เตมินทร์ส่งแก้วน้ำอัดลมให้กับคนยืนเคียง เธอรับมาแล้วรอให้เขาจ่ายเงินเรียบร้อย สองร่างก้าวเข้าสู่โรงหนัง จันทร์จิราทรุดกายลงบนเบาะเคียงข้าง กลางเรื่องอากาศหนาว เขารีบถอดเสื้อแขนยาวตัวนอกมาคลุมให้
“ขอบคุณมากนะคะ” เธอบอกเสียงเบา แล้วจอภาพเบื้องหน้าต่อ
เขาและเธอออกจากโรงหลังผ่านไปราวสองชั่วโมง จันทร์จิราชวนพูดคุยเกี่ยวกับหนังที่เข้าไปดู เตมินทร์ยิ้มกว้าง ดูเหมือนเธอกำลังเปิดใจให้เขาเรื่อยๆ การที่ยอมมาดูหนังด้วยกันแบบนี้ ก็เท่ากับว่าจันทร์จิราอาจยอมรับและคบหากับเขาในที่สุด
“ไปทานอะไรดีครับวันนี้”
“ทานอะไรดีล่ะคะ”
“ผมให้คุณเลือกร้านก็แล้วกัน”
หญิงสาวครุ่นคิดแล้วคว้าข้อมืออีกฝ่าย พาเดินไปด้วยกันที่ร้านส้มตำ ทำเอาชายหนุ่มระบายลมหายใจ เพราะเขากินเผ็ดไม่เก่ง
“ทานร้านนี้เหรอครับ” เขาถามเสียงอ่อย
“ใช่ค่ะ” คนตัวเล็กขมวดคิ้ว “ทำไมเหรอคะ หรือคุณไม่ชอบ”
“ชอบสิครับชอบ”
ใบหน้าคมเข้มแดงจัดหลังก้าวออกมาจากร้านอาหาร ทำเอาอีกคนกลั้นขำไม่หยุด เธอสั่งอาหารไม่เผ็ดให้แล้วใครจะคิดว่าเขาจะกินส้มตำเผ็ดๆ เช่นเดียวกับเธอ
“ฉันสั่งไม่เผ็ดให้แล้วนะคะ”
“ผมอยากทานของที่คุณชอบบ้างน่ะสิครับ”
เธอระบายยิ้ม “ไม่ได้ก็ไม่ต้องฝืนสิคะ”
“ครับ คราวหน้าผมจะไม่กินอีกแล้วครับ”
รถจอดเทียบหน้า คนสวยก้าวลงมาแล้วโบกมือให้ เธอเดินเข้าสู่ตัวบ้านมองไปเห็นน้องสาวนั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ สูดน้ำมูก น้ำตาไหลพราก ในนั้นมีซีรีย์เกาหลีกำลังเล่นอยู่ คนเป็นพี่ส่ายหน้า
“เอาอีกแล้วนะเรา ดูซีรีย์แล้วน้ำตาแตกตลอด”
“มันเศร้ามากเลยพี่จัน”
สีหน้าพี่ทำให้เธอหวาดหวั่น ในใจรู้ดีว่าความรักของตนไม่มีทางเป็นไปได้ คงอยู่แค่เพียงสถานะของเจ้านายลูกน้องเท่านั้น ไม่เป็นไรหากพี่และเขามีความสุขก็ดีใจแล้ว มันเศร้าเสียจนเธอต้องมาดูซีรีย์เกาหลีเพื่อกลบเกลื่อนน้ำตาตัวเองเอาไว้เลยทีเดียว
“เฮ้อ...” คนเป็นพี่ถอนหายใจ น้องเลยเงยหน้าสบตา
“เป็นอะไรพี่จัน”
“นึกว่าจีจะรอพี่กลับมา ใจจดใจจ่อ ที่ไหนได้มานั่งดูซีรีย์คนเดียว”
จิรัสยารีบกอดพี่เอาใจ “ก็จีคิดว่าพี่จันคงมีความสุข”
คนเป็นพี่ย่นจมูก
“พี่แค่อยากให้จีหน้าที่การงานมั่นคง ถ้าพี่ทำดีกับเจ้านายเรา”
หญิงสาวผละห่างแล้วขมวดคิ้ว “พี่ไม่ชอบคุณเตมินทร์เลยเหรอ”
เธอส่ายหน้า “พี่ไม่รู้สึกอะไรเลย นอกจากความสนิทสนมแบบเพื่อน”
จิรัสยานิ่งงัน “แล้วพี่จันทำไมถึงยอมไปเที่ยวกับคุณเตมินทร์ตั้งหลายครั้ง”
จันทร์จิราเม้มริมฝีปากสีหน้าเครียด แค่ต้องการใครสักคนเพื่อคลายความเจ็บในหัวใจเท่านั้น
“พี่แค่อยากลองเปิดใจให้ใครดูบ้าง เห็นจีสนับสนุนคุณเตมินทร์ แล้วเขาก็สุภาพบุรุษมากทีเดียว”
“แล้วทำไมพี่จีถึงไม่ลองคบกับเขาดูล่ะคะ”
หัวใจมันฝืนไม่ได้ เธอแน่ใจความรู้สึกตัวเองดี
“เพราะพี่รักคนอื่นอยู่”
คนฟังนิ่งงันไป
“เดม่อนมาทำงานที่เมืองไทยแล้ว พี่ไม่ต้องรอเขาอีกต่อไป เขาจะมาอยู่ที่เมืองไทยยาว และเขาบอกว่าจะขอพี่แต่งงาน”
คนเป็นน้องกุมมือพี่ไว้ เธอรู้จักเดม่อนดี ผู้ชายคนนี้คุยกับพี่สาวแทบทุกวัน แต่เขาแทบไม่เคยมาเมืองไทย เลยทำให้พี่จันท้อ คิดหาคนอื่นเข้ามาในชีวิต ไม่คิดว่าเจ้านายเธอจะกลายเป็นคนนั้น เห็นพี่บอกว่าเดม่อนเงียบไปเกือบอาทิตย์ สุดท้ายแล้วกลับกลายเป็นข่าวดีว่าจะเดินทางมาเมืองไทย แบบนี้คุณเตมินทร์ไม่อกหักแย่เหรอ
“แล้วกับคุณเตมินทร์จะทำยังไงล่ะพี่จัน”
“เรายังไม่ได้คบหากัน พี่มีสิทธิ์เลือกนะจี”
จิรัสยาไม่อาจทัดท้าน เรื่องความรู้สึกสองคนเธอไม่คิดก้าวก่าย หวังแค่เจ้านายจะไม่คิดขุ่นเคืองที่พี่ให้ความหวัง
“จีเข้าใจแล้วค่ะพี่จัน”
จันทร์จิราลุกยืน แล้วขึ้นชั้นสอง เธอมองตามพี่สาวแววตาหม่น ต่อให้พี่กับเจ้านายไม่ได้คบหากัน แต่ใช่ว่าเรื่องระหว่างเธอกับเจ้านายจะกลายเป็นจริงได้