Meghan POV
Pauwi na ko galing sa mall. Anong oras na at wala pa rin ang driver ko. Siguro inutusan ni Gov yon na hanapin ako.
Maya-maya lang ay may tumawag sa phone ko. Kaya sinagot ko iyon.
"Angel," pagbati ko sa kaniya.
"Stop it, Hale!"
"Napatawag ka?" tanong ko habang lumingon-lingon sa kalsada.
"Kanina ka pa hinahanap ni Tito sa akin. Asan ka ba?" tanong nito.
"Pauwi na ko."
Ibinaba ko kaagad, marami namang itatanong si bruha kaya mas mabuti nang ibaba ko iyon. Naglalakad na ako papunta terminal. Mag t-taxi na lang siguro ako.
Pero hindi pa ako nakakalayo ng may humintong sasakyan sa gilid ko. Huminto rin ako at tinignan ang salamin na bumababa.
"Megan? Sabi ko na nga ba at ikaw yan eh! Sumakay ka na!" sabi ni Jobert.
Lumingon-lingon ako.Tatanggi sana ako ng bumaba siya at buksan ang kabilang pinto ng kotse. Malayo-layo pa ang Terminal kaya naman sumakay na ako. Mas madali akong makakauwi kung sasakay ako. Kailangan ko pang magpaliwanag kay Gov.
Ilang oras pa ang lumipas ng makarating kami sa bahay. Bumaba ako ng buksan niya ang pinto ng kotse.
"T-thank you," naiilang sabi ko sa kaniya bago ako tumalikod at naglakad.
Papasok na sana ako ng gate ng bigla itong bumukas at bumungad si Gov.
"G-gov..." nauutal na sabi ko habang seryoso lang siyang nakatingin kay Jobert.
"Good evening po, Governor," masayang bati ni Jobert. Tumango lang si Gov at muling binalingan ako ng tingin.
Pumasok kami sa loob at pinauwi na si Jobert.
"Saan ka galing?" tanong niya. Alam kong galit siya dahil sa tono niya.
"Sa mall, Gov. M-may binili po kasi akong books," pagdadahilan ko.
"Bakit magkasama kayo ng anak ni Mr.Villar?" tanong niya ulit.
"Nakasalubong ko lang po siya sa daan, Gov. Kaya isinakay na niya ko." sabi ko at yumuko.
"From now on, ayokong makikita kang may kasamang ibang lalaki. Do you understand?" sabi nito.
"Sorry Gov,"sabi ko at yumuko na lamang.
Pero nagulat ako ng yakapin niya ako.
"Sobra akong nag-alala sayo, Babygirl. Don't do that again," sabi niya.
Tumango lang ako. Mabuti na lang at hindi siya nagalit. Pumunta na ko sa kwarto ko at nagbihis.
***
Papunta na ako ng locker para sana ilagay ang mga gamit ko don ng makasalubong ko si Gian.
"Hi! Gian," nakangiting bati ko sa kaniya. Tamang-tama at dala ko ang binake kong cupcakes.
"Meghan..."
Nakangiti kong inabot sa kaniya ang isang box bg cupcakes.
"For you. I hope you'll eat this. I baked it earlier."
Inabot na man niya at binuksan. Kaya mas lalo akong napangiti ng makita na inilagay niya iyon sa bag niya.
"Thank you for this," nakangiti niya ring sabi bago siya umalis.
"A-ah, Gian. Wait!" Hinabol ko naman siya para makasabay sa paglalakad niya. Huminto naman siya para tignan ako.
"Can we--"
"Mr. Andres, Tawag kayo ni Dean," sabi ng isang student.
"Excuse me," sabi niya at lumakad na papuntang Dean Office.
Nakakainis! Hindi pa nasabi! Akmang pabalik na ko ng makasalubong ko sina Amara, ang kaibigan ni Francine.
"Kamusta si Francine, Amara? Nasa clinic na ba siya?" rinig kong tanong ni Anne.
"Nasa Dean Office siya ngayon."
Bigla naman akong napatingin sa office ni Dean. So siya ang may kasalanan kung bakit hindi ko nakausap si Gian?
"M-meghan?" nagtatakang tanong ni Amara ng makita ako.
"Oh?" mataray na tanong ko.
"W-wala."
Hindi ko na hinintay pa ang mga sasabihin niya at umalis na ko. Baka ma-late pa ako sa next subject ko.
"Girl! Hindi mo pa ba alam ang balita?" tanong sakin ni Sapphire habang sinalubong ako.
"Na?"
"Natamaan kasi ng baseball si Francine, so dinala siya sa clinic dahil nawalan siya ng malay. Itong si Gian naman, ayon hinanap kung sino ang nakatama at pinapapunta ang magulang. Ang sweet hindi ba?" sabi niya habang kinikilig.
"Shut up!" naiiritang sabi ko at inirapan siya. Nang-aasar lang naman siya.
At talagang inaasar ako ng impaktang yon ah?
Umupo na ako, maya-maya lang ay dumating na ang profesor namin para idiscuss ang mga kailangan gawin for graduation day. Next week na rin kasi yon. Kaya naman sobrang pinapabongga nila dahil darating din si Gov. Especial guest at siya rin ang aakyat sakin for awarding. Kahit naman ampon ako hindi ako nagpabaya sa pag-aaral unlike the other na ampon na nga, nagawa pang mag bulakbol at rebelde. Stupid. I just want my parent to make proud to me.
"Hindi talaga maiwasan ni Sir tignan ka, Meg," natatawang sabi ni Sapp habang nakatingin kay Prof. Bahagya ko namang tinignan si Prof na biglang umiwas ng tingin sa akin.
Im not assuming but halos lahat ng lalaki dito, napapalingon sa akin. I dont know kung may dumi ba ako sa mukha or naakit sila sakin. Bagay na hindi makita ni Gian!
Ilang taon na akong nagpapapansin sa kaniya pero puro siya Francine! Duh! Ako ang nililigawan niya non, inagaw lang siya ni Francine sakin. Ayaw kasi ni Gov at masiyado pa raw akong bata para ligawan. Kaya naman ayon si santa-santita. Inagaw siya. Ang haliparot hindi ba?Ahead ako ng isang taon kay Francine. Kaya naman ako ang ate niya pero impakta talaga ang babaeng yon.
"Hoy Meghan! Kanina ka pa tulala ah? What happened ba?" tanong ni Sapp. Hindi ko napansin na andito na pala kami sa field. Mag-practice na kami for march.
"Hindi ko pa nakikita si Gian," sabi ko habang nakatingin sa ibang direksyon.
"Narinig ko si Amara, nandon daw si Gian sa clinic kasama si Francine."
Ah ganon, lumakad ako papunta sa direksyon ng clinic. Narinig ko namang tinatawag ako ni Sapphire. Hindi ko siya nilingon at dumiretso ako. Umiiwas naman sa akin ang mga students ng makitang makakasalubong nila ako. Dumiretso ako papuntang clinic. Pagliko ko, nakasalubong ko si Gian.
"Saan ka pupunta? Nag-uumpisa na ang march." sabi niya.
"Sayo. Hindi kita makita kanina. So baka nasa office ka ni Dean," pagpapalusot ko sa kaniya.
"Im from Francine. Papunta na ko a practice," sabi niya at akmang papaalis na. Hinawakan ko siya kaya naman napatingin niya.
"Gian, bakit mo ba ako iniiwasan? Dahil ba sa sinabi ni Gov?" sabi ko sa kaniya.
"Meghan, matagal na yon. Let's forget it," sabi niya.
"No! O dahil kay Francine? Inutusan ka ba niya huh?!"
"Walang nag-utos sa akin Meghan, kaya please stop this! Forgot it," seryosong sabi niya.
"Gian. I still like you! Kakausapin ko si Gov! Hindi ba at boto na sa akin ang mommy at daddy mo?" sabi ko sa kaniya.
"Meghan, please. Ayoko na ng gulo. Tumigil ka na." Tinanggal niya ang kamay ko sa braso niya.
Bakit ba ayaw niya sa akin? Sa lahat ng lalaki dito, siya ang hinahabol-habol ko! Hindi ko na ng sinunod ang utos sa akin ni Gov for him. Pero ginagawa niya akong tanga!
Dumiretso ako sa clinic, pero nabigla ako ng makita doon sila mom. Napatingin naman sila sa akin.
"A-anya... A-anak..."
"I'm not Anya. It's Meghan," pagtatama ko sa sinabi ni Mom.
"At talagang ang lakas ng loob mong sagutin ang nanay mo ng ganiyan!"
"What? I'm just correcting her. Im not informed na pati pala ang pag c-correct sa isang pagkakamali ay isa ring mali?"
"ANG KAPAL--"
"Dad, tama na po. Anya Enough! Ano bang kailangan mo?" masamang tumingin sa akin si Francine.
"I said. ITS MEGHAN HALE LEWIS. Stop calling me Anya," pagtataray ko sa kaniya. Masama ko rin siyang tinignan.
"Whatever. I don't care kung ano man ang pangalan mo ngayon you can't replace the blood of Credo on your body," sabi niya pa at ngumiti. Impakta hindi ba?
"Well, I did. I'm a Lewis now. Kasi naman, sukang-suka na ko sa apelyido ko," sagot ko sa kaniya bago tumingin kay Dad ng masama. Kita ko ang galit niyang mukha na halos sumabog na sa siya. Lumabas ako ng clinic ng makasalubong ko si Sapp.
"Meg!" hindi ko siya pinansin at nagpatuloy sa paglalakad. Ayokong umiyak dito. Kaya habang naglalakad ako tinitingala ko ang mukha ko para hindi tumulo ang luha ko.
"You heard everything?"
Tumango naman siya. Huminga ako ng malalim bago lumakad ulit. I need to refresh. Lumabas ako ng school habang nakasunod si Sapphire sa akin.
Pumunta kami sa tambayan namin. Mabilis ko namang sinindihan ang sigarilyong binigay sa akin ng tindera.
"Are you still jealous of Francine?" panimula ni Sapp.
"Why would I? Hindi siya kaselos-selos. Isaksak niya sa baga niya yung magulang niyang hindi marunong makinig sa explanation!" sabi ko sa kaniya. Bago ibinuga ang usok mula sa bibig ko.
"How about Gian? "
Hindi ako umimik. Lahat na lang inaagaw niya sa akin.
"I can forget him and erase to my life. Hindi naman siya kawalan. Kung ayaw niya sa akin, then go. Magsama-sama silang lahat. I don't fucking care."
"Wow, after many years ngayon mo lang naisip yan? Ibang klase ka girl." natatawang sabi niya sa akin.
"Hindi ko ugaling maki-share, especially sa tao. Isaksak niya sa baga niyang inggitera," inis na sabi ko.
"Well, you're right. Girl maganda ka! Huwag mo sayangin ang ganda mo sa lalaking hindi ka pinahalagahan," sabi nito.
"Sapphire, I know na maganda ako," nakangiti kong sabi sa kaniya.
Bahala na siya sa buhay niya. Hindi siya kawalan. Bakit ba ngayon ko lang to naisip? Kung kailan nag mukha na akong tanga kakahabol sa kaniya noon. Marami pang lalaki diyan na deserved ko.
Ilang araw na lang din at hindi ko na sila makikita. Mawawala na rin sila sa landas ko. Sana lang hindi na manggulo pa sila Mom sa bahay.
I hate to see them happy with Francine. Kaya from now, I'll to forget them. Si Gov. Lucas na ang daddy ko. Siya ang pamilya ko.Kaya hindi na dapat ako ma inggit pa. Mas pinili nilang paalisin ako dahil sa anak nila. Then go! Manigas sila! Dahil hinding-hindi na ako babalik pa sa buhay nila.
And for Gian, I will make sure na magsisisi ka.