องค์ชายฝานจิ้งได้รับพระราชโองการเรียกตัวให้กลับเมืองเหลิงอานเพื่อร่วมงานฉลองครองราชย์ครบห้าสิบปีของจักรพรรดิเซี่ยเสินตี้ พระบิดามีเหตุผลร้อยแปดในการเรียกตัวเสมอ ยากจะขัดรับสั่งได้ งานเฉลิมฉลองจะถูกจัดขึ้นในช่วงวันขึ้นปีใหม่ แต่ก็ยังไม่มีหมายกำหนดการแน่ชัด หนนี้คงต้องอยู่โยงนานไม่อาจจะเสด็จกลับด่านเจิ้งถงได้ในเร็ววัน กว่าสิบปีในชีวิตแบบทหาร พระองค์ทรงปักหลักมั่นที่ด่านเจิ้งถงในฐานะแม่ทัพใหญ่ ในอดีตหากด่านไหนขาดกำลังพล พระองค์ทรงพร้อมจะย้ายเข้าประจำการทันที เมืองหลวงสงบสุขไพร่ฟ้าหน้าใส บริเวณชายแดนนั้นแม้ไม่มีเหตุการณ์รุนแรงจนเรียกได้ว่าสงคราม แต่กองโจรชนกลุ่มน้อยที่อยู่รายรอบนั้นคอยรุกรานชายแดนต้าฉางไม่ได้หยุด
แม้ดินแดนด้านเหนือของต้าฉางที่อยู่ติดกับแคว้นมหาอำนาจอย่าง ลู่เหลียงและแคว้นซีฉินมีการติดต่อสัมพันธ์ทางการทูต แต่ก็เกิดเหตุการณ์ไม่สงบบริเวณชายแดนแถบนี้เสมอ เมื่อแปดปีก่อนมีกลุ่มโจรภูเขาเข้าปล้นฆ่าหลายหมู่บ้านในหุบเขาเฟิงไป๋ จนป่านนี้ยังไม่เป็นที่แน่ชัดว่าเป็นกองโจรอิสระหรือมีฝ่ายใดหนุนหลังอยู่
ด้วยบริเวณนั้นมีหนทางทุรกันดารและซับซ้อน โอบล้อมไปด้วยหุบเขามากมาย กว่ากองทหารจากตัวเมืองจะไปถึงก็สายเกินยับยั้งเหตุการณ์ หมู่บ้านแถบนั้นถูกเผาทำลายสิ้นแล้ว ในเวลานั้นทางการระดมกำลังพลเพื่อกวาดล้างกองโจรขนานใหญ่ ส่วนโจรภูเขาก็ถอยร่นและเงียบหายไป ส่วนจะไปซุ่มกบดานที่ในเขตแดนแคว้นใดนั้นไม่มีใครรู้
ต้าฉางดำรงไว้ซึ่งความสงบสุข ไม่คิดรุกรานแว่นแคว้นน้อยใหญ่ สงครามนำมาซึ่งความยากลำบากและชีวิตที่แร้นแค้นของราษฎร เหตุแห่งการส่งคนมารุกล้ำน่าจะมาจากเหมืองรัตนชาติบนเขาเฟิงไป๋ ขณะนั้นพระองค์ทรงรับราชการทหารได้สามปีและได้ทรงติดตามทัพหลวงของเสด็จอาหยิงหมิงไปยังชายแดนทางทิศเหนือด้วย นับเป็นครั้งแรกที่พระองค์ได้เหยียบแผ่นดินบ้านเกิดของพระมารดา ณ เมืองซร่วงซาน
พิธีเฉลิมฉลองการครองราชย์ขององค์จักรพรรดิเซี่ยเสินตี้นั้นจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ โคมไฟประดับนับแสนดวงห้อยระย้าโยงทั่วทุกมุมถนนของเมืองเหลิงอาน ทั้งเมืองหลวงคึกคักไปด้วยเสียงดนตรีประโคมโหมโรง ตลอดทั้งการแสดงและการละเล่นเพื่อความบันเทิงแก่ราษฎรในทุกค่ำคืน ร้านรวงต่างจัดแสดงสินค้าของตนอวดประชันขันแข่งกันเพื่อเรียกเงินของลูกค้า ผู้คนมากหน้าหลายตาทั้งคนพื้นเมืองและต่างถิ่น ล้วนมาเพื่อชมความยิ่งใหญ่ของนครเหลิงอาน ราชอาคันตุกะต่างแคว้นได้รับพระราชสาส์นเชิญโดยทั่ว งานนี้จัดขึ้นเพื่อแสดงถึงแสนยานุภาพความยิ่งใหญ่ กอปรกับผูกมิตรไมตรีทางการทูตไปในตัว
วังหลวงดูแคบไปถนัดตา เมื่อต้องรองรับบรรดาเชื้อพระวงศ์และผู้ติดตามจากต่างแคว้น เหล่าขันทีและนางในเดินสวนกันไปมาขวักไขว่ ราวกับกองทัพมดงาน ต่างคนต่างยุ่งวุ่นวายกับการจัดเตรียมทุกอย่างให้เข้าที่และคอยอำนวยความสะดวกให้แขกบ้านแขกเมือง เรียกได้ว่าทั่วทั้งพระราชวังดูเสมือนกงล้อและฟันเฟืองที่หมุนตลอดเวลา คงจะมีแต่คนในตำหนักถงเหมิงกระมังที่ดูไม่อินังขังขอบกับเหตุการณ์ภายนอกแต่อย่างใด
“พระองค์ไม่เสด็จไหนบ้างหรือ” เหอเซียวไห่องครักษ์ประจำพระองค์ถามขึ้นเพราะผู้เป็นนายเอาแต่ขลุกอยู่ในตำหนัก นานทีปีหนได้เข้าเมืองหลวงเขาก็อยากจะออกไปยืดเส้นยืดสายบ้าง ทางนั้นก็อีกคน อู๋อี้หวินเพื่อนองครักษ์ด้วยกันก็นั่งอ่านหนังสือนิ่งราวรูปปั้น มีแต่นิ้วเรียวที่พลิกหน้ากระดาษไปมา
“เจ้าอยากไปก็ไป” องค์ชายตรัส เมื่อไม่มีอะไรให้ทรงทำก็พระดำเนินวนรอบตำหนักเพื่อระลึกถึงช่วงเวลาแห่งความทรงจำ พระองค์ทรงอยู่นิ่งเป็นเวลานานๆ ไม่ได้ แต่จะให้เสด็จออกไปข้างนอก ก็คร้านจะเสวนากับแขกเหรื่อที่เดินว่อนทั่ววังหลวง คนพวกนั้นมีคนคอยแนะและนำทางมากแล้ว พระองค์ไม่จำเป็นต้องไปร่วมวงด้วยก็ได้ แต่ที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้จริงๆ ก็คืองานเลี้ยงรับรองราชอาคันตุกะเพราะนั่นคือหน้าที่ที่ต้องทำ
“ไป...อี้หวิน” เหอเซียวไห่เอ่ยปากชวน แต่คนถูกชวนกลับเงยหน้าที่งดงามราวสตรีขึ้นมองพลางชูหนังสือในมือให้ดู
“ยังอ่านไม่จบ”
“วะ! ไปคนเดียวก็ได้” ชายหนุ่มร่างสูงบึกบึนฟึดฟัดเดินตึงตังลงส้นออกจากตำหนักถงเหมิงไป ทำเอาขันทีสองคนที่เดินสวนมาหลบแทบไม่ทัน

คืนเลี้ยงรับรองราชอาคันตุกะ ภายในท้องพระโรงอันกว้างขวางและโอ่อ่าของพระตำหนักไท่เฉียน เหล่านางระบำกำลังร่ายรำด้วยท่วงท่าอ่อนช้อยงดงามยิ่ง ศิลปะการแสดงชั้นสูงประจำราชสำนักต่างทยอยหมุนเวียนออกแสดงเพื่ออวดสายตาแขกและราชอาคันตุกะ เครื่องเสวยทั้งคาวหวานล้วนปรุงและจัดแต่งอย่างวิจิตรตระการตา พืชพันธุ์ธัญญาหารที่ขึ้นโต๊ะเสวยต่างได้รับการคัดสรรอย่างดีที่สุดเพื่อประกาศให้ผู้มาเยือนนั้นได้รู้ว่าความอุดมสมบูรณ์ของต้าฉางไม่ได้ด้อยกว่าแคว้นใด
งานเลี้ยงดำเนินไปได้สักพัก องค์ชายฝานจิ้งเสวยพระกระยาหารคาวเสร็จแล้วก็มีพระดำริที่จะปลีกพระองค์ออกจากท้องพระโรงด้วยทรงรู้สึก อึดอัด น่าแปลกที่พระองค์ทรงเคยใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับทหารทั้งกองทัพ แต่กลับทรงไม่เคยรู้สึกเช่นนี้เลย
ข้างพระวรกายของพระบิดาตอนนี้มีองค์รัชทายาทกับองค์ชายหนานลี้ก็คงพอแล้วกระมัง พระเชษฐาและพระอนุชาทั้งสองพระองค์เหมาะจะประทับอยู่เคียงข้างคอยถวายงานพระบิดาด้วยประการทั้งปวง คนที่ไม่ค่อยอยู่และไม่สนใจงานในเขตราชฐานอย่างพระองค์ ย่อมรู้ขนบธรรมเนียมปฏิบัติดีไม่มากพองานใหญ่ทั้งหลายล้วนสำคัญ จะผิดพลาดที่ใดไม่ได้
โต๊ะเสวยของพระมเหสีฝั่งซ้ายมือเคียงด้วยพระสนมไป๋ฮวา พระสนมซูกับองค์หญิงอวี่เฉินอยู่เยื้องไปทางด้านหลัง ที่นั่งของสตรีฝ่ายในนั้นจัดตามตำแหน่งลดหลั่นกันไป
ถ้าเสด็จแม่ยังอยู่ก็คง...องค์ชายฝานจิ้งทรงพยายามกดและเก็บความขุ่นข้องในพระทัยไว้ ทรงไม่ควรคิดถึงคนและสาเหตุที่ทำให้พระมารดาต้องจากไปในช่วงเวลาอันเป็นมงคลของพระบิดา พระเนตรดำสนิทดั่งน้ำหมึกแลกวาดไปทั่วก่อนจะหยุดยังสตรีที่นั่งอยู่เบื้องขวาของพระมเหสีเล่ยหยู
เด่นสะดุดตายิ่งกว่าหญิงนางใด...ชิงหลิง บุตรีท่านเจ้ากรมอาญา ความงามของนางยังติดตรึงในพระทัย สตรีงามเลิศล้ำ ผิวเนื้อนวลผ่องราวหยกขาว ร่างอรชรพิลาสลักษณ์ ดวงตาเรียวเล็กคู่งามดังตาหงส์ ริมฝีปากอิ่มนั้นตรึงตาทุกยามที่เอื้อนเอ่ย เสียงหัวเราะใสราวกระดิ่งต้องลม สตรีงามพร้อมที่พระองค์เคยผูกพระหฤทัยรักใคร่...หวังไว้ว่าจะได้ร่วมเรียงเคียงหมอน