PAGDATING sa harap nina Girlie ay ilang minuto pa itong nanatili sa kotse niya. Dahan-dahan siyang bumaba at pinindot ang door-bell. Habang hinihibtay na mabuksan ang gate ay hindi niya alam kung paano haharapin si Girlie.
Maya-maya pa ay bumukas na ang gate. Pibapasok naman agad siya ng maid.
Nadatnan niya sa sala ang mga magulang ni Girlie. Halata sa mga mukha nila ang pag-aalala at kalubgkutan.
" Storm," sambit ni Mrs. Roxas na agad siya nitong niyakap. Gumaan naman ang pakiramdam niya. Hi di kasi ito ang inaasahan niyang reaksiyon ng mga ito kapag nakita siya. Ang akala niya magagalit ang mga ito sa kanya.
"Tita, tito. Patawarin niyo po ako. Hindi ko po alam na may ganitong karamdaman ni Girlie. Kanina ko lang din po nalaman kina mama at papa," paliwanag nito na seryosong nakatibgin sa mag-asawa.
"Naiintindihan namin Storm, we understand how you feel about this. Alam namin na nasaktan ka tin ni Girlie. At maiintindihan namin kubg bakit hindi ka namin mpagbigyan sa hiking namin syo." Mahabang sagot ni Mr. Roxas.
"We are very sorry about this Storm. But, we are stilk hoping you can forgive us. We are hoping that you will open your heart for our daugther. This is too much we know that, but please, she's dying... It must be crazy yes, but if it means to show how much we love her, then its worth it all." Mahabang sagot ni Mrs. Roxas na nuon ay hindi mapigil ang pag-iyak niya.
"I just need some time to think tita. I hope maintindihan niyo. Hindi po madali pero sisikapin kong intindihin. Pero sana bigyan niyo muna ako ng kahit ilang araw para mag-isip. Malay niyo baka makumbinsi ko pa aiyang magpagamot." Sagot nito sa kanila. Kahit paano ay nakaramdam siya ng simpatiya sa mga ito. Gusto man niyang tulubgan ang mga ito ay hindi niya alam kubg paano.
"Salamat Storm, sana ay makinig siya sayo. Ayaw kasi niyang makinig sa amin. Mas gugistuhin na labg daw niyang mamatay kesa maunabg mamatay ang anak niya. Hindi siya makapag-undergo ng major treatments dahil nga buntis siya. Kailangan niyang pumili between her life and her soon to be baby's life. At oiniki niya na mabuhay ang anak niya." Sagot ng ina nito. Habang nakatakip ang isang palad sa bibig nito.
"After delivery, hindi po ba pwede na mag-undergo siya ng treatment pagkatapos manganak? By that time wala ng batang maapektuhan." Suhestiyon nito.
"That would be impossible Storm, by that time kalat na kalat na ang cancer sa katawan niya. Pinagdarasal na lang namin ngaun na sana ay kayanin niya hanggang sa makapanganak siya. Yun na lang ang kaya naming kapitan sa ngaun." Sagot nito habang patuloy parin sa pagm-hikbi.
Napaupo na lang iyo sa sopa. Ngayon na rumehistro sa kanya ang lahat. Kubg bakit hindi ito nangungulit sa kanya. Kung bakit hi di na ito gaya ng dati kung istorbohin siya. Yun pala may dinaramdam na ito at bilang na nga ang araw niya.
"Puwede ko po ba siyang puntahan?" Tanong niya sa magulang nito.
"Go in, samahan ka na lang ni tita mo sa kuwarto niya, kailangan ko na munang oumasok sa opisina." Sagot naman ni Mr. Roxas.
"Salamat po," tugon jiya rito.
Pagdating nila sa harap ng kwarto ni Girlie kinatok ni Mrs. Roxas ang pinto bago niya marahang binuksan ito.
"May bisita ka," paalam nito, "antayin na lang kita sa baba Storm," tuhon nito sa kanya at tinapik ang balikat niya bago ito bumaba.
Tumango lang si Storm bilang pagsang-ayon dito. Nang makaalis na ang ginang pumasok siya sa kwarto ni Girlie,iniwan na lang niang nakabukas ang pinto. Pinubtahan niya ito sa may terrace ng kwaryo niya kung saan siya nakaupo habang nakatanaw sa malayo.
"Kumusta ka?" Tanong nito na unupo sa bandang harap niya.
Ngumiti lang ito sa kanya pero halata sa mukha niya ang tuwa nang makita ito.
"Eto,okay pa naman. Fighting....I'm glad you're here. All I thought I will no longer see you." Mapait na ngiti ang lumabas sa mga bibig nito.
"I'm sorry I didn't know. Nalaman ko lang kanina. Kelan pa?" Tanong nito.
Bumuntong-hininga muna ang babae bago nagsalita.
"Matagal na. Mula pa nung bago ako umuwi dito nalaman ko na. Unfortunately, hindi nakaya ng boyfriend ko dun yubg pressure kaya hiniwalayan ako. But it's okay, atleast I will soon have my mini me," sagot niya na nkangiti sabay haplos sa tiyan nito.
"Bakit di mo sinabi agad, di sana nahanapan ng solusyon." Paninising tanong nito.
"I was about to tell you, when I found out na may girlfriend ka na dito. I even try to talk to her personally pero rdam ko na masaya ka sa kanya. Kaya hinayaan ko na lang din. Hindi baman ako ganun kasama Storm. Alam kong sa matagal na panahon nasaktan din kita. At hindi ako magtataka kung bakit mas pipikiin mo siya over me. Alam kong mahal na mahal ka niya." Pag-amin nito.
"Wala na kami, akala ko din, pero tapos na yun. May sarili na siyang buhay ganundin ako," mariing sabi niya.
"Bakit di ka magpagamot," pag-iiba nito ng uasapan.
"In that case,I need to choose between my life and my baby. I already seen the world. I felt how to be loved and to be taken cared by the people who love me. Now, I want to give chance to my baby to see how beautiful life is, sorrounded by those who are wilking to love her. I want her to feel how happy life will bring her. I've had enough. Nagmahal ako minahal ako. Nagawa ko ang mga gusto ko. Naranasan ko ang mga bagay na gusto kobg maranasan. Gusto ko maranasan din yun ng magihing anak ko." Emosyonal na sagot nito.
"Don't lose hope. You can still undergo chemo once na mkapanganak ka na."
Imposible na siguro yun Storm. Mahina na ako. Mahinabg mahina na ako. Sana hindi pa huli ang lahat sa hihilibgin ko sayo." Paki-usap nito sa kanya.
"What would that be?"tanong nito, kahit ang totoo ay may ideya na ito sa sasabihin niya.
"Be the father of my baby, sagipin mo sa kahihiyan ang pamilya ko. After all mamamatay din naman ako. Malaya kang makakahanap ng babaeng mamahalin mo at makakasama mo habang buhay. At kapag dumatibg ang poibt na yun, sana hanapin mo yubg babaeng mamahalin at ituturing ang anak ko na para niyang tunay na anak. That would he all and i'll be happy." Paki-usap nito sa kanya. Hindi siya sanay na nakijitang ganun ang babae. Kialak niya kasi itong matapang, malakas at hi di nagpapa-api. Pero sa pagkakataobg ito. Dito niya napatunayan na lahat ng tao may kahinaan.
Ngumiti labg ito at nag-paalam niya. Babalik na alang ito sa susunod na araw. Kailangan din kasi niyang pag-isipang mabuti kung anong magigibg desisyon niya.
Nag-paalam na din ito kay Mrs. Roxas.
"Salamat sa pagdalaw Storm, regard sa parents mo," paalam nito bago ito sumakay sa kotse niya.
Habang nasa daan ay hindi niya mai-alis sa isip niya ang mga pangyayari. Hanggang ngaun ay lutang parin siya sa katotohanan. Hindi nga niya namalayan na nasa tapat na siya ng gate nila. Bagsak ang balikat nitong pumasok sa loob ng bahay nila.
Dumeretso siya sa mini bar upang kunuha ng alak. Yun labg ang pwede niyang gamwin sa ngaun. Ang kausapin ang mga alak sa haraoan niya.
"How is it going?" Tinig iyon ng mama niya na nuon ay nasa likuran pala niya.
Humarap siya rito. Walang salita ang kaya niyabg bigkasin ng mga sandaling iyon. Hanggang sa magsalita ulit ang ina nito.
"I know how you feel, naguguluhan ka. Its not about the company this time,  its about life, walang kahit anong makakapantay na halaga ang sakrioisyong gagawin mo, dahil isang tao ang mapapasaya mo ay mapapanatag ang loob bago man lang mawala sa mundo,"simula bg kabyang ina.
"Ewn ko ma, at my age,magiging ama ako ng hindi ko anak. Hindi ko alam kung paano, wala akong ideya,"sagot nito.
"Anak ang pagiging ama, hindi iyan pinag-aaralan,hindi iyan isang kurso na dapay mong matutunan, beibg a father os being you. Habang tumatagak lumalabas ang pagigibg ama mo. It doesn't matter kung hindi siya nanggaling sayo, ang mahalaga ay kubg paano mo siya ituribg na sarili mobg dugo at laman." Paglikinaw ng ina nito. "Parang ikaw, kung paano ka tjnabggap ng papa mo kung paano ka niya minahal na parang sa kabya ka nanggaling." Alam niya na may punto ang sinabi nito. Paano nga ba niya mahihindian ang isang taong naghihingalo, ang taong naging bahagi rin ng buhay niya. Paano nga ba niya hihindian ang isang taong minsan din niyang minahal. Oo nga at nasaktan siya nito pero hindi naman sapat yun para biguin niya ito sa huling pagkakataon.
"I know it wouldn't be easy. But I guess tama kayo ma, pumapayag na po ako na pakasalan siya at amgibg ama ng anak niya. But after this let me decide for myself." Tugon nito sa ina.
Nanging mabilis ang lahat, natuloy nga ang kasal nika ni Girlie. Makikita sa mukha nito ang hi di maipaliwanag na kaligayan. Kaligayahan na hindi niya inakalang maipaparamdam pa niya rito.
Sa kasal jiya ay tanging si Mark lamang ang kaibigan niya na imbitado. Pinili niyabg huwag na itong ipaalam sa iba para na rin maiwasan na kumalat pa ang mga pangyayari.
"Congrats bro, sa wakas married ka na." Bati s akanya ng kaibigan.
"Salamat bro, just keep it between us if possible," paki-usap niya rito.
"Malalaman din naman niya ito bro. Pero sige I won't say anything. Ikaw masaya ka ba sa pinasok mo?" Tanong nito sa kanya. Alam kasi ng kaibigan na wala na siyang pagmamahal kay Girlie.
"Magigibg masaya din siguro ako. Hindi man sa ngaun but I know God will find a way. Isa pa, ganundin naman. Wala na rin namang chance na maging kami pa ukit ni Ashy. Siya na nga yung bumitaw diba? Oinaasa lang din naman niya ako." Hidi man nito ipahalata pero ramdam ng kaibigan ang paut at galit na nararamdaman niya ngaun.
"Malay mo, in the near future kayo rin pala ang magkakatuluyan. Marami namang ganun bro, nagkakahiwalay pero pagdating ng araw nagkakabalikan din." Pagbibigay pag-asa ng kaibigan.
"This is the reality bro.  We're not in a world of fairy tales. I'll he a father soon at yun ang gusto kong pagkaabalahan na lang." Mariibg tugon nito dito.
"Bro," may sasabihin pa sana ito,pero nagsalita na ulit ito.
"Hindi ko ipipikit ang sarili ko sa isang taong minsan na akong pinaasa bro, sa isang taong iniwan ako sa ere. Kilala mo ako. Minsan lang akong magseryoso ng babae," sagot nuto sabay inom sa alak na hawak niya.
Matagumpay na natapos ang kasalan.
Maayos naman ang nagibg pagsasama ng dalawa. May mga pagkajataon na kailangang dalhin sa ospital ang asawa nito. Dalwang buwan na lang din atanganganak na ito. Sa awa ng Diyos ay may pagbabago namabsa kalagayan niya kaya umaasa ang lahat na makapanganak siya ng maayos at ligtas na mailabas ang bata.
" Thank you Storm,thank you that you didn't failed me. I realky appreciate your sacrifices. Hindi ito mapapantayan ng kahit anong bagay sa mundo." Naluluhang sabi ni Girlie isang araw na nasa tabi sila ng pool kung saan sila madalas tumambay..
"Don't mention it. I did it for you and the baby. Salamat sa tiwala mo, sa pagtitiwala mo sakin na magpalaki sa anak mo. Sa anak natin rather,"sagot nito habang hawak ang mga kamay nito.
"Ikuwento mo ako sa kabya ha?" Sambit pa nito na hindi na niya naituloy dahil oinigilan siya ni Storm. Habggat maari ay ayaw niyabg makarinig ng kahit anobg salita na tubgkok sa pahkamatay niya. Dahil kung siya ang paoipikiin mas gugustuhin parin niyang mabuhay ito upang maalagaan pa niya ang anak nika kahit s amaikling sandali man lang. Niyakap na lang niya ito.
Kinailangang umalis ng bansa nina Girlie at Storm para sa nalalapit na panganganak nito. Dahil masyadong maselan ang lagay nito at kailangan nilang masigusmrado na magigibg ligtas kahit isa mab lang sa mag-ina.
Wala na silang sinayang na oras kailangan na nilang magmadali....
"Who will help you with the business pa," tanong niya bago sila umalis.
"He needs to come home." Makhukugang sagot ng ama.
Alam na niya kung anong ibig sabihin nito. Sa wakas okay na ang mga ito...