BODCT-6
CALDWILL ENZO
WALA kaming kibuan hanggang sa makauwi kami sa mansion ko. Atat na atat na rin akong panoorin ang laman nitong tape! Diretso ako agad sa loob ng kuwarto ko pagkapasok ko sa mansion. Kinuha ko agad ang laptop at isinaksak ang tape rito. I badly need to see what's inside of this. Ilang saglit pa at nag-play na ito. I frowned when I saw Calvin's bedroom. I know, kuwarto niya ito sa condo niya. How can I forget my own bedroom design for him.
"This is nonsense!" I retorted.
I was about to remove the disk when someone spoke. He was sitting on the edge and he looks so sick. I froze and then afterwards I let it play.
"Hi Kuya! Brother? Whatever! You just like me to call you, Kuya. Yeah! Halata na ba sa itsura ko na malapit na ang dead end ko? I know you do. You're the best doctor that I ever had." He paused.
My heart melts. Bahagya pa akong napaayos sa pag-upo at halos idikit ko na ang mukha ko sa screen. His jokes made me smiled bitterly. Nagsimula na siyang maiyak at hindi ko alam kung dapat ko pa ba panoorin ito.
"So gay Calvin!" tila naiinis ko pang sambit.
"Kuya..." His voice broke. I miss him calling me that way even if I am just fifteen seconds older to him.
"Kuya I am so sorry..." I close my fist. I tried not to get emotional.
"Sorry kung naging matigas ang ulo ko. Sorry if I did that to you."
Nakaramdam ako ng galit sa narinig ko. He was the one who planned this. I close my laptop and massage my forehead.
"Kuya please take care of her..."
I frowned again and open my laptop. He almost lost his breath while crying continuously. I gritted my teeth. He sobs.
"I love her so much. She's the only one I cared the most. Please Caldwill. I am begging you." Mariin akong napakagat ng labi. And hell! He made me cried again for the second time!
"That's ridiculous Calvin!" angal ko at pinunasan ang luha ko.
"Please Caldwill I am begging you. Sa iyo lang ako may tiwala. Panatag ako kung sa iyo siya mapupunta kuya. Hindi siya mahirap mahalin dahil alam ko na alam mo na sa iyo talaga siya nararapat." Napatayo ako!
I am hella frustrated right now! He's dragging me to the kind of situation where is new to me! How will I do that! I don't even know the whole process of being a married man! Eh? Are you a formula Caldwill? Oh! Damn it! Hindi ito madali! Hindi naman ito kagaya ng isang sakit na kailangang lapatan ng lunas para matapos ang paghihirap! Just wow! Ang pag-aasawa ay pang habambuhay! That's fucking lifetime! Napabalik-balik ako nang lakad. I've notice the video stop.
"For Christ's sake Calvin! You're really giving me a hard time in here! Always!"
Napahilamos ako ng mukha gamit ang mga palad ko. This is the worst nightmare I've ever had! I grab my phone and step outside. I was about to go downstairs but my phone rang. Sinagot ko agad without looking at the screen.
"Now what!?" singal ko agad.
"I swear Caldwill, mababatukan talaga kita!" she answered.
Laglag ang panga ko at ngalingaling tiningnan ang screen ng aking cell phone.
"Oh shit! I mean, mom!" I answered again.
"That little stupid mouth of yours Caldwill!" Now she's starting to nag at me.
"Ma, I'm sorry. I thought it was Elena, okay? I miss you Ma. Why'd you call?" paglalambing ko pa at napasuntok sa ere.
Damn! I almost yelled my mom. I think, nagawa ko nga. I think she's raising her eyebrows on me.
"Mababatukan talaga kita kapag nakauwi na ako riyan. You should treat good Elena. Ganyan din ba ang pagtrato mo sa asawa mo!?" Nalaglag ang panga ko sa litanya ng aking Mama.
"You knew!?" hindi makapaniwala kong sambit.
God! You've got to be kidding on me right now.
"Of course you can't hide anything from me because I am your mother. You kept her for almost a year!? My god Caldwill! What's wrong with you!?" Bahagya ko pang inilayo ang phone sa aking tainga.
She's angry and I know that. She's too excited to see me in the church, wearing tuxedo, watching my wife walking in the aisle. But the fact is? Hindi iyon ang nangyari.
Now she's hysterical knowing that I kept my wife to her. Did I just spill the word 'Wife'?!
"Ma, I can explain to you everything. It's hard to talk to you on the phone," pagdadahilan ko at sumandal sa pinto ng kuwarto ko.
"Then I will visit you there as soon as possible!" she answered.
"What? Ma, I am your doctor at bawal sa iyo ang bumiyahe."
Napatayo ako ng tuwid nang marinig ko iyon.
"Excuse me doctor but I am not your patient because you're a hematologist. Hmp!" Laglag na naman ang panga ko sa isinagot ng aking Mama.
"Ma, listen to–Ma!"
Damn it! Pinatayan ako ng telepono. Napahilot ako sa aking sintido at napababa na ng hagdan.
"Have you seen Marinel?" I asked Ivan ng maalala ko iyon. Naisama ko pala siya rito pauwi. Bahagya pang kumunot ang noo nito.
"I don't know her, sir." Napatampal ako sa aking noo.
"I mean my wife!" ulit ko pa.
"Oh, kanina pa po umalis," ani Ivan.
Just great! Now I badly need her to help me explain this to my mom. Pasaway ka talaga Calvin!
MARINEL
HALOS hindi ako magkamayaw sa pag-iyak nang makauwi ako sa inuupahan kong apartment. Ngayon lang nag-sink in sa utak ko lahat nang sinabi ni Andy tungkol sa kasalang naganap sa amin ni Caldwill. Hindi ko matanggap na sila pa talaga ang gumawa ng kalokohang ito. Nainsulto pa ako ni Caldwill dahil sa ginawa nila. Si Nica, na best friend ko ay nagawa akong paglihiman ng ganito. Wala man lang akong kahina-hinala na ito pala ang mangyayari sa akin. Ang sakit lang isipin na bakit sa ganito pang paraan. Hindi naman ako ganoon ka desperada na makahanap agad ng magmamahal sa akin. Tinanggalan nila ako ng karapatang mamimili ng mamahalin. Masakit sa loob kong kinuha ang laptop na nasa drawer ko, pati na ang tape na ibinigay sa akin ni Andy. Hindi ko alam kung ano ang posibleng laman nito pero kailangan ko pa rin itong panoorin. Ipinasok ko iyong tape at hinintay na mag-play ito. Ilang segundo rin akong napatitig lang sa monitor habang pinupunasan ang aking mga luha. Natutop ko ang aking bibig nang makita ko ang mismong kuwarto ni Enzo. Hindi ko na naman napigilan ang aking sarili na maiyak ng husto. Ilang segundo pa at kita ko na ang pag-upo niya sa kama. Matamlay ang mukha niya at halatang hindi na talaga maganda ang pakiramdam. Naiyak ako ng husto. Pakiramdam ko'y buhay na buhay siya sa harapan ko. Mas na-miss ko siya ng husto. Bumalik sa akin ang lahat ng sakit ng pagkawala niya.