(PRE-APOCALYPSE INTRODUCTION)
Naniniwala ka ba na kahit saan ka man magpunta ay hindi ka talaga tunay na nag-iisa?
Ni minsan ba ay sumagi sa isip mo na alamin ang katotohanan sa likod ng mga haka-haka? Kapagka ang mga kuwento na noo'y sa mga pelikula at palabas mo lang nakikita ay magiging realidad? Paano kaya kung isang araw sila na mismo ang kusang maghahabol sayo, handa ka bang tumakbo palayo?
Batid ko na nagdadalawang-isip ka paring maniwala sa mga haka-haka dala ng iyong sariling karanasan sa realidad. Ngunit kahit ganun pa man, hanggang ngayon ikaw ay may kakaunting butil ng paniniwala na may mga pangyayaring hindi pa bukas sa karamihan, pati na rin sa bilin ng mga nakatatanda na mag-ingat dahil nasa paligid mo lamang sila. Mga taong may dala-dalang kasamaan, nagmamasid, at namumuhay kasama lingid sa iyong kaalaman dito sa mundong puno ng misteryo at pagdududa.
TIK! TOK! TIK! TOK! TIK! TOK!
Patuloy na umiikot ang kamay ng orasan hanggang sa tumapat ito sa ikaanim na bilang. At Kasabay nito ang unti-unting pagsikat ng araw at ang pagtilaok ng mga manok sa kabahayan. Hudyat ng isang panibagong umaga na naman ang darating at ang lahat ay kailangan ng maghanda para sa kani-kanilang landas na tatahakin.
------------------------------------------------------
Pormal ng nagsimula ang pasukan kaya bakas sa mukha ng mga mag-aaral ang pananabik na makita ang mga dati nilang mga kaibigan at makilala ang mga bagong magiging kamag aral.

Nagising bigla si Jeric ng tumunog ang orasan –
“Hay naku, pasukan na naman,” pag ungol ni Jeric habang nakapikit pa, kasabay ng pag angat ng mga kamay pa-itaas pupungas pungas nyang tinignan ang alarm clock mula katabing study table, Nanlaki ang mga mata ng binata ng makitang Ala siyete 'y media na pasado.
“Oh Sh*t!” bulalas ng binata na agad napabalikwas ng bangon saka mabilis na kumilos upang maghanda para sa pagpasok sa skwelahan.
Sa Hallway ay mabilis ang mga hakbang ni Jeric papunta sa silid aralan habang inaayos ang nagulong buhok dahil sa ginawang lakad-takbo papuntang paaralan.
“Patay, late na ako!” bulong ng binata sa sarili hanggang sa narating nito ang silid aralan.
Nakahinga ng maluwag ang binata ng pagdating niya ay wala si Prof. Alcantara na siyang main professor sa kurso nilang Agriculture, Agad na pumasok sa silid at naupo si Jeric na sinundan ng isang mahabang buntong hininga.
"Uy pre!" tawag ni Ryan sa kanyang kaibigan na si Jeric habang naglalakad patungo sa kinaroroonan niya.
Malawak ang pagkaka ngiti nito isang senyales na may dala na naman itong balita para sa kaibigan, bagay na hindi na bago para kay Jeric. Halos araw-araw na lang ay may dalang balita ang binata na binansagang “Newspaper Man” ng mga kaibigan dahil sa pagiging makalap nito sa mga Tsismis sa loob at labas ng skwelahan
"Pre, di ba may field trip tayo?" pabiglang tanong ni Ryan nang makalapit sa kaibigan
"Oo pre meron, bakit?” sabay tingin ni Jeric sa lalaking panay ang tingin sa mga bagong estudyante mula sa kabilang classroom. “Bakit mo naman natanong?" Dagdag na tanong ng binatang si Jeric, na binansagang “Superman” ng mga kaibigan dahil sa pagiging malakas at kasipagang taglay nito.
"Eh kasi pre, habang kumakain ako mag-isa kanina sa canteen ay may nasagap akong magandang balita na sa tingin ko'y ikatutuwa mo." bakas sa boses ng kaibigan niya ang tinatagong tuwa.
"Ano na naman ‘yun pre?” sambit ni Jeric kay Ryan. “Naku, napaka tsismoso mo talaga ano? Ang bilis mong makasagap ng balita. Daig mo pa ‘yung mga reporter sa TV," wika naman ni Jeric na bahagyang napangiti sa sinabi ng kaibigan.
"Loko ka pre, hindi ah! Alam mo pre, nabalitaan ko kasi na tatlong section ang makakasama sa field trip! Isang section sa engineering, Hotel & Restaurant Management (HRM) at tayo na mga Agriculture students na handle rin ni Mr. Crypto at Ms. Trey!" bulalas agad nito.
"Ngunit hindi lang ‘yun pre.” dagdag pa nito na may kakaibang ngiti sa labi. “Alam mo ba na sasama rin daw 'yung crush mo na nasa Engineering, si Jane Olivares!" sigaw ni Ryan na para bang hindi alintana ang mga kaklase na nasa paligid nila.
"Gago ka talaga pre!” pabalik na sigaw ni Jeric na mas ikinagulat ng mga kaklaseng nakapaligid sa kanila. “Oh sige. Lakasan mo pa pre upang abot hanggang planetang Mars ‘yang boses mo. Kulang na lang talaga ang isang daang trumpeta ang isaksak sa bunganga mo eh para rinig ng buong campus ang bawat salita mo," komento ni Jeric habang umiiling.
Inaamin ni Jeric na nakaramdam siya ng tuwa at hiya dahil sa sinabi ng kaibigan. Tuwa dahil umaasa siya na ang field trip ang magsisilbing daan upang mapalapit siya kay Jane na matagal na niyang hinahangaan. Hiya sapagkat buong kaklase na nila ang nakarinig na may gusto s'ya kay Jane, ang lihim na dapat sana’y tanging mga kaibigan lamang niya ang nakakaalam.
"Uuuuuuuuuuy Jeric ha? May Crush ka pala ‘sa pinsan kong si Jane? Hindi mo man lang sinasabi sa amin. Edi sana natulungan ka naming dumiskarte," kantiyaw naman ni Paul kay Jeric na ngayo'y namumula na ang mukha dahil sa hiyang dulot ng mga kaibigan. Si Paul naman ang tinaguriang “Lover Boy” dahil habulin ng babae pati na rin ng mga bakla sa campus nila. Napakagwapo kasi neto na mala artista ang datingan at tsaka magaling dumiskarte sa mga babae na tipong isang oras palang nyang nakilala yung babae ay agad nya itong nakukuha.
"Eh kung sapakin kaya kita, gusto mo?” Depensa agad ni Jeric. “Tsaka, kahit anong gawin ko hindi rin naman ako mapapansin nun eh. Ang dami kayang nanliligaw sa kanya at wala naman akong panama sa boyfriend niyang Heartthrob nitong campus.” mababakas sa boses ng binata ang labis na panlulumo.
"Okay lang ‘yan pre,” bawi ng kaibigan niyang si paul na ngayo’y kalmado na at tahimik. “Sulitin na lang natin ‘yung school year kahit wala tayong jowa,” wika nito sabay tapik sa balikat ni Jeric.
“Tama, tama! Tsaka malay mo yun na rin yung pagkakataon mo para makapagtapat kay Jane, diba mga pre?” Sabad naman ni Ryan na tumingin pa sa kaibigan para himingi ng pag sang ayon.
“Baliw ka ba? May jowa nga yung tao, ikaw talaga alam mo' binibigyan mo lang ng maling pag asa tong si Jeric eh,” sambit naman ni Paul na sinundan ng nakakalokong ngiti habang napapailing-iling nalang.
“Eh paano ‘yan, balita ko sasama daw si Vincent sa field trip. Anong gagawin mo?” pambungad na tanong ni Soy na kararating lang mula kung saan. Si Soy ang binansagang “Brain” dahil sa angking talino nito kung kaya't palaging top notcher at nagsisilbing utak ng kanilang klase.
"Tang *na naman Soy!” Mura ng binatang medyo iritable na sa mga balitang narinig. “Ang laki talaga ng tainga mo na kahit kararating mo pa lang ay rinig mo na agad ang pinag-uusapan namin dito,” reklamo ni Jeric na bahagyang nagulat sa pagdating ni Soy.
“At saka ano ba’ng gusto niyong gawin ko?” Bulalas ni Jeric at bumuntong hininga sa harap ng kanyang mga kaibigan.
"Magtapat kay Jane, para ano? I-rereject lang din ako, alam naman natin na wala akong panama kay Vincent e, mapapahiya lang ako." Dagdag pa ng binata na mababanaag sa tinig ang kalungkutan
Napailing na lamang sila sa naging turan nito. Halata kasi sa ikinikilos at reaksyon nito na hanggang ngayo’y apektado pa rin siya sa tuwing napag-uusapan si Jane Olivares.
Sa loob ng ilang taon ay si Jane pa rin talaga ang nilalaman ng puso ni Jeric, bagay na naging dahilan kung bakit hindi na muling tumingin pa sa iba ang binata.
“Pare, huwag ka ng magdrama diyan para kang babae kung umasta. Tsaka hayaan mo, bukas bibigyan kita ng maraming chicks,” sambit ng lover boy habang tinatapik-tapik ang balikat ni Jeric.
“Kahit ilan pa ang gusto mo, magsabi ka lang handa kong ibigay sa’yo maibsan lang iyang pait na nararamdaman mo,” sabi ni Paul sabay kindat sa kaibigan.
“Palibhasa, playboy ka!” sabay na bulalas nina Soy at Jeric.
Bagaman' nakakaramdam ng kalungkutan sa naging topic nila ng mga kaibigan ay pilit na ibinaling ni Jeric ang pag-iisip sa magaganap na Field trip. “Siguro nga hindi ka talaga para sakin Jane” Mga salitang nabuo sa isip ng binata saka muling bumaling sa mga kaibigang masayang nag uusap.
“Loko talaga ‘to. Idadamay pa kami,” sambit ni Trevor, ang tinaguriang “Incredible” ng barkada dahil sa hilig at galing niya sa lahat ng sports. Tahimik lang siyang nakikinig sa mga kaibigan habang nililigpit ang kanyang mga gamit sa bag.
“Grabe kayo, ako na nga ‘tong tumutulong eh. Nakakatampo na kayo ah,” reklamo ni Paul habang nakanguso ang bibig na kunwaring nagtatampo sa mga kaibigan.
“Mukha mo pre, mukhang itik! Nguso pa lang pasado na!” komento ni Ryan habang tawa nang tawa.
“Mukha pa siyang bakla pre. Baka nahawa na ‘yan doon sa mga baklang habol nang habol sa kanya,” sambit ni Soy at nakipag-apir pa kay Ryan.“Wag kang mag-alala pareng Paul, bagay naman sayo eh. Hindi ka na lugi niyan pre,” kantiyaw naman ni Trevor na pilit pinipigilan ang pagtawa.
Napuno ng tawanan ang buong silid dahil sa kalokohan ng magkakaibigan. Kahit ang mga kaklase nila na may iba’t ibang mundo ay nakitawa na rin. Samantalang si Jeric ay napangiti na lang sa kalokohan at kapilyohan ng mga ito.
“Hoy Jusko! Ang iingay niyo!!!”
Isang matinis na boses ang umalingawngaw sa buong silid na nagdulot ng takot sa mga mag-aaral. Dahan-dahan silang lumingon at nanlaki ang mga mata nang mapagtanto kung sino ang nagmamay-ari ng boses na iyon.