"อืม.." หัวใจดวงน้อยของเธอตอนนี้เต้นไม่เป็นส่ำเธอพยายามตั้งสติแล้วทำตามที่อีกฝ่ายบอกแต่โดยดีเพราะเธอไม่เสี่ยงที่จะโวยวายด้วยกลัวว่าลูกน้อยจะตื่นมาตกใจและเป็นอันตรายไปด้วย"คุณเป็นหมอใช่หรือเปล่า""อืม.." พรฟ้าพยักหน้าหงึกหงักดวงตาของเธอตอนนี้ดูตื่นตระหนกจนเห็นได้ชัด"นายของผมบาดเจ็บหนักเค้าถูกยิงต้องผ่าตัดเตรียมอุปกรณ์ให้พร้อมแล้วไปกับผม"โรฮานเอ่ยบอกกับหญิงสาวด้วยความร้อนใจ"ถ้าคนไข้ต้องผ่าตัดคุณต้องพาเค้าไปโรงพยาบาลเกิดให้ฉันทำโดยที่อุปกรณ์ไม่พร้อมเสียเลือดมากจะทำยังไง"พรฟ้าไม่เข้าใจว่าทำไมคนตรงหน้าไม่พาคนเจ็บไปโรงพยาบาลเนื่องจากบาดเจ็บถึงขั้นผ่าตัดใจของเธอตอนนี้ชักกลัวเสียแล้วว่าเขาจะเป็นพวกโจรหรือผู้ร้ายที่หนีคดี"ยังไงคุณก็ไปกับพวกผมก่อน"โรฮานเริ่มหงุดหงิดที่อีกฝ่ายไม่ยอมทำตามที่บอกแต่โดยดีจึงชูปืนขึ้นมาไว้ตรงหน้าหญิงสาวเพื่อให้อีกฝ่ายรู้สึกกลัวและทำตามคำสั่งของเขา"ฉันขอเรียกน้องสาวฉันให้ดูลูกก่อนจะได้หรือเปล่า"หัวใจของพรฟ้าตอนนี้แทบจะเต้นกระเด็นออกมาข้างนอก"น้องสาวคุณอยู่ที่ไหน""อีกห้อง" มือน้อยชี้ไปอีกห้องข้างๆที่อยู่ติดกันไม่นานนักพรฟ้าพลอยฝนรวมถึงเจ้าก้อนกมที่หลับอุตุอยู่ก็มาถึงที่บ้านพักของฟาทิทเพราะโรฮานคิดไปคิดมาแล้วหากปล่อยให้น้องสาวของพรฟ้าอยู่ที่บ้านไม่วายแจ้งความเป็ยแน่เขาจึงขนทุกคนมาที่นี่หมดแล้วค่อยว่ากันอีกทีครู่ต่อมาโรฮานเดินพาพลอยฝนที่อุ้มหลานที่กำลังหลับเข้ามาในห้องนอนที่ว่างอยู่เพื่อให้พวกเธออยู่ในนี้ระหว่างที่พรฟ้าทำการรักษาฟาทิท"ฝากดูตะวันด้วย""พี่ฟ้า" พลอยฝนสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไรเพราะรู้สึกกลัวอย่างมากที่ต้องมาเจอเหตุการณ์แบบนี้"ไม่ต้องห่วง..แล้วทุกอย่างโอเค" พรฟ้าบอกกับน้องสาวก่อนจะปิดประตูแล้วเดินตามโรฮานออกไป"นายเป็นยังไงบ้าง" โรฮานเข้าห้องเจ้านายของเขามาพร้อมอุปกรณ์การรักษาพะลุงพะลังพร้อมหมอสาวด้วยสีหน้าที่ค่อนข้างเป็นกังวล"เสียเลือดเยอะมากเลย" มัคซิมเอ่ยตอบโรฮานด้วยน้ำเสียงที่ไม่สู้ดีนักเขาเช็ดเนื้อเช็ดตัวคนเป็นนานจนสะอาดพอประมาณแล้วแต่ดูเหมือนจะยังไม่สะอาดเพราะเลือดยังคงไหลมาอยู่เรื่อยๆ"นายคุณกรุ๊ปเลือดอะไรคะ" พรฟ้าเดินเข้ามาดูร่างใหญ่ที่นอนนิ่งไม่สวมเสื้อเผยเนื้อหนังแผงกล้ามอยู่บนเตียงกลิ่นเลือดตอนนี้คละคลุ้งเต็มห้องไปหมดจนเธอก็หวั่นใจกลัวว่าคนเจ็บจะช็อก"AB""ฉันขอโทรหาโรงพยาบาลได้หรือเปล่าคะ... ฉันแค่จะขอเบิกเลือดจากหมอที่รู้จักเท่านั้นค่ะถ้าไม่อย่างนั้นนายคุณอาจจะช็อกได้"พรฟ้าเห็นว่ายังไงคนเจ็บก็ต้องให้เลือดจึงตั้งใจว่าจะโทรไปขอเบิกเลือดที่โรงพยาบาลเอกชนที่เธอเคยทำงานมาก่อน"อืม.. งั้นก็จัดการเลย"โรฮานพยักหน้ารับ"คุณเอาบัตรฉันไปแล้วรับเลือดมานะคะ..ส่วนคุณอยู่เป็นลูกมือฉันค่ะ"พรฟ้ายื่นmdcardให้มัคซิมเพื่อไปยืนยันว่ามาจากเธอเมื่อขอรับเลือดและให้โรฮานอยู่เป็นลูกมือเพราะตอนนี้เธอจะเริ่มตรวจดูร่างกายของเขาจริงจังแล้วว่าบาดเจ็บส่วนไหนบ้างหลังจากที่พรฟ้าโทรคุยกับทางโรงพยาบาลและมัคซิมได้ออกไปแล้วเธอและโรฮานก็ช่วยกันพลิกร่างใหญ่ให้นอนคว่ำและเริ่มลงมือตรวจบาดแผล"ดีที่ไม่ถูกจุดสำคัญ...คุณเป็นลูกมือฉันหน่อยแล้วกัน"พรฟ้าเช็กบริเวณบาดแผลก็เห็นว่าตนพอจะผ่าตัดได้เพราะกระสุนไม่ได้ถูกจุดสำคัญจึงเริ่มวางเครื่องมือผ่าตัดและลงมือทันทีโดยมีโรฮานเป็นลูกมืออยู่ไม่ห่างกว่าการรักษาจะผ่านพ้นก็กินเวลาเกือบรุ่งสางตอนนี้ฟาทิทมีผ้าพันแผลทั้งที่เอวที่หัวไหล่และที่หัวนอนแน่นิ่งให้เลือดพร้อมน้ำเกลือโดยมีพรฟ้าดูแลอยู่ไม่ห่างพร้อมโรฮานเช้าวันต่อมา"ฉันจัดการเรียบร้อยแล้วจะให้พวกเรากลับได้หรือยัง"พรฟ้าเอ่ยถามโรฮานขณะที่เธอเช็ดตัวให้ฟาทิทเสร็จ"ไม่ได้คุณต้องรักษานายผมจนหายผมถึงจะปล่อยคุณกลับ""แต่" สีหน้าหมอสาวบึ้งตึงขึ้นในทันทีเพราะคิดว่าตนเองน้องสาวและลูกจะได้กลับแล้วเสียอีก"ถ้าพวกคุณยอมทำตามที่พวกผมบอกแต่โดยดีคุณก็จะอยู่รอดปลอดภัย"โรฮานไม่ได้อยากทำให้ใครกลัวแต่สถานการณ์แบบนี้เขาจำเป็นต้องทำ"แต่ฉันเปิดคลินิกยังไงก็ต้องดูแล"พรฟ้าอยากให้อีกฝ่ายเข้าใจว่าเธอก็มีงานที่เธอต้องรับผิดชอบเหมือนกัน"ผมรู้ว่าที่นั่นมีหมอสามคนขาดคุณสักคนคงไม่เป็นอะไรต้องการค่าจ้างเท่าไรผมไม่เกี่ยง" โรฮานไม่เกี่ยงเรื่องเงินค่าจ้างอยู่แล้วเพราะตอนนี้ขอแค่เธออยู่ดูแลนายเขาให้ดีเป็นพอ"น้องสาวฉันก็เป็นหมอที่นั่นถ้าคุณจะให้ฉันอยู่ที่นี่ก็ต้องให้เธอกลับไปทำงาน" พรฟ้าจำต้องมีข้อแม้หากจะให้เธออยู่น้องเธอก็ต้องไปที่คลินิคไม่อย่างนั้นอลินได้ปวดหัวแย่"ได้..ผมจะเป็นคนไปรับไปส่งเธอเอง" โรฮานเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบตกลงแต่ยังไงพลอยฝนก็ต้องกลับมาพักที่นี่
ดีมากๆ
6d
0ดีมาก
06/07
0ชอบ
19/06
0Xem tất cả