"BAKIT nga pala wala akong nakikita na kamag- anak ni Sir Ran dito, Jepoy? Mag- isa na lang ba siya? No relatives?" Tanong ni Ashey sa isa sa mga katrabaho sa coffee shop. S'yempre, dapat na siyang magtanong- tanong, para malaman na niya kung nasa'n ang mga Nuevo.
"Dati si Mang Dolfo, isa sa mga tauhan niya rito. Pero sa pagkakaalam ko, hindi naman 'yon ang kamag- anak ni bossing. Kundi, 'yung asawa."
"Patay na raw ang asawa no'n. Bukod do'n sa kamag-anak ni bossing na 'yon, na hindi rin naman namin nakilala,  wala ng napunta rito na kamag- anak ni boss. Pati ang anak ni Mang Dolfo, patay na. Nagpakamatay. Nagalit nga si boss kay Mang Dolfo at hindi man lang binurol ang anak. Hindi napuntahan si bossing."
"H-indi binurol? E, ano? Nilibing na lang?" Kinilabutan yata si Ashey sa nalaman. Ewan niya. Ang creepy lang na inilibing din ng tatay nito si Therese. Ba't ang normal naman yata na maglibing ng patay ng tatay nito?
"Inilibing niya na lang basta. Sa likod ng bahay niya. Si Mang Dolfo kasi, may pagka- weirdo 'yon talaga. Hindi na kami nagtaka na gano'n ang ginawa niya. Ang sabi niya kay bossing, hindi rin naman daw tatanggapin sa simbahan ang bata at nagpakamatay." Dagdag pa ni Jepoy.
"Hindi naman sa hindi tatanggapin yata? Binabasbasan naman din ng pari." Hindi sigurado si Ashey sa hindi tatanggapin sa simbahan. Pero sure siya na binabasbasan at dinadasalan naman din ng pari ang mga nagpakamatay sa katoliko. Ang pagkakaalam naman niya ay katoliko ang estudyante niya. Besides, ang school na tinuturuan niya ay catholic school.
Kibit- balikat lang ang tinugon ng katrabaho niyang si Jepoy sa kaniya. "Nagpapadasal naman si bossing sa kaluluwa ng bata. Hanggang do'n na lang. Wala naman ng nagawa si bossing sa desisyon ng tatay nito."
"Well, glad to know."
"Taga saan ba rito si Mang Dolfo?" Naalala niyang itanong.
Natigil ang pagtsitsismisan nila ni Jepoy nang may pumasok na dalawang customer. Hindi na nasagot tuloy ni Jepoy ang tanong niya. Isang sopistikada na babae na nasa late early 40's siguro, at binatilyo na sa tant'ya ni Ashey ay kinse anyos lang, ang kadarating lang na customers. Napuna kaagad ni Ashey na malikot ang mga mata ng bagets, may suot na mataas ang grado na salamin sa mata. May sukbit na DSLR camera sa leeg. Mukhang mag-ina ang dalawa. 'Pag ganitong oras ang patay-oras kung tawagin nila sa coffee shop. Paisa-isa na lang ang pumapasok na customer. Kaya silang tatlo na lang ng dalawang bagong pasok na customers ang naiwan. Si Jepoy ang magse- serve ng order at nag- break time si Erwin.
"Miss, dripp coffee latté, please." May magiliw na ngiti na order sa kaniya ng sopistikadang ginang.
"Coming mam," nakangiting tugon din naman niya.
"Ang tigas ng ulo mong bata ka. Pagod na 'ko sa adventure na sinasabi mo ah," pinagagalitan ng ginang ang bata at naririnig 'yon ni Ashey mula sa inuupuan niyang counter. Ang bata ay tahimik lang. Nililikot pa rin nito ang mga mata sa paligid habang patuloy na pinagagalitan ng kasama.
Maya-maya pa ay nagtama ang mga mata nila ng binatilyo..
"It's you!" Sabi nito kay Ashey bigla. Nanlaki ang mata ng binatilyo sa kaniya, tinuro pa siya ng hintuturo. "Mommy, it's her!" Sabi nito sa kasama. Tumingin sa kaniya ang ginang at ngumiti lang na parang nahihiya at humihingi ng pasens'ya sa kaniya. Isa lang ang sigurado ni Ashey, hindi na bago sa ginang ang kinikilos mg anak nito.
Si Ashey naman ay napakunot-noo. Hindi niya alam ang ire- react, lalo na at lumabas na si Jepoy, dala ang order ng customers. Lalo na nang marinig niya ang sumunod na sinabi ng binatilyo..
"It's her! I knew it! Patay na siya! Ghost ka na!"
"Ssshh, Xian, where is your manners?!" Pinagalitan naman ng babae ang anak nga nito, base sa pagkakatawag ng binatilyo na mommy kanina.
"HEY, Xian, Lian.. what's up?" Bati ni Randall sa mag- ina, na naabutan niya sa coffee shop.
"Randall, hi!" Nginitian siya ni Lian. "Mauuna na kami ni Xian. Alam mo na.. kung ano- ano ang sinasabi nito talaga. Pasensiya ka na ulit, miss ah.." Sulyap ng ginang kay Ashey. Tumango lang sina Randall at Ashey bilang tugon dito. Hindi na inawat ni Randall na umalis ang mga 'to. Ang binatilyo na si Xian ay sinenyasan si Randall na yumuko, at may ibinulong sa boss nila. Hindi 'yon nakaligtas sa paningin ni Ashey.
"Maloko talaga ang bata na 'yon. Pasens'ya ka na ah," hinging- pasens'ya ni Randall kay Ashey. Tumango lang naman ang huli.
"Okay lang."
"Pero may third eye talaga 'yon si Xian. Maraming beses na siyang nakatulong sa paglutas ng kaso ng tatay niyang abogado." Ang sinabi na 'yon ni Jepoy ay kumuha ng interes kay Ashey. Kaya lang, magmumukha siyang eager to fishing info 'pag tinanong niya 'to ngayon. Nandito pa naman ang boss nila. She made a mental note na alalamin niya kung sa'n nakatira sa lugar na 'to ang mag- ina. Baka matulungan siya ng bata na mahanap ang bangkay niya.
 "Natakot ka ba kay Xian?" Tanong ni Randall sa kaniya. Umiling siya.
"H-indi naman. Nagulat lang." Totoong nagulat lang naman si Ashey talaga. Pero kung gano'n pala na nakakatulong ito sa paglutas ng kaso sa ama, baka p'wede rin niyang hilingin na tulungan siya nito sa paghahanap ng bangkay niya.
"Kahit ako, nagulat. Hindi pa naman nagsasalita 'yon ng gano'n 'pag hindi siya sigurado," Randall said that, with obvious tone na nagtataka ito. Na parang sinasabi kay Ashey na, baka nga patay na siya. O baka praning lang talaga si Ashey. Napraning sa saglit na eksena kanina. Bakit naman kasi iisipin ni Randall 'yon? Sa kasalukuyan na panahon kung saan moderno na ang lahat, papaniwalaan pa ba nito na may nabubuhay na patay sa mundo?
"Naisip ko nga, wala namang patay na kasingganda mo. Patay ka lang kung manamit talaga.. papatay ng daga na mata- trap sa haba ng palda mo." Kita'm? Heto na naman ang mapang- asar na boss niya't tumirada na!
"Hayaan niyo po kamahalan, mamimili po ako ng bagong damit bukas. Sahod namin 'di ba?" Ngumisi lang si Randall sa kaniya bilang tugon. Naisip na ni Ashey talaga actually, na mamili ng bagong damit at palagi siyang niloloko ng boss niya sa klase ng pananamit niya. Hindi yata sanay ang boss niya na walang nakikitang skin sa mga babae. Hindi siya nakikita nito bilang babae.. yata? Kaya lagi siyang inaasar.
"Sakto! Ipag- drive na kita bukas. Pa- bayan din naman ako at may kakausapin na client."
"Awtsu, ipagda- drive.. o, ide- date? Nahiya ka pa na mag- aya, Santillan." Biro niya rito. Pampagaan lang ng mood niya na kanina ay bumigat ng dahil kay Xian.
"Date? Ang baduy no'n oy! Date mo your face!" Nag- make face pa si Randall sa kaniya. She just smiled.
"Bossing, bagay naman kayo ni Ashey. Lalo na kung papalitan na talaga ni Ashey ang istilo ng pananamit niya," Biro ni Jepoy. Ang pananamit niya na naman ang napagdiskitahan!
"In her dreams! Hindi pa 'ko nauubusan ng reserba!" Mayabang na sabi pa naman ng boss nila.
"Hoy, ibahin mo 'ko sa mga reserba mo, Santillan. Baka kainin mo 'yang sinasabi mo na 'In your dreams' kapag hindi kita pinansin sa mga susunod na araw." Kinindatan niya si Randall. Na tumawa lang ng malakas! Kundi ba naman impakto talaga!
"Talaga lang ha? Kung mangyayari 'yang sinasabi mo, hindi ako papayag. Hindi ako papayag na pansinin mo. Alam mo kung bakit?"
"Pick up line ba 'yan?" Tinaasan niya 'to ng kilay. Hindi na siya dapat magtiwala sa boss niya. Walang matino na sinasabi 'to 'pag siya ang kausap. Lahat ay puro kalokohan!
"Hey! Dapat, 'bakit' ang sasabihin mo!"
"O, siya, bakeeet?" May baon pa palang pick up line ang boss niya.
"Dahil ang papayagan ko lang, maging boyfriend mo.." Hindi na halos marinig ni Ashey ang tawa ni Jepoy at panunukso, sa lakas ng kabog ng dibdib niya. Boyfriend? Kailan ba no'ng huli niyang maalala na nag- e- exist pa ang salitang 'yon? Ni minsan sa buhay niya, hindi pa siya nagka- boyfriend..
"Boyfriend mo.. sa panaginip!" Tuwang- tuwa sa kalokohan niya si Randall. B'wisit na buwisit naman si Ashey ulit sa amo. Lumabas siya sa counter at sa inis, tinapakan niya ang white kicks nito. Lintik lang ang walang ganti! Ang puting sapatos ay 'nabinyagan', literal. Maputik pa naman sa pathway ng coffee shop ni Randall at mahalaman, na dinidiligan ng hardinero every morning.
"Owshi!" Natawa siya sa itsura ni Randall. Habang gulat na tinitigan nito ang sariling sapatos. Hindi naman napaghandaan ni Ashey ang bagong kalokohan na naisip ng boss niya-- hinigit siya nito sa bewang at binuhat na parang sako! At inihagis siya leather sofa ng coffee shop!
"Grrr! Ang harot mo talaga, Santillan!"
"Pogi naman!" Ang malakas na halakhak nito ang pumuno sa buong coffee shop. Kasabay ng pagkakant'yawan sa kanila ng mga tauhan nito. Naging constant na sila na katuwaan ng mga 'to, sa totoo lang. Dahil sa kagagawan ng boss nila-- boss nilang walang tatalo sa kaharutan! Ang sabi naman kay Ashey ng lahat, hindi raw ganito ang boss nila sa dating kahera ro'n. Ewan daw nila ba't sa kaniya saksakan ng harot. Siguro dahil sa first encounter nila na nakita niya ang namumukol na *toot* nito.
"Uy, namumula ka ah, mukhang may naaalala ang ale!" Nagtaas- baba pa ang kilay ni Randall habang binubuska siya.
"B'wisit ka talaga!" Habol niya 'to ng sarili niyang sapatos, pupukulin niya 'to talaga maitago lang ang pag- iinit ng pisngi niya sa naalala na eksena na 'yon! Kung bakit kasi hindi maalis sa isip niya ang nagmamalaking parte ng katawan nito! Gano'n ba 'pag virgin? Gah, daig pa niya ang virgin na tigang!
"Wait, don't do that!" Natatawa pa na awat sa kaniya ng boss niya. Na- corner na niya 'to sa azotea ng coffee shop. Buntonghininga na isinuot na ulit ni Ashey ang sapatos. Nakakainis lang ang boss niya, pero mas nakakainis siya. Kahit kasi mapang- asar 'to, 'pag tinititigan naman niya ay g'wapong- g'wapo siya. How this farmer manage to look yummy, kahit pawis na pawis na? Oo, pawis na pawis na 'to gawa ng paghahabulan nila. Pawis na pawis, yet, mukha pa rin mabango. Nasaan ang hustisya ro'n? Samantalang siya dahil morena, sigurado siya na mukha na siyang bilasa! Humihingal na naupo na lang siya sa mga isa sa upuan do'n at tinigilan na'ng pagmasdan ang boss niya.
"Ashey," humihingal din si Randall no'ng pukawin ang atensyon niya. Habol din ang hininga niya na nilingon ang boss..
"What if.. patay ka na ngang talaga?" Seryoso ang tono ni Randall, pero wari'y nagtatanong lang talaga about what if.. one of million what if's sa mundo..
"Sa'yo ko dapat itanong 'yan, hindi ba?" Naisip niyang ireverse ang tanong nito. "What if, patay na nga ako? Ano ang unang magiging reaksyon mo?"
Tumawa si Randall. S'yempre, 'pag nalaman nito 'yon, baka nga tatawa talaga. Tatawa at hindi maniniwala. Sino ba naman nga kasi ang maniniwala? Dead should be breatheless, hindi tulad niya na hapo pa ngayon sa pagtakbo nila, malinaw na may hininga.
"Maybe, tatawa? pero kung totoo man 'yon, sinisigurado ko naman sa'yo na.. makakasama mo 'ko sa paghahanap ng misyon mo rito. Kung totoo kasi at nandito ka pa, so, may mission ka? Unfinished business?"
Nagulat siya sa sinabi nito, hindi lang siya nagpahalata. "What if, yes?" Ilang segundo na naman silang tahimik lang na nagtitigan ng boss niya. Malapit na ngang mabilang ni Ashey ang pilik- mata ni Randall, napapadalas kasi ang pagkakatitigan nila.. tulad ngayon..
"Baka mamamatay na rin ako.."
"Sa kakatawa?" Sabay silang natawa sa sinabi niya. Hindi naman malayo na mamatay sa kakatawa ang boss niya at mula nang dumating siya sa farm nito, ang nakakalokong ngisi, malapad na ngiti at halakhak nito ay nanging constant na sa paningin niya. Kabisado na nga rin ni Ashey ang pagpapalit- palit ng kulay ng brace nito. Not to mention, the dimples! Maliliit na biloy na nagpadagdag lang sa ka- g'wapuhan ng boss niya..
"Sige kunwari patay na nga 'ko. Ano na lang ang gagawin mo 'pag sinabi kong.. alam kong patay na 'ko, patay na patay sa'yo.." Bulong na lang ni Ashey sa sarili.