"Ano na naman 'yan, Insan? Dream wedding gown mo para sa 'kasal' ni'yo ni bebeloves Jazz 'mo'?"
Matalim ang mga tingin kong nilingon ang pinsang pakialamera. Kahit kailan talaga hindi niya ma-gets ang mind your own business! Paano ko ba naging pinsan ito?
"Ano naman?" aniko saka binalingan ulit ang ginagawa.
Wala sa sarili akong napapangiti ng wala sa oras sa tuwing ini-imagine kong suot ko ang gown na dinidisenyo. Magugustuhan kaya ito ni Jazz? Magagandahan kaya siya sa akin kapag nakita niyang suot ko ito? Tahimik akong napabungisngis habang kagat-kagat ang pang-ibabang labi, pilit na pinipigilang ngumiti.
Hindi nga ako obsessed. Delusional lang. I sighed.
"Ay naloka na si bakla," parinig ni Katelyn, 'yong pinsan kong pakialamerang dancer. Umiling-iling pa ito nang nilingon kong muli.
Epal.
"Ako na naman trip mo, Kat! Nag-away kayo ni Juls, no?"
Mabilis akong nilingon ng aking pinsan na kasalukuyang naglalagay ng face mask. "Gaga! Hindi, no!"
Nakataas ang kilay ko sa kaniya. "Sus, utut mo," bulong ko. Tinalikuran ko na lang siya at nag-focus sa ginagawa.
Inilipat ko sa susunod na pahina ang aking sketch pad. Nag-sketch ako ng croquis ng isang lalaki. Nang matapos ay napalumbaba ako at napatingala sa kisame. Pikit-mata habang nakangiti kong inilarawan sa aking isipan si Jazz. Sa kaniyang mala-anghel at soft features na mukha, tiyak na babagay sa kaniya ang puting tuxedo with a black shawl collar and bow tie. Naka-brush up ang kaniyang bagsak na buhok, maaliwalas ang ngiti at nagningning sa gitna ng altar.
"Ano 'yan? Pang-waiter?"
Napatalon ako sa gulat nang biglang magsalita si Kat sa gilid ko. Nakatingin ito sa dino-drawing kong design na tux para kay Jazz. Bahagya ko iyong hinila at tinakpan ng braso.
"Pisting yawa naman, Katelyn! Parang tanga 'to! H'wag ka ngang manggulat! Akala ko multo potek!"
Paanong hindi ako magugulat, e sobrang lapit ng mukha niyang may face mask! Buti na lang wala akong sakit sa puso!
"OA mo! Mas mukha ka pang multo sa akin, no! Kaya nga hindi ka mapansin-pansin niyan ni Jazz, e! Oops! 'Di nakailag!"
Pinaningkitan ko siya ng mata. Pasmado talaga ang bibig nito! Hiwalayan sana siya ni Juls para ako naman ang kakawawa sa kaniya!
"Ewan ko sa 'yo! Matulog ka na nga!" inirapan ko ang pinsan na nahiga naman na sa ibabang parte ng double deck.
Magka-share kami ng kwarto ni Katelyn. Hindi naman malaki ang bahay nila kaya nakikisiksik ako rito sa kwarto niya. At dahil nga sampid lang naman ako sa bahay nila, ako ang nas itaas ng double deck. Ang alay. Ang lapit ko lang naman kasi sa bumbilyang nasa kisame. At kapag binubuksan iyon ni Auntie para gisingin kami ay lagi kong inaakala na sinusundo na ako ni San Pedro at ang kaniyang manok sa sobrang liwanag.
Nakikitira lang ako kila Auntie dahil ulila na ako. Hindi dahil sa namatay na parehas ang mga magulang ko kundi dahil parehas na silang may kaniya-kaniyang pamilya. Seperated na sila at yes, ako ang naiwang mag-isa. Ni wala man lang kumuha sa akin sa mga magulang ko. Mabuti na lang medyo mabait si Auntie at siya ang kumupkop sa akin.
Ang buhay ko ay normal lang naman. Hindi gaya ng kay Cinderella na inaalipusta. Kung sabagay . . . hindi ko naman ito bahay at hindi ko naman sila step family. So walang kwenta ang analogy ko.
Wala naman akong masyadong kinaiinisan sa pamilya nila Auntie. Well maliban na lang sa palautos si Auntie, pakialamera si Katelyn, ang ingay ni Karlos at si Uncle naman ay bugnutin. 'Yon lang naman ang kinaiinisan ko sa kanila pero tolerable naman. Nasanay na rin kasi ako. At may kaparatan pa ba aking nagreklamo? Sila na nga ang bumubuhay sa akin, e.
Isinarado ko ang spare na sketch pad ko at inilagay sa shelf sa ibabaw ng aking drawing table. Kahit na bugnutin si Uncle, mabait naman siya dahil siya ang gumawa ng aking drawing table at wall shelves. H'wag nga lang siyang papalagan tungkol sa politics.
May spare sketch pad ako na hindi dinadala sa school. Mamaya may makialam tapos makita lahat ng designs ko about sa imaginary wedding namin ni Jazz. Baka ma-issue pa ako. Remember . . . discreet lang dapat.
***
Kinaumagahan, masigla akong pumasok sa school. Ang ganda kasi ng panaginip ko! Parang realistic! Napanaginipan ko lang naman ang wedding namin ni Jazz plus may reception pa! Naalala ko pa no'ng lumabas kami ng simbahan ni Jazz ay tinapunan kami ng bigas samantalang ang tinapon sa amin nila Katelyn at Elise ay tutong! Kahit sa panaginip, lakas manira! Ang kaso . . . 'yong pinakainaabangan kong kissing scene sa wedding ay hindi ko maalala. Nakakainis!
Pero at least . . . kinasal kami kahit sa panaginip lang!
"Hey! Watch where you are going!"
Muntik na akong matumba nang may bumangga sa akin. Mabuti na lamang ay nai-balance ko kaagad ang aking katawan, kaso nahulog naman ang sketch pad ko. Pinulot ko iyon at matalim na tiningnan ang lalaking bumangga sa akin. Patungo siya sa gate ng school (kung saan ako galing obviously) at tanging likod na lang niya ang natatanaw ko.
Base sa pigura ng likod niya, wanna-be gangster iyon at mukhang estudyante ng Music department. Black leather jacket tapos naka-faded jeans at magulo ang buhok! Psh . . . mga tipo ni Elise.
Tumayo na ako at pinagpagan ang sketch pad bago nagpatuloy sa paglalakad patungo sa building namin.
Nadaanan ko ang Music building since nasa gawing Northeast ang main gate ng school. May ngiti kong pinagmamasdan ang building nila. Kung biniyayaan lang ako sa boses o kahit may alam na kung anong instrumento ay sana nandiyan din ako . . . para sana mas madalas kong makita si Jazz. Edi sana mas lagi akong gaganahang mag-aral!
Pero ayos na rin, baka kasi maging distraction din siya at lagi ko na lang siyang dadaanan sa classroom nila. At isa pa . . . dapat ma-build kaagad nang maaga na maging matatag ang aming relationship dahil sa LDR . . . charot! Asyumera na naman ako ng taon!
***
"As your instructor, isa lang ang maipapayo ko sa inyo sa pagtapak ni'yo sa kolehiyo. Be one hundred and one percent sure that you love and want arts—particularly fashion designing. And I'll give you a heads up, guys . . . Bachelor Degrees related to Fashion Designing is very, very expensive. From the tuition and miscellaneous fees to the materials needed to that different kind of degrees. At ayaw ko namang gumastos kayo ng malaki tapos in the end or rather in the middle, ay magshi-shift kayo kasi hindi ni'yo na kaya. Kaya hangga't ngayon pa lang . . . habang kayo ay nasa huling baitang ni'yo sa high school, think thoroughly and twice, thrice kung kaya. Your second and last semester in Senior High is about to come, hindi pa huli ang lahat para mag-back out."
Lahat kaming nasa advisory class ni Sir ay tahimik habang nakikinig sa kaniya. Tinitimbang ang sarili at desisyong kailangang gawin.
Now thinking about what Sir Migs said, itutuloy ko pa ba ito? Mahigpit kong naipikit ang mga mata, umaasang matutulungan ako nitong makapag-focus at makapagdesisyon ngayon pa lang. Para ba sa akin ang fashion designing?
Hindi mayaman sila Auntie, tama lang ang kinikita nila para mabuhay kaming lima. Luckily, mababa ang tuition dito sa Liverpool School of Arts—considering na Art School nga ito—compare sa ibang schools sa Caershire na Manchester at Everton.
Pero hindi ko alam kung saan ako kukuha ng pambayad sa fees kung sakaling itutuloy ko nga ang Fashion Designing. At saang school? Paniguradong mamahalin ang fees sa ganitong career. At nakakahiya kina Auntie na magbayad ng ganoong kalaking halaga, hindi niya naman ako anak talaga.
Should I pursue it or should I give up my dream?
Pero kailan ba ako sumuko sa buhay?
"Anong iniisip mo, Florence? 'Yon bang sinabi ni Sir Migs kanina?"
Kinagatan ko ang paborito kong egg sandwich bago sinagot si Elise nang may laman pa ang bibig.
"Oo, e. Nahihirapan kasi akong magdesisyon kung itutuloy ko pa ba o hindi. E, ikaw? Itutuloy mo ito?"
Elise heaved a deep sigh. "Iyon nga rin sana itatanong ko sa iyo, e. Hindi ko rin kasi sure kung itutuloy ko pa ba."
"Bakit naman?"
Nilunok ko ang tig-benteng tanghalian ko para sa araw na ito. Binuksan ko ang tubigan ni Elise at nakiinom doon. Napagdesisyunan ko kasing magtipid at mag-ipon na simula ngayon. Kasi kung itutuloy ko ito, aba dapat hindi naman ako maging pabigat kila Auntie.
"Syempre alam mo na . . . financial problem. Hindi naman kami mayaman, no. Baka kapag pinilit ko ito, hindi ko rin matapos . . . sayang."
Napanguso ako sa sinabi ni Elise. Parehas na mababa ang energy namin ngayon. Siguro dahil na rin sa sinabi ni Sir kanina. Nakakapagpabagabag kasi lalo na kapag broke kayo.
Parehas kaming napabuntong hininga habang nakaupo sa canteen. Salampak ang mga likod sa backrest ng monoblock chair at tila tinakasan ng will mabuhay . . . hanggang sa nagsimulang umingay sa canteen.
Tila hindi magkamayaw ang mga kababaihan na nasa canteen nang pumasok ang Zenith. 'Yong ibang malapit sa entrance ay nanigas sa kinatatayuan at walang ibang nagawa kundi ang manlaki ang mga mata at tumili sa kilig. Napabuntong-hininga ako. Kung ako sa kanila kaagad kong yayakapin si Jazz. Ang lapit na, e.
At kung nasa usual self lang kami ngayon ni Elise, tiyak isa kami sa nakikisigaw sa kanila ngayon. Kaso inaalala pa rin namin ang kahihinatnan ng future namin.
Pero umayos naman ako sa pagkakaupo para kahit paano ay matanaw ko nang maayos si Jazz. Sa kaniya ako kumukuha ng lakas. Hindi ko namalayang napalumbaba na pala ako habang pinagmamasdan si Jazz na maglakad at pumila.
Napabuntong-hininga ako. Bakit ba sa tuwing nakikita ko siya palaging may pixie dust na pumapalibot sa kaniya? Parang matik na may shining effect!
Muli na naman akong napabuntong-hininga nang makita ang inorder nila. Hindi ko alam ang tawag pero mukhang mamahalin. May damo pang design sa ibabaw ng inihaw na manok. Sana all may pambili.
Nakaramdam ako ng kunting kirot sa dibdib. Sa simpleng pagkain na binili niya ay parang sinampal ako ng reyalidad. Na siya ay mayaman, samantalang ako ay hindi. Nilingon ko ang may kagat kong egg sandwich. Kumakain kaya ng ganito si Jazz? Malamang hindi niya pa natitikman ito.
Kung si Jazz ay walang poproblemahin sa pag-enrol sa isang bigating school para i-pursue ang career niya sa music dahil mayaman sila . . . ako naman ay parang mauubusan na ng bukas sa pagde-decide kung itutuloy ko pa ba itong fashion career ko.
For the nth time, I sighed. Sobrang hindi talaga kami bagay sa kahit anong aspeto tingnan.
"Bakit ang unfair ng mundo, 'no, Elise? Sila hindi namomoblema sa pera samantalang tayo . . ."
Nakaramdam ako ng batok mula kay Elise. "Hindi ito mundo kung hindi unfair. Gano'n talaga. May mga taong pinanganak na mayaman at mahirap pero walang mali na pinanganak kang mahirap, no. Ang mali ay . . .
". . . mamatay ka ng mahirap," sabay naming sinabi ni Elise.
"Alam mo naman pala, e," aniya.
"Oo alam ko, pero ang hindi ko alam ay bakit may kasamang batok?"
Inirapan lang ako ni Elise. Nako! Dukutin ko itong malaking mata niya, e!
"Kaya kita binatukan ay dahil grabe ka makatitig kay Jazz! Ang creepy pa!"
Nanlaki naman ang mga mata ko at madramang binuka ang bibig into a perfect O shape at humawak sa dibdib. "Ay wow! Parang ikaw lang kay ano, no?"
"Sinong ano?"
"Si ano! 'Yong crush mo sa Zenith, duh!"
Kinurot ako ni Elise sa braso. "Si Verse 'yon hindi 'ano'! Hindi mo kilala kasi palibhasa puro ka lang Jazz! Isa ka talagang bot!" nanlilisik na mga matang sambit sa akin ni Elise. Actually, nakakatakot talaga ang itsura niya kapag nanlilisik ng kaniyang malalaking mata. Hindi naman OA sa laki ang mga mata niya pero malaki kasi compare sa standard size (kung mayro'n man).
Bot o bottom ang tawag niya sa mga solo stan (na tulad ko) at mga fake fans ng Zenith. Top naman ang tawag niya sa sarili na OT4. Pero sa legit source talaga—iyon bang mula sa official fandom ng Zenith—ang totoo nilang fandom name ay Apex samantalang Zero naman ang mga trolls, solo stan at fake fans. Sa aming vocabulary lang talaga ang Top and Bottom para mabilis naming ma-gets. O sadyang madudumi lang talaga ang mga utak namin that time at iyan ang naisipan naming itawag.
Wala naman akong pakialam kung anong itawag sa akin. Pero mas okay kung ang itatawag sa akin ni Jazz ay bebeloves.