Kung patuloy lang kaming tutunganga dito ay hindi naming malalaman kung sino ang may gawa. Wala naman kaming napala sa kakatanong lang sa mga kaklase ni Sofia.
“If you can’t figure it out just by asking why not just ask the victim itself?”
Naguluhan kami sa sinabi ni Gueyo. Sinundan naming ang tingin niya na nakadapo sa nakasakong katawan ni Sofia. I think nakukuha ko na ang gusto niyang ipahiwatig.
Walang anu-ano ay agad na binuksan ni Third at Daniel ang sako. Tumambad saamin ang nakakasulasok na amoy kanina pa ngunit mas lumala noong binuksan na nila ito. Sabay-sabay kaming nagtakip ng kamay. Hindi pa naman ito ganoon kabaho dahil siguro kagabi lamang ito namatay pero sapat na para mahilo ka sa amoy nito.
“What did you find?” tanong ni Jacob.
Ininspeksiyon nila ang katawan ni Sofia. Ilang segundo bago biglang itinaas ni Third and braso ni Sofia. Namumutla na ito at nakapormang kamao ang palad tila ba may hinahawakan.
Pinilit na binuksan ni Third and palad ni Sofia at nagulantang kami nang makitang may hawak itong isang maliit na purple clip. Pero nagulat kami hindi dahil sa hair clip na hawak niya, kundi dahil parehas na parehas ito ng hair clip na suot-suot ni Trisha ngayon!
Kinapa-kapa ni Trisha ang buhok niya at hinubad ang hair clip na suot niya at noong mapagtanto na iisa na lamang nga ito at parehas na parehas sa hawak ni Sofia ay namutla ang mukha niya.
“I… I… I don’t know why she have that.” Nasabi nalang ni Trisha.
“How dare you?! Pinagkatiwalaan ka niya, Trisha! Paano mo… Paano mo nagawang patayin ang sarili mong kaibigan?” Umalingawngaw ang boses ni Jed sa loob ng silid.
Nangibabaw ang katahimikan sa loob ng ilang sandali. Walang makapagkomento at nakatitig lang kami sa kawalan. Tila ba may natuklasan kaming isang bagay na hindi dapat namin malaman. Pero anong magagawa namin? Mahirap mang tanggapin, simula kanina ay tinuturo si Trisha bilang suspect saaming lahat. Siya lang ay may potensyal o kakayahan na pumatay kay Sofia.
“Shouldn’t we investigate more? Let’s not jump into conclusion.” ani Bea.
“Investigate more? Hah, kanina pa naman natin nahahalatang si Trisha lang ang pinaka may potensyal na pumatay kay Sofia, ‘wag na tayong maging hipokrito, dahil siya ang pinaka malapit kay Trisha, madalas na makaaway, at nakakakilala sakanya, sino pa ba ang may dahilan para patayin siya?” depensa naman ni Aiden.
“I also don’t think na may magagawa pa ang pag-iimbistiga, the way Sofia was holding Trisha’s clip while she was dying is suspicious enough. Maybe, she tried to fight Trisha at nahablot niya ang hair clip niya.” ani naman ni Jacob.
Walang nagtanggol kay Trisha, walang naglakas ng loob na magsabi na bigyan pa siya ng isang pagkakataon para makapagpaliwanag. Gustuhin ko mang hingin ang paliwanag ni Trisha, hindi ako maaaring makisali sa usapan nila dahil una, hindi ko naman sila masyadong kilala at baka mas lalo lamang makapagpasama ng sitwasyon ang sasabihin ko.
“I swear I didn’t kill her. After all those things na sinabi ko sainyo, hindi parin kayo naniniwala?”
Magang-maga na ang mata ni Trisha dahil sa pag-iyak. Walang gustong makinig sakanya at tanging pag-iyak niya nalang ang nagingibabaw sa loob ng silid.
“Anong gagawin natin sakanya ngayong nalaman na natin kung sino ‘yong pumatay kay Sofia?”
That was the question I was avoiding all this time. The answer is pretty obvious. Anyway, saan ba palaging napupunta ang palarong ginagawa nila? There’s no time no one died. Meaning, there’s only one thing to do to finish this game and to leave here. And that is to kill her.
“Don’t act like you don’t know, of course, we need to kill her.” Nanlaki ang mata ko nang magsalita si Porsche.
Bakit ba kailangan niyang isaboses pa ‘yon? Hindi naman sa naaawa ako kay Trisha dahil kahit saan tignan ay siya parin ang suspect ng pagkamatay ni Sofia. Wala narin naman akong naiisip na taong maaaring gumawa nito.
“Then we will kill her.” Anunsyo ni Jed.
“Are you out of your mind?! Hindi pa nga tayo sigurado kung si Trisha talaga ang pumatay sakanya, paano kung mali tayo?” ani Clarence.
“Sinasabi ko na nga ba gulo lang ang aabutin natin sa mga bagong dating.” Bulong nanaman saakin ni Ken.
Nahagip ng tingin ko si Bea. Nakatingin siya sa kung saan kaya naman sinundan ko rin ito ng tingin ko. Surprisingly, it is not something she’s looking into but rather, someone. Napapansin ko rin noong unang dating palang ng bagong section ay naging tahimik siya tuwing malapit kami sakanila o kung hindi naman ay tahimik lang siyang nakatingin kay Clarence.
Matagal ko nang iniisip na tila ba pamilyar ang pangalan na ‘yon hindi ko alam kung kat Bea ko ba narinig ‘yon. Makakalimutin ako sa pangalan ng mga tao na hindi masyadong nababanggit o hindi ko masyadong nakikita kaya naman hindi ko rin mabigyan ng sagot ang sarili ko.
Habang tahimik ang lahat at pinag-iisipan pa kung ano ang gagawin kay Trisha, lumapit ako kay Bea na ikinagulat naman niya dahil sa pagtapik ko nang bahagya sa balikat niya. Iniwas niya ang tingin kay Clarence noong dumating ako.
“Do you know him?” diretsahang tanong ko.
Tila ba hindi naman siya nagulat sa biglaang pagtatanong ko noon pero pinilit niyang ilayo ang paningin niya saakin.
“Yes, I’ve told you about him before.” Sagot niya.
Nagtaka naman ako. Wala naman akong matandaan na sinabi niya o nabanggit niya tungkol kay Clarence.
“Wala namang-”
Nahinto ako sa pag-iisip noong maalala ko ang sinabi noon saakin ni Bea sa loob ng kwarto namin. How am I so dumb? Paano ko bang nakakalimutan ang mga ganitong bagay? It’s not like Bea is the type of person na magsasabi ng mga ganoong bagay dahil hindi siya masyadong public about sa buhay niya. I should’ve known better.
Si Clarence ‘yong lalaking gusto ni Bea. The fact that I even told her na tutulungan ko siyang umamin sakanya. Ngayon, nasagot na ang mga tanong ko kung bakit parang palaging wala sa sarili si Bea tuwing malapit kami sa kabilang section.