Sinuklay ko ang aking buhok naghahanda sa huling pagkakataon upang makaalis.
Roge is currently sleeping on the sofa. Naalimpungatan ako kanina upang alalahanin ang pag alis ko ngayong gabi. I can't stay here and be calm all the time. I need to go back here before the sunset rise at bago pa magising ang isang ito. I didn't promise that I wouldn't do some steps on my own without him. I already said my sorry for the things he couldn't do for me a long time ago. I don't want him to tolerate me for doing things illegally because he can't stop me for these things. I already lived with it a long time ago. This isn't his fault. I can't stop the soul inside of me from stepping in the dark.
All the things describe me before, died years ago.
Okay na sa aking ang nasa tabi ko siya ngunit hindi ko siya hahayaang matulad na lamang sa akin. There's a thought in my mind wants him to be the legal guardian of my brother in the near future. Siya lang ang kilala kong ituturing na para bang sariling kapatid si Calvin. I miss all days we are still enjoying our lives together.
Aish, I should stop thinking about the past because all I need is to stop them early that can harm anyone close to me.
Kinuha ko ang espada at isinilid iyon sa isang sling bag bago isinabit sa aking likuran.
For the last time, I'd look in the mirror and take knitted brows to make myself ready for the thing I will do tonight.
I don't know where I should start. There is one person I should visit.
Before leaving, I took a glance at Roge.
'Whoever this person behind this, I will make sure we will be cross to the final battle. May tiwala ako sayo.'
I climb up in the window to do an exit.
----
"What are you doing here?" I am relaxing for the whole night then someone interrupted me. Ayoko pa naman sa lahat yung istorbo.
I took a glance when I heard nothing before facing my mirror. I tap my face with my finger to see while wearing a facial mask.
"I am waiting for our next move. I can't just wait here." Aish, I thought I already said to him that let's have a slowdown part?
"Can you just please relax. Hindi ka ba busy at pumunta ka pa talaga rito? Come on, let her find us. Matalino ang isang iyon at nasisiguro kong naghahanap na iyon ng paraan para mahanap tayo. Haha, how could she find us if her eyes is blind?" I close my eyes still relaxing myself. I already assume that starting today, she will hunt us.
We are in the wild. I am excited about what will happen soon.
"Siguraduhin mo lamang hindi tayo papalpak. I wasted my time and effort just for you." naramdaman ko naman ang pagtabi niya sa akin.
"Ofcourse darling, malaki rin ang itinaya ko para rito." I need her para sa kayamanan. Not just her, that crazy girl too. Kung hindi niya ako inalok ng kayamanan hindi ko guguluhin ang taong iyon.
Isinandal ko na lamang muli ang aking likod sa sofa at ipinikit ang mata.
----
"Tell me, did you plan this one?" I asked while walking back and forth.
"I don't know what are you saying. At sino ka ba? Paano ka nakapuslit dito sa loob?" mahinahon ngunit may kalakasang tinig namang sabi niya.
"Nawala ba talaga ang memorya mo?" taas kilay ko namang tanong ngunit hindi naman ganoon ka-halata ang ekspresyon ng aking mukha dahil sa nakatabing sa mukha ko.
"Hindi ko alam ang iyon ibinibintang ngunit wala talaga akong maalala. Ang alam ko lamang ay nakulong ako ng halos limang taon rito dahil sa pagpatay sa aking asawa." Napangisi ako sa kaniyang binanggit. Nakakatuwa namang alam niya ang salitang asawa.
"Siguraduhin mo lamang dahil nasisiguro kong babalik at babalikan kita." my eyes darted on him before find my exit.
Hindi ko na alam ang susunod kong hakbang upang hanapin ang tao sa likod ng pesteng magdadala ng panganib sa lahat ng taong nakapaligid sa akin. Mabuti sana kung ako lamang ang mag isa sa buhay upang wala silang magiging laban para sa akin.
Sumakay ako sa motor at pinaharurot iyon ng mapagtanto ko ang lugar kung saan ang unang kaso na iniresolba ko. Handa akong balikan ang mga lugar kung saan ako lumaban dahil lamang sa walang pagkakakilanlan na box na aking nakita.
Doon galing ang unang piraso ng barahang nakuha ko. Bilib rin ako sa tapang at talino nila sapagkat nagawa nila akong pahirapang hanapin sila.
Ilang minuto pa ang nagdaan hanggang sa makarating ako sa abandonadong pabrika. Matagal ng sarado ang lugar na ito ngunit hindi mawawala ang mga nagpupugad rito kung hindi ito tuluyang aalisin at gigibain.
Itinago ko muna ang aking motor ng may kalayuan upang hindi makatunog kung sakali mang may makapansin sa akin. Isa ito sa pinakaiingatan kong motor sa bodega. Hindi lang isa ngunit lahat ng sasakyan ko ay iniingatan ko talagang magasgasan kahot na alikabok ay ayokong may dumadapo rito dahil hindi biro ang presyo ng lahat ng mga iyon.
Agad akong nagmasid sa paligid bago pumasok sa nakarang na sirang pinto na yero.
Tahimik at malamig na paligid ang aking inabutan. Wala akonh naaamoy na kahit anong kaganapan sa paligid ng lugar na ito.
Naglakad lamang ako ng naglakad hanggang matagpuan ko na lamang ang aking sarili sa lugar kung saan ko kinalaban ang may dala ng isa sa bahara.
Walang nagbago sa lugar maliban na lamang sa mga nakahambalang nagulong sa paligid.
Nagpatuloy ako sa pag mamasid hanggang sa mawalan na lamang ako ng pag asa para sa unang gabi ng paghahanap ko.
Hindi ako maaaring tumigil ngunit mag-aalas tres na ng madaling araw at kailangan ko naring makabalik bago pa magising ang aking bisita sa condo.
Ilang minuto muli ang nakalipas bago ako nakabalik sa aking motor. Napabuntong hininga na lamang ako dahil sa walang saysay na magdamag na ito.
Sasakay pa lamang ako ng aking sasakyan ng bumuhos ang malakas na ulan kaya naman nagmadali akong paandarin iyon hanggang tuluyang makaalis.
Hindi kalayuan sa pabrika huminto ako sa isang convinience store.
"Tch. Baket ngayon pa umulan." wala akong nagawa kaya naman nagpatila na lamang ako ng ulan at pumasok sa convinience store para bumili ng makakakain.
I already removed my mask, leather jacket, and sling bag from my back and put them on the side of my big bike. Itinali ko iyon roon bago pumasok sa loob.
They are looking at me like I am weird because of my boots. Hindi ko na lamang sila binalingan ng tingin bago kumuha ng tubig at sandwich bago pumunta ng counter. After a minute bumalik ako sa aking sasakyan at sumandal roon habang nakatingin sa paligid. Pa-silay na ang liwanag ngunit wala pa rin akong nagagawang para paano mapoprotektahan sila Calvin sa misteryosong mga taong iyon. This is not good. Muli akong napabuntong hininga dahil sa inis na nararamdaman.
*tone sings*
'Rain rain goes away come again another day. Little children want to play.
Napatinag naman ako sa isang motor na huminto malapit sa aking gawi at marinig ang kantang iyon.
'yeah, I don't like rains too.'
"Hello boss, Im on my way. Nakasisiguro akong wala akong bakas na iniwan. Yes boss. Hayaan mo muna siyang mapagod kakahanap sa atin. Hahaha tama boss. Sige boss bye."
Nanatili ang aking mga titig sa lalaking iyon na nakahelmet at ani mong nagtutugma sa kaganapan ko ngayon.
Napalingon siya sa aking gawi na ikinalaki naman ng kaniyang mga mata bago nagmadaling paandarin ang kaniyang motor.
"What the heck?!" adrenaline rush hits me and follows that man driving fastly.
Kanina lamang ay humihingi ako ng pag asa ngunit kay dali naman yata akong binigyan ng ganoong pagkakataon.
'So you are telling me that I must not run into you? Should I wait for your existence to be revealed?'
Matapos niyang lumiko ay hindi ko na hinayaan pa ang aking sarili na sundan iyon na halata namang inililigaw ako ng daan. Ilang oras bago ako nakarating sa basement para iparada ang aking sasakyan at muling tumingin sa labas kung saan nakasilay na ang liwanag.
'Then show yourselves, I will wait for your arrival.'
I smirk while entering the elevator.