-Zedee-
Balik tayo sa college memories ko...
Sina Sheila at Nicko ay graduating na sa course nila, while I am a year behind kasi nga nagshift ako from Bachelor of Arts in Creative Writing to Bachelor of Science in Business Administration.
Sa araw ng graduation nila, napagdesisyunan ko na aattend ako to show my support to Sheila. I bought a bouquet of flowers and brought it to the graduation venue para ibigay ko sa kaniya to congratulate her. Nagblend-in lang ako sa crowd so that I can be one of the witnesses sa graduation ceremony ng BS Creative Writing Batch. I've been always looking at Sheila from afar at wala akong balak na tumigil kahit na alam kong may Nicko na siya sa buhay niya.
After ng graduation ceremony, nakita ko silang dalawa ni Nicko na nag-uusap sa dulo'ng bahagi ng stadium ng university namin. Lumapit ako ng konti para hintayin na matapos ang kanilang pag-uusap at para ibigay ko kay Sheila ang flowers. Mula sa tinatayuan ko at sa area kung saan sila nag-uusap, naririnig ko ang nga boses nila. Nicko told her that he had something 'goodnews' to say to her. Kinabahan ako dahil ang buong akala ko ay liligawan na ni Nicko si Sheila. Pero kabaliktaran ang nangyari. Sheila broke into tears nung narinig niya ang sinabi ni Nicko na ikakasal na ito.
Gustong-gusto kong sugurin at suntukin si Nicko dahil sa pagiging bulag niya... na hindi niya nakita that Sheila's tears are tears of a broken heart. Akala ni Nicko ay napaiyak si Sheila because she's happy for him. HOW DARE HIM PARA SAKTAN SI SHEILA NANG GANUN! Nanatili lang ako sa puwesto ko. Umalis na si Nicko sa harapan ni Sheila and he approached his parents on the seats. Tiningnan ko ulit si Sheila. Nakatayo pa rin siya sa puwesto niya habang nakayuko ang kaniyang ulo. I know umiiyak pa rin siya.
" I thought masasabi ko na sayo Nicko na mahal kita ng higit pa sa isang kaibigan! Pero inunahan mo na pala ako! And its the worst for me! ikakasal ka na pala! For all those years ng pagiging magbestfriends natin,pinaniwala mo ako na wala kang napupusuang babae. Maraming beses na akong umiyak dahil akala ko mga girlfriend mo yung mga babaeng naru-rumor sa school natin, na palagi mo namang deni-deny! Pero ano 'to ngayon? Why is it so sudden na ikakasal ka na?" hindi ko napigilan ang mga luha ko nung narinig ko ang sinabi ni Sheila. Humihikbi pa siya habang sinasabi ang mga yun. Hindi ko sinasadya pero nasasaktan akong nakikita siyang nasasaktan.
Lalapitan ko na sana siya pero she quickly wiped her tears and went straight to her parents and hugged them. She even didn't noticed that I'm standing next to her.
Nagbuntong hininga nalang ako at nilagay ko ang boquete of flowers sa upuan na malapit sa kinatatayuan ko.
" Kaya ka pala palaging umiiyak sa tuwing nag-iisa ka noon ay dahil pala sa siraulong yun! Don't worry Shei, mawawala man sayo si Nicko pero nandito parin ako para sayo. I just hope na sana hindi ka aalis sa lugar natin to go to other country, dahil kung sakali man ay hindi na kita makikita pa and I will surely be very sad when it happens" mahina kong sabi habang pinagmamasdan siyang nakayakap pa rin sa mga magulang niya. Umalis nalang ako sa stadium without saying my congratulations to her.
I never imagined na ang araw na dapat magiging masaya si Sheila dahil finally magiging professional writer na siya ay ang araw din na nadurog ang puso niya. May part sa akin na sumaya ako kasi nga finally maghihiwalay na rin sila ng landas ni Nicko because ikakasal na ito. Pero nasaktan din ako nang makita ko kung paano nasaktan si Sheila when she failed to have Nicko's heart.
Until now, Sheila's still not aware of my feelings towards her. Hindi pa rin niya alam na matagal ko na pala siyang kilala. Hindi ko kasi ma-dare na sabihin sa kaniya kasi baka hindi na niya ako kakausapin. Masaya na ako na itinuring na niya akong kaibigan when she got to know me dito sa coffee shop bilang barista dito. I am very much willing to support her when she's sad and I'm so happy na nagagawa ko na ito ngayon na magkaibigan na kami.
It was a blessing in disguise for me na lumipat siya ng apartment and it happened na dito pa talaga siya sa place ko lumipat. Oo, the whole Daycee Street is my place, my property. Nanggaling ako sa mayaman na pamilya, and I am so thankful for that. Binili ko ang buong Daycee Street gamit ang pera na bigay sa'kin ng parents ko when I graduated in college. Since then, hindi ko na tinigil ang pagpapatakbo sa perang natanggap ko. Marami akong binuong negosyo dito sa Daycee Street. Mini Mall, convenience store, bakery, flower shop, apartments, at itong Cornerstone. I also communicated to health professionals na kakilala ng parents ko so that they can build their clinics and stores here sa Daycee Street. It can be both beneficial to me and to the people around, lalo na sa kanila kung mag e-envest sila dito. The reason why i chose to buy this area is because accessible siya from the city. Maraming tao ang dumadaan dito papunta o paalis ng syudad. Ang mga nagtatrabaho sa syudad ay dito rin nila pinipiling kumuha ng matitirhang apartments. It will only take them one ride from here towards their workplace sa city. Perfect location ang Daycee Street sa lahat ng mga galawan, mapatrabaho man o pang-unwind kasi may part dito na nakaharap sa dagat and because there's only one person who owns this area, napapanatili ang peacefulness sa buong paligid. Hindi ko pinahihintulutan na may magtayo ng mga gusali na makapagdudulot ng kaguluhan dito like resto bars or something na may magbabasagan ng ulo. Maybe its because I used to engage in the business world kaya na rin siguro ang priority ko ngayon ay ang kapakanan ng mga pinapatakbo kong negosyo. Hands-on ako sa pagmamanage sa coffee shop at yung ibang negosyo ko ay ipinapamahala ko sa mga hinahire kong mga business professionals. I want them to have job opportunities.
Naabot ko ang ganitong achievement in an early age because I don't want to disappoint my parents. I want to prove to them na kahit ang hilig ko ay ang pagsusulat, kaya ko rin'g magpatakbo at magpalago ng negosyo. I just want to payback their kindness to me by giving them the best results of my hardwork.
At this moment, dahil sa ako naman talaga ang may kasalanan, I just have to give time to Sheila hanggang sa kumalma siya. Tsaka nalang ako magsosorry sa kaniya kung makikipag-usap na siya sa'kin ulit.