"Welcome to the Philippines!"
Maraming mga staff ang sumasalubong sa aming mga kabababa pa lamang ng eroplano. Natuwa naman ako dahil mukhang hindi naman ako nakikilala kahit sino rito dahil wala naman silang reaksyon at tila simple lang rin ako katulad ng iba, ang buhay na gustong-gusto kong maranasan.
Buhay na ipinagkait sa akin, dahil sa karangyaan.
"Miss isang sim nga po," nandito ako ngayon bumibili ng sim para ma-contact ko ang kaibigan ko na siyang susundo sa akin mula airport papunta sa condo ko.
"Thank you," pasasalamat ko sabay lapag ng bayad nang ilapag niya ang isang sim card tsaka ako tuluyang umalis.
Naglakad-lakad muna ako sa airport dahil hindi ako mapakali tila may sumusunod sa akin.
"Miss, teka lang!" Nag-panic ako nang makitang may tumatakbo sa likod ko patungo sa akin. Naka-black siyang suit at may shades pa, lalo akong nag-panic nang maisip na baka nasundan ako ng employee nila papa.
Mas lalo kong binilisan ang paglalakad ko at hindi gaanong nagpapahalata na napansin ko siya, ngunit hindi pa rin siya tumitigil. Kakaliwa sana ako nang biglang may lumabas na grupo ng mga flight attendant at Piloto dahilan para mapaatras ako nang marealize na restricted area iyon.
Naramdaman ko nalang na may nakahawak na sa balikat ko, agad akong humarap pinihit ang kamay at braso niya.
"Aray, miss! Ano ba?!" Nasasaktang sigaw nito. "Did my dad told you to keep an eye on me?!" Inis na saad ko, hindi pa rin siya binibitawan.
"What the- I don't even know who you are! Ano ka, Prinsesa or something?!" Inis na sigaw niya dahilan para mabitawan ko siya.
Ipinagpag niya ang kamay niya bago tumingin sa akin, mabuti nalang at hindi kami nakakaagaw ng atensyon dahil masyadong busy ang mga tao.
"What the hell is wrong with you?!" Galit na saad niya palapit sa akin.
"Are you sure you're not one of my dad's employees?" Taas-kilay kong tanong.
"Look, I don't know who you are and I don't care about your dad's employee that you're talking about. I'm just here because you took the wrong sim card, that was supposed to be my sim. Now, can I have it?" napa-awang ng bahagya ang bibig ko.
Ibinigay ko naman agad sa kanya ang sim card at kinuha ang ibinigay niya sa akin. "Next time, 'wag feeling artista."
WHAT THE HELL?!
"That's so embarassing!!" Tumatawang ani Shane nang ikwento ko ang nangyari kanina sa airport, dahilan para batukan ko siya.
Sandaling naging tahimik kami sa sasakyan hanggang sa magsalita ulit si Shane.
"How are you?"
"A little bit better."
Tumango lang siya. "First day of school na by next week, you have a week para maglibot-libot pa. Don't worry about school, council ang bahalang magtour sa mga new student sa first day. If ever magka-problem ka, just call me. Okay?"
I smiled and thanked her. Shane has always been my best friend, we met when my family had a month of vacation here in the Philippines. Well not really a vacation since pumunta sila dad dito noon for a partnership deal, but at least I enjoyed. If it wasn't for Shane, hindi ko mamahalin ang Pilipinas.
Dumating kami sa condo unit and I can say na maganda at worth it ang ibinayad ko sa condo na pinili ni Shane. One bedroom with one bathroom, a nice kitchen, a cozy living room and a great city view. Plus a terrace, perfect for night studying and maybe some cold whiskey.
"Oh paano? My apartment's five minutes away from here lang, I can come if ever you need me. Una na 'ko ha?" Paalam ni Shane tsaka tuluyang umalis.
I took a bath and changed into comfortable clothes before jumping on my bed.
"Ah~ This feels so nice."
Tumayo na rin ako at nagsimulang ayusin ang mga gamit ko. Hanggang makaramdam ako ng gutom, nang marealize ko na wala akong maihahandang pagkain. Kaya nag-order nalang ako ng pizza. I have decided na mag-grocery nalang bukas para naman makapag-libot ako kahit kaunti.
"Hi kuya, alam niyo po ba saan yung nearest grocery dito?" Tanong ko sa guard.
"Ay ma'am, meron po doon diretso lang po tas kaliwa po kayo makikita niyo rin po kaagad. Meron din naman po sa mismong SM sakay nalang po kayo ng jeep," nagpasalamat lang ako kay kuyang guard bago umalis.
Hindi ako marunong sumakay ng jeep, so I don't have any choice but to go to the Grocery that kuyang guard told me. Luckily, nahanap ko rin agad following kuya's instructions.
I entered the grocery and kumuha ng maliit na cart. I started getting some foods enough for one month, kumuha rin ako ng mga snacks. Unluckily I'm only seventeen, kaya I can't buy any alcohol or kahit soju man lang.
"Uhm, may suki card po?" Taka ko'ng tinignan ang cashier. "Card? What card again?" I asked confused.
"Uhm, tingin ko po ay wala kayong suki card? Para po iyon sa discounts ma'am, gusto niyo po ba mag-apply?"
"Uhm... no thanks," tanging saad ko nalang at inilabas ang card ko. Napatingin naman ito at nanlaki ang mata, tsaka napatingin sa akin.
What? Ngayon lang ba siya nakakita ng Black Card?
"By the way, am I not allowed to buy alcohol? Kahit soju man lang?" Tanong ko hoping na she would answer yes.
"Unless legal age na po kayo ma'am, pero... pwede ko naman po kayong ikuha, huwag lang po kayong magsusumbong sa manager ko. Baka po kasi matanggal ako," pabulong na sabi niya pa.
My eyes widened as soon as she said that and agreed. I thank her and even gave her two-thousand pesos as a thank you, she's such a life-saver.
I got my tub ready to relax, luckily the cashier included a wine. Perfect for tonight!
I'm in the bath tub drinking wine, when my phone lit up. Which means I have a notification. I grabbed my phone and checks the notification, it's an article related tot he company. Of course I still get in touch sa mga news, just in case something happens.
The partnership of the company's doing great, good news 'to at malamang they're celebrating. Luckily, hindi pa nila nar-realize na wala ako sa bahay and I haven't contacted them for the last hours.
Siguro dahil nagawa ko nang wala sa bahay for a whole week nang hindi sila kino-contact just because I'm having a vacation at Jeju.
Natawa ako bigla sa naisip ko, na agad rin napalitan ng unsatisfied na ngiti. I hate to admit this but I miss there, I miss the places I love to visit. Yeah, only the place.
Dahan-dahan kong inilubog ang ulo ko to relax more.
I woke up to the annoying sound of my alarm clock.
It's finally Saturday, I spent the past days strolling around the area. Mabilis naman akong maka-kabisado ng directions at lugar kaya hindi mahirap para sa akin, isa pa Shane's always one call away kapag kailangan ko ng help.
I'm cooking my own breakfast when I heard the sound of my door, someone's putting on the password. Probably Shane, siya lang naman ang nakakaalam ng password maliban sa akin.
"I'm going to the church tomorrow, sama ka?" Tanong niya as soon as she walks in. Huminga ako nang malalim bago sumagot, "No, thanks."
"Why? Sayang naman, I wanna introduce you sa mga youth na hawak namin. Magagaling yun sila sumayaw," masiglang sabi niya bago pumunta sa harap ng niluluto ko.
"I wanna explore more tomorrow, Isa pa. It's not that I don't believe in God, but after what happened in the past... I realized na hindi lahat ng nagpapaka-babad sa Diyos, banal talaga."
Shane only sighed and gave me a soft smile.
"You changed a lot. Mas nakakapag-decide ka na for yourself, look at you living on your own. I'm proud of you," Shane said looking at me. "Ew, masyado kang cheesy. Yuck," pagbibiro ko pa.
"First day na on monday, there's your uniform. Gooduck ha?" Sabay turo niya sa paperbags sa may couch.
"Sana lang maayos first day ko," tanging saad ko bago pinatay ang stove at inihanda ang pagkain ko.
"Teka, sigurado ka bang hindi ka mahahanap nila uncle dito? I mean, your family have connections everywhere."
"I doubt it, isa pa... Hindi nga nila narealize na wala ako sa bahay," natatawang sabi ko pa. Pero nanatiling seryoso ang mukha niya, she knows me too well. Behind that laugh, is something.
Nagulat nalang ako nang yakapin ako ni Shane, "I'm here for you sis."