Pagdating nila sa bukid, agad na umakyat ng puno si Zack. 
"Wow! Ang galing umakyat ng puno ah! Parang unggoy lang!" Pang-aasar ni Steffani.
"Talaga ba? Akala mo naman hindi ka mukhang unggoy," ganti naman ni Zack.
Inirapan lang si Steffani. Ang mga mangga na pinipitas ni Zack ay sinasalo ni Steffani sa baba. Parang batang tuwang-tuwa si Steffani habang sumasalo ng mangga.
"Tama na kaya 'to! Ang dami na eh," sabi ni Steffani habang nakangiti. 
"Okay, sige," sabi ni Zack sabay baba ng puno.
"Mukhang hindi na pala ako manunungkit dahil marami na kayong nakuha," sabi ni Mark na kararating lang.
"Oo. Marami ng nakuha si Zack eh. Saan ka pala galing?" tanong ni Steffani kay Mark.
"Tiningnan ko 'yong mga tanim natin kung ayos lang ba. Hindi naman kinain ng mga baka. Tapos 'yong tanim mo, tumutubo na." Nakangiting sabi ni Mark.
Namilog ang mata ni Steffani. "Talaga? Yehey!" Masayang sabi ni Steffani sabay hawak sa kamay ni Mark.
Napatingin si Zack sa kamay ni Mark na hawak ni Steffani. Tumikim siya. "Hindi pa ba tayo uuwi? Para makapagbalat na rin ako ng mangga at makakain ka na, Steffani."
Bumaling si Steffani kay Zack. "Sige tara na! Uwi na tayo!" Masayang sabi ng dalaga sabay hila kay Zack.
Nagpatianod naman si Zack sabay ngiti. Habang si Mark naman ay nakasunod sa kanilang dalawa mula sa kanilang likuran. Napatingin ito sa kamay ni Zack na hawak ni Steffani.
Sumunod na araw, unti-unti nang nagiging malapit sa isa't isa sina Zack at Steffani. Hindi na masyadong masungit si Zack sa dalaga. At kapag may nasabi siyang hindi maganda kay Steffani, agad naman siyang humihingi ng tawad.
"Ako na ang maghuhugas ng plato," sabi ni Steffani matapos nilang kumain.
"Hindi. Ako na. Ikaw na ang naghugas kaniyang umaga, 'di ba?" sabi naman ni Zack.
"Ayos lang. Para masanay na akong maghugas palagi. Enjoy naman pa lang maghugas," sabi ni Steffani sabay ngiti.
"Hindi. Ako na. Magligpit ka na lang ng pinagkainan natin," sabi ni Zack sabay tayo.
Nagkatinginan naman sina Tim at Ken. "Mukhang close na ang dalawa ah…" bulong ni Tim kay Ken.
"Oo nga. Tapos nagulat ako kay Zack, humingi ng sorry kay Steff noong may sinabi siyang hindi maganda. Eh hindi naman nag-sosorry ang lalaking 'yan." Nakangising sabi ni Ken.
Mahinang tumawa si Tim. "Hmm. Parang may kakaiba na kay Zack ngayon," sabi ni Tim sabay hawak sa kaniyang baba.
Narinig naman ni Mark ang usapan ng kaniyang dalawang kapatid kaya napatingin siya kina Steffani at Zack na parehas na naghuhugas ng plato.
Lumipas pa ang ilang buwan, mas lalong napapalapit si Zack kay Steffani. Madalas nga niyang napapansin sa kaniyang sarili na nakatingin siya sa dalaga. Napapansin niya rin sa kaniyang sarili na tila ba may nagbago na sa kaniya. Na hindi na siya ganoon kasungit kagaya ng dati. Hindi na rin siya masyadong nagkukulong sa kuwarto kapag naririnig niyang nasa sala si Steffani kausap ang kapatid niya. Nakakaramdam nga siya ng selos kapag nakikita niyang masayang nagtatawanan si Mark at si Steffani. Ramdam kasi ni Zack na may gusto ang kapatid niya kay Steffani.
"Steffani…" tawag ni Zack sa dalaga.
Nilingon siya ni Steffani.  "Hmm?" 
"Bakit nasa labas ka pa? Gabi na ah?" tanong ni Zack sabay tayo sa harapan niya.
"Wala lang. Hindi pa naman ako inaantok. Nagpapahangin lang ako dito saglit," sagot naman ni Steffani. 
"Patabi ako sa iyo. Ayos lang ba?" sabi ni Zack.
"Oo. Bakit naman hindi?" Nakangiting saad ni Steffani.
"Kumusta naman ang pamamalagi mo dito? Apat na buwan ka na rin pa lang nakatira dito," sabi ni Zack habang nakatingin sa kaniya.
"Ayos naman. Marami akong natutunan. Natuto akong maghugas ng plato, maglaba, magwalis, kumain ng nakakamay, magtanim at kung ano-ano pa. Masaya naman pala dito. Tapos ang sariwa pa ng hangin," sabi ni Steffani sabay ngiti.
"Mabuti naman at nagustuhan mo dito. Ang bilis ng panahon. Dalawang buwan na lang, aalis ka na," mahinang sabi ni Zack.
Tiningnan siya ni Steffani. "Bakit parang bigla kang lumungkot? Hindi ka ba masaya na aalis na ako? Palagi mo nga akong inaaway eh," nakangusong sabi ni Steffani.
Kumamot naman ng ulo si Zack. "Syempre malulungkot ako kasi naging close na kita. At isa pa, noong una lang naman kita inaaway, ah! Ngayon hindi na."
Tumawa naman si Steffani. "Kapag umalis na ako dito, puwede ko naman kayong dalawin eh."
Tumikhim si Zack. "Puwede naman. Kaso iba pa rin na nandito ka," wika niya sabay iwas ng tingin.
Napakagat labi naman si Steffani. Pakiramdam niya namumula ang kaniyang pisngi. Kinikilig siya sa sinabi ng binata.
"Bakit? Crush mo na ba ako, Zack?" Nakangiting sabi ni Steffani.
Bahagya namang napausod si Zack. "Ha? Anong pinagsasabi mo? Syempre ano…masaya na ano.."
"Na ano?" Nakataas kilay na sabi ni Steffani.
Kumamot ng ulo si Zack. "Na ano…nandito ka. Gano'n lang."
Sinundot ni Steffani sa tagiliran si Zack. "Sus! Gusto mo lang ako eh! Ayos lang 'yan. Umamin ka na. Crush din naman kita eh."
Namilog ang mata ni Zack.  "Ha? Anong sinabi mo?"
Tinikom ni Steffani ang kaniyang bibig sabay iling.
"Uy! Ano 'yong huling sinabi mo kanina?" Pangungulit ni Zack.
Mabilis na umiling si Steffani. "Wala! Ang sabi ko, matutulog na pala ako dahil gabi na." 
Akma sanang tatayo si Steffani nang hapitin ni Zack ang baywang niya. Kaya naman napayakap si Steffani kay Zack habang nakakandong sa binata. Nanlalaki ang mata ni Steffani habang nakatitig kay Zack. Bumilis ang tibok ng kaniyang puso habang humigpit naman ang hawak sa kaniya ni Zack.
"Teka…Zack…" halos mautal na sabi ni Steffani.
Nanatili pa rin ang mahigpit na hawak ni Zack sa baywang ni Steffani pati na sa hita. Napatingin si Zack sa labi ni Steffani at saka dahan-dahang inilapit ang mukha niya sa dalaga. Napapikit na lamang si Steffani at dinama ang mainit na halik ni Zack. Halik na kakaiba sa lahat. Hinihingal-hingal silang dalawa nang maghiwalay ang kanilang labi. Agad namang napatayo si Steffani na nanlalaki ang mata.
"Pa…papasok na ako sa loob. Goodnight!" mabilis na sabi ni Steffani at saka patakbong pumasok sa loob ng bahay.
Napangiti naman si Zack. Hinawakan niya ang kaniyang labi at dinama ang malambot na labi ni Steffani.