Hindi ko alam kung bakit o anong nakain ko pero matagal pa kaming nagkwentuhan ni Theo sa coffee shop na kinaroroonan namin. Ang layo na ng narating ng usapan namin.
“Ikwento mo na sa akin iyong problema mo sa lovelife,” tumatawang sabi niya sa akin.
“Ah wala iyon,” tanggi ko.
“Sige na. Malay mo may advise ako sayo.”
“Hindi ka ba busy at interesado ka sa lovelife ko?” kunwari ay mataray na sagot ko.
“Nope. May susunduin lang ako na pinsan ko sa airport. Mamaya pa ang dating niya kaya kailangan ko ng kakwentuhan dito habang nagiintay,” nakangising sagot niya sa akin.
Hmn. Pwede ko nga siyang tanungin kong ano ang masasabi niya bilang lalaki sa pagmamahal ko kay Jace. Iyong mga tanong ko sa isip ng ilang araw. Lalaki din siya at malamang may idea siya sa tumatakbo sa isip ni Jace.
“Ganito kasi ‘yon..,” umpisa ko at nakita kong sumeryoso naman si Theo. “Iyon kasing lalaki na minahal ko simula college palang ako, as in simula noong una ko siyang nakita, ay may mahal ng iba.”
“Ahh, iyong kasama mo sa PRC last week?” tanong niya.
Nanlaki ang mata ko. “Huh, paano mo nalaman na siya ang tinutukoy ko?”
“Wow? Nagtataka ka pa? Eh halatang halata naman na gustong-gusto mo siya.”
“Eh? Talaga ba?” tanong ko.
“Hmm, yes. Akala ko nga sadyang puso ang hugis ng mata mo noon eh. At saka kulang nalang tumulo ang laway mo kapag tinitingnan mo siya,” biro niya. Hinampas ko siya sa braso at natigilan ito sa ginawi ko.
“Sorry,” natatawang sagot ko. “Halata mo pala ako, eh bakit parang si Jace lang ang hindi nakakahalata?” nakangusong komento ko.
“Hmm. Imposible.”
“Ano?!” tanong ko. Nagugulohan ako sa sagot ni Theo. Halata ako ni Jace pero sinasadya niyang deadma-hin ang feelings ko? Ganoon ba ‘yon?
“Alam mo kasi ganito yan. Kaming mga lalaki slow kami pagdating sa panghuhula sa inyong mga babae. Pero may pakiramdam kami. Alam namin kapag gusto kami ng isang babae.”
Napakunot ang noo ko sa sinabi niya. “In short, basted ako? Ganoon ba?”
Napakamot sa ulo si Theo. “Yup..In other words…basted ka. Close ba kayo?”
Nasaktan parin ako sa sinabi niya kahit sa isang bahagi ng utak ko ay alam kong basted naman talaga ako. Syempre, dahil kung hindi eh ako sana ang girlfriend ni Jace. Hindi ang impaktang Anne na iyon!
“Hmp! Mas maganda naman ako kesa doon sa girlfriend niya,” depensa ko nalang sa sarili at natawa naman si Theo.
“Malay mo naman hindi sa pisikal na anyo tumitingin si Jace.”
“Eh ano? May mali ba sa akin? Sa ugali ko?”
“Aba ewan ko!” tumatawang sagot niya.
Nangalumbaba ako sa table namin ni Theo. Ang mga mata ko ay nakatuon sa drinks na hinahalo ko ng straw pero hindi ko naman iniinom. “Hay, bakit kasi may girlfriend na siya. Ni hindi manlang niya nabanggit sa akin na may nililigawan pala siya. Sino ba kasi ang Anne Rodriguez na ‘yon at saan siya nakilala ni Jace.”
Napansin kong tila natigilan si Theo. Nabitin sa ere ang baso ng juice na iinumin nito.
“What’s her name?”
Napasulyap ako sa kaniya at noon ko napansin ang pagtataka sa mukha niya. “Anne Rodriguez.”
Tumawa ng malakas si Theo at parang gusto kong maasar. Kilala ba niya si Anne? Kung ganoon ay alam nitong higit na mas maganda ang dalaga sa akin. Joke lang naman iyong sinabi ko na mas maganda ako kay Anne eh!
“Patingin nga ng pictures ni Anne. May pictures ka ba?”
Nag-alangan ako kaya umamin na ako. “Huwag na. Kilala mo yata si Anne eh. Aaminin ko na, mas maganda siya sa akin.” Hindi ko mapigilang mapaismid habang sinasabi iyon at lalong natawa si Theo.
“Bakit ka ba nagtatawa?!” inis na tanong ko.
“Patingin kasi ng picture. Gusto ko lang makasigurado.”
Dinampot ko ang cellphone at hinanap ang profile ni Anne. Ayaw ko na sanang makita pa ang nakaka-insecure na itsura ni Anne kaso ang kulit nitong kaharap ko.
“Oh, eto na!” padabog na iniabot ko sa kaniya ang cellphone. “Maganda diba?!” komento ko habang tinitingnan ni Theo ang picture.
“Hmm. Mas maganda ka pa nga diyan,” komento niya.
“Sus!” bulong ko. Kahit papaano nahihiya ako sa papuri niya ha. Hindi din biro ang kagwapuhan ng isang ito kaya nakakailang na sinasabihan niya akong maganda.
“Gusto mong mapatunayan?” tanong niya sa akin at napakunot ang noo ko.
“Huh? Paanong mapatunayan?”
Nakikita ko sa mukha ni Theo na pinipigil niya ang matawa. Loko-lokong lalaki ito ah! Parang gusto ko ng maasar.
“Kasi susunduin ko mamaya sa airport si Anne Rodriguez.”
Nanlaki ang mata ko sa narinig. Anne Rodriguez? Susunduin niya sa airport?
“Wait! Wait! Wait! Wag mo sabihing--?!” napapahiyang sagot ko.
Tumango si Theo. “Yup. Si Anne Rodriguez ang pinsan ko na susunduin ko mamaya sa airport.”
What!! Nakakahiya ka Trisha! pagalit sa akin ng isang bahagi ng utak ko. This time, hindi ko kayang mangatwiran dahil nakakahiya naman talaga ako!
“I…I’m..,” hindi ko malaman ang sasabihin kay Theo. Ano kaya ang iniisip niya sa akin ngayon? Kapal ng mukha ko sabihing mas maganda ako sa pinsan niya. Kitang-kita naman na hindi!
“Wag kang mag-alala. Hindi ko sasabihin kay Anne,” nakangising sagot niya.
Ilang saglit na hindi ako umiimik. Nakatuon lang ang mga mata ko sa inumin ko at iniwasan kong tingnan ang kaharap. Gusto ko ng lamunin ako ng lupa sa kahihiyan.
“Hey, okay lang iyon. Hindi naman kami close ni Anne,” pag-aalo niya sa akin.
Humugot muna ako ng pagkalalim na hininga bago sinulyapan si Theo na amused na nakamasid sa akin. “Nakakahiya kasi,” sagot ko.
Tumawa si Theo. “Hmm, sumama ka kaya sakin. Para ma-meet mo si Anne?”
“Huh?! Ano ka!” napalakas na sigaw ko. “Ano ako baliw? Para kaharapin ko pa ang Anne na iyon ng personal? Ayoko nga!” madiin na tanggi ko. Ano ba ang iniisip ng Theo na ito?
“Para may kasama ako. At para mawala narin iyang curiosity mo. Sige na,” pilit niya sa akin.
“Ayoko nga! Para kang baliw.” Nalimutan ko nang client ko siya.
“Para makilala mo din siya at malaman mo din na mabait naman si Anne.”
“Well, alam ko na ngayon na mabait si Anne dahil sinabi mo. Hindi ko na kailangan sumama sa iyo para makaharap siya. Ayoko! Gets? Ayoko! Ayoko! Ayoko!” mariing tanggi ko.
Ano ako baliw para kaharapin pa ang babae na dahilan kung bakit wasak na wasak ngayon ang aking puso?