Lunes na ay parang zombie si Charina nang bumangon at maghanda papasok. Hanggang nang nagdaang gabi ay nanatili sa apartment niya si Romina na ipinagpasalamat niya. Wala itong ginawa kundi damayan siya sa kanyang pagkabigo at magmarathon ng mga pelikula sa Netflix. Pinanood nila ang How To Lose A Guy in 10 Days na kahit paano ay naka-divert sa emosyon niya. Makita niya lang ang kagwapuhan at ang katawan ni Matthew McConaughey ay kahit sinong babaeng bigo sa pag-ibig ay matutulala pa. Ito yata ang exemption niya sa mga western people. Ang ganda ng mga mata nito, perpekto ang pagkakatangos ng ilong, at mapupula ang mga labi nito. Parang gusto niyang mainggit kay Kate Hudson sa dami ng kissing scenes ng mga ito.
Pinanood din nila ang How To Be Single kung saan ay tumawa siya nang tumawa habang umiiyak. Para sa kanya ay naging eye-opener iyon lalo na sa mga katulad niyang single at kagagaling lang sa breakup. Totoo nga ang kahalagahan ng paghahanap at pagmamahal sa sarili bago maghanap nang maghanap ng the one. Siyempre ang finale nila ay ang Sister Act. Napakalayo ng paksa pero iyon na ang paborito niya dahil hanggang matulog sila ni Romina ay ang sakit ng tiyan niya kakatawa.
Ginising na niya ang kaibigan. “Bakla, may pasok pa tayo.”
Bumangon ito na inaantok pa. “Naka-vacation leave tayo.”
“Huh? Hindi ako nag-file noh.”
“Ako ang nag-file on your behalf, mahal na reyna.”
“Bakit? Paano mo napapayag si Hermes.”
“Eh ‘di kinuwento ko!”
“Intrimitida ka talaga! Bakit mo sinabi? Alam mo namang kaibigan din niya si Harold! Nakakairita ka bakla ka!”
“Hayaan mo na! Magsa-shopping tayo, manonood ng sine, at magpapa-massage. Treat ko lahat.”
Napahinto na siya sa paglilitanya saka tumingin dito nang nagdududa. “Talaga?”
“Oo! Pero iyung sa shopping may limit kaya huwag kang ambisyosa. Basta i-ti-treat kita ng lunch, dinner, movie, at massage,” maarteng sabi nito. “Patulugin mo muna ulit ako, babaita! Alas-sais pa lang,” anito at mabilis ding nakatulog ulit.
Humiga na siya sa tabi nito at nagising bandang alas-nuwebe. Tulog pa rin si Romina kaya bumangon na siya para maghanda ng almusal. Nang matapos ay naglinis siya habang nagpapatugtog ng worship songs. “Oh happy day, happy day, You washed my sin away,” masiglang pagsabay niya sa pagkanta habang nagwawalis. Nilakasan niya pa ang volume kaya lalo siyang ginanahang magwalis at maglampaso.
“Babaita ka, ang ingay mo. Hindi naman kagandahan ang boses mo,” matinis na sabi ng kaibigan niya na halatang kagigising lang.
“Mabuti naman at bumangon ka na. Malapit nang mag-alas-diyes. Nagsalang na ako ng coffee sa percolator. Pakitingnan na lang.” Ipinagpagtuloy niya ang paglalampaso. “And oh what a glorious day. What a glorious name, hey! And oh happy day, happy day, You washed my sin away. Oh happy day, happy day, I’ll never be the same.” Nang matapos ang tugtog ay saktong tapos na rin siya sa paglalampaso kaya mabilis siyang nagligpit naglinis at dumulog sa hapag.
“Natapos ka rin ngayon sa concert mo. Hindi ka ba nasunog o napaso man lang?”
“Tigilan mo ako bakla ha! Napakaganda ng mood ko ngayon lalo na at ililibre mo ako. Masayang sabi niya at nagpalaman ng bacon sa pandesal na binili niya sa bakery sa tapat ng apartment niya. Nagsandok pa siya ng sinangag at naglagay ng tapa at itlog.
“Ang sarap nito, babaita.”
“Ako pa ba?” Mayabang na sabi niya at humalakhak nang maarte pa itong umismid.
Ganoon nga ang nangyari buong araw. Pagkatapos nilang kumain ay naligo na sila at dumiretso sa SM Megamall at naglibot doon. Nang magsawa sa pagkain, pagsa-shopping, at panonood ng sine ay naghanap sila ng magandang spa at nagpa-whole body massage sila at facial treatment. Pakiramdam niya pag-uwi ay bago siyang tao. Dumiretso na rin si Romina sa bahay nito sa kabilang eskinita dahil papasok na sila kinabukasan. Pagkahiga niya ay naalala niya si Harold. Kakatwang parang hindi na siya gaanong malungkot pero naiinis pa rin siya sa kaalamang niloko at pinagpalit siya nito. Pero hindi niya na maramdaman ang kagustuhang makipagbalikan dito. Hindi niya maipaliwanag kung bakit parang tanggap na niya ang kabiguan dito at excited na siyang magbakasyon sa probinsiya nila.
Naisipan na niyang tawagan ang paborito niyang pinsan pero bago niya pa mai-dial ang number nito ay nag-ring na ang cellphone niya. “Maria Isabela!”
“Charina,” masayang sabi nito sa kabilang linya.
“Huhulaan ko! May jowa ka o nag-de-date na naman kayo ng Isaac Lagdameo na iyan. Masherep nemen siya pero manloloko kaya huwag kang magkakamali ha!”
“Never again. I love your cousin very much.”
“Maria Isabela Dominguez! Bakit may lalaki kang kasama diyan? Sinong hudas ba iyang sumasagot?”
“Si Isaac ko,” humahagikgik na sabi nito.
“Paano niyang nalaman na nag-uusap tayo.”
“Nandito nga siya at naka-loud speaker itong phone ko.”
“Ahh ganoon? Hoy Isaac Lagdameo, hindi porket mayor ka at kaibigan mo si Jaime Dizon na patay na patay sa akin ay papayagan kitang lokohin ang pinsan ko.” Napahinto na siya nang makarinig nang mga nagtatawanan sa background. “Bakit maraming tao? Sino iyang mga iyan?”
“Hi Charina,” sabi ng boses ng isang lalaki.
“J-Jaime D-Dizon, a-ano j-joke lang naman iyon,” nauutal na sabi niya na ikinatawa lang nito. Muli pa itong nagpasalamat sa kanya sa interview niya bago ibinalik iyon sa pinsan niya. “Ano ba iyan, Belle!”
“Nasa Santuario de Santiago ako. Dito mo na-interview si Jaime. Tumawag ako para sabihing, ikakasal na kami ni Isaac.”
“At hindi mo ako inimbita?”
"Iniimbita kita ngayon kaya nga tumawag ako. Actually last year pa kami kasal sa huwes."
"Aba! Bakit hindi ko alam iyan?"
“Sorry na pinsan. Itong mister ko, biglaan ang pagpapakasal. Isang gabi pagkatapos naming magkaayos, kasal na agad kami kinabukasan. Isa pa, may pamangkin ka na.”
“Talaga?” Nagtampo siya.
“Oo nga. Pasensya ka na ha Hindi ko agad sinabi Kasi naman itong mister ko masyadong clingy at gusto lagi ng out of town."
"Kaya wala kang time para magkuwento sa akin?"
"Sorry na pinsan."
"Hmp! As if may magagawa ako."
"Ikakasal ulit kami sa Simbahan at gusto ko na maid of honor ka."
"Bakit hindi mo naman agad sinabi sa akin?"
"Eh busy ka eh. Saka surprise ‘to sa ‘yo para ma-excite kang umuwi."
“Oh siya, magni-ninang din ako.” Matagal pa silang nag-usap bago sila nagpaalaman. Hindi cash convertible ang leaves nila at may naipon na siyang mahigit limampu sa ilang taon niyang pagtatrabaho kaya gagamitin niya iyon.
Kinabukasan, nagtaka ang mga tao sa paligid sa vibrant mood niya dahil karaniwan ay antok na antok pa siya at magnanakaw ng power nap pagdating sa opisina pero sa araw na iyon ay Miss Sunny Day ang peg niya. Maaga kasi siyang nakatulog at excited na siyang gamitin ang vacation leave niya.
Nang matapos na niya ang mga pending drafts na ine-edit niya ay dumiretso na siya sa opisina ni Hermes. “Hermes,” aniya nang buksan ang pinto.
“Tamang-tama,” masiglang sabi nito na malapad ang pagkakangiti. Mukhang masaya ito o mas tamang sabihing excited ito. Kinumusta na siya nito at saglit na napag-usapan ang lovelife niya.
“Hermes, mag-re-request sana ako.”
“Sure, ano iyon?”
“Plano ko sanang magamit lahat ng naipon kong leave simula sa susunod na buwan kung okay lang.”
Nabura ang ngiti na biglang naging alanganin. "Ahh ehh p-pwede bang huwag muna? I’m afraid I can’t approve of your vacation request."
“Grabe ka naman niyan,” nagtatampong sabi niya sa boss at kaibigang biglang nabahala sa reaksiyon niya.