BELLE’S POV
ANG sarap sa pakiramdam, sobrang lambot ng hinihigaan ko ngayon. Ang lamig ng hangin na tumatama sa balat ko. Parang ayoko na tuloy gumising.
“Hey, woman, wake up.”
Huh? Sino ‘yon? May tumatawag ba sa akin?
“Hey.”
Ano ba? Ang sarap pa ng tulog ko, eh. Mamaya na.
“Sunoooooog!!”
Napadilat ako at napabangon bigla. “Waaah!! Sunog? Nasaan ang sunog? Tubig! Tubig! Tub—”
Napatigil ako sa pagsasalita nang makita kong namimilipit sa katatawa ang damuhong lalaking sinigawan ako sa tenga. Tiningnan ko siya nang nakataas ang kilay. Niloloko ako ng pasaway na ‘to, ah.
Pero teka, nasaan na ba ako? Inilibot ko ang aking paningin sa paligid. Ano bang nangyari kanina?
“‘Yong kasal!” gulat kong sabi nang maalala ko ang nangyari kanina.
“Yeah, you ruined everything,” sagot ng damuho. Tapos na siyang tumawa kaya seryoso na uli ang mukha n’ya.
“Anong ruined ‘yang pinagsasasabi mo riyan, ha? Kasalanan mo kaya ako hinimatay kanina! Nakakaloka ‘to!” sabi ko sabay irap. “Bakit ba kasi may kasal pa? Eh, fake marriage lang naman ‘to?”
“Hindi magiging kapanipaniwala ang acting ko kung walang kasal na mangyayari,” say n’ya. Huh? Ano raw?
Umupo siya sa isang couch sa tabi ng kama.
“My father wants me to marry somebody I don’t love para makuha ko na ang lahat ng ari-arian n’ya before I turn 28. The point is, ayoko pang magpakasal. To avoid falling into his scheme kailangan ko siyang unahan.”
“Huh?”
Bumuntong-hininga siya bago ulit nagsalita. “I have to marry someone before I turn 28 para makuha ko na ang mga mana ko. Kapag nakuha ko na ang mana saka lang tayo maghihiwalay. You don’t have to worry about anything ‘cause I’ll take care of it. Ako ang bahala sa ‘yo.”
“Grabe naman ‘yang tatay mo. Pakasalan mo na lang kaya ‘yang nirereto sa ‘yo? Para hindi mo na ako maperwisyo!”
“No! I’m not interested in that girl.”
Sa akin kaya? Interesado kaya siya? Char!
“Now, I added something to the plan dahil sa nangyari kanina.”
“Ano bang plano ‘yang pinagsasasabi mo riyan, ah?”
“Matutuloy pa rin ‘yong kasal pero hindi muna ngayon, baka sa susunod na buwan. And I told everyone that your pregnant kaya ka hinimatay kanina.”
Nanlaki ang mga mata ko. “Buntis? Sino? Ako?”
“Of course, alangan namang ako? Idiot!”
Una, kasal! Ngayon naman, buntis? Grabe na ‘to! To the highest level na talaga ‘to! Hindi man lang talaga ako kinonsulta kung okay lang ba sa akin ‘yon.
“Ayoko na. Uuwi na ako.” Bumangon ako at bababa na sana ng kama nang humarang siya sa harapan ko.
“No. Stay here.”
“Ayaw ko nga.”
“Yes, you will.”
“Salamat na lang.”
Tumayo na ako at maglalakad na paalis nang hawakan n’ya ako sa braso.
“Stay.”
Napairap ako. “Ano ‘ko, aso?”
“Yes, you are.”
“Baka ikaw.”
“No, I’m not.”
“Yes, you are.”
“So payag ka na?”
“Yes, I am, este no. Hindi. Period.” Inalis ko ang pagkakahawak n’ya sa akin at naglakad na pero hinarangan n’ya ako.
“Just for 6 months.”
“6 months? Ang tagal no’n!”
“Okay, 5 months.”
“3 months, sapat na ‘yon para makuha mo ang mana mo.”
Humalukipkip ako at tiningnan siya nang seryoso.
“Okay, 5 months. Deal na ‘yon.”
“3 ang sinabi ko, hindi 5! Kaloka ‘to! Bakit ba kasi ako ang napili mo?”
“Trip ko lang.” Wow! Ganda ng sagot, ah?
“Seryoso ako,” say ko habang nakatingin nang masama sa kaniya.
Tapos gumanti siya ng tingin sa akin, straight into my eyes.
“Because I know I won’t fall in love with a woman like you.”
Awts! Tagos hanggang intestines ko ‘yon, ah.
“Ako rin, ‘no! Malabong magkagusto ako sa isang mayabang na kagaya mo! Hmp! Pengeng pagkain, nagugutom ako.”
“So, is that a yes?”
“Pengeng pagkain. Bago pa magbago ang isip ko.”
“Tss. Fine! Magpapadala ako ng pagkain dito. Pirmahan mo ‘to.”
Iniabot n’ya sa akin ang isang papel. Binasa ko ‘yon. Isa ‘yong fake marriage contract. “Kung okay lang sa ‘yo ang mga nakasulat d’yan, pirmahan mo na agad,” sabi n’ya saka lumabas ng kwarto.

ooOoo
HAAAY! Nakakabagot naman dito! Two days na ang nakalilipas no’ng mangyari ‘yong epic fail kong fake wedding. Tsk! At hanggang ngayon ay nandito pa rin ako sa bahay ni
Tyrone slash kapre slash damuho.
Wala akong magawa rito. Paano naman kasi, lahat ng trabaho’y maid ang gumagawa. Na-miss ko tuloy ‘yong buhay ko sa palengke, mabuti pa ro’n marami akong nakakausap at nakikilala. At syempre kumikita ako ng pera. Samantalang dito … wala akong makausap ni isa, ‘yong mga maid naman kasi masyadong busy at parang naiilang pa sila sa akin. Nakakabagot talaga! Hindi naman ako makalabas kasi my guwardiya na nagbabantay. Ano ‘ko, preso?
Dagdag pa sa alalahanin ko ay ‘yong bayarin ko kay Aling Lucy. Paano ako makakakita ng pera niyan kung nandito lang ako? Wala akong income. Lagot ako nito. Ayokong mawala ‘yong bahay at lupa namin. Ano kayang puwede kong gawin? Napabuntong-hininga ako.
Hanggang sa may sumaging idea sa utak ko.
“Alam ko na!”
Nakita ko si Jimmy, ‘yong butler ng Fournier family, na pababa ng hagdan.
“Hi, Mr. Jim!” masayang bati ko sa kaniya.
“Magandang umaga po, Ma’am Belle. Ano ho bang maipaglilingkod ko sa inyo?”
“Puwede bang humingi ako ng pabor?”
“Ano po ‘yon, Ma’am?”
“Kaso nahihiya ako sa ‘yo, eh.”
“Kahit ano pa po ‘yan, Ma’am, gagawin ko po.”
Lumawak ang ngiti ko. “Talaga?”
“Opo.”
“Ganito kasi ‘yon… Alam mo namang mahirap lang ako, ‘di ba? Ibig sabihin wala akong pera. Sa susunod na linggo kasi may babayaran akong utang, kaso, paano ko naman babayaran ‘yon kung wala akong income? Kaya gusto ko sanang manghiram ng pera sa ‘yo kung okay lang.”
“M-Manghihiram ho kayo ng pera?”
“Oo sana. Pero kung wala ka naman, okay lang nai—”
“It’s okay, Ma’am. Magkano ho ba ang kailangan n’yo?”
“3 thousands lang,” mabilis kong sagot.
Dinukot ni Mr. Jimmy ang wallet n’ya mula sa bulsa at kumuha ng pera.
“Ito po, Ma’am.”
“Yehey! Thank you nang marami, Mr. Jim! Huwag ho kayong mag- alala, babayaran ko po kayo agad-agad. Kahit with interes pa po,” say ko tapos umalis na. Iniwan ko na si Mr. Jim.
Ipupuhunan ko ‘tong pera, ‘no! Ang talino ko talaga. Hihi!
ooOoo
KINABUKASAN
EH, Ma’am, alam po ba ‘to ni Sir Knight?” sabi ni Manong Guard.
“Nagpaalam na ako sa kaniya kanina. Sabi n’ya okay lang daw.”
“Sigurado po kayo, Ma’am? Bawal po kasi ‘to, eh.”
“Naku! Hindi, okay nga lang daw sabi n’ya. Sige na.”
Dinikit na n’ya ‘yong karatula sa labas at ilang sandali pa’y may costumer na agad ako.