logo text
Thêm vào thư viện
logo
logo-text

Tải xuống cuốn sách này trong ứng dụng

Kabanata 3

HER
It is now tuesday and the rays of the sun is still at its curve since it is quite 6 am and here I am, still having the usual aura and posture, ready to go to school.
My lifestyle's kinda boring but already used to it. My routine? House, school, house and company. Nothing more, nothing less.
 
Yesterday, I have felt again the unusual feeling that I can't even explain. It is like there is someone stalking and staring at me in everything I do particularly when i'm at my bathroom, soaking myself in a tub. It really seems so creepy but I just ignored it, but minute past, I felt my system got tensed. I was about to open the door when I almost slipped on the floor due to an unexpected stuff under it.
 
I sighed and yawned, trying to forget the happenings yesterday.
 
I'm here in our school's library, sleeping like there's no tomorrow. Yeah, I love sleeping even I gained enough sleep at home. Well, sleeping is the best path for peace.
 
Walang professor na magtuturo dahil sa isang urgent meeting but they gave us an individual activity that's why we are all here in the library.
 
Hindi naman masyadong crowded dahil malawak at malaki ang buong pasilyo at sobrang strikto ang librarian that is why they managed to maintain the silence amidst the huge amount of crowd. 
 
The library looks vintage with a medieval style but  more classy and modern with full of natural lights. The cleanliness is very well observed.
 
I'm at the corner behind the big shelf under the stack section. 'Yong tipong hindi masyadong pinupuntahan ng mga estudyante at ng librarian para walang sagabal.
 
Sleeping inside the library is highly prohibited but I love breaking rules and they can't stop me from sleeping just because of that unacceptable rule.
 
By the way, I'm already done with my works kaya nagawa kong matulog dito and it is not like i'm bragging or something but the activity is kinda basic so there is nothing to worry.
 
I'm not totally sleeping though. My senses are fully awake at nakamasid lamang ako sa nangyayari sa paligid.
 
 I immediately held my head high when I felt something strange. Like there's someone staring at me from afar, again.
I roamed my gaze around and found no one but my busy classmates whose silently reading and minding their own business.
 
What the heck? Am I hallucinating or what?
 
Hindi kaya nababaliw lang ako?
 
Inilibot ko ang tingin ng pangalawang beses. Wala namang kahina-hinalang presensya. Napailing na lamang ako at bahagyang sinuklay ang buhok gamit ang aking kamay. Maybe I need a check-up some other time.
 
I don't give a damn to those sh*ts so I just ignored it and promised to handle it later.
 
I stood up gracefully and held my books. I'll return it to its respective shelves near the librarian's counter, or should I say office?
 
Tahimik akong naglakad at kailangan pang dumaan sa malalaking lamesang kinasasadlakan ng aking mga kaklaseng ngayon ay hindi magkandaugaga sa pagpapakli ng mga pahina sa libro.
 
Nakakabingi ang katahimikan pero mas gusto ko ang ganito. This is a soundproofed hall.
 
All I could hear is my own breath and footstep that banging all over the floor as I steps in. 
 
Napaangat ng tingin ang mga tao sa akin ng ilang minuto at pinagtuunan muli ng pansin ang kanilang pinagkakaabalahan.
 
I sighed and fixed my royal blue blazer with a gold pattern on the sleeves. I loosely held my bag when i'm at the front of the door.
 
'Where to?' Saad ko sa aking isip nang matapos sa aking ginagawa. I'm still wearing my emotionless aura. Chest is out and all eyes on the hallway.
 
With a long moment of arguing with myself on where to go, I have decided to head on the cafeteria since my large intestine is ready to eat the small one. I'm really starving as always.
 
Maraming nagkalat na mga estudyante sa peripheral vision ko. Mapa-junior or seniors. I just sighed and continued walking.
What to expect? This is a university. Kahit anong gawin mo, maingay talaga kasi hindi ka nag-iisa. 
 
D-mn. Oh well, I'll just go with the flow alone.
 
Marami-rami din sila sa inaasahan ko since it's still class hours but maybe they also don't have class right now so I just nodded at my own thought.
 
I was just walking straight to the counter when someone grabbed my shoulder resulting for me to hiss.
 
Agad akong naalerto at hinawakan ito paalis sa aking balikat at akmang pipilipitin nang makita ko kung sino ang brat na yun.
 
Walang alinlangan ko itong binitawan at nagpatuloy nalang sa pagpili ng aking kakainin. Why bother giving him attention?
 
He's too annoying to handle and an annoying man is the least thing I want to be with when i'm in  midst of fighting my hunger.
 
I just shrugged and ignored him.
 
"Hey listen, Babe. Dad wants you to be my par—"
 
"I can handle myself," I uttered like i'm talking to no one. 
 
He's getting into my nerves.
 
"But baby, you must come with me, like it or not. You can't ju—" I gave him a death glare resulting for him to motion his hands on air like he's surrendering himself. I am now holding my tray so it's really hard for me to move freely.
 
He's a varsity player particularly basketball so it is expected that he's a tall guy. I'm also tall so i'm not like a little kitten beside him.
 
Tsk. So annoying.
 
"Shut the fvck up, Sean. I'm not going with you or to any jerks out there, hear that? And stop calling me baby. Nagmumukha kang bakla," saad ko at tinaasan siya ng kilay habang nakaharang sa daraanan ko. 
 
Napamaang na lamang siya at hinawakan ang panga na parang nagpipigil sa namumuong galit sa dibdib.
 
I don't fvcking care.
 
Hindi ko na siya pinansin at patuloy na naglakad patungo sa isang bakanteng mesa malapit sa field. Ngunit ilang hakbang lamang ang aking nagawa sapagkat mahigpit niya akong hinawakan sa kamay dahilan upang mahulog ang tray na hawak kong puno ng pagkain. Biglang uminit ang ulo ko na tila may ugat na bumara upang mag-apoy ako sa inis.
 
Halos manginig ako sa galit kaya't hinarap ko siya't walang pagdadalawang  isip na sinampal ng malakas.
 
Isang sampal lamang 'yon ngunit dinig na dinig ng buong cafeteria ang lakas ng pagkasampal ko dahilan upang maagaw ng eksenang iyon ang atensyon ng mga estudyante at biglang umalingawngaw ang katahimikan.
 
Natabingi ang kanyang ulo sa lakas ng aking sampal at napahawak doon. Medyo masakit ang aking kamay.
 
Tsk, ang kapal kasi ng pagmumukha.
 
"Go near me at hindi lang 'yan ang aabutin mo," walang emosyon kong turan dahilan upang ang kaninang nag-aalab niyang galit ay mas lalong sumiklab but I know that he's fully aware on what I am capable of so he backed himself off kasi kung hindi, mas mapapahiya siya.
 
Hinintay ko siyang mawala sa aking paningin bago bumalik sa counter upang kumuha ng panibagong pagkain.
 
Hindi ko na pinag-aksayahang pulutin ang tray sa aking paanan.
 
Maingat lamang akong naglakad na parang wala akong ginawang eksena kanina at inayos ang sarili.
 
I was about to pick my desired food when someone grabbed my hair.
 
Hindi kaagad ako nakabwelo kaya't tuluyan niyang nahawakan ng buhok ko.
 
Hindi ako tumili o sumigaw. I just let her be and a smirk crept on my lip.
 
Oh, fvcking wrong move.
 
"You b*tch! How dare embarassed Sean in front of everybody, huh?! Fvck you!" Oh, someone's pet is here to save her filthy owner, huh.
 
Pinabayaan ko siyang sabunutan ako habang kinakalma ko ang sarili upang makuha ang tamang balanse.
 
Nang matantya ang tamang distansya, mabilis ko siyang sinabunutan pabalik. Bumagsak siya kaagad sa sahig kaya agad ko siyang sinipa sa tiyan.
 
"Fvck you for ruining my hair, slut," madiin kong saad habang bahagyang inayos ang aking buhok.
 
Nangangalaiti na ako sa galit kaya't hindi ko na siya inatrasan.
 
Hindi ko kasalanang masyadong pasikat ang lalaking 'yon at masyadong pangit ang kaharap ko ngayon para ipagsawalang bahala.
 
Ok, i'm kinda harsh on that part.
 
Todo awat naman ang mga alipores niya at inambahan pa ako 'nong isa.
 
Inawat siya ng mga alipores niya at inambahan pang hawakan ang makabila kong braso para hindi makagalaw.
 
What a brats.
 
"That's right, Zachie! She's a mess!" Uttered by the girl whose now enclosing my right hand so that I can't move freely.
 
I think she's Reign.
 
"R-Reign, let's stop na—" Hindi niya natuloy ni Shaina ang sasabihin nang tuluyan na akong makawala sa kanila at sinampal ko si Zachie ng mas malakas pa sa sampal ko kay Sean kanina dahilan upang matumba siya.
 
Napaiyak na siya ngayon at pulang pula ang pisngi.
 
Serves you right for ruining my day.
 
"You know what, you're just making yourselves stupid." And I fixed my sleeves like I don't rally care with the situation.
 
Dinaluhan siya ng mga alipores niya at pagalit na tumingin sa akin. I just shook my head and hissed.
 
'Yon lang ba ang rason nila kaya ako sinugod? So petty. Bitches. Spoiled brats. Idiots.
 
"I hate you!"
 
"Likewise, bitch," I boredly snapped Zachie back and gently combing my hair with my hands.
 
Dang. This is insane.
 
"URGHHHH!!" At sinugod niya na naman akong muli but I didn't butted in and just stayed at my place. I'm too confident to shun.
 
Akmang sasampalin niya ako nang,
 
"Miss Fuentes! Miss Nueva! TO MY OFFICE, NOW!" Biglang dumating ang principal kaya't naudlot ang walang kwentang panggugulo sa'kin ng tatlo.
 
Fvck. Can someone remind me why am I involve here?
 
Kakain lang naman ako for pete's sake!
 
Napapikit na lamang ako sa inis at huminga ng malalim. Tikom ang bibig at nagtitimpi.
 
Mahirap akong magutom.
 
Sinunod ko na lamang ang turan ng principal at kinuha ang isang sandwich sa tray bago hinila ang bag malapit sa counter.
 
The remaining three followed but I gave them first a death glare that made them gasp but rolled their eyes afterwards.
 
Fvcking scene.
 
 

Bình Luận Sách (30)

  • avatar
    Jan Jan

    it's so amazing thank you again novelah apps

    07/10

      0
  • avatar
    Diane Mae Benoya

    nice story 🥰🥰🥰

    07/05/2023

      0
  • avatar
    Cindy Regner

    Love itttttttt superrrr

    28/09/2022

      0
  • Xem tất cả

Các chương liên quan

Chương mới nhất