เมืองไทย...กรุงเทพฯ ...
“อะไรนะคะพี่เพชร? ให้สีดาเดินทางไปปารีส ด่วน!! เพื่อ?”
“เบอร์นาร์ดอยากเห็นตัวอย่างผ้าอย่างที่พี่เกริ่นไปบ้างแล้ว พร้อมกับรูปแบบชุดที่สีดาออกแบบไว้น่ะ เขา Ok หากคุยกันรู้เรื่อง...ก็เซ็นสัญญาได้เลย” เพชรนลินพูดพร้อมกับยิ้ม หากเซ็นสัญญากับเบอร์นาร์ดได้ เธอมีแต่รวยกับรวย
“พี่เพชรไม่ไปเองเหรอคะ? พี่เพชรเป็นเจ้าของแล้วให้สีดาเซ็นเอกสารแทนได้เหรอ”
“พี่รู้เรื่องแบบชุดของสีดาที่ไหนกันล่ะ!! แล้วจะไปอธิบายยังไงให้ฝรั่งเข้าใจ ถึงเจ้าของจะเป็นคนไทยแต่ก็ลูกครึ่งอีกนั่นแหละ กลัวไปสปีคใส่เขาแล้วฟังกันไม่รู้เรื่อง หรือไม่ก็เข้าใจไปคนละแนว ชวดงานนี้พี่เสียดายแย่เลย”
“แล้วหากสีดาทำพลาดล่ะ พี่เพชรไม่เสียดายแย่เหรอคะ” หญิงสาวยิ้มแหยๆ หากเธอพลาดล่ะ ยิ่งเป็นคนมุทะลุอยู่ด้วย หากหมอนั่นพูดไม่เข้าหู มีฉะ!!
“เห้อ!! พี่ก็ภาวนาช่วยไง...ขอให้สีดาทำสำเร็จ...แต่จะให้ไปเองมันพูดยากนี่สิ” เพชรนลินยอมรับ ให้เธอไปอธิบายความซับซ้อน การดีไซน์มันเป็นศาสตร์ที่เธอไม่เคยเข้าใจ เป็นได้แค่นายทุนนั่นแหละดีที่สุด ให้คนออกแบบพรีเซ้นต์เอง หากพลาดก็คงต้องยอมรับ เมื่อคงมีคู่แข่งอีกไม่น้อย เมื่อเบอร์นาร์ดเปิดโอกาสให้คนภายนอกได้มีการนำเสนอครั้งแรก เพชรนลินไม่รู้ว่าทำไมเขาเจาะจงบริษัทของเธอ มันไม่ได้เปิดกว้างเหมือนที่เจ้าตัวคิด
“ก็ได้ค่ะ สีดาจะพยายาม” หญิงสาวยอมรับภารกิจใหญ่อย่างจำยอม เธอไม่รู้ว่าการเดินทางไปฝรั่งเศสครั้งนี้เป็นการเปลี่ยนแปลงชีวิตของเธอแบบพลิกคว่ำคะมำหงาย เธอจะได้เจอกับสองบุรุษที่เคยพูดหยอกเย้ากับคนรอบตัว หากเจอกันจังๆ หญิงสาวจะยังยืนยันคำเดิมหรือไม่ เมื่อทศกัณฐ์ตรงข้ามกับทศกัณฐ์ในวรรณคดี เขาเป็นผู้ชายที่เธอน่าจะเกลียดเชียวแหละ
หญิงสาวกลับไปเตรียมปรู๊ฟที่จะไปพรีเซ้นต์ ผ้าไทยหลากชนิดที่เธอเตรียมไว้ เธองงกับแนวคิดของบริษัทยักษ์ใหญ่เหมือนกัน เขาจะเอาผ้าไทยลวดลายงดงามไปทำชุดชั้นใน ซ่อนไว้ใต้เสื้อผ้าภายนอก แล้วมันจะเกิดประโยชน์อะไรล่ะ? แต่...เมื่อมันเป็นหนทางทำเงินให้บริษัทที่ตัวเองทำอยู่ สีดาก็ต้องเสี่ยงลองดู เธอตัดเย็บชุดชั้นใน โดยใช้ผ้าไหมไทยผืนที่ขอมาจากยายสายหยุดที่เลือกสีสันอ่อนๆ กับรูปทรงพื้นฐานเพราะคิดว่ามันซ่อนอยู่ด้านในเสื้อผ้า หลังเสร็จงานเธอมองผลงานชิ้นนั้นด้วยความภาคภูมิใจ มันออกมาสวยเหลือเชื่อ!! หรือว่าเธอดูถูกระดับความคิดของบริษัทชั้นนำนั่นเกินไปนะ เขาอาจจะมองเห็นอะไรที่กว้างมากกว่าสายตาเธอเห็น มันเป็นไอเดียบรรเจิด ที่พุ่งปราดออกมาจากก้นบึ้ง... จนต้องร่างแบบในความคิดลงในกระดาษ เธอเขียนเส้นสายด้วยความคิดที่ผุดขึ้นมาปุดๆ หลั่งไหลปรี่...เหมือนตาน้ำแตก พอเริ่มเมื่อย จึงพึ่งรู้ว่าหลังจากเธอขีดๆ เขี่ยๆ เธอได้ชุดที่ผสมกลมกลืนกับชุดชั้นในชิ้นนี้นับ10ชุด!! เหลือเชื่อจริงๆ
“สีดา...ตั๋วกับที่พัก...โชคดีนะ อย่าทำให้พี่ผิดหวังล่ะ” เพชรนลินเดินย้อนกลับมาอีกครั้งหลังให้เลขานุการไปจัดการจองตั๋วเครื่องบินให้ลูกน้องสาว เธอเหลือบมองกองกระดาษข้างตัวของสีดาด้วยความสนใจ หลังเธอหยิบขึ้นมาดูก็ต้องอุทานเสียงหลง!! มันเป็นชุดที่เธอไม่คิดมาก่อน การประยุกต์ของสีดา จับชั้นในที่ออกแบบไว้ มามิกซ์แอนด์แมทช์กับบรรดาชุดที่ตัวเองมีอยู่ มันเป็นองค์ประกอบที่ลงตัวเสียจนเธอนึกทึ่ง
“โห!! เลิศม๊าก...ขอให้การเจรจาครั้งนี้สำเร็จทีเถอะ เรามาต่อยอดได้เยอะแยะ พี่ขอเก็บพวกนี้ไว้ก่อนนะสีดา...หากฝันเป็นจริงฤดูกาลหน้า... เราจะไปเหยียบปารีสกัน...ในฐานะดีไซเนอร์ พี่ว่ามันน่าจะได้รับการตอบรับเป็นอย่างดีแน่ๆ”
ในฐานะนายทุน เพชรนลินคิดว่าคอลเลคชั่นชุดนี้ต้องปัง!! เมื่อมีฐานคือเบอร์นาร์ด หากทำสำเร็จ เธอต่อยอดได้อีกนับเท่า ไหนจะได้เงินกับการร่วมงานกับแบรนด์ระดับโลก แล้วเธอยังสามารถโปรโมทชุดสวยๆ ที่ตัวเองมีได้อีก...ฝันครั้งนี้มันสวยหรูเสียจนอดไม่ได้ที่จะฝันเฟื่อง ขอแค่สีดาทำได้...ทุกอย่างที่วาดฝันไว้...มันจะเป็นความจริง...เงินทองกองอยู่ตรงหน้าแล้ว ที่เหลือก็แค่ลุ้น!!
หญิงสาวยิ้มแหยๆ เธอไม่ค่อยมั่นใจสักนิด แต่เมื่อเพชรนลินเห็นดีเห็นงามด้วย...เธอก็คงต้องลอง
วันรุ่งขึ้นสีดาเดินทางมาท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ เธอพร้อมที่จะเดินทาง...12 ชั่วโมงข้างหน้าคือสนามรบครั้งสำคัญ เธอจะพบเจอกับอะไรบ้างยังไม่รู้... รู้แค่ว่าสีดาไม่ได้รู้สึกกลัวเหมือนเคย เธอจะไม่กดดันตัวเอง หากทำได้ก็คือกำไร หากทำไม่สำเร็จ มันจะเป็นแค่ประสบการณ์ที่สั่งสมไว้ในหัวสมองของเธอเอง
หญิงสาวกางสมุดสเกตไว้บนหน้าตัก เธอร่างแบบไว้คร่าวๆ ลงในหน้ากระดาษ ใช้เวลาว่างระหว่างเดินทางให้เกิดประโยชน์ เมื่อไฟมาสมองเปิด กว่าจะถึงสนามบินชาร์ลส์ เดอ โกลเธอก็ได้แบบชุดเก๋ๆ มาอีกนับสิบ...หญิงสาวคลี่ยิ้มมองผ่านหน้าต่างเครื่องบินมองหลังคาบ้านรูปทรงแปลกตาด้วยแววตาระยิบระยับ ช่วงเวลาของการเดินทางสิ้นสุดลงสักที นกเหล็กที่เธออาศัยนั่งมาตลอด 12 ชั่วโมงกำลังแลนดิ้งลงยังพื้นสนามบินชาร์ลส์ เดอ โกลได้อย่างปลอดภัย
ขั้นตอนการผ่านตม. เธอผ่านฉลุย...เมื่อไม่มีอะไรน่าสงสัย ไม่มีสิ่งของที่ห้ามนำเข้าประเทศ เธอลากกระเป๋าเดินทางออกมาตามทาง พลางมองหาคนที่จะมารับ เมื่อเพชรนลินติดต่อประสานงานกับเบอร์นาร์ดไว้ให้ เขาจะส่งคนมารับแล้วพาเธอไปที่พัก เพื่อวันรุ่งขึ้นเธอจะได้เขาไปพรีเซ้นต์งานกับเบอร์นาร์ดโดยตรง
ไม่ว่าสีดาจะไปเยือนที่ไหน เธอมักจะตกเป็นเป้าสายตาเสมอ ผู้หญิงรูปร่างโปร่งระหงกับแบบเสื้อผ้าที่แปลกตา วันนี้เธอมาในชุดที่เกือบจะเป็นชุดไทย เมื่อสวมผ้าไทยลายไทยตัดเย็บคล้ายๆ ผ้าถุงแต่เป็นกระโปรงสั้นเข้ารูปแทน กับเสื้อลูกไม้ระบายที่ช่วงเอว มันทำให้เธอดูแปลกตาแต่สวยในสายตาฝรั่ง มันจึงไม่แปลกที่จะมีผู้ชายหลายคนเหลียวมอง
“ไม่ได้เปิดก้น เปิดอก ทำไมมองกันจนเหลียวหลังนะ” หญิงสาวย่นจมูก บิดปากยู่ยี่ บ่นพึมพำเมื่อหนุ่มๆ ฝรั่งในท่าอากาศยาน เหลียวมองเธอจนเดินสะดุด
หญิงสาวชะเง้อชะแง้มองหาคนที่มารับ เธอเพลียเพราะการเดินทาง จนอยากจะหลับสักงีบ ก็ถ่างตาร่างแบบมาตลอด12 ชั่วโมง เวลานี้ระบบในร่างกายเธอจึงรวน แล้วอยากพักผ่อนเต็มที่
วานรคลี่ยิ้ม นางสีดาของพระรามมาเยือนปารีสในลุคที่หากพญายักษ์เห็นจังๆ คงไม่คิดจะปล่อยให้เธอลอยนวลกลับประเทศไทยแบบเดิมแน่...เมื่อเธอสวยสมคำร่ำลือ...
ชายหนุ่มยกกระดาษแผ่นโตในมือขึ้นชู เขาโบกไปมาพอให้หญิงสาวสะคราญโฉมตรงหน้า ระยะ300 เมตรมองเห็น
Welcome to Paris... miss sida rajapruk.
หญิงสาวพ่นลมหายใจแรงๆ เธอมองเห็นป้ายที่ผู้ชายคนหนึ่งถือชูไว้สูงๆ จึงรีบลากกระเป๋าเดินทางเข้าไปหาทันที เธออยากนอน...
“I am sida… You get me. เธอถามเขาเมื่อเดินไปใกล้ๆ
วานรยิ้มกว้าง...ยิ่งเข้ามาใกล้ๆ หญิงสาวยิ่งสวยเด่นจนเขาสะพึง!! งานนี้พญายักษ์อย่างเจ้านายไม่รอดแน่ๆ ก็นางสีดาสวยหยาดฟ้ามาดินขนาดนี้ ทศกัณฐ์จอมเจ้าชู้จะดิ้นหลุดได้อย่างไร?