Mabigat ang katawang tumungo ang binata pababa sa kanilang maliit na bulwagan.
Magtatanghalian na subalit inaantok pa rin siya. Hindi pa sana siya babangon sa kaniyang pagkakahimbing kung hindi lamang dahil sa ingay na naririnig niya sa loob ng kanilang tahanan. Ginising siya ng mga hagikgikan.
'May kasama na namang mga tropa si Mharc. Ang gulo na naman sa bahay nito,' sa isip-isip ng binata. Lukot ang mukha ng binata ngunit wala siyang balak na sawayin si Mharc sa mga bagay na ikinasasaya ng huli.
"Ay! Bet ni Aketchiwa 'yong fezlak ng fafabol na 'yan!" turan ng isang pamilyar na tinig ng babae sa hindi gaanong malandi na tono, sahalip ay malambing ito ngunit may kaunting angas.
"Ay! Akes din, bet ang fezlalu ni Fafa! Pak na pak!" sagot pa ng isang matinis na tinig kasunod ang muling paghagikgik ng mga binibini.
'Mukhang isa lang ang bisita ni Mharc ngayon.'
Nasa kalagitnaan pa lamang siya ng kanilang hagdan habang kinikilala ang mga tinig na kaniyang naririnig.
Alam niyang ang kapatid niyang si Mharc ang pangalawang nagsalita. Sa matinis na boses at mataas na tono pa lang nito ay hindi na maipagkakailang pag-aari iyon ng nakababatang kapatid.
'Ano naman kayang pinagsasabi ng babaeng 'yon? Para siyang 'yong babae kagabi, hindi ko maintin-' Naampat panandalian ang kaniyang iniisip at napatakbo patungo sa gawi ng mga naghahagikgikan babae sa kanilang tahanan, sa harap ng kanilang telebisyon sa maliit na bulwagan.
'Hindi naman siguro 'yong babaeng 'yon ang kasama ni Mharc. Tama! Malabong mangyari 'yon. Kabaligtaran ang magiging reaksyon niya at hindi hahagikgik nang gan'yan pag nakita niya ang nakakatakot na anghel na 'yon.'
Pilit kinukumbinsi ng binata na mali ang kaniyang kutob kung sino ang kausap ng kapatid.
"Angel," pagkuwan ay sambit niya nang makita ang kasama ng nakababatang kapatid na si Mharc.
Magkatabi ang mga ito sa di kalakihan nilang lumang sofa. Parehong may hawak na tasa ng hot chocolate at pandesal sa magkabilang kamay. May ilan pang tinapay na nakalagay sa platong nasa ibabaw ng kanilang center table.
Mula sa telebisyon ay napabaling sa kaniya ang atensyon ng dalawang binibini. Ang isa ay may bakas ng pagtataka ang mukha; ang mukha naman ni Mharc ay kababakasan ng mapang-alaskang ngiti.
"Hey, brotherness! Magandarang morning!" masiglang bati sa kaniya ng kapatid. Ngunit hindi niya talaga maintindihan ang lenggwaheng iyon.
"Nalatelalu ka yata ng wakesung, a?" Hindi niya malaman kung ano ang dahilan subalit, batid niyang tinutukso siya ng kapatid. "You namern kase, mangsisinging bee ka na lang sa jowaers mo sa late night show pa hanggang madaling araw. Pero nangharana nga lang ba talaga?" dugtong pa nito na sinundan ng tawa. Simula kanina, hanggang ngayon ay hindi pa rin nawawala ang nakaaasar na ngiti nito.
'Anong pinagsasabi ng batang 'to?' Kahit anong isip niya ay hindi talaga kayang intindihin ng kaniyang pang-unawa ang sinasabi ng kapatid at kung para saan ang mapang-uyam na tingin at tono ng pananalita nito?
"Sinech jowaers, beks?" singit ng isa pang kasama nila sa bulwagan, ang estrangherang sa tingin niya ay madaling nakasundo ng kapatid.
'Himala. Ngayon lang nangyari na nagustohan at nakasundo ni Mharc ang babaeng kasama ko. Laging sinusungitan o inaaway niya ang mga babae sa paligid ko. Kung hindi naman, ako ang dinadramahan niya sa tuwing may nakikitang babae na kasama ko. Regardless kung kaibigan ko ito, katrabaho o kagrupo sa isang project.'
"Ikaw beshikells! Sinech pa bers?" ika na naman ng kaniyang nakababatang kapatid at muling dinugtungan ng tawa.
"Luh! Huway meh?" Kakatwa ang itsura ng binibini. Bahagyang nakakiling ang mukha nitong nakaharap nay Mharc at nakakunot ang maliit nitong noo.
"Tsk. Ano bang lengwahe 'yan?" sinamahan niya ng kunwaring pagkainis sa tono na tanong niya sa bunsongkapatid. Bahagyang nalukot ang kaniyang mukha nang tawanan lamang siya nito.
"Tsk. Kung anu-ano ang itinuturo mo sa kan'ya," sambit ng binata bago ibinaling ang kaniyang mapanghusgang tingin sa isa pa nilang kasama sa loob ng bulwagan.
Nadagdagan ang lukot sa kaniyang noo nang mas umigting sa halakhak ang tawa ng kapatid.
"Mali!" sambit ng kapatid na si Mharc sa pagitan ng malulutong na halakhak.
Imbis na pansinin ang pagbalik nito sa normal na pananalita— filipino, ay napamaang na lamang siya sa tunog ng halakhak ng dalaga. Kailan nga ba niya huling narinig na tumawa nang ganito ang kapatid?
"Ako kaya ang nagturo sa kan'ya, kuya," dugtong ni Mharc at medyo humupa na ang tawa.
"Ha?" nasambit na lamang niya. Masyado siyang nasabik sa totoong tawa ng kapatid kaya naman nawalan na siya ng pakialam sa mga sinasabi at pagpapaliwanag nito.
"Sabi ko, ako ang nagturo kay Ate Aki. Hindi s'ya ang nagturo sa 'kin. Ikaw talaga, kuya." Ngumiti sa kaniya ang kapatid. Totoong ngiti iyon ni Mharc. Walang walang mababakas na pang-aasar o pangungutya.
'Aki?' ulit nito sa kaniyang isip. 'Ito kayang si Angel ang tinutukoy niya? Paanong naintindihan ni Mharc ang lengwahe ng babaeng 'to?'
***
Napag-alaman ng binata na ang dalagang estranghera nga ang tinawag na Aki ng kapatid. 'So, Aki pala ang name n'ya. Bakit parang pang lalaki naman?' turan niya sa kaniyang sarili.
Hindi mawaglit sa isip ng binata ang tanong kung paano nagkaintindihan ang kaniyang kapatid at ang estranghera gayong noong nakaraang gabi lamang ay hindi sila magkaunawaan ng huli.
Napagpasyahan niyang siya na lang mismo ang aalam kung paano iyon nangyari. Hindi niya maitanong kay Mharc dahil ang alam nito ay isang normal na tao lamang si Aki. Wala itong kaide-ideya sa lahat ng mga nasaksihan at naranasan niya kagabi.
'Aki,' muling sambit niya sa kaniyang isipan sa ngalan ng binibini. Tama, dapat ay sanayin na niya ang sarili na tawagin ito sa kaniyang pangalan. Lalo na ngayon na kinagigiliwan ito ng kapatid.
"Kuya, dito muna sa atin si Ate Aki, a?" walang anu-ano'y sambit ni Mharc.
Gusto niyang tumutol, pero hindi niya magawa dahil alam niyang may parte rin sa kaniya na gusto ang ideyang iyon ng kapatid.
'Maybe out of curiosity? Right. Naku-curious lang ako sa katauhan niya kaya gusto ko pa siyang makilala,' depensa ng binata sa sarili.