"I told you. I'm getting married this coming July. Leave me alone, Innah." Naiinis nang wika ako kay Innah habang mabilis na lumalakad papunta sa kotse ko.
"Ako din. I already told you that I like you! What's with Yassie? I am more better than her!" wika niya na ikinalingon ko sa kaniya.
"If there's someone better, it's Yassie and not you. She's an independent woman. She have all of the traits that I want my girl to have. So stop badmouthing my girl in front of me." seryosong wika ko at pumasok na sa loob ng kotse ko.
"Justin, wait!" wika ni Innah. Hindi ko man iyon rinig ay nabasa ko naman sa buka ng bibig niya.
Hindi ko iyon pinansin at sinimulan nang buhayin ang kotse ko.
"Hey! Justin!" Pagtawag muli ni Innah at nakuha pang hampas hampasin ang kotse ko. Hindi ko pa rin ito pinansin at sinimulan nang paandarin ang kotse ko ngunit humarang siya sa harapan nito. Natumba siya at hindi ko na makita sa harapan. Nabangga ko ba siya?
Sa pag aalala ay bumaba ako ng kotse. Nakita ko siyang nakaupo sa sahig habang hawak ang paa niya. Agad akong lumapit at tinulungan siyang makatayo.
Inilagay ko ang kaliwang kamay niya sa balikat ko at hinawakan ko siya sa baywang niya upang maitayo siya.
"Are you okay?" Tanong ko pagkaharap ko sa kaniya. Ngunit hindi ko inaasahan ang gagawin niya.
Hinalikan niya ako sa labi. Sa gulat ay agad ko siyang naitulak ng malakas na dahilan ng pagkatumba niya.
"Ouch!" daing niya.
"You faked it. Don't you?" wika ko habang nakaturo sa paa niya. Hindi siya sumagot sa halip ay tumawa lamang.
"That's Innah right?"
"OMG may relasyon sila ng CEO ng CDE Corporation?"
Narinig kong bulungan ng mga babae sa likuran namin.
"Damn you!" Inis na wika ko kay Innah at nagmadaling sumakay sa kotse at umalis upang puntahan na si Yassie sa shop niya ngunit wala siya doon.
"Si ma'am Yassie po ba, Sir Justin?" tanong ni Angelika nang makapunta ako sa shop ni Yassie. "Kakaalis lang po niya." dagdag niya.
"Alam mo ba kung saan pumunta?" tanong ko.
"Hindi po e. Pero Mukhang galit po e. Seryosong seryoso po ang mukha." saad nito.
Agad akong ginapang ng kaba.
"Sige salamat." wika ko at umalis na tsaka sumakay sa kotse. Hindi muna ako nagdrive at chineck ang phone ko. Tatawagan ko sana si Yassie nang tumunog ang cell phone ko dahil sa tawag ng aking sekretarya. Sinagot ko iyon upang alamin ang dahilan ng pagtawag niya.
"Sir, masamang balita po. Usap-usapan po kayo sa social media dahil may kumalat na larawan niyo ni Ms. Innah habang naghahalikan." wika nito sa kabilang linya.
"Ano?!" pasigaw na wika ko.
Sigurado akong yung kaninang nangyari ang nasa larawang iyon.
"Isend mo nga sa akin ang larawang iyon." utos ko sa sekretarya ko na mabilis niya namang ginawa.
Nang dumating ang larawan sa akin ay agad ko iyong tiningnan. Tama. Kanina nga ito nangyari. Kalahating minuto pa lamang ang nakakalipas simula nang mangyari ito. Bakit nagkaganito? Ang babaeng iyon! Sigurado akong siya ang may kagagawan nito.
Napahawak ako sa sintido ko dahil sa inis na nararamdaman ko ngayon.
"Ano po ang gaga--" hindi natapos ng sekretarya ko ang sasabihin niya nang tumunog ang telepono sa opisina. Narinig ko ang paggalaw niya upang sagutin iyon.
"Hello po." Narinig kong wika ng aking sekretarya matapos sagutin ang tawag.
"Wala po siya dito, sir Anthony." wika ng sekretarya ko.
Si tito. Sigurado akong nakita na niya ang kung ano mang kumakalat sa internet. Hindi iyon imposible dahil sikat na modelo si Innah. Sigurado akong mabilis na kakalat ang larawang iyon.
"Sige po." wika ng aking sekretarya. Kasunod noon ay ang tunog ng paggalaw ng cellphone.
"Sir, Tumawag po si Sir Anthony. Gusto niya daw po kayong makausap. Sa lalong madaling panahon daw kung maaari.' wika ng sekretarya ko.
"Sige. Salamat." wika ko at pinatay na ang tawag.
Inis kong hinagod ang aking buhok dahil sa kakaisip sa nangyayari. Malamang ay nakita din ito agad ni Yassie kaya siya umalis ng ganoon.
Huminga ako ng malalim at kinuhang muli ang cellphone ko upang tawagan si Yassie ngunit hindi siya sumasagot. Nakailang tawag at text ako pero ni isa doon ay hindi niya sinagot.
Yassie, nasaan ka ba?
Sa inis ay agad akong nagmaneho. Pinuntahan ko ang lahat ng mga lugar na posibleng puntahan ni Yassie pero wala siya ni isa sa mga lugar na iyon. Inabot ako ng gabi sa paghahanap. Kaya't nagdesisuon akong tumigil muna at pumunta sa bahay nila Tito Anthony dahil bilin niyang pumunta ako sa kanila.
Nang makarating doon ay agad akong pinagsilbihan ng mga kasambahay.
Kasalukuyan akong nakaupo ngayon sa isa sa mga couch na narito sa sala habang hinihintay si Tito Anthony. Panay pa rin ang pagtawag ko kay Yassie kahit na hindi naman niya ito sinasagot.
"Justin, mabuti at dumating ka." narinig kong seryosong wika ni tito dahilan upang mapalingon ako sa gawi kung nasaan ang hagdan. Tumayo ako at bumati.
"Magandang gabi po." pagbati ko.
"Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa. Alam mo naman na siguro ang kumakalat na larawan sa social media hindi ba?" wika ni tito at naupo sa upuan sa harapan ko. Ako naman itong naupo rin.
"Yes, tito. Pasensya na po. Aayusin ko po ito--"Ano sa tingin mo ang mararamdaman ng anak ko sa nangyayaring ito?" putol ni tito sa aking sasabihin, ang galit ay hindi maitago sa kaniyang paraan ng pagsasalita. Si tita Yssabella na nasa kaniyang tabi ay pinipilit itong pakalmahin ngunit sadyang galit ito.
"Pasensya na po. Pero tito mali po ang iniisip ninyo. Wala ho kaming relasyon ni Innah." paliwanag ko.
"Kung ganoon ay paano mo ngayon maipapaliwanag ang larawang iyon?" tanong ni tito.
"Si Innah po ang sadyang---" naputol ang sasabihin ko nang tumunog ang aking telepono. "Pasensya na po, sasagutin ko lamang po ito." wika ko at yumuko. Agad akong lumabas ng bahay upang tingnan kung sino ang natawag ngunit lalo lamang akong nainis nang makitang si Innah iyon.
"What is it this time?" galit na bungad ko nang sagutin ang tawag.
"I need you. Please come here." umiiyak na wika nito. Ngunit sa halip na maawa at mag alala dahil umiiyak siya ay lalo lamang akong nakaramdam ng inis.
"Tigilan mo na ako Innah! Sawang sawa na ako sa mga kagagahan mo. Sawa na akong intindihin ka! Hindi porket may sakit ka sa puso ay gagamitin mo iyon para makuha ang lahat ng gusto mo!" inis na sigaw ko rito.
"Please come here. Nabangga si Yassie." mahinang wika niya habang umiiyak at doon ako natigilan.
"W-what?" nauutal na wika ko.
"Where are you?" agad na tanong ko at pumasok sa loob. Kinuha ko ang gamit ko habang sinasabi ni Innah ang lugar kung nasaan sila.
"Where are you going? We're not yet done talking." wika ni tito.
"Pasensya na po pero nabangga si Yassie. Kailangan ko siyang puntahan." natatarantang wika ko.
"Ano?!" sabay nilang wika. Hindi makapaniwala at nag aalala.
"Where are they?" tanong ni tita.
"Sa may park daw ilang metro ang layo dito sa subdivision." sagot ko.
"Oh My God! Let's go honey." wika ni tita kay tito kaya nagmadali silang naghanda upang makaalis.
"Mauuna na po ako." wika ko at umalis na.
Mabilis ang pagmamaneho ko upang makarating agad sa paroroonan. Nasa daan pa lamang ay tumawag na ako agad ng ambulansya nang mabilis itong makarating doon sa park kung nasaan sina Yassie.
Nang makarating doon ay agad akong lumapit kay Yassie. Bago pa man ako makalapit ay unti-unti nang bumabagsak ang talukap ng mata niya.
"Yassie! Yassie! No! Yassie!" pagtawag ko sa kaniya.
Lumuhod ako at hinawakan ang pisngi niya upang gisingin siya ngunit nakatulog na talaga niya. Mabilis ang paggalaw ko at pinakiramdaman ko agad ang pulso niya. Tumitibok pa iyon ngunit humihina na.
Sinilip ko ang paligid upang makita ang nakabangga kay Yassie. Nakita ko ang isang sasakyan na nakabangga sa puno. Dahan dahan kong binitawan si Yassie saglit at sinilip iyon. Nakita ko ang babaeng walang malay sa loob kaya tumawag pa akong muli ng ambulansya para sa kaniya tsaka ako muling bumalik kay Yassie.
Umalingawngaw ang tunog ng ambulansya ilang segundo lamang ang nakakaraan. Agad na bumaba ang mga nurse na sakay noon at inilagay sa stretcher si Yassie tsaka ipinasok sa loob ng ambulansya. Agad kong ipinaalam kina tito at tita na sakay na ng ambulansya si Yassie upang sa hospital na sila dumeretso.
Ako naman ay agad na sumakay sa sasakyan ko at nagmaneho papuntang hospital habang si Innah ay sumama at sumakay sa ambulansya.
Nang makarating kami sa hospital ay agad na inasikaso si Yassie at itinakbo sa ER. Hawak ko ang kamay niya habang itinatakbo namin siya sa ER at hindi ko maiwasang maluha dahil sa nakikita. Bakit humantong sa ganito ang lahat?
"Sir, hindi na po kayo maaring sumama sa loob. Maghintay na lamang po kayo doon sa waiting area." wika ng nurse at naiwan ako sa labas ng ER.
Sa kawalan ng magagawa ay inis kong nasuntok ang pader at tahimik na umiyak doon.
Kung hindi lamang ako sumuko agad sa paghahanap siguro ay hindi ito mangyayari. Pero tangina wala na akong makitang puno't dulo ng lahat kung hindi ang babaeng iyon. Sagad na sagad na ang pasensya ko.
"I'm sorry." rinig kong wika ni Innah sa likuran ko na ikinalingon ko sa kaniya.
Wala akong maramdaman kung hindi galit.
"Tingnan mo ang ginawa mo!" galit na galit na sigaw ko sa kaniya habang ang luha ay tuloy-tuloy pa rin na umaagos.
"That's how selfish you are! Tahimik ang buhay namin noong wala ka pa sa eksena! Ano? Masaya ka na? Sira na rin ako kay tito. Masaya ka na?" inis na dagdag ko.
"I'm so sorry." umiiyak na wika niya at hinawakan ang kamay ko. Agad ko iyong tinaboy at lumayo sa kaniya.
"Tangina! Kapag may nangyaring masama kay Yassie, hindi ko alam ang gagawin ko sayo." wika ko at matalim siyang tiningnan tsaka siya iniwan doon at naupo sa upuan sa waiting area.
"Where is Yassie?" narinig kong wika ni tita ilang minuto ang lumipas.
Agad akong napatayo at lumapit sa kanila ni tito.
"Nasa ER po. Tito, Tita. Pasensya na po. Kung nahanap ko lamang siya agad kanina ay hindi na nagyari ito." paumanhin ko, ang pag-iyak ay hindi mapigilan.
"Ipinagkatiwala ko ang anak ko sayo, Justin. Mukhang nagkamali ako sa desisyon ko. I am so disappointed with you." seryosong wika ni tito na ikinatigil ko.