Please do not forget to leave a vote and comments. You can also follow me for updates.
Please also check my profile for other completed stories.
***
Zed's POV
ISA-ISA KONG tiningnan ang mga results ng exam ko habang naglalakad sa mataong hallway. Papatayin ako ni Papa kapag nalaman n'ya na bumabagsak na naman ako.
"D?!" bulalas ko. "Bakit wala silang awa na bigyan ako ng grade na D?!"
Ngayon ko lang na-realize ang napakalaking pagkakaiba ng paaralan sa bahay. Kung dati na home schooled ako ay easy lang ang lahat, dito pala ay hindi.
"Kailangan ko ba'ng magdusa ng ganito? Bakit ba ang hina ng utak ko?" maktol ko.
Bigla namang may tumama sa kanang balikat ko. Tiningnan ko kung sino ang nabangga ko. Ang seryosong mukha ni Calvin ang una kong nakita.
Tila slow motion ang paglampas ko sa kanya habang ang mga mata n'ya ay nakatitig sa akin. Napalunok ako. Sa sobrang busy ko ay hindi ko na napansin na may kasalubong pala ako.
"Hoy, ikaw!!"
Napatigil ako sa paglalakad saka lumingon sa nagsalita. Nakita kong nakaduro sa akin ang lalaking kasama ni Calvin.
"Hindi mo ba tinitingnan ang dinadaanan mo? Nabangga mo si Calvin!" sigaw n'ya na tumatawag na ng atensyon ng mga naroon.
"Sorry." sabi ko na lang.
Hindi ko naman sinasadya eh! Bakit kung sigawan n'ya ako ay parang nakagawa ako ng malaking krimen?
"Sorry lang?!! Hoy mortale, wala kang galang sa nakakataas sa'yo! Lumuhod ka sa harapan ni Calvin at humingi ng tawad!"
Lumuhod? Nawala ang kaba na nararamdaman ko kanina. Ako? Luluhod? Sino ba si Calvin sa tingin n'ya?
Given na s'ya ang king ngayon sa academy na ito, pero sobra naman yata kung paluluhudin pa n'ya ako. Sa harapan pa ng maraming tao!
"Nag-sorry na ako, hindi pa ba iyon sapat?" seryoso kong sagot.
Ito ang pinakaayaw ko sa paaralang ito. Matatanggap ko pa na araw-araw akong nabu-bully at nabubugbog dahil isa akong mortale. Pero isa nang panghahamak sa akin na paluhudin ako sa harap ng isang tao, na kapwa estudyante ko din naman.
Kinabahan naman ako nang umilaw ang mata ng lalaking iyon. Yellow. May kumikislap din sa kamay n'ya.
Syet. May nagalit na naman sa akin. Ang malala pa ay isa itong elite. Baka sa infirmary na naman ako pulutin pag nagkataon.
Mabilis akong yumuko. "S-sorry. Hindi na mauulit." iyon lang at kumaripas na ako ng takbo paalis.
Nakahinga ako ng maluwag nang makalayo ako. Mabuti na lang at hindi n'ya ako sinundan.
"Phew. Muntik na naman ako," bulong ko.
May mas imamalas pa ba ako ngayong araw na ito?
May isang grupo naman ng mga babae ang nakita ko sa 'di kalayuan. Kumunot ang noo ko dahil may babae din na nakahiga sa sahig.
Aish. Kailan ba mawawala sa paaralang ito ang bullying? Kawawa naman ang babaeng iyon. Walang kalaban-laban sa apat na babae na nananakit sa kanya.
Tutulungan ko ba? Napailing ako. 'Wag na lang. Baka ako pa ang mapagdiskitahan nila. Nakaiwas nga ako sa kamay ng kasama ni Calvin, there's no way na ilalapit ko ng kusa ang sarili ko sa gulo.
Akmang tatalikod ako nang napansin ko kung sino iyong babae na nasa sahig.
"Shaina?!"
Calvin's POV
"S-SORRY. Hindi na mauulit!"
Lahat nang naroon ay nagtawanan nang biglang nanakbo palayo ang estudyante na nakabangga sa akin.
"Aba't—hoy! Bumalik ka dito!!!"
"Hayaan mo na s'ya Ron," pigil ko nang akmang hahabulin n'ya ang lalaki.
"Pero, hindi mo ba nakita? Wala s'yang galang sa nakakataas sa kanya!"
Nagpatuloy ako sa paglalakad. Hindi naman ako nasaktan sa pagkakabangga sa akin. I don't understand why he's freaking out.
"Kaya siguro madalas s'yang ma-bully dahil sa ugali n'yang iyon," ani Ron.
Binalingan ko naman s'ya. "You know him?"
"Oo. S'ya ang bagong paborito ng mga estudyante dito."
Paborito. Term iyon kapag may bagong estudyante na madalas i-bully.
         
          
"Bilang elite, hindi ka dapat nangunguna ng away." sabi ko na lang.
Tatlong taon ko din pinagpaguran na bawasan ang gulo sa academy na ito. Hindi ako iyong tipo na ito-tolerate ang ganoong bagay.
"Hah! Bagay lang naman sa kagaya n'ya na masaktan Calvin. Hindi yata n'ya alam kung saan dapat lumugar ang kagaya n'ya. Iyon siguro ang natutunan n'ya sa North."
"North?" ulit ko.
Ngayon ay interesado na ako. Galing sa norte ang mortale na iyon?
"Oo. Kalilipat lang n'ya dito ngayong taon."
Hindi nakakapagtaka. Ang balita ko tungkol sa mga taga norte ay pantay pantay sila doon. Kaya siguro hindi ko kinakitaan ng kaunting takot ang mga mata n'ya nang magsalubong ang paningin namin.
"Hindi mo ba nakita ang mga mata n'ya?" tanong ko.
"Ha? Sa pagkakaalam ko ay bulag ang kaliwang mata ni Zed."
"Zed?"
"Iyon ang pangalan ng lalaking iyon."
So, Zed pala ang pangalan ng roommate ni Dylan.
"Bakit mo naman natanong ang tungkol sa mga mata n'ya? Nakakatawa 'di ba?"
I scoffed. Hindi talaga s'ya marunong mag-obserba ng mga nakakasalamuha.
"Kung ikaw ba ang makakabangga ko, ano ang mararamdaman mo?"
Nakita ko naman na bahagya s'yang natigilan.
"Syempre matatakot ako. Baka nga magsimula na akong maghukay ng libingan ko."
"Nakita mo ba ang tingin n'ya sa akin?"
Tumawa naman s'ya ng malakas. "Para s'yang aso na bumahag ang buntot. Takot na takot."
Bahagya akong umiling. "Hindi takot ang nakita ko sa mata n'ya."
Ilang beses ko nang nakakasalubong si Zed sa hallway ng dorm. Sa lahat ng mortale, s'ya lang ang may lakas ng loob na salubungin ang tingin ko.
He also got the guts to greet me every now and then na tila close kami at matagal nang magkakilala.
"Hindi kita maintindihan, Calvin. Pero, gusto mo ba na turuan ko ng leksyon ang mortale na iyon?"
"Huwag. Hayaan mo lang s'ya."
Alam kong nagtataka s'ya. Alam n'ya na ilang mortale na din ang nadisiplina ko dahil sa hindi mabilang na pangyayari kung saan lumalampas na sila sa guhit.
"Mauna na ako," sabi ko nang nasa tapat na kami ng council quarters. "Ikaw na muna ang bahala magbantay sa mga royales na lalabag sa rules ng school."
Sumaludo naman s'ya. "Leave it to me king."
Nang makaalis s'ya ay saka ako tumuloy sa loob ng silid. Kagaya ng inaasahan ko ay naroon na nga si Dylan.
"Yo!" masaya n'yang bati. Kasalukuyan s'yang may ginagawa sa kanyang laptop.
Naupo naman ako sa tapat n'ya.
"Any update?" tanong ko.
"Gwapo pa din ako."
Matiim na tinitigan ko s'ya. Kita ko ang pagkawala ng kanyang ngiti. Namuo ang kanyang pawis at tila nanlalambot na sumandal sa upuan.
"C-calvin naman," mahina n'yang sabi. "H-hindi ka na m-mabiro. Huwag mo n-naman i-drain ang lakas k-ko."
Ikinurap ko ang mga mata ko para itigil ang paghigop sa kanyang energy.
"Gamitin mo ang lakas mo sa makabuluhang bagay."
Hindi naman s'ya umimik. Alam kong hinahabol pa din nya ang energy na nawala sa kanya.
Bagama't may taglay na kalokohan si Dylan, isang bagay ang gusto ko sa kanya. Para s'yang daga, kaya n'yang hanapin ang mga impormasyon na kailangan ko.
He's an expert when it comes to digging information. Ang maipipintas lang sa kanya ay ang pagiging conceited at happy-go-lucky.
"Nakausap ko kanina si headmaster," panimula ko.
Kinuha ko din ang makapal na folder mula sa aking bag.
"Ano ito?" binuklat naman n'ya iyon.
"Ang mga bagong security ng academy."
Saglit naman n'yang pinasadahan ng tingin ang mga nakasulat doon.
"Mahigit singkwenta ang ipinadala ng ministry of defense, at lahat sila ay magpapanggap na estudyante?"
Tumango ako. "Hindi pwedeng malaman ng lahat ang nangyayari. It will cause a panic to everyone."
Tumango naman s'ya. "I understand."
"Madami nang mortale at commons ang nawawala sa ilang paaralan sa south, kaya kailangan nating maghigpit ng seguridad."
"Estudyante lang tayo, Calvin. Bakit kailangan natin madamay dito? Bakit hindi na lang nila ipaalam sa awtoridad o 'di kaya ay sa vatican."
Hindi ako umimik. Wala ako sa lugar para sagutin ang tanong n'ya.
Hindi naman kami ilalagay ng headmaster sa alanganing sitwasyon. Saka ito lang naman ang pabor na hiningi n'ya sa student council.
"Na-trace mo na ba ang mga estudyante na nawawala dito sa Academy?" pag-iiba ko.
Bilang sagot ay iniharap n'ya sa akin ang kanyang laptop. "Total of eight students. Lahat sila ay pare-pareho ng dahilan bago nawala."
"Ano?"
"Lahat sila ay nagpaalam na uuwi muna sa kanila para magbakasyon. Pero wala naman balitang nakarating sa mga pamilya nila tungkol sa pag-uwi nila."
"Ibig sabihin, ay nagdahilan sila."
"Exactly."
Kailangang malaman ito ng headmaster. Hindi totoong nawawala ang mga estudyanteng nakalista dito, lahat sila ay kusang umalis.
Pero bakit?
Tumayo ako at naglakad palapit sa bintana. Maging ang headmaster ay walang sinabi sa akin. Hindi n'ya ipinaliwanag ang totoong nangyayari. Ang sabi lang n'ya ay isa lang itong maliit na problema.
Ang una kong hinala ay baka dahil sa lumalaganap na namang bullying sa academy kaya pinili ng mga estudyanteng iyon na umalis.
Pero ngayong may ipinadalang additional security ang ministry, mukhang hindi lang basta-basta ang nangyayari.
"May sunod akong ipapahanap sa'yo," baling ko kay Dylan.
"Ano naman ngayon?"
Huminga ako ng malalim. May kutob ako at kailangan ko ng sagot sa iniisip ko.
"I want you to find the past records of Zed."
Nakita ko naman ang pagkunot ng noo n'ya. "Zed? You mean Zed Williams?"
Tumango ako.
"Anak ng tinapa! Bakit mo ipapahanap sa akin ang record ng mortale na iyon?"
Hindi ako umimik. Hindi ito ang tamang oras para sabihin ko ang tunay na dahilan.
"You see," sagot ko. "Karamihan ng nawawala ngayon ay mortales."
"Nag-aalala ka ba na baka magaya ang mortale na iyon sa mga nauna?"
"That's one of the reasons."
Nagdabog naman s'ya. "Aish. Kung mawawala s'ya, mas maganda!"
"Dylan." there's a hint of warning on my voice.
"Fine!" bumulong-bulong pa s'ya habang nagtitipa sa kanyang laptop. "Uumpisahan ko sa record nya dito sa academy."
Tumaas naman ang kilay ko. "You can do that?"
Ngumisi naman s'ya. "Hindi lang ako mabilis Calvin. Expert din ako sa hacking."
Psh. Masyadong hambog.
"Ang sabi ni Ron ay galing s'ya sa North Alegria." naupo ako sa tabi n'ya at pinanood ang kanyang ginagawa.
"Sabi nga ni Xavier."
"Paano nalaman ni Xavier iyon?"
"Mag-classmates sila."
I see.
"Anyway," pagpapatuloy ko. "Hanapin mo kung saan s'yang school nagmula."
"Wala," sagot n'ya. "Ang nakalagay dito sa record n'ya nang mag-enroll s'ya ay home schooled s'ya mula elementary."
Binasa ko ang mga nakasulat sa screen. Isang bagay ang umagaw ng pansin ko.
"Ang address n'ya." tinuro ko.
"Ano'ng meron sa address n'ya?"
"Sa pagkakaalam ko, ang lugar na iyan ang sinasabi nilang kamuntikan nang mabura sa mapa ng North." sagot ko na hindi inaalis ang mata sa screen ng laptop.
"Woah! Teka lang Calvin, bakit ang dami mong alam tungkol sa North Alegria?"
Bored na tiningnan ko naman s'ya. "Dahil nagbabasa ako ng libro."
"Hindi mo kailangang ipamukha sa akin na tamad ako mag-aral."
Psh. Mabuti at alam n'ya iyon. Akala yata n'ya ay wala akong alam sa escapades n'ya araw-araw.
"Search the exact location of his address," utos ko.
"Okay."
Lumipas ang ilang minuto pero wala akong narinig kay Dylan. Patuloy pa din s'ya sa pagkalikot sa kanyang laptop.
"Ano na?" untag ko.
Bumaling s'ya sa akin. "Restricted."
"What do you mean restricted?"
Akala ko ba ay magaling s'yang hacker? Simpleng information lang ay hindi n'ya ma-access.
"Ang files na pilit kong binubuksan ay nasa ilalim ng North Alegria. Masyadong mahigpit ang security ng mga databases nila."
"The last time I checked, hindi ganoon ang North."
"Bakit hindi ikaw ang gumawa? Akala mo ba ay madali ang iniuutos mo?"
I gave him a warning look. "May sinasabi ka Dylan?"
"Wala. Sabi ko susubukan ko ang ibang paraan na alam ko." bumulong bulong na naman s'ya.
Sumandal ako sa aking kinauupuan at nanood muli.
Interesting.
Masyado yatang pribado ang ilang information ng mortale na iyon? O sadyang ganoon talaga kapag nagmula sa norte?
"I need it as soon as possible Dylan." naiinip na ako sa ginagawa n'ya.
"I'll update you kapag nakalusot na ako sa databases nila."
Tumango na lang ako. Naglakad na ako patungo sa pintuan nang magsalita muli s'ya.
"Sasabihin ba natin sa iba?"
Umiling ako. "Hindi na nila kailangang malaman pa. Hayaan mo silang magmatyag lang sa mga ranks na naka-assign sa kanila."
Pahihirapan ko lang ang sarili ko sa pagpapaliwanag kina Xavier, Ava at Amelia. Lalo na sa pangalawa, madami iyong tanong. Baka mag-away lang kami.
Ipagpapatuloy...