"Akyat na po ako, Tita!" saad ko nang bumaba ako sa kotse ni Tita.
Tumango naman siya at pinark na ang kotse sa garahe namin.
Mabilis akong umakyat sa kwarto ko at binalibag ang bag ko sa kama. Pumunta ako sa drawer ko at hinanap ang aking gunting.
"Saan ko na ba 'yun nilagay?" tanong ko sa sarili ko habang kinakalikot ang mga gamit ko sa first layer ng drawer ko.
Saan ko na nga ba nilagay 'yung gunting?
Hindi ko nakita sa unang layer kaya naman nag patuloy akong mag hanap sa pangalawang layer.
"Gotcha!" masayang saad ko nang makita ito at dali-daling na-upo na sa harap ng salamin ko.
Yes! Babaguhin ko ang style ng buhok ko dahil sa North na 'yun. Maglalagay lang ako ng bangs na lagpas sa aking mga mata, upang hindi na siya mag hinala at mangulit na nakita niya na ako.
Sinuklay ko ang ilang bahagi ng buhok ko pa-harap at pinantay ito.
Itinapat ko ang gunting sa may kilay ko upang sukatin kung gaano kahaba ang puputulin ko.
Sa huli, napag-desisyunan ko na lagpas mata na lang talaga. I don't care kung hindi ako maka-kita. What important now is that North won't pester me again.
"There!" nakangiting saad ko habang minamasdan ang sarili ko, para na talaga akong isang nerd nito.
Pumunta na ako sa cr sa kwarto ko at naghilamos na. Masyadong mahirap alisin 'yung mga dot sa mukha ko dahil sa black markers.
"Pamangkin! Kain na tayo!" sigaw ni Tita Heidi sa baba.
"Sige po, Tita! Baba na lang ho ako," Pabalik kong sigaw at lumabas na sa aking kwarto.
Bumaba na ako at nakita ko si Tita na nakaupo na.
Tiningnan niya naman ako at nakikita ko ang nangni-ningning niyang mga mata.
"Woah! Ano naman 'yan pamangkin? Bago pa rin ba 'yang trend?" tatawa-tawa niyang saad habang nakatingin pa rin sa 'kin.
Nahihiya ko namang hinawakan ang bangs ko at umupo na sa tapat niya.
"Pangit po ba?" kunot-noong tanong ko sa kanya habang hinahawakan ang bangs ko. Mabilis niya namang iwinagayway ang kamay niya sa harapan ko at natatawang umiling-iling ito.
"Hindi ah! Bagay nga sa 'yo eh! Pero pamangkin, 'wag ka nang magsu-suot ng salamin, nawawala ang magabda mo'ng mukha at 'yun nga palang ginawa mo kanina 'wag mo ng ulitin hah!" pagkatapos niyang sabihin 'yun ay napangisi siya na parang ina-alala ang itsura ko kanina.
Ganun na ba ako ka-pangit bilang nerd?
"Pe-Pero Tita... 'yun ang uso ngayon," pagda-dahilan ko at kumuha na ng kanin at ulam.
"Tinanong ko ang secretary ko sabi niya sakin hindi naman raw trend 'yun eh," nagtataka niyang saad habang kumukuha ng kanin na dahilan para mabulunan ako.
"Oh! Ayos ka lang? Inom ka ng tubig," tarantang saad niya at sinalinan ng tubig ang baso ko.
"Okay lang po ako," wika ko at uminom na ng tubig.
Pagkatapos namin kumain ay umakyat na ako habang si Tita naman ay nagpa-iwan pa sa sala. Manonood pa raw siya ng paborito niyang telenovela.
Pagkapasok ko sa kwarto ko ay kinuha ko ang upuan na nasa study table ko at inuharap ito sa wall ko tsaka na-upo.
Picture ni Hara ang agad kong tinuunan nang pansin kaya napatayo ako at inis na tinusok isang pin sa mukha nito. Kasamang nakadikit sa wall ko ay ang mga mukha ng kanyang mga kaibigan na sina Shannia, Kaye at Valissa.
Ngayong nakapasok na ako sa West University ay madali na lang sa 'kin hanapin ang taong sangkot sa pag-kamatay ni Yas.
Isa-isa kong in-obserbahan ang mga mukha nila at tanging isang tao lang ang alam kong kayang gumawa 'nun.
Si Hara. Sobra talagang lakas nang kutob ko na may kinalaman siya sa pagkamatay nang kapatid ko. Siya lang ang puwedeng gumawa noon kay Yas dahil sa temper nito. She is also known as the meanest of the campus, pretty monster, they said.
So, it's possible! Whatever she did on February 19, I have to know that.
Pabagsak kong itinapon ang sarili ko sa kama ko at mariin na pinikit ang mga mata ko kasama ang malalim na bunting-hininga.
This day is so tiring!
"Hi Miley! Say hi to my channel! By the way guys this is Miley our new classmate," salubong sa 'kin ni Stryker ng makita niya akong nagla-lakad sa corridor.
"Say hi, Miley! Please!" pangungulit nito at ngumuso pa sa harap ko.
Napilitan naman akong kumaway sa video ng nakayuko dahil nahihiya akong ipakita ang mukha ko.
"Wait, Miley!" habol nito sa akin dahil agad akong umalis nang bumati ako sa vlog niya. Gulat at pagkamangha ang nakita ko sa mukha niya at nagsabing,"Woah! Nagpa-bangs ka pala!" naka-ngiti nitong saad kaya napangiti naman ako at inayos-ayos pa ang bangs ko sa harap nito.
Binaba niya na ang camera niya at tuwang-tuwa niya akong inakbayan.
Hindi ko inaasahan ang ginawa niya kaya dahil sa gulat ay bigla na lang nanigas ang katawan ko at napahinto sa paglalakad.
Wala si North pero pumalit si Stryker. Talagang hindi nila hinayaan na maging tahimik ang pag-pasok ko dito sa West U.
Pilit kong ina-alis ang braso niyang naka-akbay sa 'kin pero nanatili pa rin ito sa mga balikat ko kaya hindi na ulit ako nag-abala pa na alisin ulit ito.
Nang nandito na kami sa tapat ng pintuan ng silid namin ay huminto siya at sa wakas inalis na niya ang pagkaka-akbay niya sa akin. Pero namalayan ko na lang ang bigla ulit nitong pagdapo nang kamay sa balikat ko at mabilis akong pinaharap sa kanya.
"Can we be friends?" Nakangusong tanong nito habang magka-pantay na ang mukha niya sa mukha ko at matamis na ngumiti sa 'kin dahilan upang lumabas ang pantay at puting-puti niyang mga ngipin.
Hindi agad ako naka-imik sa tanong niyang iyon at nahihiyang ngumiti sa kanya. Dahan-dahan kong inalis ang kamay niyang nakapatong sa mga balikat ko pero hindi naman siya tumutol at umayos na nang tayo na tila hinihintay ang sagot ko.
"Hindi ka ba napapangitan sa akin?" Nagtatakang tanong ko sa kanya.
Mabilis naman itong umiling sa harap ko at nakangiting ginulo ang buhok ko.
"Hindi ka naman pangit," nakangiting saad niya pagkatapos ay isinuksok sa bulsa niya ang kanyang kanang kamay at masuyong tumingin sa mukha ko,"Hindi naman sa itsura nababase ang pagkaka-ibigan, kundi sa totoong pagkatao nito. A good heart, a true friend and loyal."
Naramdaman kong nag-init ang magkabilaan kong pisngi dahil siguro sa hiya o awkward na pakiramdam sa pagitan naming dalawa kaya agad akong yumuko dagdag pa sa dahilan ang mga tingin niya.
Humakbang akong pa-atras habang nakayuko pa rin at nagwika,"N-No! I'm sorry!" mabilis na tugon ko sa sinabi niya at agad na tinalikuran ito.
Mabibilis na hakabng ang ginawa ko sa pagpasok sa room at laking pasa-salamat ko nang hindi ko naramdaman ang oresensya ni Nortg dahil wala pa ito.
Diretso kong tinungo ko upuan ko at nilapag ang bag kasabay nang pag-upo ko.
Hindi ko naman nakita si Stryker na pumasok kaya malalim na na buntong hininga na lamang ang pinakawalan ko.
I'm sorry, Stryker.
Kinuha ko na ang notebook ko sa first subject at agad ko itong nilapag sa arm chair ko kasama na rin ang ballpen ko.
5 minutes before time at wala pa rin si North. Lihim akong napanguti at nagpasalamat dahil sa wakas ay walang manggu-gulo sa akin ngayon kaya magaan ang pakiramdam kong nagsulat sa notebook ko.
Nakaramdam ako nang pag-alog ng mesa ko kaya napatigil ako sa pagsusulat at napa-kagat sa ibabang labi. The monsters are here again to pester me.
"Oh look what we have here! A nerd with bangs?" panunuyaw na saad ni Kaye at naka-pandekwatrong umupo sa upuan ni North at nakaharap sa akin.
"Haha! Exactly, Kaye. She's weird without bangs but now that she looks more weirder!" Natatawang pagsang-ayon naman ni Shannia ay maarteng ikinumpas ang kamay sa harap niya.
"Hara! Take a look! Haha! Akala niya siguro masyadong nagandahan sa kanya si North kaya nag-palagay siya ng bangs! Pft!" pang-aasar na wika ni Kaye.
Tinawag pa ang mastermind.
Palihim kong sinilip si Hara at nakita ang nakangising mukha nito at rinig ko ang bawat hakbang nito dahil sa heels niyang naglilikha nang tunog nang gaya sa kabayo.
"Tch!" rinig kong asik ni Hara.
Nang makalapit siya ay pinag-krus naman niya ang braso sa kanyang dibdib pero hindi ko tinapunan nang tingin ito dahil naaalibadbaran ako sa pagmumukha niya.