Para lang masabing hindi siya palamunin ng magulang. Pero ang totoo, hindi na niya kailangang magtrabaho. Barya lang ang kinikita ng art gallery kumpara sa mamanahin niya sa Daddy niya.
Ang Daddy niyang si Ronnie Wayne, isang half-American, half-Filipino na kilalang sa mundo ng computers. Minana nito ang maliit computer microchip manufacturer ng Amerikanong ama at idinala sa Pilipinas ang negosyo. Doon nito nakilala ang Mommy niyang si Claudia Fuerte na dating sikat na modelo. Iniwan nito ang mundo ng pagmomodelo at naging simpleng maybahay.
“Regalo ko iyon sa iyo dahil ikaw ang nagpakilala sa akin kay Aldrich.”
“Maybe it is fate. Ako lang ang…”
Nagtaka siya nang bigla itong tumigil sa paglalakad habang nakaawang ang labi na nakatitig sa lalaking palabas sa opisina ni Aldrich. Kasunod nito ang dalawang guwardiya na mukhang galit.
Subalit mas nahuli ng kalmanteng lalaki ang atensiyon niya. Matangkad ito at moreno ang balat. Wala siyang hilig sa mga lalaking moreno dahil parang madumi ang balat. Gusto niya ang mga katulad ni Aldrich na mestiso. Pero lalaking-lalaki ang dating nito. Nakasuot ito ng dark blue na polo at cream na slacks. Hindi na niya kailangan pang silipin upang malaman na maganda ang katawan nito. Sa tindig pa lang ay alam na niya. He has an air of authority. Matangos ang ilong nito at may kanipisan ang labi.
Parang sinuntok siya sa sikmura at saglit na nawalan ng hangin nang magsalubong ang kanilang mga mata. Itim na itim ang mga iyon. Parang nanghihipnotismo at kung uutusan siya nitong umakyat sa Eiffel Tower at magpatihulog, tiyak niyang susunod siya.
“Good morning, Miss Aiesha,” untag sa kanya ng boses ng sekretarya ni Aldrich na si Minerva.
“G-Good morning,” awtomatiko niyang sagot. Saka lang niya natuklasan na kanina pa nakalagpas ang lalaki at kaharap ang sekretarya ni Aldrich.
“Minerva, who is that gorgeous guy?” tanong ni Portia at inginuso ang lalaki. “Kaibigan ba siya ni Aldrich? Kausap sa negosyo?”
Hinila niya papasok si Portia. “Huwag mong abalahin si Minerva sa trabaho.”
“Okay lang naman kay Minerva. Magtatanong lang ako tungkol doon sa guy na nakasalubong natin kanina. Saka baka makaabala pa ako sa inyo ni Aldrich. Maiinggit lang ako sa iyo.”
Nagkibit-balikat siya at kinuha ang ilang bitbit nito. “Papasok na ako sa loob.”
“Tutulungan ko na kayo, Ma’am Aiesha,” prisinta ni Minerva.
Awtomatiko niyang iniiwas ang mga dala dito. “Hindi na kailangan. Mag-usap na lang kayo ni Portia,” matabang niyang sabi.
Hindi siya komportable kay Minerva. Hindi niya alam kung bakit hindi niya ito gusto. Samantalang wala itong ipinakikitang masama sa kanya. Siguro ay nagseselos siya dahil mas madalas itong kasama ni Aldrich kaysa sa kanya.
“Good morning!” bati niya kay Aldrich pagpasok sa private office nito.
Sapo nito ang ulo at may kausap sa telepono. Parang napakalaki ng problema nito. Ang lalaki kayang kasalubong nila kanina ang dahilan ng pag-aalala nito?
Matapos magpaalam sa kausap sa telepono ay nilapitan siya nito at kinintalan ng halik sa gilid ng labi. “Bakit hindi ka muna tumawag?”
“I won’t stay for long. Dumaan lang ako para ibigay sa iyo ang mga pinamili ko. Gusto ko, isa diyan ang isusuot mo sa engagement party natin.”
Pilit itong ngumiti at parang nahihiyang inilabas ang mga damit na binili niya para dito. “You shouldn’t have bought them, Aiesha. Nakakahiya sa iyo.”
Inayos niya ang necktie ito. “I will be your wife soon. Dapat lang na masanay na ako sa pagbili ng gamit mo.”
Pinisil nito ang baba niya. “Thanks. Pasensiya na kung hindi kita maasikaso. Marami kasing problema dito. Sa akin nakaatang halos lahat ng trabaho At katulong ako sa paghahanda sa pagtakbo ni Papa sa Senate next year.”
“Kasama ba sa problema mo ang lalaking galing dito kanina?”
Nanlalambot itong umupo at nagsindi ng sigarilyo. “Nakita mo pala siya.”
“Sino ba iyon at mukhang pinoproblema mo? May kinalaman ba sa negosyo?”
Bumuga ito ng usok paitaas. “No. Isa lang siyang makulit na miyembro ng indigenous group. Humihingi ng donation.”
“Bakit hindi mo binigyan?” tanong niya at pinagpag ng kamay sa usok. Kung may isa siyang kinaayawan dito, iyon ay ang paninigarilyo. Siguro masasanay rin siya kapag kasal na sila.
“Namimihasa. Palibhasa nabalitaan na tatakbo si Papa sa eleksiyon. Kaya nagkukumahog na lumapit sa akin. Private sector kami. Hindi naman kami charity institution,” pagalit nitong sabi.
“Wala namang masama sa pagbibigay.” Naniniwala siya sa good karma. Anumang tulong na gawin mo ay babalik rin sa iyo.
“I don’t have to do that. Si Papa ang tatakbo sa eleksiyon sa hindi ako. Isa pa, kung lahat na lang ng lumapit sa akin ay tutulungan ko, baka tuluyan nang ma-bankrupt ang negosyo namin,” argumento nito.
“Huwag mo nang isipin iyon. Kung mangungulit ulit, sa akin mo I-refer.”
May foundation ang pamilya niya na tumutulong sa mga nangangailangan. Gustong-gusto niyang makatulong. Iyon na ang pinakamatino niyang pwedeng gawin sa mundo. Isa pa, magiging manugang siya ng isang future Senator. Hindi magandang publicity kapag nalamang tinatanggihan ng anak nito ang mga taong humihingi ng tulong. Siya bilang mapapangasawa ni Aldrich ay may responsibilidad na pangalagaan ang reputasyon ng pamilya nito bilang matulungin sa mga nangangailangan. Responsibilidad niya na punuan ang mga pagkukulang nito.
“Masyado kang mabait,” maasim ang mukha nitong sabi. “Hindi kaya malugi ako kapag kasal na tayo? Baka Ipapamigay mo lang ang pera ko.”
“Walang masama sa pagse-share. There is a good karma in sharing your blessings. Ilang araw na lang engagement party na natin. At siyempre, nasa akin ang pinakaguwapong lalaki sa lahat. Good karma iyon, hindi ba?”
Niyakap siya nito. “Sometimes I wonder if I deserve you.”
Hinuli niya ang mga mata nito. At kakaibang kaba ang naramdaman niya nang makitang malungkot iyon. “Do I detect doubt in your voice? Parang hindi ka masayang ma-engage sa akin. Having second thoughts?”
“I’m not stupid to let you go, Aiesha. Pasensiya ka na nga pala kung ikaw lang ang umaasikaso sa engagement party natin.”
Kumalas siya sa pagkakayakap nito. “Alam ko naman na busy ka sa trabaho. Basta huwag ka lang mawawala sa engagement party natin.”
Tumawa ito. “Of course. Hindi ako pwedeng mawala.”
“Hindi ka magba-backout?” paniniyak niya.
Umiling ito. “Walang ibang mas mahalaga sa akin kundi ang maikasal sa iyo.”
Nang muli siyang yakapin nito ay nawala ang agam-agam niya. Mahal siya nito. Ikakasal na sila kaya wala siyang dapat ikatakot. Dahil hindi siya papayag na maagaw ito ng iba sa kanya.