“Erin Lababo.”
Naiiling na nagtaas ng kamay si Erin. Matapos siyang tawagin ng class adviser para sa attendance, naghagikhikan ang kanyang mga kaklase.
‘So what? May mas pangit pa ngang apelyido kaysa sa'kin. Mayro'n pa nga akong nabasa sa yellow pages na Kaldero at Timba ang apelyido eh.’
Napayuko na lang siya. Unang araw ngayon sa klase bilang third year high school student. She's in the lower section of Arevallo High School. Pero kahit gano'n, siya ang tinuturing na pinakamatalino among their classmates.
Matapos ang class attendance, nagsimupa na rin ang unang subject na Ekonomiks. Tambak na agad siya sa maraming asignatura. Nalulungkot siyang isipin na kailangan niya munang isantabi ang panonood ng programa kung saan tinatampok ang music video ng paborito niyang banda. She's an emo girl na minsa'y nahuhumaling din sa pop at hiphop music. Pero hindi niya pa nasusubukang magsuot ng pormahang katulad sa emo o rakista gaya ng idolo niyang sina Hayley Williams at Avril Lavigne. Ikinatatakot niya kasing baka mapalayas siya sa bahay nila dahil lantaran ang pagkainis nito sa mga bagay namang kinahuhumalingan niya.
“Magsaing ka na. Erin, aba nakatunganga ka na naman d'yan.” Halos mabasag ang eardrum niya sa boses ng kanyang Mama Luz. Nanlaki tuloy ang butas ng kanyang ilong. “Eh? Kararating ko pa lang dito at kauupo pa lang,” hirit niya na walang bahid ng kasinungalingan.
“Ang dami mong sinasabi, kung nagsasaing ka na, eh di sana kanina pa kumulo,” giit naman ng kanyang nanay. Napaismid lang si Erin at nagtakal na rin ng bigas. Tila nagliliparan ang paruparo sa kalamnan niya dahil sa bagay na kanyang naiisip.
Nakaipon na kasi siya ng pera upang makabili ng CD ng paborito niyang american band na “The Click Five” at may magazine pa na tumatampok din sa nasabing banda.
Ngunit ang problema, hindi niya maipapa-ship sa address nila ang package ng kanyang order dahil malalagot siya sa nanay niya at baka itapon lamang nito ang bagay na pinakahihintay niyang dumating.
Mabuti na lang at pumayag ang kaibigan niyang si Neriza na ipadala sa address nito ang package pero kailangan pa rin nitong gumamit ng ibang pangalan. Nang matapos na siya sa pagsasaing, kinuha niya ang kanyang cellphone at tinawagan si Neriza.
“Nene,” panimula niya sa kaibigan. Dinig naman niya ang disgust sa tinig nito dahil sa malakas na buntong-hiningang tugon sa kanya.
“Stop calling me Nene, Riz o kaya Riza ang gusto kong palayaw,” protesta ni Neriza sa kabilang linya.
Humagikhik lamang si Erin. “Sorry na ulit, Nene.”
“Ano ba?” angil ng kaibigan. “Napatawag ka?”
“Wala pa akong naiisip na pangalan na pwedeng ilagay sa shipment details ng in-order ko. Ikaw ba, may idea ka na?” tanong ni Erin.
“Wala. Pwede kaya yung Emosexydevil88 na lang ang ilagay mo?” biro naman ni Neriza. Iyon kasi ang username ni Erin sa myspace account nito at sigurado siyang uusok ang ilong ng kaibigan dahil doon.
“Ano ba, ‘di ako nakikipagbiruan. Kinukulit na ako nung buyer, kasi kung hindi ko pa raw ipa-ship eh baka ibenta na niya sa iba. Alam mo namang hindi ko kayang palampasin ang The Click Five, mahal na mahal ko sila kahit nagpalit na sila ng bagong bokalista!” paghuhuramentado ni Erin.
“Hanap ka na lang kaya sa brochure ng nanay mo. Di ko talaga pwedeng ipagamit ang name ko eh, baka di na naman maniwala si mama na di sa'kin yung item. Last time di ba alam mo naman na-scam ako?”
Erin hissed. “Oo nga pala. Naiintindihan ko naman. Sige Nene, mag-aral ka na d'yan. Kita tayo bukas bye.”
Naiiling niyang ibinalik ang phone sa bag at nawindang siya dahil naamoy na niya ang sinaing niyang nasusunog.
****
“Okay naman po ang bahay. Pwede na po para sa'kin. Salamat,” ani Muel bago ibaba ang kanyang cellphone. Nasa tapat na siya ng uupahan niyang maliit na bahay dahil kapwa nasa ibang bansa ang kanyang mga magulang. He will try to live independently as he wished before. Komplikado ang sitwasyon ng pagsasama ng kanyang mga magulang at nagkukunwari na lamang siyang walang alam sa bagay na iyon. That part was an open secret of their family. Batid niya na baka nga hiwalay na ang mga ito kahit magkasama sa ibang bansa. Banyaga sa kanya ang pamumuhay sa payak na komunidad pero natitiyak naman niyang mas maayos naman ang magiging buhay niya dahil malayo siya sa toxicity ng parents niya.
Bago ipasok ang mga bagahe, tiningnan niya muna ang isang envelope na ibinigay ng driver na naghatid sa kanya. It was from his parents.
Mayroon palang mahahalagang dokumento na kailangan niya sa pag-transfer ng eskwelahan at sulat mula sa kanyang ina na hindi na niya pinag-aksayahang basahin. Sa lahat ng mga papel na nakita niya, sulat lamang ang kanyang itinapon at pinunit.
He took a sigh, exactly when he entered the house. Hindi pa ganoon kalinis ang bahay na iyon pero ubos na agad ang enerhiya niya para maglinis. Saglit siyang napahiga sa kama at napatingin sa lumang radio component sa bedside table. Pinatugtog niya iyon at isang rock music kaagad ang narinig niya.
“Bakit ba nauuso ang mga kantang pandemonyo? For sure, sa bago kong lilipatang school, maraming emo/gothic students na weird ang porma. Sasakit lang ang mga mata ko.” Bahagya niyang hinilot ang sintido at nilipat ang istasyon ng FM Radio na nagpapatugtog naman ng mellow music. Mas okay na ‘yon para sa kanya. Ilang saglit pa ay kinuha niya ang cellphone niya para tawagan ang babaeng malapit sa puso niya, si Cheska.
“Nakalipat na ako ng bahay. Okay naman. Kung pwede lang talaga d'yan malapit sa inyo mag-rent kaso exclusive subdivision nga pala kayo,” nakahagikhik na bungad ni Muel.
“Okay lang ‘yan. Masasanay ka rin,” malumanay na tugon ni Cheska.
“Sige, kumain ka na rin huh? Iidlip muna ako at ite-text na lang kita,” wika ni Muel.
“Okay bye.”
“I love you.”
Bumuntong-hininga si Muel dahil matapos niyang sabihin ang huling kataga, wala man lang siyang narinig kay Cheska. Pinutol na agad nito ang tawag. Sa katunayan, kalahating taon nang nanliligaw si Muel kay Cheska at alam din ng dalaga ang damdamin niya. Magkababata silang dalawa at noon at matagal na rin niya itong nagugustuhan. Para kay Muel, hindi puppy love ang feelings na pinanghahawakan niya.
****
Laylay pa rin ang mga balikat ni Erin habang patungo siya sa school. Hanggang ngayon kasi ay problemado pa siya kung anong pangalan ang ilalagay niya para sa shipment ng kanyang order.
“Ang pangit naman kasi ng Erin Lababo. At ayokong makita ni mama sa parcel ko pag dumating na, kailangang palabasin ko na hindi ‘yon sa'kin.” Napakamot-ulo na lang siya sabay yuko sa dinaraanan at may papel siyang nakita, punit-punit pa nga iyon.
“Mercedita Arendo” she read at the piece of paper. Napangiti na lang siya at naisip niyang gamitin ang pangalang iyon.
‘Blessing nga naman.’