KEIRA’S POV
“Bro, sa likod ka lang. Huwag kang humiwalay sa shooter mo ano ba!”

“Nice one!”

“Yehey tagumpay! Ang galing at angas ng support.”
“Ilang turrets na lang mananalo na sila putcha galingan niyo!”

“Ayos panalo tayo! Ang galing ng come back. Isang malaking TAGUMPAY mga friendship.”
Puno ng hiyawan, palakpakan, trash talk, kantiyawan at sigawan.
Yan ang karaniwan mong maririnig at makikita mo sa grupo ng mga kabataan na ang napiling tambayan ay itong 24 hours operated building na may computer shop at convenience store sa gitna ng aming bayan sa Dama De Noche.
Dama de Noche – is a quaint small town located in the Northern part of Luzon. It was founded and established by the Spanish in the late 16th century. Ang pangunahing atraksyon ng kaakit-akit na bayan na ito ay ang St. Therese Cathedral, kung saan na tinuring isang National Cultural Treasure as well as a National Historical Landmark. Aside from the church, the town is home to dozens of lovely residents like me. This is the place where I live, I was not born here but I have grown up here since I was five years old.
Almost ten hours ang bibilangin mo sa biyahe bago ka makarating dito sa aming bayan mula sa siyudad. Hindi rin ganoon ka sikat o kilala ang Dama de Noche maliban sa historical cathedral at mga kagubatan ay wala ka na ibang makitang special na attraction dito. Unlike other gorgeous places, they can offer endless beautiful corners to explore with historic towns, idyllic beaches, sunny climates, and diverse landscapes. But when you stay here it’s a place that quickly draws in those who linger long enough to discover peacefulness and contentment in life.
With my family and friends all I can say is that I am really satisfied and contented here even though our lives are difficult. Fresh air, the water is clean especially those from streams and rivers, blue sky, quiet and peaceful, some residents live a simple life, you can eat three times a day, abundant in fruits and vegetables. Yan ay ilan na taas noo kong maipagmamalaki habang lumaki sa lugar na ito.
But of course, I have goals and dreams for my life too. Makatapos at makapag-aral lang ako ng aking kolehiyo ay maging sapat na iyon para may maipagmalaki ako sa aking sarili at sa aking namayapang mga magulang. Na kahit wala sila sa tabi ko ay masasabi kong kaya ko pala. Sinikap kong makapag-ipon para kapag may sapat na ako na pera pangarap ko makapag enroll sa malaking unibersidad sa siyudad. Hindi rin naman naging masama at humangad ng pangarap para sa aking buhay right?
Gusto ko rin makita ang aking sarili na hindi na nagkanda kuba magkuskos at maglinis ng dumi para sa iba. Tulad nito ang dami na naman kalat dito sa labas. I think the kids these days ay responsible and masinop naman sila sa mga kalat nila but what happen ngayon? Hindi katulad ngayong araw na ito ay ramdam ko ang pagod sa kakasunod sa ibang mga kalat nila. Hindi naman ako mareklamo pagdating sa trabaho pero it hits different for this time.
SENTRO – Ledes Place yan ang mas kilalang tawag dito sa aming bayan at sikat na naging tambayan ng mga kabataan. I worked here for more than two years as janitress. Kasama ko dito nagtatrabaho ang aking childhood best friend na si Sandy na isang gay. We are both regular employees but Sandy is in cashier area ng convenience store naka pwesto. Mas nauna si Sandy magtrabaho dito kesa sa akin. Siya ang tumulong sa akin para makapagtrabaho at makapasok dito.
The building was design into two storey modern style na gawa sa makapal na salamin. Sa ground floor - on the left side is the computer shop kung saan aktibo at updated ito sa usaping e-sports. Yes, tama nga ‘e-sports’! kahit na we are located in country side ay hindi rin naman kami nahuhuli sa kong ano ang naging hot trends sa malaking siyudad. Lalo na halos ngayon ay parang namumuhay na sa mundo ng virtual world. On the right side naman ay ang busy convenience store. The second floor ay dito naka locate ang isa sa mga sikat na hotel dito sa sentro na pagmamay-ari ng kababatang kapatid na babae ng boss ko. Yung hagdanan na entrance papunta sa second floor ay dito lamang sa tabi ng convenience store kung saan naka pwesto ang mga guard. Malapad at malawak ang kinatatayuan ng building na ito na ang sa labas ay parang park siya na puno ng benches at table. It is surrounded by large mahogany trees and many ornamental plants. Sadya at maganda talaga ang pagka design at landscape ng lugar. Kung sino man ang dadayo sa bayan naming ito ay hindi rin magawang maligaw dahil madali lamang matunton at malapit lamang kami sa historical landmark dito sa sentro. Ilang lakad lang ay andoon na ang St. Therese Cathedral.
Anong oras na pero hindi pa rin ako tapos sa aking mga gawain dito sa labas. Nakailang beses na akong parito at paroon para magsinop ng mga pinagkainan nila. Alam ko trabaho ko ito at wala akong karapatang magreklamo. But for God’s sake give me a break for this time lang. Matagal pa naman ang fiesta dito sa amin bakit pakiramdam ko sobrang busy at ang bagal ng oras ng trabaho ko ngayon.
“Keira magpahinga ka muna. Sa sobrang sipag mo halos hindi mo na magawa magpahinga. Gusto mo ng kape ipag timpla kita?”, aya sa akin ni Mang Bert na isang matandang guwardiya namin dito.

“Okay lang po ako Mang Bert Salamat po. Konti na lang din po ito tapusin ko lang. Sa banda computer shop na lang ang hindi ko pa nalinisan. Check ko ulit doon baka may mga upos na naman ng sigarilyo tinapon.”, tugon ko dito habang binigyan ng kiming ngiti.
Ngumiti at tumango na lang din sa akin ang matanda habang nag-umpisa na rin siyang mag roving sa buong building. Naiwan na man sa table nila ang partner niyang guwardiya na si Kuya Chito.
Tinuloy ko na rin ang aking gawain. At tinungo ko ang area sa labas ng computer shop buti na lang hindi naman pala ganoon ka kalat dito. Mabuti naman at medyo nagtanda sila kahit papaano.
Napasilip ako sa computer shop ay masyado pang busy ang mga tao sa loob. Gising na gising silang lahat at wala kang makitaan ng bakas na inaantok habang naglalaro. Sa computer shop area ay may strict na rules, only players allowed to enter lang kaya halos sa mga kabataang spectators ay dito sila sa labas nagsiksikan at nanonood. My boss provided custom made big screen outside para yung mga manood ay hindi maka distract sa mga seryosong naglalaro sa shop. Kaya makikita mo sobrang busy at maingay talaga ang labas dito. Hindi rin naman nakakaistorbo ang ingay nila para sa mga nag check in sa taas ng building dahil naka design ang mirror wall nila ng sound proof.
Ang pinaka paborito ng lahat dito ay free wifi ang buong area. Kaya hindi mo masasabing for gamers only ang place dahil maliban dun naging tambayan din siya ng mga ilang high school at college students at ginagawang research area ang place. But we don’t allow them na magtambay dito while wearing their school uniform. Masyadong pangit na tignan kapag ganoon. Hindi naman kami nag tolerate pero may ilan pa rin talaga na matigas ang ulo.
Every day the place is always look like livelier dahil hindi nauubosan ng tao dito. Sadyang dinadayo pa talaga na nagmula sa iba’t ibang karatig barangay ang Sentro – Ledes Place. Naging normal na ang maraming tao na halos ang mga suki ay mga kabataan. Maliban sa naging kahiligan ang paglalaro ng e-sports ay naging excuses na rin ito sa ilan para makipagtagpo sa kani-kanilang nobyo or nobya. No strict rules implemented in our town and no curfew kaya ang lahat ay malaya.
Sa kabilang kalsada naman ay andiyan ang mga nakahilerang mga nagtitinda ng inihaw, bbq at kakanin. Unlike other places wala pang na report na nangyaring kagulohan dito sa aming lugar. Masasabi mong safe talaga ang aming bayan at hindi ka makaramdam ng takot. Ilang blocks lang din andiyan ang police station.
May mga strict rules and policy din naman kami dito sa aming building. No smoking inside and not allowed drinking alcohol lang talaga ang mga minors. Naging maswerte ang aking boss sa kanyang napiling negosyo dahil good combination talaga ang 24 hours na computer shop at convenience store tapos samahan mo pa ng hotel sa taas.
Mayaman nga ang aking boss but sobrang kuripot minsan. Kung pwede sana taasan niya ang monthly salary ko na six thousand pesos kasi hindi rin naman biro ang work ko dito. Wala akong ibang magagawa kundi ang tiisin ang lowest rate of pasahod dito sa bayan namin. Sobrang kaiba at left behind kami sa pasahod kung ikumpara sa ibang lugar. Tulad ko na hindi nakapag-aral ng kolehiyo kaya mahirap din makakuha ng magandang posisyon sa trabaho. Kaya ginagawa ko ay naghahanap ako ng diskarte na puwedeng idagdag ko as side line.
Buti na lang free ulam at free meryenda din naman kami dito sa trabaho kaya hindi na rin ganoon kasama.
“Kei halika dito mag break time muna tayo. Bumili si Kuya Chito ng mainit na tinapay.”, tawag sa akin ni Sandy.
Tama medyo nakaramdam na rin ako ng gutom. Alas tres na rin ng madaling araw kaya kailangan ko din kumain. Food is life! Sumenyas lang ako saglit para iligpit ko lang ang aking mga gamit sa paglinis at susunod na lang ako sa kanila.
“Sandy pagtimpla mo ako ng malamig na pineapple juice. Nauuhaw kasi ako. Salamat.”, habang pahabol ko sa aking kaibigan.
Pagkatapos ko maglinis ay tinungo ko na ang table na nakapwesto sa labas malapit sa guard area. Nakapag hugas na rin ako ng aking mga kamay at nakapag disinfectant. Agad ako nagsalok ng juice mula sa pitsel dahil sa kanina pa ako natuyoan ng laway. Mainit na makabayang tinapay ang binili ni kuya Chito. Nasa kabilang daan lang nakapwesto ang bakery. Masarap din ang gawa nilang tinapay diyan at ang paborito nga namin bilhin ay ang makabayan na tag dos lamang ang isa.
Naiwan sa cashier area ang partner ni Sandy na c Micah. Nag diet yata at ayaw sumabay sa amin. Nagtimpla lamang ito ng kape at nakaupo sa pwesto niya. Wala na rin masyadong bumibili kapag ganitong oras kaya ito na rin ang chance namin para mag break time.
“Ayaw mo ba ng kape or gatas Kei? Pineapple juice pa talaga ang pinatimpla mo sa akin ha.”, tanong sa akin ni Sandy.
“Ayaw ko ng kape baka kasi hindi na ako makatulog pag-uwi. Atsaka hindi naman ako ganoon inaantok ngayon. Ayaw ko din ng gatas dahil sumasakit ang sikmura ko kapag ganitong oras na. Kung sa umaga siguro sige pwede pero for this time pass ako.”, sagot ko sa kanya.
Habang ini enjoy namin ang aming break time ay makikita talaga sa mga ilang kabataan pa na tuwang tuwa sa kanilang pinanood na e-sports. Masyado silang maingay talaga. Pinanood ko din ang naka on air sa malaking screen. Yung team lang na nasa loob ng shop ang nakasalang at taga ibang lugar ang kanilang kalaban. Kung titignan mo parang friendly game lang naman ngayon pero parang tournament pa rin ang datingan. Halos lang din naman sa mga andito yung mga may kaya at hindi binabawalan ng mga magulang nila. Parang naging bisyo na lang nila ang pagpunta nila dito araw-araw. Siguro kung may attendance lang kami dito perfect attendance ang mga ito.
Sino nga ba naman kasi ang hindi ma adik sa The Lost Kingdom of Deities. Isa lang naman itong pinakasikat na nilalaro ngayon. Mapa bata or matanda, babae o lalaki walang pinipili ang hatak ng larong ito sa masa. Kaya kapag may nagaganap na tournament sa larong ito ay sobrang mapapalaban talaga kami dahil dagsaan talaga ang tao. Kung may pera lang siguro ako baka isa na rin ako sa mga kabataan na nakipag kumpolan. Sad life hindi tayo ipinanganak na mapera kaya kailangan ko lang talaga kumayod at pinili ang magtrabaho.
Tamang cheer at clapper na lang ako sa isang tabi. Kahit na silent spectator ako ay pakiramdam ko isa na rin ako sa mga pro be like gamer.