"Pumunta ka ha."
"Ayoko."
"Taki!"
"Hindi naman mahalaga kung dadalo ako o hindi. At least alam ko na matanda ka na."
"Hoy, hindi pa ako—"
Agaran ko itong pinatayan ng tawag at bumuntong-hininga. Binulabog niya ang umaga ko para lang sabihing may magaganap na birthday party para sakaniya. Psh, kahit kailan talaga pasikat siya. Isinubsob ko ang aking mukha sa kama at ipinagpatuloy ang pagtulog ko pero bigla akong nakaramdam ng brasong pumulupot sa katawan ko at ibinangon ako nito.
"Ahhh! Ano ba?!" tili ko at natigilan ng makitang si Paxton iyon. "Inaantok pa ako tsaka wala akong trabaho ngayon." sambit ko at muling ibinagsak ang aking katawan sa kama.
"Alam ko, pero nalaman ko na birthday ng tito mo ngayon kaya bumangon ka na at mag-ayos dahil dadalo ka pa sa party niya." sagot nito at sapilitan akong binuhat.
Dinala niya ako sa banyo at ibinaba na roon. Lalabas na sana ako pero binuksan niya na ang shower at nabasa na ang buo kong katawan.
"Maligo ka na at ipapahanda ko kay Diane at Miks ang susuotin mo," aniya at nakangiting naglakad palabas.
Teka, mukhang maganda ata ang umaga niya. May nangyari ba?
Hindi kaya, 'yung nangyaring halikan namin kagabi? Aish, imposibleng maalala niya pa iyon e sobra siyang nalasing kagabi. Pero pa'no kung naaalala niya nga? Nalasing din ako at tanda ko pa iyon, ibig sabihin...
Ahhhh! Ayoko ng isipin iyon.
Naligo nalang ako at pagkalabas ko ay nakaayos na ang susuotin kong damit kaya naman isinuot ko na iyon at inayos ang aking sarili. Ilang minuto lang ay nakarinig ako ng busina mula sa labas kaya naman bumaba na ako at kumunot ang noo dahil narito naman silang tatlo sa loob.
"Sino 'yung nasa labas?" taka kong tanong kaya napatingin ang dalawa kay Paxton.
"Tinawagan ko ang tito mo at sinabing sunduin ka niya rito." sagot niya na ikinangiwi ko.
"Ano pang sinabi mo?"
"Wala na. Nagpakilala ako bilang guard mo kaya kalma ka lang. Gusto ko lang na dumalo ka dahil alam kong bawat taon ng kaarawan niya ay patago kang dumadalo. Pasensya na kung nakialam ako sa buhay ko."
Tinignan ko lang siya at napasinghap. Hindi ko na alam ang gagawin ko sa lalaking ito. Bawat pagbabago niya ay napapansin ko at mukhang seryoso na siya rito.
"Hindi ka sasama?"
Natigilan ito at napatingin sa akin. "Para ito sa pamilya mo kaya hihintayin ko nalang ang pag-uwi mo." sagot niya na ikinataas ng kilay ko.
"Kasal tayo kaya bahagi ka na ng pamilya ko," hayag ko na hindi niya inimikan. "Pero hindi ko kasalanang nagpakilala ka bilang gwardiya kaya mananatili kang gwardiya. Dumalo ka bilang guard ko. Isesend ko sayo ang... ah paniguradong alam mo kung saan ako nakatira kaya bahala ka na.
"Sige! Susunod agad ako." sagot ni Paxton at parang batang tumakbo patungo sakaniyang kwarto kaya napatingin ako sa dalawa.
"Gusto niyo bang sumama?"
"Ah hindi na po dahil pareho pa kaming may gagawin para sa school namin." saad ni Miks na tinanguan naman ni Diane kaya nagpaalam na ako sakanila at lumabas na ng bahay.
Namataan ko agad si Tito Alf na pinagmamasdan ang bahay at napangiti ng makita ako.
"Taki!" bati niya at lumapit sa akin sabay niyakap ako. "Kaninong bahay ito at dito ka na umuuwi? Ayaw mo na ba sa bahay?"
"Masyadong maingay sa bahay na parang gusto kong gilitin ang leeg niyong lahat kaya naman dito na ako umuuwi." pagsisinungaling ko na tinangu-tanguan niya at pinagbuksan ako ng pintuan sa backseat. "Gusto ko sa passenger's seat."
"Aish, gusto kong dito ka. Ikaw ang pinakamahalagang panauhin ko kaya dapat ay special ang uupuan mo."
Umirap na lamang  ako sa hangin dahil sa sinabi niya at pumasok na sa loob ng backseat. Isinarado nito ang pinto at nagtungo na sa driver's seat. Nakangiti niyang binuhay ang makina at pinaandar iyon.
Ang totoo ay gwapo naman talaga si tito Alf. Malapit na siyang magsingkwenta pero guwapong-guwapo parin siya na mukhang nasa trenta palang at nasa kalagitnaan palang ng pagpapadami ng anak kahit na pwede na siyang magkaapo.
"Tito Alf, bakit mas espesyal ang pagturing mo sa akin kaysa kay Reena na tunay mong anak?" pagbubukas ko ng usapan at sinulyapan niya naman ko mula sa rear mirror sabay ngumiti.
"Sa lahat ng bata sa bahay ay ikaw lang ang nakamana sa ugali ni Molly. Isa pa, malaki ang utang ko sakaniya, pinatay ko ang dapat ay una nilang anak ni Linus. Para makabawi sa nakatatanda mong kapatid ay narito ako at doble ang ibinibigay na atensyon sayo."
"Pero hindi ko kailangan ng dobleng atensyon mo," giit ko at huminga ng malalim. "Sa tuwing napapaaway ako ay ikaw ang unang nakakaalam. Maraming beses ka naring nadadamay sa mga gulong ginawa ko. Hindi ka ba nagsasawa? Hindi ka ba susuko?"
Natawa naman ito ng mahina at umiling. "Noong nakita kitang pinatay ang dalawang hardinero gamit lang ang mga kamay mo ay sinimulan ko ng mag-ipon ng lakas ng loob, mahabang pasensya, at maging matapang. Taki, nasa tabi mo lang ako hanggang sa magbago kana kagaya ni Molly. Pero..." Huminto ito at nakita kong dumilim ang arwang dala nito. "Patawarin mo ako kung wala ako sa mga panahong inaapi ka ng asawa mo."
Natigilan ako at nanlaki ang mata dahil sa sinabi niya. Akala ko ba ay hindi sinabi ni Paxton? Pero paano niya nalaman?
"Pinuntahan ako ng boyfriend mong si Nikolai sa opisina ko at sinabi ang lahat. Taki, bakit hindi mo agad sinabi sa akin ang sitwasyon mo? Alam mong matutulungan kita!"
"Tumahimik ka na nga!" inis kong bulyaw sakaniya. "Ni hindi ko nga sinabi sa magulang ko tapos sa'yo pa na tito ko lang. Oo magkadugo tayo, pero hindi mo naman ako anak! Isa pa, tigilan mo na ang pagturing sa aking bata dahil malaki na ako, matanda na ako!"
"Matanda? Matanda?! Taki, matanda ka man o bata ay kailangan mo parin ng gabay mula sa amin lalo na sa kalagayan mo! Bakit ba palagi nating pinagtatalunan ito?!"
"Kasi pakielamero ka!"
Saglit itong natahimik.
"Ano?" hayag niya sa kalmadong boses kaya naman suminghap ako.
"Sa lahat ng pangyayari sa buhay ko ay naroon ka. Ang pananakit sa akin ni Paxton? Ayos lang iyon. Sa mga ginawa niya ay naramdaman kong 'yun ang pakiramdam ng tumatayo sa sariling paa. Wala ka sa bawat pagsigaw at pagpatak ng luha ko sa bawat pananakit niya. Ramdam kong nakalaya ako sayo. May kwenta ang mga ginawa niya."
"Ano bang sinasabi mo?! Wala ninuman ang may karapatang manakit sayo!"
"At ako lang palagi ang nananakit? Tito, mas mainam kung minsan ay masaktan rin ako. Dahil doon ay ramdam ko kahit na gaano pa ako kasama ay tao parin ako, nasasaktan parin ako."
Bumuntong-hininga ito dahil sa sinabi ko. "Gusto ko lang naman na protektahan ka, pero sumobra ako. Patawad."
"Ayoko ng pinakikialaman mo pa ang buhay ko at huwag mong sasabihin kila Mom at Dad ang kalagayan ko. Maliwanag ba?"
Tumango naman ito kaya natahimik na ang apat na sulok ng kotse.
Ilang minuto lang ay natanaw naming dalawa ang isang sasakyang mabilis na humaharurot at saktong nasa kalagitnaan na kami at nagkataon ring one way lang ang kalsada dahil nasira ang kabila nito.
"Aba't loko to," bulalas ni tito Alf at napilitang paandarin ang kotse niya paatras pero mabilis paring humaharurot ang kotse.
"TITO!"
Napasigaw kaming dalawa dahil napasobra ang tansya nito at wala ng matuntungang kalsada ang likurang gulong sa bandang kaliwa.
"Taki, kapit!"
Mahigpit akong napahawak sa pinto at napapikit. Ramdam ko ang pagbangga ng sinasakyan naming kotse sa kotseng mabilis na humaharurot. Dahil sa ginawa nitong pagbangga sa amin ay umikot ang sasakyang kinalalagyan namin hanggang sa maramdaman kong kalatahi na, at sa mismong pwesto ko ay wala ng tinutuntungang kalsada, sa ibaba ko ay naghihintay na ang mataas na bangin.
"Taki, hawakan mo ang kamay ko!" sigaw ni tito Alf at iniabot sa akin ang kaniyang palad.
Iniangat ko ang aking kamay at inabot iyon pero dumulas ang sasakyan namin hanggang sa maramdaman ko nalang na gumugulong-gulong na ang sasakyan namin pababa sa bangin. Kung saan-saan tumatama ang katawan ko hanggang sa maramdaman kong huminto na iyon kasabay ng malakas na pagkauntog ng ulo ko.
Gusto kong imulat ang aking mata upang tignan ang kalagayan ni Tito Alf, subalit agaran akong tinakasan ng ulirat.