Shei's POV
"Thank you so much, Dr. Bolivic," pagpapasalamat ko at ni Mommy sa doktor.
"You're welcome and again, congratulations!" A smile is visible on his face. I wonder how happy the doctors are when their patients overcome their sickness through their help.
Finally, all my radiation theraphy sessions are done. I can't explain how happy I am right now, I'm just too glad and proud on myself. 'Di rin kami nagtagal sa ospital at agad nang umuwi habang 'di maalis-alis sa mukha ko ang nakapintang ngiti. As I stepped inside our house, a familiar presence welcomed me.
"Claw! Iho, di ka nagsabing dadalaw ka? Mas inagahan sana naming umuwi," bungad ni Mommy sa bisita bago dito makipagbeso.
"Akala ko po kasi nandito kayo," tugon naman ni Claw habang hinihimas ang batok niya bago ibaling sa akin ang tingin. Tss, feeling magalang! Sa 'di ko maipaliwanag na dahilan ay napaiwas ako ng tingin sa kaniya. Bakit ba kasi kailangang tumingin pa sa akin?
"By the way, pupunta na muna ako sa kusina. I'll cook for dinner, dito ka na kumain, Claw," paalam ni Mommy na ikinalingon ko sa kaniya.
"Sure, Tita. I would love that," mabilis namang sagot ni Claw na ikinataas ng kilay ko. Ganyan na ba talaga sila ka-close ni Mommy? I wonder what potion he gave to her.
Nanatili lang sa papaalis na pigura ni Mommy ang tingin ko at hindi pa rin tinatapunan kahit isang sulyap ang naiwang kasama ko, nagpaalam na rin kasing umalis si nurse Amy.
"You won't die if you'll look at me. In fact, you will see more reason to live," he arrogantly said making me turned my gaze on him only to see him crossing his muscled arm on his broad chest.
"See? You're now looking on your future." I can't help but to rolled my eyes at him trying to ignore the accelerating pump inside my chest.
"Kailan ka pa umuwi?" tanong ko para maiiwas ang usapan. Isa pa, wala na rin akong masabing iba dahil hindi ko naman kayang patulan ang mga sinasabi niya.
"Two days ago. Missed me?" saad niya na ikinamaang ko at ikinakapit ko sa kinauupuan ko. Masyadong mahangin ang kausap ko, kailangang kumapit at baka matangay ako.
Taas-kilay naman akong sumagot sa kaniya. "Asa ka! Hindi ka ka-miss-miss!"
"Really?"
I was shocked when he suddenly leaned on me. His face is now less than five inches away from mine. His husky voice sent shivers down to my spine and I can't help but to gulp because of the intensity of his look which is now focused on... my lips.
Sinubukan kong kumurapkurap, nagbabakasakali na baka imahinasyon ko lang ang nakikita ko at wala siya sa harap ko, ngunit nanatili lang ang mukha niya sa harap ko dahil hindi ko kailanman papangarapin ang ganitong tagpo kasama siya. I will never even try to imagine this kind of scene, as in never! Sinubukan kong itulak siya pero nagmistulang hangin lang ang kamay kong humampas sa dibdib niyang hindi natinag, lalo na nang hawakan niya ang magkabilang balikat ko.
Hindi ko alam kung gaano kami katagal sa posisyon na iyon nang may tumikhim sa gawing likuran ko dahilan para doon mabaling ang atensyon ng nasa harapan ko. "What are you two doing?" si Mommy.
It feels like all my blood raised and fired up in my cheeks. I feel so hot and embarrassed!
"Napuwing po siya," agad na depensa ni Claw na hinawakan pa ang paligid ng mata ko bago umalis sa harap ko. Napakagaling magpalusot ng lalaking ito!
"Oh, okay," my mother said with a teasing smile drawn on his lips. "Are you now okay, sweety?" tanong ni mommy kaya lumingon ako sa kaniya bago tumango at ngumiti, "Ayos na po ako." ...Thank you, Mom, I am now okay.
"I will prepare the table now. Sumunod na kayo," sambit niyang hindi pa rin natitinag ang ngiti sa labi bago muling tumungo sa kusina. I sighed when I can't see my Mom's shadow anymore.
"Sweety, let's go?" the guy right here at my side mockingly said, copying the tone of my mother earlier.
Again, I rolled my eyes. "Anong sweety-sweety? Nanay ba kita?" naiiritang saad ko bago tumayo para sana pumunta na sa kusina nang hulihin niya ang kamay ko dahilan para matigil ako.
"Ano na naman?" singhal ko sa kaniya habang nakakunot noo nang bumaling ako sa kaniya.
"Bisita ako, tapos iiwan mo ako? You should accompany me."
I tried not to show my smile when he said that in a pleading voice, pouting lips and blinking eyes. I didn't know this childish act of him. I don't want to admit but I found him cute in that look.
"May paa ka!" sambit ko saka iwinasiwas ang kamay ko para mabitawan niya. Diretso akong lumakad papunta sa kusina habang 'di mapigilang ngumiti at kagatin ang ibabang labi para kahit papaano ay mapigilan ang paglawak nito.
Napasighap pa ako nang magsalita siya malapit sa tainga ko, hindi ko alam na humabol pala siya. "By the way, I love your new hair." Iyon lang ang sinabi niya pero nagawang paghurumentaduhin ang dibdib ko.
Hindi ko tuloy namalayan na wala na siya sa tabi ko at nagpatiuna habang ako ay tila naestatwa habang pinapakiramdaman ang mumunting kiliting nararamdaman ko. My stomach is in real rumble.
After dinner ay nagpaalam na ring umuwi si Claw habang ako naman ay nagpaalam na kila Mommy na magpapahinga na sa kwarto. Ngunit imbes na matulog na ay agad ko munang kinuha ang laptop ko at nagsign-in sa e-mail ko para tignan ang pinadalang litrato ni Tita Lily.
I can't help but to smile now while looking at Kai's picture while silently watching the sleeping face of my twin. Naospital daw ang kapatid ko dahil nakakain ng may mani buti nalang at 'di naman daw nagduda masyado si Kai dahil doon. He never knew that I have peanut allergy for I never had. Ayaw daw sanang pumunta doon ni Tita Lily sa hindi niya sinabing dahilan pero kinulit ko siya kaya pasimpleng siyang nakakuha ng litrato nang hindi nila nalalaman.
"I missed you so much, Kai. Especially now that I can't talk to you, kahit sa phone man lang," I whispered as if he's listening at me right now. Tears slowly escaped my eyes and flew down my cheeks.
"I can't wait to finally hug you again, kiss you again, and make you feel my love as what I'm always doing before." I bit my lower lips to suppress the sobs that are about to escape my throat. "Gori ko, hindi na ako makapaghintay na ipakita sa iyong malakas na ako, wala na akong sakit. Nakaya ko, kinaya ko para sa inyo."
I looked at his picture wallpapered in my phone and touched his face. "Uuwi na ako, Gori. I'll finally come back to you, just... just wait for me."
Sheen's POV
Hindi ko alam kung ilang vase na ang nabasag ko dito sa condo ni Shei kasabay ng mga pagsigaw ko at wala akong balak itigil iyon. Basta ang alam ko lang ay kailangan ko ito para maibuhos ko lahat ng bigat sa dibdib ko. Nanggigil ako dahil sa balitang masayang sinabi ni Mommy kanina pero parang isang malaking delubyo iyon para sa akin.
***Flashback***
"Ma'am, pinapatawag po kayo ni Ma'am Lily. Tumatawag daw po yung mommy niyo," sabi ng katulong na kumatok mula sa labas ng pintuan ko.
Tumayo na ako mula sa pagkakahiga sa kama ko. Kagagaling ko lang sa practice para sa Avia fashion week kaya medyo pagod pa ang katawan at paa ko kararampa. Pagkababa ko ay naabutan ko si Tita Lily na prenteng nakaupo sa couch kaharap ng laptop niya.
Ayoko man ay napilitan akong tumabi sa baklang iyon at nakangiting humarap sa kamera ng laptop. I greeted them with a wide smile and they also did the same. Somehow, I knew deep inside me that I do really missing them.
"I like your new hair," pansin ko sa buhok ni Shei na ngayon ay maiksi na at hanggang ibabaw ng balikat nalang.
"Thank you," pagpapasalamat naman niya na may mahinhing ngiti.
"So, kumusta po kayo? Bakit kayo napatawag?" baling ko naman kay Mommy habang nakangiti.
"Well, your sister and I have a good news to say!" bulalas ni Mommy na mas lumapad ang ngiti.
Matiim naman akong tumingin sa kanila habang hinihintay ang mga susunod na sasabihin ni Mommy. "Bukas na ang flight namin pauwi!"
Saglit akong napatulala sa mga salitang lumabas sa bibig ni Mommy. I didn't expect that those words are enough to erase the sincere smile on my lips and replace it with a fake one.
***End of Flashback***
Masaya sila? Pwes, ako hindi! Tumigil muna ako sa pagbabasag ng gamit at piniling lumakad ng pabalik balik habang nakakuyom ang mga kamao. Kailangan kong umisip ng paraan para hindi muna magkita si Kai at Shei. Hindi muna sila pwedeng magkita hanggang hindi ko napapaniwala si Kai na ako ang tunay na girlfriend niya.
Shei can't go back here, not until I make sure that I'm having a tight grip on Kai's neck. Not until he finally learned to love me.