Zeke's Point of View
After dinner, dumeretso kami sa living room. Nagpalabas ako ng wine para sa aming dalawa. Pareho kaming umupo sa isang sofa. Siya mismo ang umusod palayo at gumawa ng distansya sa pagitan namin.
Nanatili siyang walang imik. Mukhang wala siyang balak magsalita kung hindi ako ang mauuna.
Pasimple niya akong dinedma. Bahagya niyang isinandal ang ulo niya sa kinauupuan niya.
'Why it is that you're so cold with me, wife? Ba't kung umakto ka parang walang nangyari. 'Di ba dapat ngayon nagso-sorry ka dahil sa mga nagawa mo sa'kin o kaya dapat sumbatan mo ako dahil dumating ulit ako at maaaring nagugulo ko ang kasalukuyang buhay mo.' Usal ko sa aking isipan.
Ito ang mga salitang hanggang sa isip ko lang. Kahit kailan naman ay hindi ko makakayang sumbatan siya.
Gano'n ko siya kamahal. Handa ako magbulag-bulagan at magpakatanga.
Hindi niya inintindi ang paninitig ko sa kanya. Tila balewala niyang ipinikit ang mga mata niya.
"How's your life?" I asked so that I could get her attention.
"Just fine," she answered lazily without opening her eyes.
"How's your child?" Agad siyang napamulat ng mata dahil sa tanong ko. Awtomatiko rin siyang napatingin sa'kin.
"Kumusta siya?" Ulit ko.
Bumuntong -hininga siya bago sumagot. "He's with his father."
Hindi ko naman naiwasan ang mapakunot-noo.
"Meaning, you two are living in a separate house?"
Binigyan naman niya ako ng nagtatakang tingin.
"Well,I'm expecting that you two live like husband and wife now." Sumimsim ako sa wine glass na hawak ko.
Tila kinurot ang puso ko sa ideyang bumuo na siya ng pamilya kasama ang ama ng kanyang anak ngunit hindi na lamang ako nagpahalata.
Hindi niya inalis ang tingin niya sa'kin bago siya nagsalita.
"Kung may asawa na ako, tingin mo ba pupunta pa ako dito?"
Ibinaba ko ang baso ng alak na hawak ko.
"Oh I forgot! You can't be a wife to anybody because I am your legal husband."
Bago pa siya makaimik ay muli akong nagsalita habang mataman akong nakatitig sa kanya.
"Hindi ka talaga magkakaroon ng ibang asawa. Kundi kabit, kabit lang," sunod kong turan.
Gusto kong ipamukha sa kanya ang posisyon ko sa buhay niya.
"Tsk!" naiiling siyang bumaling sa ibang direksyon.
Hindi na rin siya muling umimik.
Ine-expect ko pa namang makikipagtalo siya pero kalmado lang siya na para bang hindi apektado sa mga sinabi ko.
Sandaling namayani ang katahimikan.
"Gusto ko nang umuwi." Turan niya kasabay ng pagpikit niya sa kanyang mga mata.
Hindi ko siya sinagot. Hindi pa nga namin napag-uusapan ang sitwasyon namin, gusto na agad niyang umuwi. Aaan siya uuwi? Sa condo unit kung saan ko siya pinasundo? O baka naman sa lalaki niya? Siguro sa mag-ama niya. Kahit siguro kasal kami, talo pa rin ako kasi may anak sila.
"You're already at home." Malamig kong turan kaso 'di siya sumagot.
Pilit kong ikinubli ang nasaktan kong puso at pride. Inaasahan kong aalma siya. Inaasahan kong ipagpipilitan niya ang gusto niya. Gano'n naman siya, ipipilit at ipipilit niya ang gusto niya.
Tinitigan ko siya. This is my chance since her eyes were closed.
Napakaganda pa rin niya. Simpleng-simple siya ngayon. Napaka-natural at walang kahit anong make-up. Para siyang anghel. Hindi siya mukhang maldita at maarte ngayon.
I sighed.
Ngayong nagkita na kami ulit, ano na ang mangyayari? Tuluyan na ba kaming maghihiwalay?
" Wife," tawag ko sa kanya pero wala man lang siyang reaksyon. Ni hindi man lang siya gumalaw. Nanatili siyang nakapikit.
Ito ba ang paraan niya para iwasan ako? Gano'n ba niya ka-ayaw na kausapin ako?
"Wife," muli kong tawag sa kanya pero ni hindi siya natinag.
Napakurap ako. Realization hit me. Tulog na ba siya?
Kumilos ang kamay ko para haplusin ang pisngi niya. Pero agad ding natigil sa ere ang kamay ko nang marinig ko ang mahina niyang paghilik.
Napailing na lamang ako. Hindi ko rin naiwasan ang mapangiti.
What happened to her? Nasaan na ang Alora Leigh na maselan sa katawan, ang babaeng hindi niya hahayaang makatulog ang sarili na hindi nakakapag-shower at nakakapaglagay ng kung anu-ano sa katawan; women's stuff like lotions, facial cream and so much more.
Anong nangyari sa aking pinakamamahal na asawa?
Alora's Point of View
Naalimpungatan ako dahil sa pagtawag at magaang pagtapik. Nang magmulat ako ng mata ay bumungad sa'kin ang kisame. I roomed around my eyes. Spacious room with minimal furnitures is observed. Kulay cream ang pintura ng dingding. The floor to ceiling glass wall is covered with a gray curtain.
Napabalikwas ako ng bangon.
"Where am I?" Bulalas ko.
"Nandito po kayo sa kwarto niyo ma'am. Nagbilin po si sir na gisingin kayo para makapagpalit ng damit." Awtomatiko akong napabaling sa pinagmulan ng tinig. Bumungad sa akin ang isa sa katulong na sumaubong sa akin kanina. May hawak itong paper bag na hula ko ay may lamang damit.
"No need. I have to go home now." Tumayo ako at mabilis na naglakad papunta sa pintuan pero bago pa man ako makalapit ay bumukas na ito.
Bumungad sa'kin si Zeke. Nakasuot na ito ng dark blue T-shirt na tinernuhan niya pajama na kakulay din ng damit niya.
Nanatili siyang nakatayo sa pintuan kaya hindi tuloy ako makalabas.
"I'm going home," puno ng kumpiyansang turan ko.
Kumunot naman ang kanyang noo.
"At this hour? Hindi mo ba pwedeng ipagpabukas na lang? Ganyan mo ba ako iniiwasan kaya kahit alas-dose na, you still want to go home?" Halata ang iritasyon sa boses niya.
Napalunok ako.
Kung ipagpipilitan kong umuwi, may masasakyan pa kaya ako sa ganitong oras? Nakakahiya naman kung magpapahatid ako sa sumundo sa'kin kanina.
I sighed. Mukhang wala na akong choice kundi magpalipas ng gabi rito.
"Fine! But I want a separate room from you!" saad ko at tsaka ko na siya tinalikuran.
Bumalik ako sa kinatatayuan ng katulong at kinuha mula sa kanya ang hawak niyang paper bag.
"Saan po dito ang comfort room, manang?" I asked while sweetly smiling at her.
Napaawang naman ang labi ng katulong. Kitang-kita ang pagtataka sa mukha nito bago siya magsalita.
"D-doon po, Ma'am." Alanganin niyang itinuro ang isa sa mga pintuan sa loob ng kwarto.
"Seriously? You're asking that? You lived here for three years, so you must know where it is!" Sabat ni Zeke. Hindi parin nawala ang iritasyon sa boses niya.
Tila naman nanuyo ang lalamunan ko sa narinig.
'Naku, patay ka ngayon Alora Leigh. Ang tanga mo!' ugong ng aking isipan.
" I can't believe you're asking such kind of question, Lei. "
I tried to compose myself.
Hindi ako pwedeng mabuko.
"Malay ko ba kung nagpa-renovate ka."
Lihim na lamang akong nagdasal na sana ay bumenta ang palusot ko.
"Look around. Halata naman siguro na walang nagbago. Renovate, huh? Where did you get that idea?"
I held my chin up.
"Malay ko nga kung may nagbago. Ilang taon din naman kasi ang lumipas noh."
Since iyon ang nasabi ko, kaya paninindigan ko na lang. Bahala na!
"Oh! Whatever!" umiiling niyang saad.
Tila naman nakahinga ako ng maluwag.
Thanks naman at mukhang nalusutan ko ang katangahan kong iyon.
"Yeah. Whatever!" saad ko at saka walang kalingon-lingon akong pumasok sa pintong itinuro ng katulong.
Wish ko lang ay matapos na ang pagpapanggap ko bilang asawa ni Zeke Xavier Fuentares.