“Good luck, anak! Manonood kami ng Dad mo,"sabi ni mommy nang paalis na ako sa bahay.
"Of course. Magtatampo ako kapag wala kayo. May naka-reserve na upuan na po para sa inyo,"sabi ko bago humalik sa pisngi ni Mommy. Yumakap ako kay Dad bago ako sumakay sa kotse namin.
Hindi ako masusundo ni Dominique ngayon dahil isa siya sa mga sponsors ng event mamaya kaya kasama na niya ang ibang staff ng school. Sila mommy at daddy naman ay susunod na lang dahil mamaya pa naman mag-uumpisa ang event.
Pagkarating sa FSU ay saka ko naramdaman ang kaba. Parang bumabaliktad ang sikmura ko at nagpapawis ang kamay ko. Huminga muna ako nang malalim at nagbilang ng hanggang sampu bago ako dumiretso sa dressing room kung nasaan na ang mga kagrupo ko.
Naroon na rin ang mga damit na isusuot ko mamaya. Inihanda na ito ng mga kasamahan ko kaya ang iintindihin ko na lang ay kung paano ko mairaraos ang pageant nang matiwasay. At sana nga ay maisagawa ko iyon.
"Lia, manalo man o matalo, ayos lang. Basta lumaban tayo, okay? Do your best, we'll cheer for you,"Janet said before hugging me.
Parang gusto kong maiyak sa tiwalang ibinigay nila sa 'kin kahit na may iba akong intensyon sa pagsali ko rito. Pero gagalingan ko talaga. Hindi puwedeng hindi ako manalo.
"Thank you, let's bring home the bacon?"I asked my team.
"Let's bring home the bacon!"They shouted in unison.
Ilang minuto na lang ay mag-uumpisa na ang event at napupuno na rin ang venue. Kumpleto na rin ang mga judges at mga bisita.
Ang stage ay nakaaayos na rin at hindi katulad kahapon ay may extension ito sa gitna para doon rarampa ang mga candidates. Pang-isahang candidate lang ang laki ng dadaanan na extension kaya isa-isa lang ang pwedeng rumampa doon.
Ang unang attire na isusuot ay pang-sports. Motor racing ang napili ng mga ka-team na sports kaya naman nakasuot ang black leather jacket at tanging black tube lang ang suot ko sa loob nito. Hinayaan kong bukas ang zipper ng jacket. Black skinny jeans naman ang suot ko sa pang-ibaba at black boots. May bitbit din akong helmet. I also have a choker on my neck to complete my look.
Rhian tied my hair into a high ponytail. While Janet put a heavy makeup on my face. I love my look for today, I looked so sharp and fierce. She made a very good job to define my high cheekbones. My eyes are also a bit narrow and my pointed nose is also well-defined.
Pinapwesto na kami sa backstage at nag-umpisa ng rumampa ang mga candidates. Nagkatinginan kami ni Sabelle nang mawala ang candidate na nasa harapan ko. Hindi ko alam kung coincidence lang ba, pero magkapareho kami ng sports wear.
Iniisip niyang hindi niya ako matatalo kaya ginaya na lang nila ang attire ko? Mabuti na lang at mauuna akong rarampa at hindi ako magmumukhang gaya-gaya.
When my turn came, I immediately walked gracefully to the center of the stage. I flashed a smile to the judges and I winked to the crowd.
"Good afternoon. I am Camellia Fortalejo, 19-year old. Representing the Business Administration department,"
The moment I was done with my introduction, the crowd cheered for me. Ang iba ay mga kagrupo at ang iba ay sadyang supporters ko talaga.
Mabilis na bumalik ako sa dressing room para makapagpalit ng gown.
"Janet, I thought hindi pwedeng magkapareho ng sports wear? Bakit pareho kami ni Sabelle?"naiinis kong tanong habang abala sila sa pag-aayos ng gown ko.
"Hindi ko rin alam. Pero mas nadala mo naman nang maayos kaya ayos lang 'yan,"pampalubag loob niya sa akin.
Question and Answer portion na ang susunod pero may magpe-perform muna bago kami muling lalabas. This time, isa-isa kaming lalabas kapag tinawag ang number namin.
May isusuot sa aming headphones para hindi namin marinig ang sagot ng ibang candidates. Mahirap na baka magkagayahan pa ng sagot.
Nakita kong lumabas na si Sabelle mula sa backstage,ibig sabihin siya na ang tatanungin. Na-cu-curious tuloy ako kung paano niya sasagutin ang tanong.
Ilang sandali pa ay bumalik si Sabelle sa backstage at parang nanlulumong naupo sa pwesto niya.
"Lia, it's your turn,"sambit ni Janet at tinanggal na ang headphones ko.
This is it! You can do it, Camellia!
Lumabas ako mula sa backstage at pumwesto sa kung nasaan ang host. Pinasadahan ko ng tingin ang mga tao at nakita ko ang parents ko. Pareho silang nag-thumbs up sa akin. Napatingin naman ako sa pwesto ng mga sponsors at nakita si Dominique na nakatitig sa akin.
"Hi, Miss Fortalejo. Are you nervous?"the host asked.
"A little bit,"I answered.
"That's nice. So, the same question that I asked to the other candidates. If you will be given a chance to study abroad and pursue your dreams, are you willing to leave your special someone? Why and why not?"The host asked.
"Basically, it is a choice between my dreams and my love life. Of course I would choose to pursue my dreams abroad, because I believe that true love will let you grow to be a better version of yourself. If the two of you really meant for each other, nothing—not even the distance, will stop your love from each other. So, I will definitely pursue my dreams, after that, I will pursue the love of my life also when I come back,"I answered and I saw my mom wiping her tears.
Ilang segundo ang lumipas bago sumabog ang malakas na palakpakan mula sa mga manonood. Nakahinga ako nang maluwag dahil nasagot ko naman nang maayos ang tanong. Mabuti na lang at mabilis akong mag-isip kaya hindi ako nablangko sa harapan. Nakakahiya kung sakaling gano'n ang nangyari sa akin.
"What a wonderful answer from candidate number five. Thank you,"the host said and I flashed a smile before walking back to the back stage.
Sinalubong ako ng yakap nila Janet at Rhian.
"Ang galing-galing mo. Sigurado na ang korona mo, Lia,"masayang sambit ni Rhian.
Natawa na lang ako dahil ang advance nila mag-isip. Baka mamaya may mas magaling pang sumagot kaysa sa 'kin. Pero s'yempre, malaki rin ang tiwala ko sa sarili ko. At kung sakali mang hindi ko magawang masungkit ang korona, ayos lang. Alam ko namang ginawa ko ang lahat ng makakaya ko.
May thirty minutes kaming preparation bago ang coronation. I-co-compute pa kasi nang mabuti ang scores ng bawat candidates bago i-announce.
This time we are going to wear our evening gown. I am now wearing a silver deep-neckline long gown. It fits my body perfectly showing my curves. It has a slit on my left leg. I matched it with my skin-tone 7-inch heels. My hair was tied in to a messy bun leaving some strands beside by face.
Isa-isa kaming lalabas at rarampa para sa final walk. Pero this time hindi na kami babalik sa backstage. Hihintayin na namin ang pag-anunsyo ng kung sino ang nanalo.
When the music starts to play, the candidates move their way to the center of the stage. I wait until it's my turn already then I slowly walked to emphasize my gown.
Pinakiramdaman ko ang mabagal na tono ng musika habang ngumingiti sa mga tao. Pabalik na ako para pumwesto sa bandang gilid ng stage nang masalubong ko si Sabelle.
I'm confused. Hindi dapat kami magkasalubong dahil iniiwasang magkatapakan ng gown. At saka, hindi kami kakasya dito sa extension kung patuloy niya akong sasalubungin. Hindi ba siya nakikinig noong rehearsal?
Hinayaan ko na lang siya sa gusto niyang gawin. Pero nang malagpasan ko siya ay parang may pumigil sa gown ko kaya na-out-of-balance ako at aksidente kong nahila ang gown ni Sabelle.
Natapilok ako at nadapa sa stage at narinig ko ang pagsigaw ng mga tao. Nilingon ko si Sabelle at nakitang nahulog siya mula sa extension ng stage. Shit!
Tatayo na sana ako pero naramdaman ko ang sakit sa paa ko. I think I broke my ankle. Nagsilapitan ang ibang candidates at tinulungan akong makatayo. Hindi ko alam kung sino ang tumulong kay Sabelle dahil idiniretso na ako sa backstage.
"Lia, anong nangyari? Nasaktan ka ba?"nag-aalalang tanong ni Janet sa akin.
Umiling lang ako dahil hindi ko alam kung anong nangyari.
"Bakit naman kasi sumalubong sa 'yo si Sabelle?! Kung hindi ba naman siya tanga, hindi niya gagawin 'yon,"naiinis na sambit ni Rhian.
Nasapo ko na lang ang noo ko. Nasira na ang event dahil sa nangyari. I'm sure hindi na nila ito tatapusin.
"Girls, listen. Dahil sa nangyari, tatapusin na ang event at ibibigay na lang ang premyo at korona sa nanalo. That's why I'm here, to officially give the crown to candidate number 5,"the president of student council announced.
Naghiyawan ang mga kagrupo ko sa tuwa na ako ang panalo pero hindi ko magawang maging masaya. Hindi ganito ang ine-expect kong mangyari.
"Lia, congrats!"bati ni Erich at niyakap ako. "O, bakit nakasimangot ka? Hindi mo naman kasalanan ang nangyari kanina,eh. It was an accident,"
"Kahit na. May nasaktan pa rin dahil sa nangyari,"sabi ko.
"Hayst. Don't worry, Sabelle is fine. Naitakbo na siya sa hospital ni Dom, nagka-injured yata siya,"
Napatitig ako sa kanya dahil sa sinabi niya. Si Dominique ang nagdala kay Sabelle sa hospital? Bakit? Na-injured din naman ako, ah. Hindi ba niya nakita? O baka wala talaga siyang pakealam?
"Hey, why are you crying? May masakit ba sa 'yo? Gusto mo dalhin ka rin namin sa hospital?"nag-aalalang tanong ni Erich at umiling lang ako.
Kinapa ko ang pisngi ko at napagtantong umiiyak nga ako. Bakit? Nagseselos ba ako? Nasasaktan? Disappointed?
"I'm fine."I said before I faced my team."Guys, dahil nanalo ako mag-ce-celebrate tayo! Kita na lang tayo sa Elite."
Nagsipagsang-ayon naman silang lahat at kanya-kanyang umalis na. S'yempre, they deserve a party for a job well done. Tinulungan nila ako throughout the pageant.
Nagpalit na ako ng dress at lumabas ng backstage kasama si Erich. Sinalubong ako ng mga magulang ko.
"Congrats, Lia. I know you can do it,"mom said before hugging me.
Niyakap din ako ni dad.
"You'll celebrate with your team?" Dad asked and I nodded.
"Yes,dad. Male-late po ako ng uwi,"paalam ko at tumango silang dalawa.
Pagkatapos ko silang kausapin ay agad na lumapit sa akin si Erich. Halatang excited itong kaibigan ko. Parang hindi natalo ang representative nila, ah.
"Let's go, Lia. Let's party all night!"Erich said excitedly while grabbing my arms.
Yeah, right. Let's party. Para naman makalimutan ko lahat ng nangyari kanina lang.