ร่างบางยืนมองตนเองหน้ากระจก สำรวจความเรียบร้อยแล้วหยิบกระเป๋าขึ้นสะพายไหล่ เดินทางไปทำงาน เมื่อเปิดประตูห้องเห็นเจ้านายกำลังกอดอกครุ่นคิดบางอย่าง เธอวางแฟ้มเอกสารไว้ตรงหน้าเพื่อรอให้เขาเซ็น เขาจรดปากกาแล้วชะงักช้อนสายตามองเลขา“จิรัสยา ผมมีอะไรอยากขอให้ช่วยหน่อย” เตมินทร์เปรย ทำเอาคนถูกขอร้องใจเต้น“อยากให้จีช่วยอะไรคะเจ้านาย”ชายหนุ่มมีท่าทีหนักใจ แต่ภาพของจันทร์จิราไม่หายไปจากหัวเลย “อยากให้ช่วยเรื่องพี่สาวเธอหน่อยได้ไหม”หญิงสาวชะงัก แววตาไหววูบ เหมือนหัวใจกำลังสั่น พยายามควบคุมอารมณ์ตนเอง แล้วฝืนยิ้มออกมา“ได้สิคะ อยากให้ช่วยอะไรล่ะคะเจ้านาย”ร่างสูงลุกยืนก้าวออกมาจากโต๊ะทำงาน แล้วโอบรอบคอ กลิ่นน้ำหอมลอบแตะจมูก คนโดนโอบใจสั่นสะท้าน “ฉันอยากดูหนัง อยากทานข้าวกับพี่สาวเธอ ช่วยนัดพี่สาวมาให้หน่อยได้ไหม”เธออึกอักเล็กน้อย เกร็งไปทั่งร่าง“เอ่อ... ฉันจะบอกให้นะคะ”เขาปล่อยเลขาเป็นอิสระ แล้วนั่งลงบนขอโต๊ะทำงาน สบตาคนตรงหน้า“ถ้าพี่สาวเธอไม่ไปก็ต้องลากมาให้ได้ เธอมาด้วยก็ได้ เอาไว้ฉันจะค่อยๆ ทำความรู้จักกับพี่สาวเธอทีละนิด”“เจ้านายไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ พี่สาวจีต้องชอบเจ้านายแน่ๆ” เธอยืนยันหนักแน่น“จริงเหรอ?” สีหน้าชายหนุ่มแสดงออกถึงความดีใจ“จริงสิคะ”เตมินทร์ระบายยิ้ม แล้วโน้มใบหน้าชิดริมหู คนตัวเล็กคนลุกเกรียว “พรุ่งนี้เจอกันที่ร้านอาหาร ที่ฉันพาเธอไปเลี้ยงตกลงไหม” พูดจบเขาถอยห่างออกมา แล้วยิ้มทรงเสน่ห์เธอพยักหน้ารับคำ “ได้ค่ะเจ้านาย!”ร่างบางก้าวออกมาจากห้องแววตาหม่น ถ้าหากพี่สาวกับเจ้านายรักกันขึ้นมาจริงๆ เธอจะทำยังไง ควรยืนจุดไหน ยิ่งคิดยิ่งเจ็บจี๊ดในหัวใจจริงๆกลับมาถึงบ้าน เห็นพี่สาวนอนดูรายการทีวีแล้วเล่นมือถือไปด้วย คนตัวเล็กวางกระเป๋าไว้แล้วทรุดกายลงตรงข้าม จันทร์จิราขยับกายนั่งตัวตรงแล้วมองน้องสาว“เป็นอะไรจ๊ะ หน้าตาดูเคร่งเครียดเชียว”คนถูกทักฝืนยิ้มออกมาทันที“วันนี้ยุ่งเรื่องงานมากเลยพี่จัน” เธอระบายลมหายใจ “แต่จีมีเรื่องอยากให้พี่ช่วยหน่อยค่ะ”จันทร์จิราขมวดคิ้ว “ให้ช่วยอะไรล่ะ”“เอ่อ... คือว่า...”น้องพูดติดๆ ขัดๆ แบบนี้ ทำเอาเธออมยิ้ม ดูท่าเจ้านายคงรุกไล่มา หลังจากเขาส่งข้อความมาหานอกเหลือจากเรื่องงาน เธอไม่ได้สนใจ เพราะหัวใจมันเป็นของคนอื่นแล้ว“อ้ำอึ้งอยู่ได้ตกลงจะให้พี่ช่วยหรือเปล่า!” คนเป็นพี่เร่ง“ช่วยไปทานข้าวกับเจ้านายจีเป็นเพื่อนจีหน่อยนะคะ!” หญิงสาวโพลงออกมาคนถูกขอร้องนิ่งไป แล้วครุ่นคิด“ไปแล้วพี่จะได้อะไรล่ะ”“พี่จัน คุณเตมินทร์เค้าสนใจพี่มากนะ ถ้าพี่ไปจีอาจได้ขึ้นเงินเดือน ได้เลื่อนตำแหน่งก็ได้” จิรัสยาชักแม่น้ำทั้งห้า “ถ้ามันทำให้จีได้เลื่อนขั้นเงินเดือนก็คุ้มอยู่นะ”เธอขยับเข้ามาใกล้พี่สาว แล้วยิ้มกว้าง“พี่ยอมไปแล้วใช่ไหม”คนเป็นพี่แกล้งตีหน้าหนักใจ จิรัสยาจ้องมองสีหน้าเครียด“ไปก็ไป!”“ขอบคุณมากค่ะพี่จัน” เธอบอกแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความโล่งอกประตูร้านอาหารญี่ปุ่นเจ้าดังเปิดออก จิรัสยาเดินเคียงคู่มากับพี่สาว กวาดตามองหาคนที่นัดหมาย เห็นเขานั่งตรงโต๊ะริมหน้าต่างกระจก เธอรั้งข้อมือพี่สาวแล้วพาก้าวไปด้วยกัน จนกระทั่งหย่อนกายตรงข้ามกับเจ้านาย จิรัสยายิ้มเจือนๆ เพราะในใจรู้ดีว่า สองคนนี่มาทำอะไร นั่นมันทำให้เธอยิ่งเศร้า“เจอกันอีกแล้วนะครับ” เขาเอ่ยทักจันทร์จิรา เธอพยักหน้าช้าๆ“ค่ะ สวัสดีอย่างเป็นทางการนะคะคุณเตมินทร์”เตมินทร์ยิ้มกว้าง แล้ววางเมนูอาหารไว้ตรงหน้า “สั่งอาหารทานดูสิครับคุณจันทร์จิรา ร้านนี้อร่อยมาก”เธอรับมา “ร้านนี้ยัยจีน่าจะถนัดค่ะ” ยื่นเมนูให้น้องสาว “สั่งสิรออะไรจี”จิรัสยาเงยหน้าสบตาเจ้านาย เขาพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต จิรัสยาเลยสั่งอาหารที่คิดว่าทุกคนจะชอบมาให้ ราวยี่สิบนาทีอาหารถูกนำมาเสิร์ฟจนครบ จันทร์จิราคีบอาหารใส่จานเขาแล้วยิ้ม ทำเอาชายหนุ่มชะงักแล้วกระตุกยิ้มมุมปาก ทางด้านอีกคนเอาแต่คีบอาหารใส่ปากอย่างเงียบๆ“ปลาดิบร้านนี้สดและอร่อยมากนะครับ” พูดจบเขาคีบปลาแซลมอนให้หญิงสาว “ขอบคุณมากค่ะ” จันทร์จิรากล่าวเบาๆ แล้วคีบมันใส่ปาก จิรัสยาหน้าร้อนผ่าว พยายามฝืนความรู้สึกภายใน ก่อนวางตะเกียบลง“ขออนุญาตไปเข้าห้องน้ำหน่อยนะคะ” เธอลุกออกจากโต๊ะนั้น แล้วรีบเปิดประตูเข้าห้องน้ำยืนหน้ากระจกเพื่อสงบสติอารมณ์ เธอมันก็แค่คนที่แอบรักไม่อาจทำอะไร ไม่มีสิทธิ์คิดหึงหวงทั้งนั้น ถ้าหากพี่และเจ้านายรักกันควรยินดีกับทั้งคู่เสียมากกว่า อนาคตเธออาจได้เจอกับใครสักคนที่รักเธอ และเธอก็รักเขาเหมือนกันหญิงสาวสุดลมหายใจเข้าปอด เพื่อลดทอนความหม่นหมองในหัวใจ ก่อนเดินเข้าไปที่โต๊ะเช่นเดิม เวลาช่างผ่านไปอย่างเชื่องช้า เธอทำได้แค่ตักอาหารใส่ปาก ปล่อยให้พี่และเจ้านายสนทนากันอย่างถูกคอ รอบหน้าเขาสองคนคงนัดหมายมากันเองได้แล้วละมั้ง แบบนั้นเธอคงสบายใจมากกว่านี้สามร่างเดินเคียงกันออกมาจากร้านอาหาร เตมินทร์ไม่อยากเร่งรัดมากไปกว่านี้ เพราะท่าทางจันทร์จิราเองก็ไม่ใช่ผู้หญิงง่ายๆ เหมือนคนอื่น เธอเหมือนนกที่พร้อมจะบินหนีไปเมื่อไหร่ก็ได้“ขอบคุณสำหรับอาหารนะคะคุณเตมินทร์” จันทร์จิราบอก แล้วระบายยิ้ม“ครับ” เขาสบตา “ครั้งหน้าเราไปดูหนังกันดีไหมครับ”คนถูกชวนครุ่นคิด “ยัยจีไปด้วยหรือเปล่าคะ”จิรัสยาเม้มริมฝีปาก ทำไมต้องพกเธอไปด้วย อยากสวีทน่าจะไปกันแค่สองคนก็พอ“แล้วแต่คุณจันทร์จิราสะดวกครับ ผมยังไงก็ดี จิรัสยาก็เหมือนน้องสาวผมคนหนึ่ง”เธอยกยิ้ม “เอาไว้ฉันส่งข้อความหาคุณแล้วกันค่ะ ว่าจะชวนยัยจีไปไหม”“ได้ครับ”สองสาวนั่งรถเบาะหน้าคู่กัน จันทร์จิราเคลื่อนรถออก ส่วนคนเป็นน้องนิ่งเงียบตลอดเส้นทางจนพี่สาวสังเกตได้ เธออมยิ้ม “อาหารอร่อยนะจีร้านนี้” พี่สาวชวนคุย ทว่าน้องกลับไม่ตอบอะไร เพราะมัวแต่เหม่อ จันทร์จิราหันมามองน้อง “จีได้ยินพี่หรือเปล่า!”คนถูกเรียกชะงัก “คะพี่จัน!”“เป็นอะไรเหม่อเชียว”เธอส่ายหน้า “เปล่าค่ะ” ตอบแล้วแสร้งยิ้ม “จีคิดว่าเจ้านายจะขึ้นเงินเดือนให้เท่าไหร่ ถ้าพาพี่จันไปเจอเจ้านายได้”“แหม.. เห็นพี่เป็นอะไรน่ะเรา ขุมทรัพย์เหรอ”จิรัสยาแสร้งหน้างอ “ก็จีอยากเก็บเงินไว้เยอะ เวลาแก่จะได้ไม่ลำบาก”“มีลูกซะสิจี เผื่อลูกจะเลี้ยง”“หาสามีให้ได้ก่อนเถอะพี่จัน แต่จีคงไม่มีหรอก ใครจะมาชอบคนอย่างจี”จันทร์จิรายิ้มกว้าง “เดี๋ยวก็มี พี่ไม่เชื่อหรอกว่าจะไม่มีใครชอบจี แค่จีไม่เปิดใจเท่านั้นเอง”คนเป็นน้องครุ่นคิดตามคำพี่ ไม่เปิดใจงั้นเหรอ ไม่แน่ใจเหมือนกัน เพราะในหัวใจมันดันมีเจ้าของจับจองเสียแล้ว เลยไม่คิดมองคนอื่น แม้ใครเข้ามาก็แทบไม่ได้สนใจเลย บางที... เธอควรมองคนอื่นบ้างได้แล้ว
ดีมากกก
4h
0สนุกกก
1d
0ดีมาก
1d
0Xem tất cả