Chapter 7
First Met
Ano ba itong pinapasok ko?
Diyos na mahabagin!
Kalat dito, kalat duon, kung saan-saan may nagkalat na mga damit na di ko mawari kung kanino.
May mga box ng kung ano-anong pagkain ang nagkalat, may mga pulang paper cup na kung saan-saan nando'n at higit sa lahat ay ang mga sandamakmak na bote ng alak kahit saan banda ka tumingin ay meron nito.
Jusko po! Akala ko ba personal assistant ang trabaho ko? Eh mukhang katulong ang kailangan ng Marcong ito.
Pagkagising ko kaninang umaga ay sinundo ako ni Mrs. San Matro, este tita Belle pala. Ay nako! Kung alam niya lang na mas matanda pa ako kaysa sakanya, ewan ko lang kung pumayag pa siyang tawagin kong tita. Pagkasundo niya sa'kin ay hinatid niya ako sa kung saan daw ang penthouse unit ng anak niyang kumag.
At ang lola niyo naman ay nag-expect na mas maayos-ayos naman dito ang dadatnan ko.
Pero mukhang malabong mangyari yun, sa itsura palang ng unit na'to na parang tinamaan ng ipo-ipo. Aba goodluck nalang sakin!
Pa'no ba to? Saan ako magsisimula? Ano ako lang ang maglilinis ng mga kalat na to? Jusko! Kahit ata buong araw ko tong trabahuhin ay di ko to matatapos.
Wait lang ah! Asaan na ba yung Marcong yun? Ang sarap niyang ingnungud dito sa mga kalat na to!
Jusko! Kakalabas ko lang nang hospital, kakagaling ko lang galing sa mga sugat ko dahil sa aksidente na kagagawan din ng kumag na yun
Jusmiyo! Stressed na ang lola niyo!
"Ummm"
"Faster! Urgggg!"
Teka! Anu yun?
"Marco!"
Anak ng tokwa! Boses ng babae yun ah? At bakit naman kaya yun parang tumitili?
At dahil na-curious ang lola niyo, umakyat ako sa ikalawang palapag ng penthouse at bumungad sa'kin ang sandamakmak na kalat. Ano ba talaga ang nangyari sa lugar na to?
At patuloy parin ang ungol kung saan man galing, napano na ba ang batang iyon?
Para man huni ng kambing na kinakatay!
Andaming pinto dito, mga limang pinto ata. Ano ba kasing nangyayari dun?
At nasaan na yung damuhong amo ko? Anong oras ah? Tanghalian na nga eh, mag-aalas dose na ng tanghali, wag mong sabihin tulog pa ang batang iyon?
Nilapitan ko ang pinto kung saan nanggaling yung ingay, ano ba iyon?
At dahil na rin sa pag-aalala na mamayang kung ano na ang nangyari sa loob. Binuksan ko ito at bumungad sa'kin ang dalawang tao na may ginagawang milagro.
At naibalibag ang ko agad ito ng malakas pasara ang pinto.
Anak ng tokwa't baboy naman oh! Sa tanang buhay ko diko akalain makakasaksi ako ng gano'n kababuyan!
Mga kabataan nga naman sa panahong ngayon, balewala nalang sa kanila ang mga ganoong mga gawain na dapat ay ang mga asawa lang ang gumagawa nito.
Jusko! Di ko akalain na ngayon pang walong pu't isang taon ako madudumihan ang inosente kong utak at mga mata.
Di ko namalayan na napatakbo na pala ako kung saan, at hindi alam kung ano ang gagawin.
Bakit ba bigla nalang gumulo ang tahimik at matiwasay kong buhay? Hindi ko alam kung ano ba ang nais iparating sa'kin kaya't ako'y bumalik sa pagkabata.
"Hey you!"
Tang-*na! Napatalon ako sa gulat nang may biglang sumigaw sa likod ko. At hinarap ito, masermonan nga itong batang ito!
"Hey you! What the fuck you're doing here inside my unit! " He shouted, right in front of my face.
Aba ayos ah! Naunahan ako.
"Hoy ikaw! Nagtatanong ka kung anong ginagawa mo dito? Pinapunta ako ng nanay mo dahil isa ka daw sakit ng ulo! At hindi naman nakakapagtaka kung bakit!" Sermon ko. "Jusko kang bata ka! Ba't hindi ka kayo naglolock pinto! Edi sana hindi madumihan yung malinis kong utak!"
Inis na inis kong sabi sakanya, nakakainis kasi eh! Kadiri sila! Kababata pa kung anu-ano na ang naisipan gawin.
"What?" Biglang tanong niya.
Ano daw? WHAT? What lang ang sagot niya sa dami ng sinabi ko! What lang?
Ano to gaguhan lang!
"Hoy ikaw! Wag mo kong what-whatin dahil anak ka ng lintek! Ang dami mo na nga kalat may kung pang kabulastugan ang pinagagawa mo!" Panenermon ko ulit.
"What fuck are you talking about? I don't understand you! So will you please just get out of here!" He burst out, Ano daw?
Anak nga naman ng lintek oh! Bakit hindi manlang sinabi sa'kin ng nanay nito na di pala ito nakakaintindi ng Tagalog, para hindi naman ako mukhang tangang salita-salita dito, eh wala naman palang naiintindihan tong kinakausap ko!
Huminga ako ng malalim at kinalma ang sarili ko.
"Ahemm, hi sir! I'm Cassy Monreal, your new personal assistant." I introduce myself with the most fakest smile, I did ever give someone to.
Humanda ka sa'kin bata ka! Tuturuan kita ng leksyon, para naman magkaroon ng direksyon ang buhay ng kumag na'to!