บนโปรเจคเตอร์มีแบบแปลนตึกระฟ้า แผนงานในปีนี้ โปรเจกต์ยักษ์ที่คลิสเตียนทุ่มทุนสร้าง ชายหนุ่มเหลือบมองก่อนจะหันไปยิ้มให้ทุกคนที่นั่งอยู่บริเวณเดียวกัน เขาปลดรังดุมสูทช่วงเอว ทรุดนั่งบนเก้าอี้หัวโต๊ะ “เริ่มได้เลย” เสียงกังวานแหบห้าวทรงอำนาจร้องสั่ง
การประชุมที่แสนเคร่งเครียดจึงเริ่มต้นขึ้น กว่าจะสรุปลงตัวใช้เวลากว่า1ชั่วโมง 1ชั่วโมงที่ถกกันแบบเอาเป็นเอาตาย ไม่ไว้หน้า แม้จะเป็นคลิสเตียนเองก็ตาม เพื่อความสำเร็จของ รอสซีคอร์ปอเรชั่น งานหลักของคลิสเตียนคือการสร้างอาคาร เขามีสัญญาว่าจ้างสร้างอาคารใหญ่ในประเทศมหาอำนาจหลายสิบประเทศ ดังนั้นไม่แปลกหรอกที่ชายหนุ่มจะติดโผคนร่ำรวยอันดับต้นๆ เมื่อแต่ละโครงการที่คลิสเตียนทำ ทุนจดทะเบียนมากกว่าพันล้าน...
รอสซีพร็อพเพอร์ตี้น้องใหม่ไฟแรง บริษัทลูกที่เป็นอีกหนึ่งบริษัททำเงินของคลิสเตียน เขาหน้าใหญ่ มีเงินทุนสูง หลายประเทศจึงขอกู้ และคลิสเตียนก็ใจป้ำพอที่จะอนุมัติให้ เขามีลูกหนี้เป็นประเทศใหญ่ๆ แทบเอเชียมากกว่าสี่ประเทศ หนึ่งในนั้น คือประเทศไทย...ที่หลบซ่อนตัวของหวันยิหวาด้วย...
รอสซีเป็นตระกูลทรงอิทธิพลในอิตาลี อำนาจที่ส่งต่อจากรุ่น สู่รุ่น และเวลานี้อยู่ในมือคลิสเตียน
ตระกูลเก่าแก่ที่อยู่เบื้องหลังรัฐบาล เป็นคนคอยให้คำแนะนำ และส่งเสริมให้ผู้นำประเทศมีอำนาจ รอสซีส่งเสริมเรื่องเงินทุน เพื่อผลประโยชน์ของตนเอง เขาเอาปลาเล็ก แลกปลาใหญ่ เพื่อให้ผู้นำประเทศปิดหูปิดตา หากเรื่องที่รอสซีทำเรื่องล้ำเส้นใครไปบ้าง...ธุรกิจมืดนั้น มาเฟียส่วนใหญ่พยายามจะล้างมือ รวมทั้งตระกูลของคลิสเตียนด้วย ไม่จำเป็นต้องทำธุรกิจผิดกฎหมาย ไม่ต้องทำเรื่องชั่ว ด้วยการค้ายาเสพติด มันหมดยุคที่ต้องทำเงินด้วยวิธีต่ำๆ เนื่องจากเงินสะสมที่คนรุ่นพ่อ รุ่นปู่สะสมไว้มีมากเกินพอ คลิสเตียนจึงพารอสซีออกมายืนท่ามกลางแสงสว่าง ทำธุรกิจถูกกฎหมายสร้างรายได้ที่ไม่ต้องเกรงกลัวใคร เงินลงทุนมากมาย แถมยังมีคนใต้ปกครองอีกเป็นจำนวนมาก ไม่แปลกที่ชั่วเวลาไม่ถึง10ปี รอสซีใสสะอาด จนไม่ต้องระแวงหลัง สมาชิกทุกคนกินอิ่มนอนหลับ เดินหน้าชนกับคนทั่วไปได้ โดยไม่ต้องหลบต้องซ่อน
ด้วยความฉลาดของคลิสเตียน...เขาทำให้เงินจำนวนมากที่ได้มาแบบไม่สะอาด กลายเป็นเงินที่มีที่มาที่ไป ถูกกฎหมาย...
เสียงปรบมือดังๆ จากคนรอบตัว คลิสเตียนกระพริบเปลือกตาปริบๆ ดึงสติของตนเองกลับมาจดจ่อกับงานตรงหน้า แทนการคิดถึงคนที่จากไปไกล...
การประชุมจบลงด้วยดี...โปรเจกต์ยักษ์ที่ค้างอยู่บนจอโปรเจคเตอร์ อาคารสูงระฟ้า กลางเมืองใหญ่...โครงการใหญ่ที่จะช่วยส่งเสริมให้รอสซีคอร์ปอเรชั่นดังกระหึ่ม หลังการปลูกสร้างจบลง...
หลายคนเดินเข้ามาจับมือแสดงความยินดีกับคลิสเตียน ไม่ว่าจะเป็นผู้ถือหุ้นหลักๆ หรือทีมงานวิศวกร
คลิสเตียนยกมือเกาคาง...เขามองแปลนตึกที่กางอยู่ตรงหน้า “ตึกนี่ สร้างที่ไหนวะ?”
คงเป็นเพราะตลอดช่วงเวลาที่เจ้าของโปรเจกต์พรีเซ้นต์ คลิสเตียนอยู่ในภวังค์ตลอด
เซเก้กลอกตามองบน เขาไม่กล้าตำหนิเจ้านาย การ์ดหนุ่มกึ่งเลขาฯ ส่งเอกสารบางอย่างให้ แทนคำตอบ
เจ้านายหนุ่มฉวยเอกสารนั่นขึ้นมาเปิดอ่านคร่าวๆ “ประเทศไทย...” ตึกระฟ้าสูงกว่า40ชั้นนั่น กำลังจะปลูกสร้างในประเทศแถบเอเชีย โดยบริษัทยักษ์ใหญ่เจ้าหนึ่ง และรอสซีคอร์ปอเรชั่นประมูลได้มา เงินลงทุนมหาศาล และผลกำไรก็มหาศาลเช่นกัน...
“ฉันขอไปดูสถานที่ได้มั้ย?”
เสียงเปรยของเจ้านายดังเบาๆ เซเก้หลุบเปลือกตาลง ปิดบังแววตาเต้นระริก มือของการ์ดหน้าดุกุมอยู่ที่เป้ากางเกง “ครับ”
“เคลียร์งานให้ด้วย...ฉันไม่อยากให้มีเรื่องด่วน ทำให้ฉันต้องวุ่นวายใจ”
คลิสเตียนผุดลุกขึ้นยืน เดินไปหยุดริมพนังกระจกใส ทอดสายตามองทิวทัศน์ด้านนอก ด้วยสายตาว่างเปล่า เมื่อความคิดภายในสมองกำลังถกเถียงกันให้วุ่นวาย
‘นายกำลังจะไปหาแม่นั่นซินะ’
‘ไม่...คนอย่างฉัน ทำไมต้องสนใจหล่อนด้วย ฉันไปดูงาน ไม่เกี่ยวกับแม่นั่นเลย’
‘อย่าปากแข็งเลยคลิส...แกมันก็แค่ไอ้ขี้แพ้ แกหลงแม่นั่นจนยอมกลืนน้ำลายตัวเอง’
มือแข็งแรงกำแน่น เถียงเจ้าความคิดวุ่นวายในใจนั่นดัง ‘ไม่! ฉันคือคลิสเตียน รอสซี ฉันไม่เคยสนคนอย่างแม่นั่นเลย’ ใช่...ชายหนุ่มพยักหน้ากับตนเอง เขาคือใคร!! ทำไมต้องสนใจผู้หญิงอย่างหวันยิหวาด้วย ผู้หญิงแบบหล่อนแค่เขี่ยๆ ก็เจอ หล่อนไม่ได้โดดเด่น ไม่มีความสำคัญ แค่บังเอิญผ่านมาในชีวิตของเขา หากหล่อนจงใจจะจากไป ทำไมเขาต้องยื้อไว้
เซเก้มองด้านหลังเจ้านาย เขาเป็นห่วงคลิสเตียน ท่าทีเงียบขรึมที่เจ้านายพยายามแสดงออกให้ทุกคนรอบตัวมองเห็น ความเฉยชาหลังได้รับรู้เรื่องของผู้หญิงที่ชื่อหวันยิหวา มันคือหน้ากากที่อำพรางความจริงในใจ
นับ10ปี ที่เซเก้ยืนอยู่ด้านหลังของคลิสเตียน และเกือบ10ปีที่อยู่ในฐานะเพื่อน เวลาทั้งหมดนั่น ทำให้เขารู้จักนิสัยใจคอของเจ้านายเป็นอย่างดี ชั่วชีวิตผู้ชายชื่อคลิสเตียน เขาไม่เคยรู้จักความผิดหวัง อะไรก็ตามที่เจ้านายอยากได้ คลิสเตียมสมปรารถนามาตลอด ครั้งนี้เป็นครั้งแรก ที่ชายหนุ่มเหมือนถูกตบหน้า ผู้หญิงของตัวเอง หอบผ้าหนีตามลูกน้องคนสนิทตอนที่เขาเผลอ...ความไว้ใจ กลายเป็นความเคียดแค้น... ภายใต้สีหน้าเฉยเมย ผู้ชายคนหนึ่งกำลังคุ้มคลั่งเพราะความโกรธที่เกาะติดอยู่ในหัวใจ
ผู้หญิงธรรมดาคนนั้น ผู้หญิงที่ความบังเอิญชักพามาให้รู้จักคนอย่างคลิสเตียน แต่ผู้หญิงคนนั้นพิเศษเหนือใคร เพราะหล่อนเป็นคน คนเดียวที่เคยอยู่ในอ้อมแขนของคลิสเตียนใต้ชายคาปราสาทรอสซี สถานที่ที่แม้แต่ เจนน่าคู่หมายของเจ้านายหนุ่ม... ยังไม่เคยเหยียบย่างเข้าไปได้เลย
เซเก้โครงศีรษะ ความวุ่นวายนี่เพิ่งเริ่มต้นเอง...คลิสเตียนจะต้องผจญกับความวุ่นวายนี่ไปอีกนาน ในเมื่อเขาจงใจผูกปม...คนที่คลายปมนั่นได้ ก็น่าจะเป็นตัวเขาเอง...เซเก้อยากพบเจออัลเบโต้ที่สุดเวลานี้ เขาอยากได้ยินจากปากเพื่อน สิ่งที่อัลเบโต้กระทำนั้น...คือความจงใจ หรือมีใครอยู่เบื้องหลัง?
การ์ดหนุ่มค้อมตัวให้เจ้านาย เดินถอยหลังออกไปด้านนอก...ปล่อยให้คลิสเตียนอยู่เงียบๆ เพียงลำพัง