(น้ำหนาว! จะถึงแล้วของแกเนี่ยเมื่อไหร่ฮะ หนังจะฉายอยู่แล้วฉันจะดูวันนี้นะไม่ได้ดูปีหน้า) เสียงแหลมของปลายสายดังทะลุออกมาดีนะที่อิหนาวรู้ทันดึงโทรศัพท์ออกจากหูซะก่อนไม่อย่างนั้นได้แก้วหูแตกแน่ ก็เสียงคุณแม่ขาวีนดังลั่นออกมาซะขนาดนั้น ดังขนาดไหนไม่รู้แต่ที่รู้ๆ คนที่ยืนเบียดบนรถเมล์รอบตัวยังได้ยินเลยเขาก็เอาแต่มองหน้าอิหนาวตาไม่กระพริบกลั้นขำจนหน้าแดงหูแดงซะขนาดนั้นฉันล่ะอายจนอยากจะมุดหนีหายไปอยู่ใต้ท้องรถซะจริงๆ
“อีกป้ายเดียวก็จะถึงแล้วเนี่ย” ตอบรัวเร็วแล้วรีบตัดสายก่อนที่คุณแม่คนที่สองคนที่สามจะวีนกลับมาอีกรอบ วันนี้หลังเลิกงานฉันนัดดูหนังกับเพื่อนรักไม่ใช่สิต้องบอกว่าเพื่อนรักมันบังคับฉันมาดูหนังต่างหากแถมบอกก่อนเวลาเลิกงานตั้ง 10 นาทีด้วยนะ ย้ำว่าตั้ง 10 นาทีพวกมันสองคนคิดว่าอิหนาวไม่มีงานต้องทำหรือไงนะ สองคนนี้เป็นเพื่อนสนิทที่เรียนมหาวิทยาลัยมาด้วยกัน ที่จริงฉันไม่ได้อยากดูหนังเลยสักนิดงานก็เยอะจนจะล้มทับอิหนาวอยู่แล้วแต่โดนยัยเพื่อนรักทั้งสองที่รักผู้ชายมากกว่าเพื่อนตัวเองบังคับมาน่ะสิคะเพราะพระเอกเป็นถึงสามีสุดที่รักของชะเอมมันส่วนนางเปรี้ยวมันเป็นแค่เมียน้อยที่บังเอิญหลงรักผัวเพื่อนเท่านั้น แล้วมันเดือดร้อนใครล่ะก็เดือดร้อนอิน้ำหนาวสิคะเลิกงานปุ๊บต้องทิ้งงานทุกอย่างแล้วรีบวิ่งขึ้นรถเมล์ที่แสนแออัดฝ่าฝันรถติดเพื่อมานั่งดูผัวพวกมัน
ผลัก
“โอ๊ะโอ้ย” ไม่ต้องหาต้นเสียงที่ไหนเลยอิหนาวเองคนที่กำลังนั่งจับกบร้องโอดโอยอยู่นี่แหละคนหรือเสาปูนวะเนี่ยแข็งชิบแค่ชนเบาๆ ถึงกับกระเด็น
“คุณเป็นอะไรไหม” ได้ยินแค่เสียงกับปลายรองเท้าหนังดำมันเงาแทบส่องหน้าได้เดินเข้ามาใกล้ ถามมาได้ไม่เป็นอะไรเลยมั้งก้นกระแทกพื้นแทบหักไม่เจ็บเลยมั้งคะขอด่าหน่อยเถอะ
“แล้วคุณล่ะเดิน.....” เชี้ยเห็นแค่ปลายคางปลายจมูกโด่งก็ค้างแล้ว แน่ใจนะว่าเป็นคนไม่ใช่เทวดาลงมาเดินเล่นบนโลกมนุษย์ถ้าพ่อจะหล่อแบบนี้อิหนาวยอมโดนชนล้มทั้งวันทั้งคืนเลยแต่จะให้ดีล้มบนเตียงก็ได้นะอิหนาวยอม แม่หนาวอยากมีผัวอยากได้คนนี้
“คุณไปหาหมอไหม” โหนอกจากจะหล่อแล้วเสียงยังเพราะเลยเทพบุตรชัดๆ
“คุณ” โอ้ยเวียนหัวเดี๋ยวๆ หยุดก่อนได้ไหมเรียกเฉยๆ ก็ได้ไม่เห็นต้องเขย่าไหล่กันเลยอิหนาวเวียนหัวรู้ไหม
พูดไม่ออกได้แต่ยกมือโอเคอิหนาวโอเคค่ะคุณเขาถึงยอมหยุดถ้าเขาไม่หยุดหัวอิหนาวจะหลุดแทนแล้วนะ
ครืด ครืด ครืด เสียงโทรใครอ๋อของเขานั่นเองพอเขารับแต่เสียงก็ยังดังไม่หยุดจนเขาชี้มาที่โทรศัพท์ที่กระเด็นออกมาจากกระเป๋าแค่เห็นชื่อหน้าจอเท่านั้นแหละรีบโกยของเข้ากระเป๋าลุกวิ่งตาตั้งลืมเจ็บไปเลย
“แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก”
“ไปเร็วจะไม่ทันแล้ว” ฮะ นี่ไม่คิดจะให้พักหายใจเลยหรอวิ่ง 4 คูณ 1000 มาจากชั้น 1 มาถึงโรงหนังชั้น 3 ยังไม่ทันได้พักหายใจสักวินาทีก็โดนลากวิ่งเข้ามาในโรงหนังเลย ถามกูมั่งไหมคะว่ากูไหวไหม กูเหนื่อยหอบแดกหายใจไม่ทันแล้วค่ะคุณเพื่อน บางวันพวกมันก็เป็นเพื่อน บางวันก็เป็นแม่แล้วแค่อารมณ์ของพวกมัน
“ช้าจังวะ” ฮะตาอิหนาวนี่เบิกกว้างเลยค่ะนี่คุณมึงไม่ได้แหกตาดูเลยหรอคะวิ่งแซงรถไฟฟ้ามาขนาดนี้ไม่ขาดใจตายระหว่างทางก็ถือว่าโชคดีมากแล้วนะเว้ยยังจะกล้าพูดว่าอิหนาวช้าอีกหรอเอาหนังยางดีดปากซะทีดีไหมเนี่ยมาทันดูผัวทิพย์ของพวกแกก็ดีแค่ไหนแล้ว ขออนุญาตมองบนใส่เพื่อนอีกคนที่เข้ามานั่งสวยๆ รอในโรงหนังก่อนแล้วนะคะ
“เหอะแล้วใครบอกให้ดูรอบนี้บริษัทกูอยู่อโศกนะคะไม่ใช่ตึกตรงข้ามแค่เดินสวยๆ ข้ามทางม้าลายมาก็ถึงเหมือนพวกมึงนะ ไม่คิดจะเผื่อเวลารถติดให้กูบ้างหรอคะอิคุณชะเอม” เชอะ ขอสะบัดค้อนให้นางอีกสักทีเถอะ แต่ดูนางสิไม่คิดจะสนใจง้อเพื่อนสักหน่อยหรอเพื่อนงอนมึงอยู่นะคะแต่ก็ยากแล้วล่ะก็มันมัวแต่จ้องจอหนังยักษ์ตาไม่กระพริบไม่สนใจอิหนาวคนน่ารักเลยนะพอมองตามสายตามันไปเท่านั้นแหละถึงกับต้องร้องอ๋อเพราะตอนนี้ผัวทิพย์ของนางกำลังจะมาแล้วนางจะพลาดไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว มีสามียังไงให้เดือดร้อนเพื่อนก็มีอย่างชะเอมยังไงล่ะคะ อย่าให้รู้นะว่าสามีนางไปออกงานที่ไหนนางยอมลางานตามไปแม้แต่เห็นไกลๆ จนตัวเท่ายุงนางก็จะไปแต่นางไม่ไปคนเดียวนะนางจะบังคับขู่เข็นฉันกับยัยเปรี้ยวไปด้วยจนตอนนี้นางเปรี้ยวโดนตกเป็นเมียน้อยคนที่เก้าแสนไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วค่ะ “หล่อมาก” เปรี้ยวกับชะเอมจับมือกันมองจอยักษ์ข้างหน้าท่าทางเพ้อมากพูดออกมาพร้อมกันดูแล้วท่าจะอาการหนักพอกันเลยพวกมึงเป็นเพื่อนฉันจริงๆ ใช่ไหมพาไปหาหมอได้ไหมเผื่ออาการคลั่งรักผัวมโนจะหาย มโนว่าเขาเป็นผัวถวายตัวเป็นเมียหลวงเมียน้อยเค้าเนี่ยเคยถามเค้าหรือยังว่ารับพวกมึงไหม อย่าว่าแต่ถามเลยแค่คุยสักคำพวกมันยังไม่เคยได้คุยกับเขาเลยสักคำฉันละกลุ้มใจจริงๆ มีเพื่อนบ้าผู้ชายแบบมันสองคนเนี่ย