“อย่ามาโกหกเอาของมาคืนเขาเดียวนี้เลยนะ” รปภ.ที่วิ่งตามมาอีกคนพูดขึ้น
“ไปเช็คกล้อง” เสียงเจ้าของห้างสั่ง รปภ.ที่วิ่งตามมาเบาๆ แต่ผมได้ยินเพราะผมยืนอยู่ข้างเขาก่อนเจ้าของห้างจะไปตรวจสอบด้วยตัวเองเขามากระซิบฝากให้ผมช่วยอยู่ดูสถานการณ์ตรงนี้ไว้ก่อน
“ของอะไรฉันไม่ได้เอาไปทั้งนั้นแหละ ปล่อย ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด” เสียงเล็กของเธอโวยวายหน้าที่เคยซีดตอนนี้เริ่มแดงระเรื่อขึ้นมาด้วยความโกรธอีกแล้ว
“ปล่อยเถอะเขาบอกไม่ใช่ก็ไม่ใช่สิ” ผมตะโกนบอก รปภ. นึกสงสารเห็นใจผู้หญิงตัวเล็กๆ คนเดียวต้องมาเจออะไรแบบนี้
“คุณอย่าใจอ่อนหลงเชื่อเชียว เห็นหน้าตาดีแบบนี้แหละตัวดีนักเชียวไม่ยอมรับง่ายๆ หรอกผมเจอคนแบบนี้มาเยอะแล้ว” รปภ.ที่จับตัวเธอบอกผมเสียงแข็ง
“ปล่อยเธอก่อนดีกว่าไหมครับ ตัวเล็กแค่นี้หนีไปไหนไม่ได้หรอก” ผมเริ่มเห็นรอยแดงบนแขนเธอแล้วยิ่งผิวขาวมากเท่าไหร่รอยแดงก็ยิ่งชัดเจนมากขึ้นเท่านั้น
“เห็นตัวเล็กๆ แบบนี้ไวมากนะครับพวกผมตามมาจากชั้นหนึ่งเลยนะกว่าจะจับได้” รปภ.อีกคนที่อยู่ใกล้ๆ ผมบอกยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรต่อเสียง รปภ.ที่ล็อคตัวผู้หญิงคนนั้นไว้ก็เสียงดังขึ้นมา
“อย่าดิ้นเห้ย บอกว่าอย่าดิ้นไงได้ไปอยู่ในคุกสมใจแน่”
“โอ้ยพี่ก็บอกแล้วไงว่าไม่ใช่ขโมยแค่เดินก็เหนื่อยแล้วจะเอาแรงที่ไหนมาวิ่งหนี” เหมือนเธอจะหมดความอดทนเริ่มโวยวาย
“อย่ามาปากดีหน้าตาก็ดีงานเยอะแยะไม่หาทำมาเป็นขโมย”
“แล้วฉันขโมยอะไรค้นเลยถ้าไม่เจอฉันจะฟ้องกลับ” สติเธอเริ่มหลุดโวยวายออกมาด้วยใบหน้าที่ไม่พอใจมากท่าทางเธอจะโมโหมากแล้วจริงๆ แต่ยิ่งเธอโวยวายมากเท่าไหร่ รปภ.ก็ยิ่งเพิ่มแรงบีบแขนล็อคตัวเธอมากขึ้นจนผมทนเห็นไม่ได้
“ปล่อยเถอะเธอไม่ใช่ขโมยหรอก”
“คุณจะเชื่อคำพูดของหัวขโมยอย่างนี้นะหรอมันไม่ใช่ครั้งแรกนะคุณผมตามจับกันมาหลายครั้งแล้ว”
“ผมเห็นเขาเดินออกมาจากโรงหนังยืนอยู่ตรงนี้ตั้งนานแล้ว” เธอมองผมด้วยสายตาขอบคุณทั้งๆ ที่ยังมีน้ำตาเอ่ออยู่ ผมยิ้มให้เธอบางๆ
“หรือคุณเป็นพวกเดียวกันใช่ไหม” ฮะ ถ้า รปภ.จะไม่ฟังเหตุผลกันแบบนี้ถ้าผมเป็นเจ้านายไม่เก็บเอาไว้หรอกไล่ออกไปนานแล้ว
“หนาว/หนาว” ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรก็มีเสียงประสานกันขึ้นมาก่อนที่จะมีผู้หญิงหน้าตาดีสองคนแหวกวงไทยมุงเข้ามา
“พวกคุณทำอะไรปล่อยเพื่อนฉันเดียวนี้นะ”
“มึง ช่วยกูด้วย พวกมึงไปไหนกันมา” คนตัวเล็กถามเสียงสั่นเครือน้ำตาไหลอาบสองแก้มแทบไม่หลงเหลือคนเก่งใจกล้าเมื่อกี้แล้ว
“ก็วันเกิดมึงพวกกูไปซื้อเค้กมาให้นี่ไง” หนึ่งในสองคนยกกล่องเค้กขึ้นมา
“เอ๊ะนั่นใช่น้องศรีหรือเปล่า” เสียงไทยมุงเริ่มมีเสียงฮือฮาคุยกัน
“ใช่ค่ะ” เพื่อนของคนตัวเล็กตอบแทนเสียงดังมีเสียงฮือฮาดังขึ้นมามากกว่าเดิม
“น้องศรียูทูปเบอร์ชื่อดังคนติดตามตั้งหลายแสนจะเป็นขโมยได้ยังไง” ฮะ ผมถึงกลับต้องมองหน้าเธออีกครั้งก็สวย น่ารักขนาดนี้ไม่แปลกหรอกถ้าจะมีคนติดตามเยอะขนาดนั้น และก็มีเสียงเห็นด้วยขึ้นมาและก็บอกให้ปล่อยเธอ และก็เป็นจังหวะเดียวกับวิทยุสื่อสารของ รปภ.ดังขึ้นให้ปล่อยเธอ และให้เธออยู่รอก่อน
“มึง ฮือฮือ” เมื่อเป็นอิสระเธอถึงกับปล่อยโฮวิ่งเข้ากอดเพื่อนทั้งสองคน
“ขอบคุณนะคะ ขอบคุณทุกคนมากๆ ค่ะ” กอดกับเพื่อนเสร็จยกมือเช็ดน้ำตาแล้วก็หันมายิ้มสะกดใจยกมือไหว้ทุกคนรอบตัวอย่างนอบน้อมเหมือนกุลสตรีไทยจริงๆ รอยยิ้มของเธอทำให้ผมอยากจะหยุดเวลาตรงนี้ไว้เกิดมาไม่เคยเจอใครที่ยิ้มได้กระชากวิญญาณมากขนาดนี้มาก่อนเลย
“Happy birthday to you, Happy birthday to you” เมื่อมีผู้นำก็มีผู้ตาม
Happy birthday Happy birthday
Happy birthday to you.
Happy birthday to you, Happy birthday to you
Happy birthday Happy birthday
เพื่อนคนตัวเล็กก็รีบหยิบเค้กที่อยู่ในกล่องออกมาท่ามกลางเสียงเพลงและกล้องจากโทรศัพท์หลายเครื่องกำลังเก็บภาพบรรยากาศที่น่าประทับใจนี้เอาไว้ คนตัวเล็กถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ทั้งๆ ที่พึ่งหยุดร้องไห้ไปได้ไม่นานแต่ความรู้สึกมันต่างกันครั้งแรกร้องไห้เพราะความกลัวแต่ครั้งนี้ร้องไห้เพราะความปลื้มใจ เธอคงมีความสุขมากดูได้จากรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของเธอ
“อธิฐานสิ” เธอประสานมือเสมออกหลับตาอธิฐานก่อนจะเป่าเทียนท่ามกลางเสียงปรบมือ
Happy birthday to น้องศรี
“ผมต้องขอโทษคุณจริงๆ นะครับ ผมขอมอบให้ถือว่าเป็นของขวัญปลอบใจจากทางห้างเรานะครับ” เจ้าของห้างสรรพสินค้าเอ่ยปากขอโทษเธอด้วยตัวเองและยื่นซองที่ข้างในมีบัตรกำนัลของทางห้างมูลค่า 1 แสนบาทอีกด้วยเพราะครั้งนี้เป็นความผิดพลาดของทางห้างจริงๆ เพราะจริงๆ แล้วคนร้ายตัวจริงวิ่งมาทางเธอจริงแต่ก็แค่วิ่งผ่านไปและบังเอิญว่าเธอแต่งตัวคล้ายกับคนร้ายตัวจริงมากเลยเกิดความเข้าใจผิดของ รปภ.
“ขอรับแค่คำขอโทษนะคะ แต่อันนี้ฉันขอไม่รับนะคะมันมากเกินไป” เธอไม่รับบัตรกำนัลมูลค่า 1 แสนบาทจากเจ้าของห้างเป็นไปได้ยังไงเนี่ยผมนี่งงเลยแล้วก็เดินจากไปด้วยรอยยิ้ม
“เอาไงกลับเลยไหม” หลังจากเดินสวยๆ ออกมาไกลพอสมควรแล้วชะเอมถามเราสามคนหยุดมองหน้ากัน
“ใครจะกลับก็กลับแต่กูไม่กลับกูหิว” เปรี้ยวเพื่อนรักฉันกอดเอวซบไหล่มัน