CHAPTER 2: SISTER
              LORNA
              Ako si lorna ponce pero isa sa tunay na buhay ako si lorna bartolome, simula nong pinatay ng magulang ko ang kasintahan ko dahil nalaman nilang mag papakasal kami kaya gumawa sila ng paraan para hindi matuloy at ang pag patay ang naisip nilang paraan.
              Kinalimutan ko silang lahat at namuhay ng simpleng buhay tulad ng buhay ni layla, nalaman kong nag iisa na lang siya sa buhay kaya binagayan ko at naging mag kaibigan kami. Kita ko ang hirap niya kaya itinto ko sakanya itong trabaho dito sa cirlcle.
              Ilang beses ko ng iniiwasan si trevor pero hindi talaga maiwasan na magkikita kami at mag uusap tulad nito ngayon, nagalit din ako sakanya noon dahil hinayaan niya lang ung magulang namin sa ginawa nila at wala itong ginawa, kung totoosin kayang kaya niyang tulungan kami pero hindi niya ginawa.
              “ Ate umuwi kana” tinignan ko siya ng masama.
              “ Sa tingin mo uuwi ako pag sinabi mo?” mabait ito saakin pero nakikita ko parin ito na masama lalo na pag nag tumitingin saakin ng masama.
              “ Ate ginawa lang ng magulang natin ang ikakabuti mo” tinaasan ko siya ng kilay.    
              “ Ikabubuti ko? Habang tumatagal namamana mo na ung pag uugali nila, inagt ka matuluyan ka at ikaw na din mismo ang magpapatay” sinamaan niya ako ng tingin.  
              “ Kinakausap kita kasi ayokong nakikitang nag tra-trabaho ka ng ganito dahil kung tutuusin hindi naman kailangan lalo nat anak mayaman ka” pinaikotan ko siya ng mata at nahagip ng mata ko si layla na kasama si klifford, okay lang na kasama niya si klifford kasi mabait naman ung pinsan naming iyon.
              “ Hindi ako babalik” sagot ko.
              “ Magulang natin ang mag dedesisyon niyan, binabalaan kita ate gumagawa ng paraan sila mama at papa para bumalik ka at maaring mapasama ang kaibigan mong yon” tinignan niya si layla.
              “ Wag niyong gagalawin si layla” walang kinalaman si layla sa away pamilya, kawawa naman ung bata na namumuhay ng tahimik.
              “ Sinasabi ko lang ang maaring pwedeng mangyari dahil sa magulang natin walang imposible” tinignan ko si layla pero ayokong bumalik, ikukulong lang nila ako at ipapaasawa sa gusto nila.
              “ Pasensya na pero hindi talaga ako babalik” tumalikod na ako at handa ng maglakad pero pinigilan niya ako.
              “ Ate tutulungan kita basta bumalik ka lang, ako bahala sa magulang natin basta bumalik ka lang” inalis ko ang kamay niya at nag lakad na palayo.
              Lumapit ako kila layla at bakas sa mukha ni layla ang pag aalala, ngumiti ako sakanya at naki salo sa inumin nila.
              “ Klifford wag si layla kung balak mo din lang mag laro” tinignan ko siya na tumawa.
              “ Ano tingin mo saakin lorna, babaero?” tinaasan ko ng kilay.
              “ Oo” agad kong sabi na mas lalong ikinatawa niya.
              “ Wag kang mag alala lorna pag naging kami ni baby, pangako siya ang huli ko” seryoso naman niyang sabi, naramdaman kong may lumapit saamin si trevor.
              “ Bro nakunot yang noo mo, chill masyado hot. Heto uminom ka muna, pang palamig” inabot naman ni trevor.
              “ Layla nakarami ka?” tanong ko, ngumiti siya.
              “ Oo may mga nag keep the change din kaya nakarami ako” sagot niya.
              “ Baby ung sinasabi ko sayo bukas ha, lima saakin” tumango si layla,nilingon ko si trevor na masama ang tingin kay layla. Kilala ko ung ganyang tingin niya at hindi maganda ang kutob ko.
              Natpos ang paghihintay namin, pwede na kaming umuwi pero hinaharangan kami nila trevor at klifford. Gusto nila kaming ihatid pero ayoko, hindi naman titigil ang dalawa hanggat hindi kami pumapayag.
              “ Lorna sabay kana sa kapatid mo at ako sa pinsan nyo, mukha naman siyang mabait” napangiti ako sa sinabi niyang mukha siyang mabait.
              “ Baby mabait ako, hindi lang mukha” pagtatanggol niya.
              “ Klifford itigil mo yang pag tawag ng baby wala na tayo sa loob ng circle” nakakairita na kasi.
              “ Haha nasasanay na ako eh, totohanin na lang kaya natin layla?” tinignan lang siya ni layla kaya natawa ako.
              “ Hahaha no comment siya” nag pamulsa na lang ng kamay si klifford, halatang na hurt palibhasa kasi ung ibang tinatanong niya ng ganun agad agad na sumasangayon.
              “ Uwi na nga tayo” singit mni trevor, sumakay na siya sa sasakyan niya.
              “ Klifford ikaw na lang mag hatid sakanila” pagkasabi niyang iyon ay umalis na siya, napa buntong hininga naman ako.
              “ Ang init talaga ng ulo, akala mo kung laging natatalo” binuksan ni klifford ung pintuan.
              “ Pasok na mga prinsesa” yumuko pa siya, nakakatuwa talaga itong si klifford.
              “ May kulang” sabi naman ni layla, kinuha ni layla ung kamay ni klifford at ipinuwesto para pag alalayan ng kamay papasok sa sasakyan kaya tumawa ako habang si klifford naka tingin lang na parang hindi inaasahan ung ginawa ni layla.
              “ Ayan” sabi niya tapos umakting pa si layla na may hawak siyang gown saka dahan dahan na pumasok sa sasakyan gamit ang kamay ni klifford.
              “ Ginusto mo yan, panindigan mo” asar ko naman sakanya, pumasok na ako sa sasakyan at saka naman pumasok si klifford.
              “ Lorna, babalik kana ba?” putol ni klifford sa katahimik sa sasakyan.
              “ Hindi, masaya ako sa buhay ko ngayon” sagot ko.
              “ Ahh akala ko babalik kana, balita ko kasi na hindi magandang posisyon si trevor ngayon” kumunot ang noo ko.
              “ Anong ibig mong sabihin?’ tanong ko.
              “ Iyon lang ang balitang alam ko dahil kilala mo naman ang magulang mo, matinik sa mga kumakalat na balita” alam kong nahihirapan si trevor dahil wala ako, siya ang tumatanggap sa init ng ulo ng magulang namin pero kung gusto naman niyang umalis, makakaalis siya sa poder nila.
              “ Lorna ikaw lang makaka pag patino sa magulang niyo” tumingin ako sa labas ng bintana, ayoko munang bumalik dahil gusto kong ipakita sakanila na kaya kong mamuhay kahit wala ang yaman nila.
              “ Pag iisipan ko” sagot ko.