Habol ang hininga at tagaktak na ang pawis ng babae habang tumatakbo sa masukal na gubat. Pilit niyang hinahanap ang daan palabas ngunit tila paikot-ikot lang siya sa lugar na iyon. Nahihirapan pa siya dahil tanging ang mapanglaw na liwanag lamang ng buwan ang gabay niya sa paligid. Luhaan ang mga mata nito na kababakasan ng labis na takot. Humahagulgol ito habang tumatakbo at hindi iniinda ang mga sugat sa braso.
Pauwi sila ng kanyang nobyo kanina. Sakay ng kotse at napadaan sa lugar na iyon nang may humarang na isang babae sa kanilang daraanan. Nagpreno ang kanyang nobyo at kasabay noon ang paglaho ng babae. Hindi na rin nag-start pa ang kotse subalit ang babaeng humarang sa kanila ay muling nagpakita. Kilala niya ang babaeng ito at alam niyang hindi ito tao! Isang ligaw na kaluluwang hindi matahimik! Nag-panic siya kanina at mabilis na tumakbo papasok sa kasukalan kaya naman nagkahiwalay sila ng nobyo niya.
"Hindi ka totoo," paulit-ulit niyang binibigkas sa kan'yang sarili. Tila nababaliw na nagpalinga-linga sa paligid. Napahawak siya sa kanyang ulo at sinabunutan ang buhok. Litong-lito siya dahil pabalik-balik lang siya sa lugar na iyon.
Mula sa dilim ay biglang lumitaw ang isang babaeng nakaputi. Halos sumayad na sa lupa ang puti nitong bestida na kinukulapulan ng sariwang dugo. Maputla ang balat nito habang nanlilisik ang mga mata. Papalapit sa kanya ang babae ngunit ang mga paa nito ay hindi humahakbang dahil nakalutang ito sa hangin!
"Bakit? Bakit mo nagawa ito sa akin, Katarina?" punong-puno ng hinanakit ang boses ng babae.
"Hindi! Umalis ka! Hindi ka totoo!" sigaw niya habang umaatras. Umiiling-iling siya habang nangangatal sa labis na takot ang buo niyang katawan. Pagod na pagod na siya at dumagdag pa ang labis na pagkasindak kaya halos matumba na siya sa lupa.
"H-Hindi ka totoo!" nauutal niyang sigaw bago tumakbo palayo. Kahit magkatisod-tisod ay wala siyang pakealam. Muli siyang tumatayo para takasan ang babae.
"Hindi mo ako matatakbuhan, Katarina!" muling lumitaw ang babae sa kanyang harapan, dahilan upang agad siyang mapaatras. Nanlalaki ang mga mata niya habang sapo ang tapat ng dibdib. Sa pag-atras niya'y natisod siya sa nakausling malaking ugat ng puno kaya pabagsak siyang napaupo sa lupa. Napangiwi siya sa sakit pero pinilit niya pa ring gumapang upang layuan ang babae. Sa huli ay napahagulgol na lamang siya dahil hindi niya matakasan ang kaluluwang umuusig sa kanya.
"Hindi! Patay ka na! Layuan mo ako! Tigilan mo na ako!" sigaw niya habang humahagulgol sa labis na takot.
"Cut!" sigaw ng direktor mula sa hindi kalayuan. Huminto siya sa pag-iyak at marahang tumayo bago pinagpag ang suot na damit. Agad namang lumapit ang PA niya upang alalayan siya. Pinunasan niya ang mga luha gamit ang iniabot niyong face towel bago ngumiti. Agad napalitan ng saya ang kanina ay takot niyang ekspresyon. Bakas man ang pagod sa kanyang mukha dahil sa maghapong taping ay balewala iyon sa kanya.
"30 minutes break!" sigaw pa ng direktor kaya naman nakahinga ng maluwag ang lahat. Nakangiting nilapitan siya ng binabaeng direktor habang marahang pumapalakpak.
"Good take, Sabrina! Napakahusay mo! Kahit saan ka isabak, nagagawa mo ng maayos ang mga eksena," sambit pa nito.
"Thank you, direk," nakangiting tugon niya bago umagapay sa paglalakad ng direktor.
"Mabuti na lang dahil ikaw ang pumalit kay Erika. Nakatutuwa kayong magkaibigan, pareho kayong mahusay–"
"Excuse me, Direk, mag-cr lang po ako," putol niya sa mga sasabihin pa nito. 
Set-up lang ang lugar kung saan ginanap ang taping nila. Magaling ang nag-ayos sa buong lugar kaya nagmukha itong gubat, pero ang totoo ay sa likod lamang ito ng RTC productions, ang kumpanyang may hawak sa kanya.
Sa loob ng banyo ay hindi niya napigilang tumitig sa salamin. Tama naman si direk kanina. Si Erika Sanchez ang dapat na gaganap sa role niya bilang si Katarina. Bata pa lamang ay sabay na silang sumasabak sa mga talent auditions hanggang sa unti-unting nabuo ang friendship nilang dalawa. Sabay silang nangarap na balang araw ay makikilala rin sa showbiz industry. Unang nabigyan ng big break si Erika nang gumanap itong kontrabida, agad napansin ang husay nito sa pag-arte at simula noon ay naging kabilaan na ang projects nito. Mula sa pagiging kontrabida ay naging bida na ito sa teleserye. Bumulusok pataas ang career nito at nagsimulang magkaroon ng mga pelikula. Malaki ang utang na loob niya sa kaibigan dahil hindi siya nito pinabayaan. Sa pag-angat ng career nito ay hindi rin siya kinalimutan ni Erika. Palagi nitong nire-request na bigyan siya ng partisipasyon sa bawat movie nito kaya kahit paano ay nakilala rin siya sa industriya.
Hanggang dumating ang isang masaklap na trahedya. Natagpuang nakabigti sa kanyang silid si Erika. Kalunos-lunos ang itsura nito. Puno ito ng sugat sa katawan na ayon sa autopsy report ay ito rin mismo ang gumawa. Natagpuan sa kama ang suicide note na nagsasabi sa mga pinagdaraanan ng sikat na artista. Mayroon daw babaeng palaging bumubulong sa kanya. Madalas ay nagpapakita ito kung saan-saan. Ito ang dahilan kaya madalas ay wala siya sa konsentrasyon at palaging nakagagalitan ng direktor. Nang mamatay ito ay abot-abot ang kanyang interview dahil malapit silang magkaibigan. Subalit wala rin siyang masabi tungkol sa pinagdaraanang depresyon ni Erika dahil bihira rin silang mag-usap.
Napabuntong hininga siya bago naghugas ng kamay. Mabilis rin siyang naghilamos at nang matapos ay tinitigan niya ang sarili sa salamin. Isang mapait na ngiti ang sumungaw sa kanyang mga labi nang maalala ang kaibigan. Marami na silang pinagdaanang dalawa. Magkapatid ang kanilang turingan lalo at pareho silang nag-iisang anak. Nakalulungkot ring isipin ang biglaang pagkamatay nito.
Napakunot-noo siya ng may lumitaw na babae sa salamin. Katabi lamang niya ito kaya agad na gumapang ang kilabot sa kanyang katawan. Maputla ang mga labi nito habang maitim ang paligid ng mga mata at lumuluha ito ng dugo!
"E-erika?!" Nanlalaki ang mga matang napasinghap siya ng makilala ang babae. Puno ng kalungkutan ang mga mata nito habang nakatingin sa kanya. Nanigas ang kanyang mga tuhod at hindi siya makagalaw. Nanindig ang kanyang mga balahibo lalo na ng marinig ang mga paghikbi ng babae. Tila nanggagaling sa ilalim ng lupa ang pag-iyak nito. Punong-puno ito ng kalungkutan at pagdurusa. Ang mga luha sa mata nito ay unti-unting nagkulay dugo na lalong nagpakabog sa dibdib niya. Gusto niyang lumayo sa kinatatayuan pero tila itinulos na siya roon. Hindi rin niya matignan ang gawing kanan niya dahil natatakot siya sa maaari niyang makita. Nakapako lang ang mga mata niya sa salamin kung saan ay nakikita niya ang babae.