Huminga ako ng malalim at napahawak sa nanlalamig at nanginginig kong kamay. Hindi mapakali ang kalamnan ko habang pinapakiramdaman ang paligid.
Napakatahimik ng paligid... ngunit kalaunan, ito ay sinisira ng isang tunog pangkasal, na talaga namang napakasakit at nakaiirita sa pandinig. Napatingin ako sa dulo ng altar, mula doon ay natanaw ko ang isang lalaki na guwapong-guwapo sa suot nito. Nakangiti man ang kaniyang labi subalit hindi iyon isang normal na ngiti sa mga tao, para sa akin, ang ngiti niyang iyon ay parang isang baril na nakatutok sa aking sentido. Ngiting nagsasabing wala akong takas sa araw na ito. Na aangkinin niya ang buong pagkatao ko, sa ayaw ko man o sa gusto.
Hindi ko alam kung bakit kailangan kong mapunta sa ganitong posisyon... pero may magagawa pa ba ako? Buong buhay ko ay nabuhay ako sa paraang gusto ko, palagi akong sangkot sa gulo at ni minsan ay hindi sumagi sa isipan ko ang pangyayaring ito— ang ikasal sa isang lalaki. Lalo na ang magmahal... pero simula't sapul ay wala akong nakikitang dahilan upang mahalin siya, gayong hindi ko nga alam ni pangalan niya.
Huminto ako sa paglalakad at hinarap ang nasabing lalaki na pakakasalan ko sa mga oras na ito, na sa maniwala kayo o hindi... ay hindi ko alam kung anong ngalan niya at kung ano ang pagkakakilanlan niya. Mas malala pa ito sa isang fix marriage.
"Nararamdaman mo na ba ang excitement gaya ng nararamdaman ng mga normal na bride?" anito sa malalim na boses na nagdudulot sa akin ng takot mula sa aking kaibuturan, subalit inilingan ko iyon ng buong tapang. "Kung gayon, anong nararamdaman mo?"
Inirapan ko siya at agaran ding ibinalik sa kaniya ang aking paningin. "Sweetie, I don't have enough middle fingers to let you know how I feel," sagot ko rito na ikinangisi niya at inilahad sa aking harapan ang kaniyang braso.
"But you have no choice. Don't worry, I know we'll become a cute couple." Suminghap ako sa sinabi nito. Sa tingin ko hindi. Paniguradong magiging impyerno ang buhay ko sa buhay ng lalaking ito.
Napilitan akong kumapit sa braso niya at sabay kaming humakbang sa red carpet patungo sa harapan ng pari. Ano pang silbi ng kasal na ito gayong wala naman kaming bisita. Tanging ang pari, at ang secretary lang ng lalaking ito ang kasama namin sa loob ng magarbong simbahan na may magarbong disenyo. Isang magarbong kasal na mukhang imbitado lahat ng multo at engkanto. Ito na ang pinakawalang kwentang kasal na dinaluhan ko, at malala ay mismong kasal ko pa.
"Magsisimula na ang seremonya," anunsyo ng pari na hindi ko inimikan.
Sa bawat paggalaw ng oras ay kumakabog sa sobrang kaba ang puso ko. Gusto kong bitbitin ang suot kong wedding gown at maging isang tanyag na run away bride. Wala na akong pake kung masyado itong madrama para sa katulad ko, basta... basta 'wag lang akong ikasal sa taong ito.
"Don't you dare run away from me. I put some bodyguards outside that will definitely kill you if you did it," bulong nito sa hangin na mukhang nabasa ang iniisip ko.
Oh hell.
Ikinuyom ko na lamang ang aking kamao at tinatanggap na ito na talaga ang kapalaran ko. Ikakasal ako sa lalaking ito at matatali na sa kaniya habang-buhay. Ngunit saan nga ba nagsimula ang pangyayaring ito? Paano ba kami nagkakilala ng lalaking ito? At paanong narito ako ngayon, nakaupo sa tabi niya bilang bride niya?
Wala akong ibang gusto kundi ang maging kontrabida, ang maging masama, matatawag rin akong tanyag na krimal sa sobra kong sama na hindi mo inaasahan.
Pero ngayon ay hindi ko inaasahan ang pangyayaring ito. Hindi ko akalain na wala ng mas sasama at mas kriminal pa sa pag-ibig. Subalit ramdam ko naman na walang pagmamahal sa pagitan naming dalawa! At sigurado akong magpapatuloy na wala. Sinong matinong tao ang magmamahal sa taong pinilit lang siyang pakasalan? How pathetic!
Heto ako ngayon at kaharap na ang lalaking nakangisi sa akin. Iniangat nito ang palad ko at isinuot ang isang maliit na singsing na para sa akin ay isang posas— na magtatali sa akin mula sa kaniya habang-buhay, at dadaan sa impyerno bago siya matakasan. Maraming paghihirap ang lalampasan bago siya malayuan.
Darn!
Sinong mag-aakalang ang isang prosecutor ay pipiliting magpakasal sa isang kriminal?
Napakaraming krimen na ang nagawa ko pero hindi ko akalaing dito ako mahihirapang lumaya at mukha namang hindi uubra ang pera sa pagkakataong ito.
Now, I am a victim of... CRIME OF LOVE.
|•••|
"You don't need a weapon at all when you were born one." ~Taki Villanueva
|•••|
This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, locales, and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.
|•••|